Το κοινοβουλευτικό σύστημα δεν είναι δημοκρατία
Η κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν μπορεί να λειτουργήσει με άλλον
τρόπο παρά μόνο μέσω κομμάτων. Μέχρι στιγμής δεν έχει εφευρεθεί άλλος
τρόπος. Επομένως δεν μπορούμε να μιλάμε για δημοκρατία αλλά για
κομματοκρατία.
Όμως στην πραγματικότητα ούτε κομματοκρατία έχουμε.
Επειδή τα κόμματα δεν έχουν εσωκομματική δημοκρατία, δηλαδή δεν συμμετέχουν ισότιμα όλα τα απλά μέλη σε ολόκληρο το εύρος της κομματικής
ζωής, αλλά μόνο μια μικρή κατεστημένη κομματική ελίτ, στην ουσία έχουμε
μια δημοκρατία των κομματικών ελίτ, των κομματικών ολιγαρχιών.
Με βάση
αυτόν το λογικό συλλογισμό, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η
κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι στην πραγματικότητα δημοκρατία των
κομματικών ελίτ.
Πως μπορεί ο λαός να αντιμετωπίσει αυτό το φαινόμενο;
Το πιο πάνω πολιτικό σύστημα των κομματικών ελίτ είναι
κατοχυρωμένο στο Σύνταγμα. Για να μπορέσει κάποιος να αλλάξει αυτό το
πολιτικό σύστημα, θα πρέπει προηγουμένως να καταλάβει την εξουσία. Για
να καταλάβει όμως την εξουσία, θα πρέπει, ακολουθώντας τις συνταγματικές
επιταγές να κινηθεί μόνο μέσω κόμματος. Όποιος προσπαθήσει να καταλάβει
την εξουσία με άλλον τρόπο, απλά παραβιάζει το Σύνταγμα.
Προσπαθώντας όμως κάποιοι πολίτες να φτιάξουν κόμμα, έχουν δύο
δυνατότητες. Είτε θα φτιάξουν ένα ελιτίστικο κόμμα είτε θα φτιάξουν ένα
αμεσοδημοκρατικό κόμμα. Στη δεύτερη περίπτωση υπάρχουν δύο προβλήματα.
Αφενός ένα τέτοιο κόμμα δεν μπορεί να δράσει άμεσα και έγκαιρα λόγω της
δυσκολίας λήψης γρήγορων και «τολμηρών» αποφάσεων, αφετέρου και με βάση
τον νόμο του Μίχελς (εδώ),
λόγω αδιαφορίας της μεγάλης μάζας των μελών του, σχηματίζεται πάντα με
μαθηματική ακρίβεια (και κατά την πορεία των πραγμάτων) μια ηγετική
ελίτ, οπότε και πάλι στην πραγματικότητα θα έχουμε ένα ελιτίστικο κόμμα.
Βλέπουμε λοιπόν πως στην κοινοβουλευτική δημοκρατία, στην οποία η
εξουσία δεν πηγάζει άμεσα από το λαό, αλλά μέσω κομματικών αντιπροσώπων,
καταλήγουμε σε έναν φαύλο κύκλο ελιτίστικων πολιτικών κομμάτων, με την
μεγάλη μάζα της κοινωνίας σε αδράνεια.
Επομένως το κοινοβουλευτικό σύστημα είναι ακατάλληλο,
τουλάχιστον για έναν λαό, όπως ο ελληνικός, ο οποίος έχει μεγάλη
επιθυμία για συμμετοχή στην πολιτική ζωή.
Αναρτήσεις
Σήμερα οι καθοριστικές αποφάσεις λαμβάνονται στις βρυξέλλες και... ας πούμε πως τον "έλεγχο" τον ασκεί το ευρωκοινοβούλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι όμως θα ήταν προτιμότερο οι ευρωβουλευτές να εκλέγοντο από τους πολίτες, αφού είναι κρισιμότεροι και των βουλευτών.
Εδώ γίνεται της τρελής, όταν αυτοί που απορρίπτονται εγκαθίστανται στην λίστα και μας αντιπροσωπεύουν, αστεία πράγματα.
Ξέρετε, από ένα σημείο και μετά η φαρσοκομωδία είναι τόσο μεγάλη που κατεβαίνουν τα ρολά και απλώς κοιτάμε... εκεί το πάνε το πράγμα.
Κληρωτον δημοκρατικον ειναι τας αρχας.Το δε αιρετον ολιγαρχικον. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτα συμβαινουν απο τὀ '74 !
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο για το "κακο" της αμεσης δημοκρατιας που αναφερει ο αρθρογραφος ,Οι Στρατηγοι και γενικα οι Αξιωματικοι πρεπει να παιρνουν γρηγορες και τολμηρες αποφασεις .Οι πολιτικες αποφασεις θελουν οπωσδηποτε μερικες μερες .
Αλλα ειδαμε και την αστραπη που μηδενισε τα προβληματα τους Εθνους και την γρηγοραδα που αντεδρασε η Αγγλοσαξονικη κοινοβουλευτικη Ολιγαρχια .
Το θεμα ομως ειναι οτι διαιρουν το Εθνος σε καλους αναρχο αριστερους καθε λογης μαζωματα και σε κακους Εθνικιστες , αυτα τα απαραιτητα μαντρια , οπως μας λεει το αρθρο .
"Οι μη οργισμενοι εφ'οι δει,ΗΛΙΘΙΟΙ δοκουντες ειναι" ...φωναζη ο Αριστοτελης .