Στοχοποίηση της Ελλάδας για εθνική αποδόμηση

• Του Περικλή Νεάρχου Πρέσβη ε.τ.

Καταλύτης η ανεξέλεγκτη μαζική λαθρομετανάστευση
«Ακόμη και λαοί με μεγάλη ιστορική πείρα χάνουν το γεωπολιτικό τους ένστικτο, τότε μάλιστα που το χρειάζονται περισσότερο». Τα λόγια αυτά του αείμνηστου Παναγιώτη Κονδύλη στο βιβλίο του «Περί Πολέμου» μοιάζουν να έχουν τέλεια εφαρμογή σ’ αυτά που συμβαίνουν σήμερα
στη χώρα μας. Περιέργως, η Ελλάδα, σύνορο της Ευρώπης στη ΝΑ Μεσόγειο, αγωνίζεται, π.χ., να εντάξει τη Μουσουλμανική Τουρκία στην Ευρώπη, όταν είναι ηλίου φαεινότερον ότι μια τέτοια εξέλιξη θα επέφερε γεωπολιτική ανατροπή εις βάρος της Ελλάδος, πέρα από τις επιπτώσεις που θα είχε στο σύνολο της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Ειδικότερα για την Ελλάδα, η επιστροφή της Τουρκίας στην Ευρώπη θα άλλαζε ριζικά τους συσχετισμούς στα Βαλκάνια και θα ενίσχυε καταλυτικά τη διπλωματική της ισχύ στην Ευρώπη.
Θα μπορούσαμε να ανατρέξουμε ιστορικά στον Μαραθώνα και στο σύμβολό του, του οποίου εορτάζουμε φέτος τα 2.500 χρόνια. Γιατί το εορτάζουμε; Θα μπορούσαμε επίσης να αναφερθούμε στη Βυζαντινή Κωνσταντινούπολη και στο σύμβολό της. Ας περιορισθούμε όμως στην πρόσφατη ιστορία που διεμόρφωσε τη σημερινή Ελλάδα. Μήπως ήταν λάθος οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, που οδήγησαν στην ουσιαστική έξωση της κατακτητικής Οθωμανικής Τουρκίας από την Ευρώπη; Μήπως πρέπει να κάνουμε νέες σκέψεις για τα αποτελέσματά τους; Γιατί η Ελλάδα να γίνει γέφυρα για την επιστροφή της Τουρκίας στην Ευρώπη, όταν μάλιστα η τελευταία έχει αναγάγει σε επίσημη διπλωματική θεωρία και πολιτική πρακτική τον νεοοθωμανισμό, που αφορά καίρια και τη χώρα μας;Υποστηρίζεται ότι ακολουθείται η πολιτική αυτή γιατί υπάρχει η ελπίδα επιλύσεως των εθνικών θεμάτων και εξομαλύνσεως των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Υπήρξε όμως αρκετός χρόνος, μια ολόκληρη δεκαετία, για να δοκιμασθεί η πολιτική αυτή. Ποια είναι τα αποτελέσματα; Οι τουρκικές αξιώσεις και προκλήσεις συνεχίσθηκαν και κλιμακώθηκαν.
Αντί λοιπόν με την πείρα αυτή να γίνει μια ουσιαστική αξιολόγηση και επανεξέταση της πολιτικής μας, η ελληνική διπλωματία σπεύδει πάλι να πλειοδοτήσει προς την ίδια κατεύθυνση. Ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας, μιλώντας λίγες μέρες πριν στις Βρυξέλλες, έριξε την ιδέα ενός νέου Ελσίνκι (Ελσίνκι ΙΙ) για την Τουρκία, που θα είχε άξονα τον καθορισμό ενός «οδικού χάρτη» και ημερομηνίας για την ένταξη της Τουρκίας. Δεν έχει σημασία εάν υπάρχουν οι προϋποθέσεις ή όχι για την υλοποίηση της ιδέας αυτής, η οποία ανατρέπει την αρχή πάνω στην οποία βασίσθηκε το άνοιγμα των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία. Ότι δηλαδή θα αποφασισθεί στο τέλος η έκβασή τους (ένταξη ή άλλη σχέση). Το σημαντικό είναι ότι η Ελλάδα προβάλλεται πάλι ως πρωταγωνίστρια της τουρκικής εντάξεως και ταυτόχρονα της αμερικανικής πολιτικής, η οποία έχει αναγάγει σε κορυφαίο στρατηγικό στόχο την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Ελλάδα πρωταγωνίστρια και στη λαθρομετανάστευση
Τα παράδοξα, δυστυχώς, με τις ελληνικές πολιτικές ηγεσίες και κυβερνήσεις δεν σταματούν μόνο στην εξωτερική πολιτική. Η Ελλάδα, που βρίσκεται από γεωγραφική άποψη αλλά και από πολιτική, λόγω του ρόλου που παίζει η γειτονική Τουρκία, στην πιο δύσκολη θέση σε σχέση με τη λαθρομετανάστευση, πρωταγωνιστεί στο άνοιγμα των συνόρων και στην ανοχή της λαθρομεταναστεύσεως.
Είναι ενδεικτικό ότι ακόμη και τώρα, που η χώρα είναι βυθισμένη σε μια τόσο βαθιά οικονομική κρίση, το πρώτο μέτρο που θυμήθηκε να πάρει η νέα κυβέρνηση, σε απόλυτη προτεραιότητα, ήταν η ψήφιση ενός ακόμη νομοσχεδίου που διευκολύνει τη νομιμοποίηση των λαθρομεταναστών και εισάγει το δίκαιο του εδάφους για όλα τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα.
Το μέτρο παρουσιάσθηκε και χαιρετίσθηκε από μεγάλη μερίδα του Τύπου ως «προοδευτική» πολιτική. Σημειωτέον, ο σημερινός πρωθυπουργός, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, είχε μιλήσει επανειλημμένα στην προεκλογική εκστρατεία για «μηδενική μετανάστευση». Τα κυκλώματα όμως των δουλεμπόρων πήραν γρήγορα το μήνυμα που έστειλε η κυβέρνηση με το νέο «προοδευτικό» νομοσχέδιο για τους λαθρομετανάστες. Η επέλαση ξανάρχισε και συνεχίζεται όπως πριν. Επίκεντρο του νέου κύματος λαθρομεταναστών έγινε τώρα ο Έβρος, από τον οποίο υπολογίζεται ότι διέρχονται συστηματικά κάθε μέρα 300 περίπου λαθρομετανάστες.
Η κυβέρνηση, όπως και οι προκάτοχοί της, αρχής γενομένης από την κυβέρνηση Σημίτη, απέσυρε τον Στρατό από τον έλεγχο των συνόρων και έδεσε ταυτόχρονα τα χέρια της Αστυνομίας. Η τελευταία δεν μπορεί να απωθήσει στα σύνορα ή να απελάσει απευθείας τους λαθρομετανάστες γιατί όλοι παρουσιάζονται συστηματικά ως πρόσφυγες και αιτητές πολιτικού ασύλου και επικαλούνται το ευρωπαϊκό ανθρωπιστικό δίκαιο.
Η Αστυνομία, με εντολές της κυβερνήσεως, καταφεύγει έτσι σ’ έναν ουσιαστικό αυτοεμπαιγμό του κράτους. Διανέμει σε όλους τους λαθρομετανάστες έγγραφο, το οποίο τους καλεί να εγκαταλείψουν μόνοι τους τη χώρα μέσα σε 30 ημέρες και τους επιτρέπει μετά να επιβιβασθούν ως τουρίστες στο λεωφορείο του ΚΤΕΛ και να φτάσουν στη «χωματερή λαθρομεταναστών» της Αθήνας. Υπολογίζεται ότι μόνο κατά το τελευταίο τρίμηνο αφίχθησαν με τον τρόπο αυτό στην ελληνική πρωτεύουσα 30.000 περίπου, μουσουλμάνοι κατά το πλείστον, λαθρομετανάστες. Πολλοί απ' αυτούς προέρχονται τώρα και από τη Δυτική Βόρεια Αφρική (Αλγερία, Μαρόκο) και την Υποσαχάρια Αφρική. Έφτασε σε όλους το μήνυμα ότι, μετά το κλείσιμο της πόλης του Γιβραλτάρ από την Ισπανία και της πύλης της Λιβύης προς την Ιταλία (μετά τις συμφωνίες Μπερλουσκόνι - Καντάφι), η μόνη ανοικτή ακόμα οδός προς την Ευρώπη είναι η Ελλάδα και ο Έβρος.

Γιατί οι άλλοι μπορούν να κλείνουν τα σύνορά τους και η Ελλάδα δεν μπορεί;
Και μόνο το γεγονός ότι το ρεύμα των λαθρομεταναστών εμπλουτίσθηκε προσφάτως από Μαροκινούς και Αλγερινούς δείχνει το μέγεθος της ευθύνης που έχουν οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις, που άφησαν να καταντήσει η χώρα ξέφραγο αμπέλι. Την ευθύνη δεν την έχουν άλλωστε μόνο οι κυβερνήσεις. Ευθύνονται επίσης, στον βαθμό που τους αναλογεί, οι πολιτικές δυνάμεις και τα ΜΜΕ, που απέτυχαν να δουν από την αρχή τις γεωπολιτικές διαστάσεις που έχει για την Ελλάδα η μαζική λαθρομετανάστευση και εγκατάσταση ξένων πληθυσμών στη χώρα. Σε μια συγκυρία μάλιστα που επικρατεί γεωπολιτική ρευστότητα στα Βαλκάνια, μετά την πτώση της Σοβιετικής Ενώσεως, και που άρχισε να προωθείται η παγκοσμιοποίηση ως όχημα διεθνούς νεοφιλελευθερισμού και αμερικανικής πολιτικής ηγεμονίας.
Προβάλλεται ως άλλοθι σήμερα ο σεβασμός του ευρωπαϊκού ανθρωπιστικού δικαίου για το πολιτικό άσυλο. Πόσους όμως λαθρομετανάστες μπορεί να χωρέσει το ανθρωπιστικό δίκαιο για το άσυλο; Μήπως το πρόσχημα αυτό αναιρεί την εθνική κυριαρχία και την ευθύνη της κυβερνήσεως να προστατεύσει τη χώρα και τα σύνορά της; Εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να γίνονται δεκτοί αδιακρίτως όλοι όσοι δηλώνουν πρόσφυγες, τότε θα πρέπει να επιμερισθεί αναλόγως το βάρος και η ευθύνη. Κάθε χώρα δηλαδή να αναλάβει τον αριθμό προσφύγων που της αντιστοιχεί, ανάλογα με το μέγεθος και τον πληθυσμό της. Δεν είναι δυνατόν να αφήνονται στην αποκλειστική μέριμνα της Ελλάδος, με την παροχή μόνο κάποιας οικονομικής βοήθειας για προσωρινή στέγαση και σίτιση. Η Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει χωματερή λαθρομεταναστών στο όνομα του ευρωπαϊκού ανθρωπιστικού δικαίου.

Η Ελλάδα όμηρος μιας παράδοξης πρωτοπορίας στη λαθρομετανάστευση
Οι σημερινές πολιτικές ηγεσίες της χώρας δύσκολα όμως μπορούν να επιρρίψουν ευθύνες στην Ευρώπη γιατί οι ίδιες πρωτοστάτησαν, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο, στην υιοθέτηση φιλομεταναστευτικών ευρωπαϊκών οδηγιών και εθνικών νομοθεσιών. Υπενθυμίζονται σχετικά:
• Η πρωτοβουλία της κυβερνήσεως Σημίτη να προωθήσει, επί ελληνικής Προεδρίας, τις πρώτες ευρωπαϊκές οδηγίες 108/2003 και 109/2003, με τις οποίες καθορίσθηκαν αντιστοίχως το καθεστώς τού επί μακρόν διαμένοντος μετανάστη και το δικαίωμα της οικογενειακής επανενώσεως μετά την απόκτηση του καθεστώτος τού επί μακρόν διαμένοντος.
• Η επιφυλακτική στάση της ελληνικής πλευράς απέναντι στην πρωτοβουλία του γάλλου Προέδρου Σαρκοζί να προωθήσει το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση επί γαλλικής Προεδρίας. Το πρώτο άρθρο του Συμφώνου αυτού απαγορεύει τις μαζικές νομιμοποιήσεις παρανόμων μεταναστών. Τι έκανε όμως η Ελλάδα; Ήταν αυτή που το παρεβίασε, αμέσως μετά την υιοθέτησή του, με νέες μαζικές νομιμοποιήσεις παρανόμων μεταναστών. Αντί να το κάνει όπλο για ευρωπαϊκή αλληλεγγύη στο πρόβλημα που η ίδια αντιμετώπιζε, έσπευσε πρώτη να το υπονομεύσει και να το απαξιώσει.
• Τα αλλεπάλληλα νομοσχέδια για τη νομιμοποίηση παρανόμων μεταναστών και η αφαίρεση από τον Στρατό και την Αστυνομία του ελέγχου της λαθρομεταναστεύσεως στα σύνορα.
Στο πνεύμα αυτό, με νέο νομοσχέδιο που εισήγαγε προς ψήφιση ο σημερινός υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρήστος Παπουτσής, συστήνεται Υπηρεσία Ασύλου και αφαιρείται επισήμως από τους ενστόλους κάθε σχετική αρμοδιότητα.
Προδιαγράφεται έτσι το στήσιμο μιας νέας βιομηχανίας παροχών δικαιώματος ασύλου, με τμήματα και εκατοντάδες υπαλλήλους ανά την επικράτεια. Αποκλείονται έτσι οι «κακοί» στρατιωτικοί και αστυνομικοί, που δεν ξέρουν να υποδέχονται ευρωπαϊκά τους «πρόσφυγες», και αντικαθίστανται, μεταξύ άλλων, από «εκπροσώπους κοινωνικών φορέων» (δηλαδή Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων), τον Συνήγορο του Πολίτη, το αξίωμα που κατείχε πριν ο σημερινός δήμαρχος Αθηναίων, και από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες. Αυτήν που διαμαρτύρεται συνεχώς και καταγγέλλει, κατ’ επάγγελμα, την Ελλάδα ότι δεν παίρνει αρκετούς πρόσφυγες και ότι πρέπει να παίρνει παραπάνω. Τώρα θα μπορεί να αποφασίζει η ίδια στο όνομα της Ελλάδος.
Αντιλαμβάνεται κανείς γιατί λοιπόν παραμένει ανεξέλεγκτη η λαθρομετανάστευση στην Ελλάδα και εξελίσσεται εκ των πραγμάτων στο μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας, με γεωπολιτικές διαστάσεις, έστω και αν γίνεται συστηματική προσπάθεια να υποβαθμίζεται και να συγκαλύπτεται το μέγεθός του, η δυναμική του και οι συνέπειές του.

Νέα γεωπολιτική τάξη στα Βαλκάνια, παγκοσμιοποίηση και ο ρόλος της Τουρκίας
Όσοι, καλοπροαιρέτως, υποστηρίζουν αναφανδόν τη λαθρομετανάστευση, παρακινούμενοι από προσωπικά ανθρωπιστικά συναισθήματα ή ιδεολογικές πολιτικές θέσεις, θα έπρεπε να αναρωτηθούν γιατί δεν έρχονταν λαθρομετανάστες στην Ελλάδα πριν από τη δεκαετία του '90. Προφανώς, και τότε υπήρχε πολύ μεγάλη φτώχεια και δυστυχία στον Τρίτο Κόσμο. Ένας προφανής λόγος είναι το άνοιγμα των συνόρων μετά την πτώση του Ανατολικού Συνασπισμού. Ένας δεύτερος και κυριότερος είναι η παγκοσμιοποίηση, που άρχισε να προωθείται κατά την περίοδο αυτή ως πολιτική και ιδεολογία. Τότε άρχισε να προβάλλεται θορυβωδώς και στην Ελλάδα, ως «εκσυγχρονιστική» πολιτική, η ιδέα της «πολυπολιτισμικής» κοινωνίας, από το στόμα μάλιστα του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. «Η Ελλάδα», έλεγε τότε ο Κώστας Σημίτης, «πρέπει να γίνει πολυπολιτισμική». Πώς γίνεται όμως «πολυπολιτισμική» μια χώρα με εθνική συνοχή 97%; Προφανώς, με άνοιγμα των συνόρων, με αλλαγή της νομοθεσίας, με ανοχή της παράνομης μεταναστεύσεως και με επιβολή, μέσω των ΜΜΕ, της «πολυπολιτισμικότητας» ως κυρίαρχης ιδεολογίας στην κοινωνία και ειδικότερα στην Παιδεία. Τότε άρχισε και η προπαγάνδα για δήθεν «ρατσισμό» και «ξενοφοβία» των Ελλήνων και η προώθηση των νέων «εκσυγχρονιστικών» και «πολυπολιτισμικών» αντιλήψεων στην Παιδεία, με αποκορύφωμα το βιβλίο Ιστορίας της Στ’ Δημοτικού της Μαρίας Ρεπούση.
Γιατί η παγκοσμιοποίηση προωθεί τη λαθρομετανάστευση; Προφανώς για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί η παγκοσμιοποίηση της αγοράς απαιτεί σταδιακή απελευθέρωση της κινήσεως κεφαλαίων, προϊόντων και εργατικού δυναμικού. Οι μεγάλες διαφορές στην ανάπτυξη και στο βιοτικό επίπεδο μεταξύ των διαφόρων περιοχών του κόσμου προκαλούν εκ των πραγμάτων μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα. Δεύτερον, γιατί η παγκοσμιοποίηση προτάσσει τις αγορές και την ελευθερία κινήσεων πάνω από εθνικά σύνορα. Θεωρεί επομένως εμπόδιο το εθνικό κράτος και επιδιώκει τη μείωση του ρόλου και της ισχύος του. Κατά προέκταση, θεωρεί ότι οι ισχυρές εθνικές ταυτότητες και οι συνεκτικές εθνικές κοινωνίες προβάλλουν μεγαλύτερη αντίσταση στην παγκοσμιοποίηση γιατί έχουν πολύ ισχυρότερη την αίσθηση του συνόλου και της εθνικής κυριαρχίας.
Όλα αυτά ισχύουν και για την Ελλάδα. Ειδικότερα όμως γι' αυτήν προστίθενται και δύο άλλοι πολύ σημαντικοί παράγοντες, που έχουν σχέση με τη λαθρομετανάστευση. Ο πρώτος είναι η προώθηση από τις ΗΠΑ μιας νέας γεωπολιτικής τάξεως στα Βαλκάνια, με στόχο να μην επιτραπεί η επανάκαμψη της ρωσικής επιρροής στην περιοχή αυτή. Η επιδιωκόμενη νέα τάξη περιλαμβάνει την αναβάθμιση του μουσουλμανικού παράγοντα και την ενίσχυση της τουρκικής παρουσίας. Η αμερικανική πολιτική, για ευρύτερους στρατηγικούς λόγους, υποστηρίζει ενθέρμως, ως γνωστόν, την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Τίθεται το ερώτημα πώς αντιμετωπίζουν, στο πλαίσιο αυτό, οι ΗΠΑ την Ελλάδα. Γνωρίζουμε ότι οι ΗΠΑ θέλουν να αντιμετωπίζουν την Ελλάδα και την Τουρκία ως ενιαίο στρατηγικό χώρο. Τι σημαίνει όμως αυτό για την Ελλάδα; Αυτά είναι ερωτήματα τα οποία πρέπει να θέτει κανείς όταν εξετάζει το θέμα της μαζικής λαθρομεταναστεύσεως στην Ελλάδα, και ιδιαίτερα μέσω Τουρκίας. Η τελευταία δεν θέλει, προφανώς, την Ελλάδα ως ευρωπαϊκό πολιτιστικό σύνορο, που την αποκόπτει από την Ευρώπη. Η δημογραφική μετάλλαξη της Ελλάδος, μέσω της μαζικής λαθρομεταναστεύσεως, θα μπορούσε να αλλάξει ριζικά και για πάντα τα γεωπολιτικά δεδομένα, μέσα στον ίδιο τον εθνικό χώρο της Ελλάδος. Πολύ περισσότερο εάν οι λαθρομετανάστες είναι μουσουλμάνοι, προερχόμενοι από τις πιο φανατικές μουσουλμανικές χώρες (Πακιστάν, Μπαγκλαντές, Αφγανιστάν, Σομαλία κ.ά.), τους οποίους η Άγκυρα θα μπορούσε κάποια στιγμή να ποδηγετήσει, με κοινό παρονομαστή το Ισλάμ.
Σημειώνεται σχετικά ότι η Ελλάδα έχει προβλήματα μόνο με την Τουρκία. Δεν έχει με τις άλλες μουσουλμανικές χώρες. Με τη μαζική όμως λαθρομετανάστευση και εγκατάσταση στην Ελλάδα μουσουλμανικών πληθυσμών, ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν θα δημιουργηθούν προβλήματα με άλλες μουσουλμανικές χώρες και με ολόκληρο τον μουσουλμανικό κόσμο;
Με μια ισχυρή μουσουλμανική παρουσία στην Ελλάδα, μέσω της μαζικής λαθρομεταναστεύσεως, η Τουρκία θα επετύγχανε αμαχητί το μεγαλύτερο γεωπολιτικό πλήγμα κατά της χώρας γιατί θα υπονόμευε καταλυτικά την εθνική συνοχή της Ελλάδος μέσα στο ίδιο το μητροπολιτικό της κέντρο. Θα ανέτρεπε επίσης μονομερώς, σ’ όλη τη χώρα, την ισορροπία που εγκαθιδρύθηκε με τη Συνθήκη της Λωζάννης και τη Συμφωνία Ανταλλαγής Πληθυσμών. Η ισορροπία ήδη ανετράπη μονομερώς στη Θράκη με την εκδίωξη των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως.
Ανεξάρτητα επίσης από την Τουρκία, είναι προφανή τα προβλήματα κοινωνικής πολιτικής, πολιτικού ελέγχου, συνοχής της χώρας και δημογραφικής ισορροπίας που θα προκύψουν από την αδιάκριτη νομιμοποίηση και πολιτογράφηση εκατοντάδων χιλιάδων και εκατομμυρίων λαθρομεταναστών.
Είναι καιρός αυτοί που είναι υπεύθυνοι γι' αυτήν την κατάσταση να συνέλθουν και να πάρουν μέτρα. Η Ελλάδα δεν είναι για ξήλωμα. Ο ελληνικός λαός δεν έχει ακόμη συνειδητοποιήσει ότι με την ακολουθούμενη ανερμάτιστη και μυωπική πολιτική τίθεται σε κίνδυνο η ίδια η εθνική του υπόσταση και το εθνικό του μέλλον. Όταν το συνειδητοποιήσει, η οργή του και η αντίδρασή του μπορεί να είναι εκτός μέτρου και ανεξέλεγκτη.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση