Ερώτημα εν απορία πολίτη

Όλοι αυτοί, "υπουργοί, βουλευτές αλλά και παρουσιαστές τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων", που σπεύδουν "να καταδικάσουν μετά βδελυγμίας, το ολιγόωρο μπλόκο στη Βουλή, από ομάδα διαδηλωτών και να του προσδώσουν έως και χαρακτήρα αμφισβήτησης του δημοκρατικού πολιτεύματος" (Ελευθεροτυπία, 01.06.2011) γιατί δεν οργανώνουν μια συζήτηση σε τηλεοπτική εκπομπή μεγάλης ακροαματικότητας να συζητήσουμε τι είναι και τι δεν είναι δημοκρατία;
Πόσο δημοκρατικό είναι ένα σύστημα που επιφυλάσσει στο κράτος τις ιδιότητες και του εντολοδόχου και του εντολέα;
Που εγκιβωτίζει την κοινωνία των πολιτών στο καθεστώς του ιδιώτη;
Που δεν είναι καν αντιπροσωπευτικό;

Είναι νόμιμο να αρνούνται στην κοινωνία των πολιτών το δικαίωμα να ανακαλέσει την "υπογραφή" της από ένα "κοινωνικό συμβόλαιο", για το οποίο δεν ερωτήθηκε, και να αναλάβει αυτή την αρμοδιότητα του εντολέα;
Όταν μάλιστα οι υποτιθέμενοι εντολείς της απεδείχθησαν κατά σύστημα ανάξιοι της εμπιστοσύνης της, ανακόλουθοι, διεφθαρμένοι και ιδίως καθ'υποτροπήν αμετανόητοι;
Όταν συλλογικά κατέστρεψαν τη χώρα;
Τι φοβούνται οι πολιτικοί και πολλοί άλλοι και κρύβονται τον 21ο αιώνα πίσω από απολιθώματα ιδεών του 18ου αιώνα; Πως εξηγείται ότι η κοινωνία των πολιτών έχει αναγορευθεί στον μείζονα εχθρό της άρχουσας (πολιτικής και πνευματικής) τάξης;

Προς τι η ύβρις της εντεταλμένης σιωπής για ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα που σπεύδει αυτόκλητη να νομιμοποιήσει η κρατική διανόηση;
Τι ωθεί την τελευταία στην εμμονή της να εκλαμβάνει ως δεδομένο αυτό που θα έπρεπε να είναι ζητούμενο (η έννοια της δημοκρατίας); Να αντιμετωπίζει ως αδιαπραγμάτευτο αυτό (ο μη αντιπροσωπευτικός χαρακτήρας του σημερινού κράτους/συστήματος) που θα έπρεπε να υπόκειται στη δυναμική της προόδου (δηλαδή της ελευθερίας);
Γιατί ο διάλογος που διεξάγεται στα ΜΜΕ έχει εμφαντικά ως πρόσημο τη λογοκρισία του αντιλέγοντος και διακύβευμα την καλλιέργεια της αρχής της ενιαίας σκέψης;
Να υποθέσω άραγε ότι οι ιδιοτελείς προτεραιότητες των νομέων του κράτους, τους εμποδίζουν να διακρίνουν την κατεύθυνση της εξέλιξης και, κατ'επέκταση, τους κινδύνους που συνεπάγεται για τη σταθερότητα του συστήματος η αναβράζουσα αμφισβήτηση της κοινωνίας των πολιτών;

Για την ακρίβεια
Γιώργος Κοντογιώργης

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση