Οι ανάγκες της Ελλάδας τεράστιες αλλά κουβέντα δεν λέχθηκε προεκλογικά…
Ό,τι κάνουμε, θα το κάνουμε μόνοι μας…
Πολλά ακούγονται τις τελευταίες μέρες για την συμμετοχή της Ευρώπης στα Ελληνικά προβλήματα. Όλα τα κόμματα που είναι υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αντί να κοινοποιήσουν ένα σοβαρό πρόγραμμα στον Ελληνικό λαό προτάσσουν την Ε.Ε λέγοντας "θα πάμε στην Ευρώπη να ζητήσουμε.... ","θα πάμε στην Ευρώπη να διεκδικήσουμε....", "θα πάμε στην Ευρώπη να απαιτήσουμε....".
Γιατί όμως λέγονται όλα αυτά, είναι άραγε εφικτά; Τα πιστεύουν αυτοί που τα λένε ή μήπως λέγονται εξαιτίας της απουσίας σχεδιασμού και ανέξοδου εντυπωσιασμού;
Η δομή της Ε.Ε είναι αυτή που καθιστά απαγορευτική την οποιαδήποτε διεκδίκηση από πλευράς χωρών όπως η Ελλάδα. Μην ξεχνάμε ότι δεν μιλάμε για την Ευρώπη των 12 αλλά των 27.Μια Ευρώπη η οποία για την μόνη πολιτική που δείχνει ενδιαφέρον είναι η οικονομική. Μια Ευρώπη που ουσιαστικά μέσα από την διεύρυνση είχε ως ζητούμενο την προσέλκυση καταναλωτών.
Στην πραγματικότητα Ε.Ε ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, εκείνο που υπάρχει είναι τρεις κατηγορίες χωρών που λειτουργούν ανάλογα με τα συμφέροντα τους.
Η πρώτη κατηγορία είναι οι χώρες που έχουν τον πρώτο λόγο δηλαδή η Γερμανία, η Γαλλία και σε δευτερεύοντα ρόλο η Ιταλία.
Η δεύτερη κατηγορία είναι η Μ. Βρετανία και το μπλοκ των ανατολικών χωρών που είναι κυριολεκτικά η φωνή των ΗΠΑ στην Ε.Ε.
Η τρίτη κατηγορία που σε αυτές ανήκει και η χώρα μας είναι όλες οι υπόλοιπες που ακολουθούν ηθελημένα ή αθέλητα το ρόλο του "δορυφόρου" και συμπληρώνουν τις ψηφοφορίες ανάλογα προς τα που "φυσάει ο άνεμος". Αν σκεφτούμε ότι το 80% των αποφάσεων που επηρεάζουν την ζωή μας παίρνονται στις Βρυξέλλες και όχι στο Εθνικό κοινοβούλιο τότε τι ελπίδες έχουν οι 22 βουλευτές (αν υποθέσουμε ότι συμφωνούν μεταξύ τους) απέναντι στις διαθέσεις των μεγάλων κρατών -συμμαχιών;
Βέβαια εδώ υπάρχει και το πρόβλημα της κομματικής πειθαρχίας καθώς όπως και στο Ελληνικό κοινοβούλιο έτσι και στο Ευρωπαϊκό οι βουλευτές ψηφίζουν σαν μπλοκ και όχι κατά συνείδηση με αποτέλεσμα οι 22 βουλευτές να έχουν "διασπαστεί" πριν ακόμα φτάσουν στις Βρυξέλλες σε Λαϊκό κόμμα, Σοσιαλιστικό κόμμα και πάει λέγοντας.
Με αυτά τα δεδομένα ποιός πραγματικά πιστεύει ότι μπορούν οι Έλληνες ευρωβουλευτές να επιτύχουν αναθεώρηση του συμφώνου σταθερότητας τη στιγμή που χρειάζεται ΟΜΟΦΩΝΙΑ.
Ποιός πιστεύει π.χ ότι η Νορβηγία θα δεχτεί να πληρώσει για να φυλαχτούν τα Ελληνικά σύνορα που υποτίθεται ότι είναι ευρωπαϊκά.
Ποιος θα στηρίξει την Ελλάδα στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων την στιγμή που οι περισσότεροι μέσα στην Ε.Ε τους έχουν αναγνωρίσει με το συνταγματικό τους όνομα και μάλιστα όταν οι ΗΠΑ τους έχουν αναβαθμίσει στην περιοχή φτιάχνοντας βάσεις;
Ποιός θα στηρίξει την Ελλάδα στο θέμα της λαθρομετανάστευσης όταν σκοπός του είναι η αλλοίωση του πληθυσμού;
Το μόνο που κρίνουν οι ευρωεκλογές είναι ποιοί θα πάρουν το μισθό του ευρωβουλευτή τίποτα άλλο. Εκεί που έχει φτάσει η Ε.Ε είναι εναντίον των Ελληνικών συμφερόντων και η μόνη ελπίδα (αν και ξέρω ότι είναι ουτοπία) είναι το σταμάτημα της διεύρυνσης και η απόδοση αρμοδιοτήτων στα εθνικά κοινοβούλια με σκοπό μια Ευρώπη των εθνών και όχι την Ευρώπη των "λαών".
Όταν οι ανίκανες Ελληνικές κυβερνήσεις που σύρονται και κρύβονται πίσω απο την Ε.Ε δεν μπορούν να επιβάλουν την γνώμη τους στα υποβαθμισμένα Βαλκάνια πως θα την επιβάλουν 22 βουλευτές που δεν συμφωνούν καν μεταξύ τους σε χώρες όπως η Γερμανία; Δεν καταλαβαίνουμε ότι το πιό πιθανό είναι να γίνει το ανάποδο; Πρόσφατο παράδειγμα η υπερψήφιση της ένταξης της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ χωρίς ΚΑΝΕΝΑ αντάλλαγμα.
Μην περιμένουμε λοιπόν ΤΙΠΟΤΑ από αυτό τον οικονομικό σχηματισμό που δημιουργήθηκε με μοναδικό σκεπτικό το χρήμα και ας πάψουν οι Έλληνες πολιτικοί να τον προβάλλουν άλλες φορές ως ελπίδα και άλλες ως άλλοθι.
Στο μυαλό μου έρχονται τα λόγια του Κολοκοτρώνη όταν τον ρωτούσαν τι γνώμη του για την εξωτερική βοήθεια πριν το ξέσπασμα της επανάστασης. Εγώ έλεγε ο Γέρος "ένα πράγμα βλέπω πως ό,τι κάνουμε θα το κάνουμε μόνοι μας".
Πηγή
Πολλά ακούγονται τις τελευταίες μέρες για την συμμετοχή της Ευρώπης στα Ελληνικά προβλήματα. Όλα τα κόμματα που είναι υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αντί να κοινοποιήσουν ένα σοβαρό πρόγραμμα στον Ελληνικό λαό προτάσσουν την Ε.Ε λέγοντας "θα πάμε στην Ευρώπη να ζητήσουμε.... ","θα πάμε στην Ευρώπη να διεκδικήσουμε....", "θα πάμε στην Ευρώπη να απαιτήσουμε....".Γιατί όμως λέγονται όλα αυτά, είναι άραγε εφικτά; Τα πιστεύουν αυτοί που τα λένε ή μήπως λέγονται εξαιτίας της απουσίας σχεδιασμού και ανέξοδου εντυπωσιασμού;
Η δομή της Ε.Ε είναι αυτή που καθιστά απαγορευτική την οποιαδήποτε διεκδίκηση από πλευράς χωρών όπως η Ελλάδα. Μην ξεχνάμε ότι δεν μιλάμε για την Ευρώπη των 12 αλλά των 27.Μια Ευρώπη η οποία για την μόνη πολιτική που δείχνει ενδιαφέρον είναι η οικονομική. Μια Ευρώπη που ουσιαστικά μέσα από την διεύρυνση είχε ως ζητούμενο την προσέλκυση καταναλωτών.
Στην πραγματικότητα Ε.Ε ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, εκείνο που υπάρχει είναι τρεις κατηγορίες χωρών που λειτουργούν ανάλογα με τα συμφέροντα τους.
Η πρώτη κατηγορία είναι οι χώρες που έχουν τον πρώτο λόγο δηλαδή η Γερμανία, η Γαλλία και σε δευτερεύοντα ρόλο η Ιταλία.
Η δεύτερη κατηγορία είναι η Μ. Βρετανία και το μπλοκ των ανατολικών χωρών που είναι κυριολεκτικά η φωνή των ΗΠΑ στην Ε.Ε.
Η τρίτη κατηγορία που σε αυτές ανήκει και η χώρα μας είναι όλες οι υπόλοιπες που ακολουθούν ηθελημένα ή αθέλητα το ρόλο του "δορυφόρου" και συμπληρώνουν τις ψηφοφορίες ανάλογα προς τα που "φυσάει ο άνεμος". Αν σκεφτούμε ότι το 80% των αποφάσεων που επηρεάζουν την ζωή μας παίρνονται στις Βρυξέλλες και όχι στο Εθνικό κοινοβούλιο τότε τι ελπίδες έχουν οι 22 βουλευτές (αν υποθέσουμε ότι συμφωνούν μεταξύ τους) απέναντι στις διαθέσεις των μεγάλων κρατών -συμμαχιών;
Βέβαια εδώ υπάρχει και το πρόβλημα της κομματικής πειθαρχίας καθώς όπως και στο Ελληνικό κοινοβούλιο έτσι και στο Ευρωπαϊκό οι βουλευτές ψηφίζουν σαν μπλοκ και όχι κατά συνείδηση με αποτέλεσμα οι 22 βουλευτές να έχουν "διασπαστεί" πριν ακόμα φτάσουν στις Βρυξέλλες σε Λαϊκό κόμμα, Σοσιαλιστικό κόμμα και πάει λέγοντας.
Με αυτά τα δεδομένα ποιός πραγματικά πιστεύει ότι μπορούν οι Έλληνες ευρωβουλευτές να επιτύχουν αναθεώρηση του συμφώνου σταθερότητας τη στιγμή που χρειάζεται ΟΜΟΦΩΝΙΑ.
Ποιός πιστεύει π.χ ότι η Νορβηγία θα δεχτεί να πληρώσει για να φυλαχτούν τα Ελληνικά σύνορα που υποτίθεται ότι είναι ευρωπαϊκά.
Ποιος θα στηρίξει την Ελλάδα στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων την στιγμή που οι περισσότεροι μέσα στην Ε.Ε τους έχουν αναγνωρίσει με το συνταγματικό τους όνομα και μάλιστα όταν οι ΗΠΑ τους έχουν αναβαθμίσει στην περιοχή φτιάχνοντας βάσεις;
Ποιός θα στηρίξει την Ελλάδα στο θέμα της λαθρομετανάστευσης όταν σκοπός του είναι η αλλοίωση του πληθυσμού;
Το μόνο που κρίνουν οι ευρωεκλογές είναι ποιοί θα πάρουν το μισθό του ευρωβουλευτή τίποτα άλλο. Εκεί που έχει φτάσει η Ε.Ε είναι εναντίον των Ελληνικών συμφερόντων και η μόνη ελπίδα (αν και ξέρω ότι είναι ουτοπία) είναι το σταμάτημα της διεύρυνσης και η απόδοση αρμοδιοτήτων στα εθνικά κοινοβούλια με σκοπό μια Ευρώπη των εθνών και όχι την Ευρώπη των "λαών".
Όταν οι ανίκανες Ελληνικές κυβερνήσεις που σύρονται και κρύβονται πίσω απο την Ε.Ε δεν μπορούν να επιβάλουν την γνώμη τους στα υποβαθμισμένα Βαλκάνια πως θα την επιβάλουν 22 βουλευτές που δεν συμφωνούν καν μεταξύ τους σε χώρες όπως η Γερμανία; Δεν καταλαβαίνουμε ότι το πιό πιθανό είναι να γίνει το ανάποδο; Πρόσφατο παράδειγμα η υπερψήφιση της ένταξης της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ χωρίς ΚΑΝΕΝΑ αντάλλαγμα.
Μην περιμένουμε λοιπόν ΤΙΠΟΤΑ από αυτό τον οικονομικό σχηματισμό που δημιουργήθηκε με μοναδικό σκεπτικό το χρήμα και ας πάψουν οι Έλληνες πολιτικοί να τον προβάλλουν άλλες φορές ως ελπίδα και άλλες ως άλλοθι.
Στο μυαλό μου έρχονται τα λόγια του Κολοκοτρώνη όταν τον ρωτούσαν τι γνώμη του για την εξωτερική βοήθεια πριν το ξέσπασμα της επανάστασης. Εγώ έλεγε ο Γέρος "ένα πράγμα βλέπω πως ό,τι κάνουμε θα το κάνουμε μόνοι μας".
Πηγή
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...