NYT: Λάθος συνταγή για την Ελλάδα

Η ανάπτυξη και όχι η λιτότητα θα επαναφέρουν την Ελλάδα στο δρόμο για τις σωστές μεταρρυθμίσεις, γράφει το editorial των New York Times.

Η Ελλάδα και οι οικονομική επόπτες της συμφώνησαν σχετικά με τους όρους για τη συνέχιση των πληρωμών διάσωσης τη Δευτέρα. Η συμφωνία είναι αιτία ανακούφισης – χωρίς αυτήν η Ελλάδα θα χρεοκοπούσε. Αλλά, την ίδια στιγμή, δεν είναι αιτία πανηγυρισμών – το αντίθετο μάλιστα. Η Ελλάδα πρέπει τελικά να πραγματοποιήσει επώδυνες μεταρρυθμίσεις. Αλλά η προϋπόθεση για αυτές τις μεταρρυθμίσεις δεν είναι τα μέτρα λιτότητας που απαιτούνται από τη συμφωνία, αλλά η οικονομική ανάκαμψη.

Η Ελλάδα είναι ήδη σε κρίσιμη κατάσταση και η συμφωνία της Δευτέρας θα κάνει τα πράγματα χειρότερα. Τα χρόνια λιτότητας και η κατάθλιψη έχουν δηλητηριάσει την ελληνική πολιτική, έχουν θέσει εκτός εργασίας περισσότερους από έναν στους τέσσερις εργαζόμενους (και σχεδόν τα δύο τρίτα των νέων ανθρώπων της) και έχουν διαλύσει το δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας.

Αυτές οι θυσίες έχουν καταστρέψει τις επενδύσεις και κατασπατάλησαν τους ανθρώπινους πόρους. Οι ειδικοί λένε ότι υπάρχει μικρή πιθανότητα οι περαιτέρω θυσίες να αναζωογονήσουν την οικονομία στην Ελλάδα ή να κάνουν το χρέος της πιο βιώσιμο. Ωστόσο, σε αυτό ακριβώς επέμεναν και πάλι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ένιωσε ότι δεν είχε άλλη επιλογή, από το να δεχθεί. Είχε συμφωνήσει να κόψει τους μισθούς του δημόσιου τομέα και να εξαλείψει 15.000 θέσεις στη δημόσια διοίκηση – όχι σταδιακά, αλλά απολύοντας όσους κατείχαν τις θέσεις.

Η δημόσια διοίκηση στην Ελλάδα είναι παραφουσκωμένη, πατρονάρεται και είναι αναποτελεσματική και σαφώς χρειάζεται μεταρρύθμιση, ως μέρος ενός ευρύτερου προγράμματος οικονομικής ανανέωσης και αναζωογόνησης. Όμως, δημιουργώντας χιλιάδες περισσότερους άνεργους, όταν το ποσοστό ανεργίας είναι 27 τοις εκατό, δεν είναι μια πολλά υποσχόμενη πορεία προς την πραγματική μεταρρύθμιση, ιδιαίτερα όταν γίνεται με τις εντολές των ξένων τραπεζιτών. Ο τελευταίος τέτοιος γύρος περικοπών στο δημόσιο τομέα, τον Ιούνιο, ο οποίος έκλεισε τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, απέτυχε παταγωδώς και σχεδόν έριξε τον εύθραυστο κυβερνητικό συνασπισμό του Σαμαρά.

Η συμφωνία της Δευτέρας απαιτεί επίσης ένα κλιμακωτό πρόγραμμα πληρωμής που θα επιτρέψει στους δανειστές να αναστείλουν τις πληρωμές διάσωσης, αν η Ελλάδα δεν κάνει περικοπές των θέσεων εργασίας έως τον Ιούλιο του 19. Εν συντομία, όσο πιο απίθανη είναι η λιτότητα ως οικονομική λύση, τόσο πιο αδιαμφισβήτητα φαίνεται να γίνεται ένα πολιτικό μάντρα. Ο πιο συνεπής εκφραστής της, η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ της Γερμανίας, ετοιμάζεται για την επανεκλογή της τον Σεπτέμβριο. Είναι απίθανο να αλλάξει τροπάριο – καθώς είναι δημοφιλές στους γερμανούς φορολογούμενους- πριν από τις εκλογές. Και δεν είναι πιθανόν να το αλλάξει ούτε αν κερδίσει.

Άλλοι δανειστές, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, φαίνονται πιο προβληματισμένοι από τις αποδείξεις ότι η λιτότητα έχει κάνει πραγματική ζημιά στην ελληνική οικονομία. Αλλά αυτή η συνειδητοποίηση, μέχρι στιγμής, δεν έφερε καμία αλλαγή πολιτικής και καμία ανακούφιση στον πόνο των Ελλήνων.

Πηγή New York Times

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση