«Οδύσσεια» ασθενών για τη θεραπεία τους

Μαρτυρίες - σοκ από τους ίδιους τους ασθενείς, αποκαλύπτουν το μέγεθος της ταλαιπωρίας τους στην αναζήτηση θεραπείας και φαρμάκων
Πως οδηγούνται συχνά να χρησιμοποιήσουν μη εγκεκριμένες κι επικίνδυνες αγωγές

Της Μάριον Κοντογιάννη

"Η κόρη μου συνήθως πηγαίνει γιατί εγώ δεν είμαι σε θέση να πάω μέχρι την Ομόνοια μόνη μου … νιώθω κάθε φορά άσχημα γιατί ξέρω τι ταλαιπωρία θα περάσουν"

Αυτή η φράση ανήκει σε ασθενή που πάσχει από ηλικιακή εκφύλιση ωχράς κηλίδας, που όμως διαδικαστικά έχει την ίδια πορεία με ασθενείς άλλων οφθαλμολογικών και πλήθους χρόνιων παθήσεων, οι οποίοι αναγκάζονται να έρθουν σε συνδιαλλαγή με το σύστημα υγείας για να έχουν πρόσβαση στη θεραπεία τους.

Οι τρόποι προμήθειας της θεραπείας για τον ασθενή είναι δύο: μέσω δημόσιου νοσοκομείου ή ιδιωτικής κλινικής (μέσω ΕΟΠΥΥ). Πιο αναλυτικά οι δύο διαδρομές έχουν ως εξής: Μετά τη διάγνωση από το θεράποντα γιατρό, ο ασθενής προχωράει σε υποχρεωτικές διαγνωστικές εξετάσεις π.χ. OCT, οι οποίες όμως δεν αποζημιώνονται από τον ΕΟΠΥΥ.

Εάν υπάρχει η εγκεκριμένη θεραπευτική επιλογή στο φαρμακείο του Νοσοκομείου τότε ο γιατρός (υποχρεωτικά με τις απαραίτητες και χωρίς αποζημίωση, για τον ασφαλισμένο, εξετάσεις) προχωράει απευθείας στην έγχυση του φαρμάκου.

"Σιχάθηκα όταν πήγα στο εξεταστήριο στη Λένορμαν και με έβαλαν ν΄ ακουμπήσω το σαγόνι μου εκεί που το είχαν ακουμπήσει πριν από μένα δεν ξέρω πόσοι… είναι δυνατόν να μην εμπιστεύονται τον ιδιώτη γιατρό;"

Εάν όμως δεν υπάρχει η εγκεκριμένη θεραπευτική επιλογή στο φαρμακείο του νοσοκομείου ή ο ασθενής απευθυνθεί σε Ιδιωτική Κλινική, υποχρεωτικά μεγαλύτερη των 60 κλινών, προμηθεύεται το σκεύασμα αποκλειστικά από τον ΕΟΠΥΥ (υπάρχουν για το σκοπό αυτό : 1 σημείο στην Αθήνα, 1 στη Θεσσαλονίκη, και 1 στις επαρχιακές πόλεις - παραρτήματα μέσω Ρέντη). Στην περίπτωση όμως αυτή η προμήθεια του φαρμάκου γίνεται με μεγάλες καθυστερήσεις.

"Μεγάλη η διαδικασία, σε τρέχουν πέρα δώθε, η διαδικασία κάθε φορά είναι διαφορετική. Τρέχουμε κάθε 15 μέρες να δούμε αν θα πάρουμε την ένεση ή όχι. Έχουμε μεγάλη δυσκολία, καθυστερούν. Πρέπει να πάμε αρκετές φορές. Τα παιδιά μου με εξυπηρετούν, γιατί εγώ δεν μπορώ να πάω."

Οι ασθενείς, που εμφανίζουν ηλικιακή εκφύλιση ωχράς κηλίδας, είναι ηλικιωμένοι και τις διαδικασίες προμήθειας της εγκεκριμένης θεραπείας αναλαμβάνουν συνήθως συγγενικά πρόσωπα λόγω των δυσκολιών που έχουν οι ασθενείς με τις μετακινήσεις τους. Συχνό φαινόμενο αποτελεί η έλλειψη του σκευάσματος από τα νοσοκομεία, για λόγους εξοικονόμησης χρημάτων από τον προϋπολογισμό τους.

Με τον παράτυπο αυτό τρόπο, τα ταμεία των νοσοκομείων παραμένουν αλώβητα ενώ το φαινόμενο αυτό αποτελεί σχεδόν μόνιμη κατάσταση για να εξυπηρετεί τα νοσοκομεία εις βάρος του ΕΟΠΥΥ.

"Πηγαίνω μόνη μου, τι να κάνω, δεν βλέπω και πολύ καλά, αλλά θα φτάσω σιγά σιγά. Τα παιδιά δουλεύουν και δεν μπορούν να πάνε".

Το τρικυμιώδες ταξίδι των ασθενών για την πρόσβαση στη θεραπεία τους έχει κι άλλα εμπόδια : οι επιτροπές εγκρίσεων, δεν αντιμετωπίζουν όλες τις περιπτώσεις με τον ίδιο τρόπο.

Μερικές απαιτούν έγκριση κάθε 15 μέρες, άλλες αιτήσεις απορρίπτονται για ακατανόητους λόγους όπως την επιβολή συγκεκριμένου αριθμού χορηγήσεων από το θεράποντα γιατρό στον ασθενή, ψευδείς καταγγελίες πως δεν υπάρχουν δεδομένα ασφαλείας, ενώ φτάνουν στο σημείο να ζητούν από τον ασθενή να επιλέξει έναν από τους δύο οφθαλμούς γιατί απαγορεύεται η ταυτόχρονη χορήγηση και στα δύο μάτια !!!

Απάνθρωπα περιστατικά λειτουργίας των επιτροπών αυτών γίνονται γνωστά από όλη την Ελλάδα. Μέχρι πρόσφατα τα περιστατικά της Βόρειας Ελλάδας δεν καλύπτονταν από το γραφείο της Θεσσαλονίκης αλλά έπρεπε να απευθύνονται στην Αθήνα ενώ πολλές φορές τους υποχρεώνουν να παρουσιαστούν οι ίδιοι !!

"Τι τους νοιάζει αν εσύ μπορείς να κάνεις τη δουλειά σου ή να διαβάσεις …όταν είσαι ηλικιωμένος, το κράτος στην Ελλάδα δεν νοιάζεται, ας μην κάνεις τίποτα…"

Με τον τρόπο αυτό οι ασθενείς οδηγούνται με τεχνάσματα στη χρήση άλλων ΜΗ εγκεκριμένων και επικίνδυνων για την υγεία των ασθενών θεραπευτικών αγωγών.

Στην επαρχία τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα μια και η διαδικασίες των εγκρίσεων και χορήγησης των εγκεκριμένων θεραπευτικών μεθόδων είναι ακόμα πιο χρονοβόρες με αποτέλεσμα την καθυστέρηση στη χορήγηση, την παράληψη δόσεων ή ακόμα και την οριστική εγκατάλειψη της θεραπείας με τον κίνδυνο να οδηγηθούν άμεσα στην τύφλωση .

"Πραγματικά δεν ξέρεις τι να κάνεις όταν πρέπει να κάνεις τη θεραπεία και δεν μπορείς γιατί δεν τη βρίσκεις".

Όλα αυτά γίνονται ενώ ΟΙ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΥΤΕΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΝΟΜΙΚΟ ΚΕΝΟ, δεν υπάρχει δηλαδή, συγκεκριμένο πλαίσιο λειτουργίας τους, αλλά ούτε και με ποια κριτήρια γίνεται η επιλογή των μελών τους.

Πηγή 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση