Ένα τσιμπούκι μπροστά στις κάμερες και «ζωντανά» σε κάνει πρώτη φίρμα

Και όπως πολύ σοφά λέει ο λαός:

Ένα τσιμπούκι την ημέρα,

τον γιατρό τον κάνει πέρα"

Μην πάει το μυαλό σας αλλού. Μιλάω για συγκεκριμένο τσιμπούκι, συγκεκριμένου ανδρός, σε συγκεκριμένο κανάλι. Δεν βοηθάω πολύ, το ξέρω, αλλά είναι μέρες τώρα που μου τριβελίζει το μυαλό η εικόνα του «παντογνώστη», αυτού που με το χαζοχαρούμενο και ταυτόχρονα «μπλαζέ» χαμογελάκι, αντιμετωπίζει την αγωνία των Ελλήνων για τη Μακεδονία μας, πολύ αφ’ υψηλού και με θέσεις το λιγότερο εξοργιστικές.

Δεν ξέρω αν φταίει το γεγονός πως από την αρχή δεν μου άρεσε η «φάτσα» ή αν αντιδρώ έτσι επειδή νιώθω ένα κύμα αγανάκτησης απέναντι στον «δημοσιογράφο» που έγινε γνωστός από το τσιμπούκι του.

Τον παρακολουθώ λοιπόν, και προσπαθώ να βγάλω μία άκρη, προς τα που το πάει. Που το γέρνει και από που το φέρνει το «μεγαλείο» της γνώμης του.

Ακούω τις συνεχόμενες ασυναρτησίες και απορώ γιατί να μην υπάρχει και το αυτεπάγγελτο του εισαγγελέως περί «εθνικής επικινδυνότητας» ή «απόπειρα γελοιοποίησης εθνικών θέσεων και συμφερόντων». Γιατί να μην υπάρχει κάποιος που να του πει «αρκετά αγαπητέ, καλά τα λες, αλλά ξέχασες να πάρεις και τα χαπάκια σου».

Μένω λοιπόν στο γυαλί, ή απομακρύνομαι τρέχοντας; Σαφώς το δεύτερο και κλείνομαι στην blogόσφαιρά μου, στον ιστότοπό μου και γράφω τις σκέψεις μου με πόνο καρδιάς.

Το αστείο του πράγματος είναι πως νομίζει ότι είναι έξυπνος. Κάποιος πρέπει να του πει ρε παιδιά, πως αν σκοτώσουν τους έξυπνους, θα πάει άδικα, τελείως άδικα…

Α, και κάτι ακόμη: Τα σχόλια του, πόσο κοστίζουν στο κανάλι που τα λέει;

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση