NY Times: Το να διώχνεις χιλιάδες εργαζόμενους δεν αποτελεί το δρόμο για μια πραγματική μεταρρύθμιση

Την περασμένη Δευτέρα, η Ελλάδα και οι χρηματοπιστωτικοί επόπτες της συμφώνησαν για τους όρους συνέχισης των δανειακών πληρωμών, επισημαίνει η σύνταξη της εφημερίδας NEW YORK TIMES, σε κύριο άρθρο με τίτλο «Wrong Prescription for Greece».

Η συμφωνία αποτελεί αιτία ανακούφισης, χωρίς αυτήν η Ελλάδα θα χρεοκοπούσε. Ωστόσο, την ίδια στιγμή, δεν συνιστά λόγο εορτασμού, στην πραγματικότητα είναι ακριβώς το αντίθετο. Η Ελλάδα πρέπει αυτή τη στιγμή να εφαρμόσει οδυνηρές μεταρρυθμίσεις, ωστόσο η προϋπόθεση γι’ αυτές τις μεταρρυθμίσεις δεν είναι η λιτότητα όπως απαιτείται στη συμφωνία, αλλά η οικονομική ανάκαμψη.

Η Ελλάδα βρίσκεται ήδη σε κρίσιμη κατάσταση, συνεχίζει η σύνταξη της εφημερίδας και η συμφωνία της Δευτέρας απλώς θα επιδεινώσει τα πράγματα. Η χρόνια λιτότητα και οικονομική ύφεση έχουν δηλητηριάσει την πολιτική ζωή στην Ελλάδα, έχουν καταστήσει άνεργο έναν στους τέσσερις Έλληνες εργαζόμενους (και σχεδόν 2 στους 3 νέους), ενώ έχουν διαρρήξει το δίκτυο κοινωνικής ασφάλειας στη χώρα.

Αυτές οι θυσίες έχουν καταπνίξει τις επενδύσεις και έχουν κατασπαταλήσει ανθρώπινους πόρους. Οι εμπειρογνώμονες δηλώνουν ότι υπάρχουν λίγες πιθανότητες οι περαιτέρω θυσίες να αναστήσουν την ελληνική οικονομία ή να καταστήσουν βιωσιμότερο το ελληνικό χρέος.

Ωστόσο, αυτό είναι ότι ακριβώς διατείνονται για μια ακόμη φορά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς αισθάνθηκε ότι δεν είχε άλλη επιλογή από το να το αποδεχθεί. Συμφώνησε λοιπόν να περικόψει τους μισθούς και να καταργήσει 15.000 θέσεις εργασίας στο δημόσιο τομέα, όχι μέσω συνταξιοδοτήσεων ή παραιτήσεων, αλλά απολύοντας τους κατόχους των θέσεων αυτών.

Ο ελληνικός δημόσιος τομέας είναι διογκωμένος, αναποτελεσματικός και μαστίζεται από πελατειακές σχέσεις, ενώ σαφώς χρήζει μεταρρυθμίσεων στο πλαίσιο ενός ευρύτερου προγράμματος οικονομικής ανανέωσης και ανάκαμψης. Ωστόσο, το να διώχνεις χιλιάδες εργαζόμενους, όταν το ποσοστό ανεργίας είναι 27% δεν αποτελεί τον ενδεδειγμένο δρόμο για μια πραγματική μεταρρύθμιση, ιδιαίτερα όταν αυτό συμβαίνει κατόπιν των εντολών ξένων τραπεζιτών. Ο τελευταίος αυτός γύρος περικοπών στο δημόσιο τομέα, τον περασμένο μήνα, όταν έπαυσε η λειτουργία του κρατικού ραδιοτηλεοπτικού φορέα, είχε πολύ αρνητικά αποτελέσματα και σχεδόν κατακερμάτισε την εύθραυστη κυβέρνηση συνασπισμού του κ. Σαμαρά.

Επίσης, η συμφωνία της Δευτέρας καλεί για ένα ασταθές πρόγραμμα καταβολής πληρωμών που θα επιτρέψει στους πιστωτές να αναβάλλουν τις δανειακές δόσεις εάν η Ελλάδα δεν συμμορφωθεί προς τις υποχρεώσεις της έως τις 19 Ιουλίου.

Εν συντομία, όσο πιο αβάσιμη γίνεται η λιτότητα ως φάρμακο για την οικονομία, τόσο λιγότερο αμφισβητείται ως πολιτική φόρμουλα. Ο πιο σταθερός υποστηρικτής της, η Γερμανίδα Καγκελάριος Angela Merkel, ετοιμάζεται για νέες εκλογές αυτόν τον Σεπτέμβριο και είναι πολύ απίθανο να αλλάξει τη συμπεριφορά της – που είναι δημοφιλής στους Γερμανούς φορολογούμενους – πριν τις εκλογές. Ούτε επίσης είναι πιθανόν να αλλάξει συμπεριφορά η κα Merkel σε περίπτωση επανεκλογής της.

Άλλοι πιστωτές, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, φαίνονται να ανησυχούν περισσότερο από το προφανές ότι η λιτότητα έχει επιφέρει πραγματική καταστροφή στην ελληνική οικονομία. Αλλά αυτή η συνειδητοποίηση μέχρι στιγμής δεν έχει προκαλέσει αλλαγή πολιτικής ή ανακούφιση στους Έλληνες που υποφέρουν.

Πηγή New York Times

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση