Ο βρεγμένος το νερό δεν το φοβάται
Τα κόμματα είναι πλέον αναλώσιμα
Το πλήθος στις πλατείες μεγαλώνει. Μετά τον Θεοδωράκη και τους πανεπιστημιακούς, αρχίζουν και οι καλλιτέχνες , οι τραγουδιστές να ενώνονται με τον κόσμο. Ας μην αποκλείσουμε μαζί με τις συζητήσεις και τα τραγούδια της οργής, να δούμε και συναυλίες και χαρούμενες εκφάνσεις στο πλήθος. Οι Έλληνες ξυπνούν από το λήθαργο και την καταπίεση του life styleπου χρόνια τώρα τους είχε επιβληθεί από τα βλαχομπαρόκ πρότυπα και την ελίτ της Κλεπτοκρατίας. Αρχίζουν να ξαναβρίσκουν τον εαυτό τους. Παρά την ύφεση και τον τρόμο που οι κυβερνητικοί, οι δοσίλογοι και οι «τροϊκανοί» τους επιβάλουν, θυμούνται το χιούμορ τους. Μακριά από τον καναπέ και χρησιμοποιώντας το ιντερνέτ, με δημιουργικό και δυναμικό τρόπο, συναντιούνται, κοινωνικοποιούνται και πάλι, παραδέχονται τα προβλήματα τους , τα ψυχολογικά, τα οικονομικά, τα υπαρξιακά. Αντιμάχονται τα ιδεολογικά και πολιτικά αδιέξοδα του «μεσαίου χώρου’ που τους είχαν τα τελευταία 15 χρόνια , εισάγει οι διαφημιστές και τα κόμματα- σαμπουάν και αναστρέφουν τα είδωλα. Ας μην μας δημιουργήσει έκπληξη , αν σε λίγο αρχίσουν και να αισιοδοξούν. Έτσι χωρίς πρόγραμμα, χωρίς συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Ο ¨Έλληνας αγαπά το «αντάμωμα». Τώρα το βρήκε. Αυτή τη φορά δεν του το βρήκαν. Για τον λόγο αυτό μια μεγάλη μερίδα πολιτικών, δημοσιολογούντων, διαμορφωτών της κοινής γνώμης, νοιώθουν αμήχανοι, παράταιροι και χωρίς ρόλο σε αυτό που ξεκινά.
Η Μεταπολίτευση, η στρεβλή αυτή εικόνα ελευθερίας και μικροαστικής αυθαιρεσίας, τελειώνει, περίπου όπως άρχισε. Στους δρόμους με ένα πολυσήμαντο και πολύχρωμο πλήθος , με ελληνικές σημαίες , να φωνάζει, να βρίζει, να ονειρεύεται, σχεδόν να ελπίζει. Τα κόμματα που φτιάχτηκαν στην αρχή της Μεταπολίτευσης, εξουσίας- παρέμβασης –διαμαρτυρίας, κλείνουν τον κύκλο τους. Όχι οι ιδεολογίες, οι στρατηγικές ή η Δημοκρατία όπως πολλοί μάλλον πονηρά δείχνουν ότι μπορεί να συμβεί. Τα κόμματα στην τελευταία τους φάση, την τελευταία 15ετια θέλησαν να κάνουν «κιμά» τους Έλληνες και την πιο ευτελή- σχεδόν παρία- της Ευρώπης , την Ελλάδα. Τι κρίμα γι’ αυτούς, τι ευτυχία για μας δείχνουν να αποτυγχάνουν. Όσα Μνημόνια, όσα Μεσοπρόθεσμα, όσες Δανειακές Συμβάσεις και αν υπογράψει ο Παπακωσταντίνου , οι νέο- εκσυγχρονιστές του Σημίτη και οι νεοφιλελεύθεροι της οικογένειας Μητσοτάκη, δεν θα τα καταφέρουν. Το πλήθος θα κάνει «κιμά» τα κόμματα, τις νόρμες και τις διαπλοκές που έστησαν, για να φθάσουμε στη χρεοκοπία και την εκποίηση της Ελλάδος.
Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, οι Moody’s, υποβάθμισαν εκ νέου σε επίπεδο C πλέον την Ελληνική οικονομία. Το χρέος μας δεν είναι βιώσιμο.
Ο κύκλος διακυβέρνησης Παπανδρέου κλείνει και μια νέα ομάδα διακυβέρνησης θα πρέπει να αναλάβει, όχι για να φθάσουμε μόνο σε νέο Σύνταγμα και Δημοκρατικό Πολίτευμα, αλλά και για να αναδιαρθρώσουμε το χρέος μας ώστε η αποπληρωμή του να γίνει αξιόπιστη για τους πιστωτές μας και το βάρος του εφικτό για μας.
Υπάρχει μια λεπτή γραμμή, που είτε ως άνθρωπος, είτε ως Έθνος, είτε ως Οικονομία όταν την περνάς δεν φοβάσαι τίποτα , δεν έχεις να χάσεις τίποτα. Είσαι ελεύθερος να γυρίσεις πάνω, προς την επιφάνεια. Να ξαναδείς τον Ήλιο. Να περάσεις την έρημο για να φτάσεις την ωριμότητα.
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...