Το όνομα "Νέα Μακεδονία" απειλεί να "διαγράψει" το βέτο

Κανείς δεν θέλει να μειώσει την επιτυχία του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, που τόλμησε να βάλει βέτο στους Αμερικανούς κατά τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, ανατρέποντας τα σχέδιά τους να εντάξουν την ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ με αυτό το προσωρινό όνομα, την ώρα που η Ουάσινγκτον και σχεδόν άλλες 120 χώρες αναγνωρίζουν τα Σκόπια ως «Μακεδονία».

Μεγαλόψυχα ο ελληνικός λαός τάχθηκε, σε ποσοστό 95% σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, στο πλευρό του πρωθυπουργού στην υπόθεση του βέτο, παρόλο που ο ίδιος λαός είναι βαθύτατα οργισμένος με την αντιλαϊκή πολιτικής της κυβέρνησης στο Ασφαλιστικό και το ξεπούλημα της Ελλάδας στους ξένους, που προωθεί σε ό,τι αφορά τη δημόσια περιουσία. Στην εθνικά υπερήφανη στάση του Καραμανλή στο βέτο ο λαός δεν δίστασε ούτε στιγμή να συμπαραταχθεί.

Φυσικά, οι Έλληνες περιμένουν τώρα από τον πρωθυπουργό ανάλογη συνέχεια στο θέμα του ονόματος.

Βλέπουν ότι οι Αμερικανοί έχουν λυσσάξει, και ιδίως αυτός ο υφυπουργός Εξωτερικών Ντάνιελ Φριντ, ο αρχιτέκτονας της προκλητικής αμερικανικής πολιτικής στο θέμα, ο οποίος γελοιοποίησε αντικειμενικά και τον ίδιο τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους (καλά, αυτός δεν θέλει και πολύ!), αφού τον έβαλε την προηγούμενη Τετάρτη στο Βουκουρέστι να δηλώνει το πρωί κατηγορηματικά και αλαζονικά ότι «τρεις» βαλκανικές χώρες θα μπουν οπωσδήποτε στο ΝΑΤΟ την επόμενη μέρα και τη νύχτα να εμφανίζεται ότι δεν ξέρει ο Μπους τι του γίνεται, καθώς η Ελλάδα είχε ήδη μπλοκάρει με το βέτο της την ένταξη της ΠΓΔΜ.

Τη Δευτέρα ο Φριντ έκανε δηλώσεις για «μακεδόνες πολίτες» και για «μακεδόνες πατριώτες», προσθέτοντας: «Δεν είναι αποκαλούμενη γλώσσα η μακεδονική, υπάρχει, είναι γεγονός. Είναι κι αυτοί άνθρωποι στην περιοχή. Έχουν τη δική τους ταυτότητα. Έχουν τη δική τους γλώσσα. Για την ενημέρωσή σας, η μακεδονική γλώσσα διδάσκεται, όπως οι άλλες γλώσσες, στη σχολή ξένων γλωσσών του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, αλλά και αυτοί είναι άνθρωποι», τόνισε.

Γιατί άρχισαν οι υποχωρήσεις;

Με δεδομένη λοιπόν την εχθρική στάση των Αμερικανών και τη σφοδρή δυσαρέσκεια των γραφειοκρατών του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, οι οποίοι έπεσαν εντελώς έξω στις εκτιμήσεις τους ότι δήθεν ο Καραμανλής μπλοφάρει με τις απειλές βέτο και ότι στο τέλος θα υποχωρούσε στην πίεση της Ουάσινγκτον και θα αποδεχόταν να σταλεί πρόσκληση ένταξης στα Σκόπια, είναι προφανές ότι απαιτείται επαγρύπνηση από την ελληνική κυβέρνηση για τη σωστή διαχείριση της επιτυχίας του βέτο.

Υπάρχουν όμως ορισμένα γεγονότα που προκαλούν ανησυχία. Ο πρωθυπουργός κάνει πάρα πολύ καλά που στις ομιλίες του μετά το βέτο, τόσο στο Πολιτικό Συμβούλιο της ΝΔ όσο και στη Βουλή, εμφανίζεται ιδιαίτερα διαλλακτικός απέναντι στα Σκόπια και δεν κάνει υπεροπτικές δηλώσεις με τον αέρα του «νικητή».

Δεν καταλαβαίνουμε όμως καθόλου γιατί ο Κ. Καραμανλής αποφεύγει πλέον συστηματικά, παρόλο που τον ερωτούν συγκεκριμένα οι δημοσιογράφοι και τον προκαλεί διαρκώς η αντιπολίτευση, να αναφέρει τον όρο που έθετε πριν βάλει βέτο – ο προσδιορισμός του επιθέτου της σύνθετης ονομασίας να είναι γεωγραφικός πριν από τη λέξη Μακεδονία.

Η στάση του προκαλεί βάσιμες υποψίες ότι έχει πια εγκαταλείψει την πολύ λογική απαίτηση του γεωγραφικού όρου, που τουλάχιστον θα δείχνει με σαφήνεια ότι το κράτος των Σκοπίων αποτελεί μόνο ένα κομμάτι και όχι το σύνολο της γεωγραφικής έκτασης της Μακεδονίας.

Η απειλή της «Νέας Μακεδονίας»

Δεν πρόκειται για κακόπιστη καχυποψία. Είναι πασίγνωστο στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ ότι η υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη είναι ένθερμη υποστηρίκτρια της ονομασίας «Νέα Μακεδονία» ως δήθεν λύσης του ζητήματος και κάνει τεράστια υπόγεια εκστρατεία σε όλα τα μέσα ενημέρωσης για να εξασφαλίσει την υποστήριξη ή έστω την ανοχή τους σε αυτήν την απαράδεκτη ονομασία.

Επιπλέον, πριν ακόμη από την προβολή του βέτο, είχε αρχίσει να βγαίνει και να το δηλώνει «φόρα παρτίδα» σε ξένα έντυπα.

«Οι προτάσεις “Άνω Μακεδονία” και “Νέα Μακεδονία” είναι αποδεκτές για την Ελλάδα;» τη ρώτησε π.χ. ο ανταποκριτής της γερμανικής εφημερίδας «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε» σε συνέντευξη που δημοσιεύτηκε την Παρασκευή 28 Μαρτίου. «Τα ονόματα που αναφέρατε μπορούν να αποτελέσουν θεμέλιο για συζητήσεις», απάντησε ευθέως η Ντόρα.

Ας μη γελιόμαστε, η δημόσια έκφραση αυτής της άποψης της υπουργού Εξωτερικών δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να γίνεται χωρίς την εκ των προτέρων έγκριση του πρωθυπουργού. Καθώς μάλιστα ο Κ. Καραμανλής εξαφάνισε από τις δημόσιες τοποθετήσεις του τη θέση για γεωγραφικό προσδιορισμό, οι ανησυχίες δικαιολογημένα πληθαίνουν.

Ενθάρρυνση του αλυτρωτισμού

Η ονομασία «Νέα Μακεδονία» δεν είναι καθόλου καλή λύση. Δεν λύνει μακροπρόθεσμα κανένα πρόβλημα. Πρώτα πρώτα, η «Νέα Μακεδονία» εκλαμβάνεται αυθόρμητα στη συνείδηση όλου του κόσμου ως συνέχεια της Αρχαίας και όχι σαν κάτι διαφορετικό και αντίθετο – ιδίως από τη στιγμή που αυτή η «Νέα Μακεδονία» δεν βρίσκεται σε κάποια άλλη ήπειρο, αλλά ακριβώς σ’ ένα κομμάτι της έκτασης της γεωγραφίας περιοχής της Αρχαίας Μακεδονίας.

Έπειτα, το «Νέα Μακεδονία» κατά κανέναν τρόπο δεν δείχνει ότι έχουμε να κάνουμε μόνο μ’ ένα τμήμα της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας και όχι με το σύνολο της Μακεδονίας! Ίσα ίσα που το αντίθετο καταλαβαίνει κανείς από την ονομασία αυτή, ότι η «Νέα Μακεδονία» είναι η σύγχρονη εκδοχή της Αρχαίας Μακεδονίας.

Έτσι όμως, με την ονομασία αυτή, δεν τίθεται φραγμός σε καμιά πτυχή του επεκτατικού αλυτρωτισμού της ηγεσίας των Σκοπίων.

Στα χρόνια που κύλησαν από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν απρόθυμα ανεξαρτητοποιήθηκε και η πρώην Ομόσπονδη Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας, αφού είχε ήδη διαλυθεί η Γιουγκοσλαβία, διαλύθηκαν και οι αυταπάτες συμπάθειας προς ένα μικρό κράτος, τις οποίες έτρεφε ακόμη τότε ένα τμήμα της ελληνικής κοινής γνώμης.

Διαπίστωσαν οι πάντες ότι έχουμε να κάνουμε με αδίστακτους πολιτικούς παραχαράκτες και ιστορικούς απατεώνες στα Σκόπια, οι οποίοι προκειμένου να σφυρηλατήσουν μια αναγκαία τεχνητή εθνική ταυτότητα του σλαβικού φύλου που εκπροσωπούν, για να μη διαλυθεί το τεχνητό κράτος τους, δεν είχαν καμιά αναστολή να καταφύγουν σε ασύστολα ψεύδη: Έβγαλαν τον Μεγαλέξανδρο… Σλάβο που μιλούσε βουλγαρική διάλεκτο (!), προσπάθησαν ανενδοίαστα να οικειοποιηθούν σύμβολα που εξόφθαλμα ανήκουν στην ελληνική παράδοση της Μακεδονίας και πάει λέγοντας.

Έτσι και εκχωρηθεί το όνομα «Νέα Μακεδονία» σε τέτοιους τύπους, αυτοί θα μας καβαλήσουν! Ο αλυτρωτισμός τους θα γίνει… «τούρμπο» και σε λίγο θα βγάλουν… «παράνομη» την ελληνική Μακεδονία!


Δεν διαπραγματεύεται σωστά η Αθήνα

Οι ανοησίες που αφελώς ή υποβολιμαία λέγονται –«τι κινδύνους μπορεί να προκαλέσει για την Ελλάδα, την ισχυρή Ελλάδα, μια τόσο μικρή και αδύναμη χώρα, όπως η ΠΓΔΜ»– έχουν καταρριφθεί στην πράξη από τις δραματικές εξελίξεις στα Βαλκάνια.

Εύκολα μπορούσε να πει κανείς π.χ. πριν από είκοσι ή και δέκα χρόνια, «τι είδους απειλή μπορεί να αποτελέσει η αδύναμη και ασήμαντη Αλβανία των τριών εκατομμυρίων ανθρώπων για την πανίσχυρη Γιουγκοσλαβία των 25 εκατομμυρίων ή έστω για τα δέκα εκατομμύρια Σέρβους», αλλά να που η ζωή απέδειξε ότι η πανίσχυρη Γιουγκοσλαβία διαλύθηκε και η ισχυρή Σερβία συντρίφθηκε από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, με αποτέλεσμα η «αδύναμη» Αλβανία να αποσπάσει το Κόσοβο, διαμελίζοντας την «ισχυρή» Σερβία.

Τέτοιοι παράγοντες υπεροψίας δεν επιτρέπεται να υπεισέλθουν επομένως στη διαπραγματευτική στάση της Αθήνας. Η κυβέρνηση Καραμανλή οφείλει να διαπραγματευτεί τόσο σοβαρά όσο αν διαπραγματευόταν π.χ. με την Τουρκία ή με τις ΗΠΑ και όχι με την ΠΓΔΜ.

Μέχρι στιγμής η κυβέρνηση όμως δεν μας έχει πείσει ότι διαπραγματεύεται με τόση σοβαρότητα.

Ο κόσμος καταχάρηκε το βέτο και αισθάνθηκε εθνική ανάταση και υπερηφάνεια, επειδή σωστά αισθάνθηκε πως το βέτο αυτό μπήκε εναντίον των Αμερικανών κυρίως και πολύ λιγότερο κατά των Σκοπίων. Το βέτο ήταν άριστη κίνηση από πολιτική σκοπιά, αλλά δεν αναιρεί τις αδυναμίες που παρουσίασε η κυβέρνηση στη διαπραγματευτική της τακτική και τα όσα έχει μέχρι στιγμής δώσει χωρίς να πάρει το παραμικρό αντάλλαγμα.


Δίνει διαρκώς, χωρίς να παίρνει τίποτα

Το βέτο δεν είναι παρά ένα μέσο, ένα πολύ δυνατό όπλο, προκειμένου να αποσπάσει τελικά η χώρα μας μια ικανοποιητική ή έστω ανεκτή λύση στο πρόβλημα του ονόματος της ΠΓΔΜ. Μόνο έτσι έχει αξία. Από τη λύση που θα δοθεί θα κριθεί εκ των υστέρων η αξία του.

Μέχρι στιγμής η Ελλάδα δεν έχει πάρει τίποτα ακόμη στο θέμα του ονόματος σε ό,τι αφορά την ουσία. Το ανακοινωθέν του ΝΑΤΟ, λόγω του βέτο, συνιστά βοήθεια στη διαδικασία που ελπίζουμε να πριμοδοτήσει στην επίτευξη λύσης καλύτερης για τις ελληνικές θέσεις.

Ελπίζουμε, αλλά για την ώρα δεν έχουμε τίποτα στο χέρι. Αντιθέτως, η κυβέρνηση Καραμανλή έχει δώσει πολύ συγκεκριμένα πράγματα και έχει κάνει πολύ σοβαρές υποχωρήσεις.

Πρώτον, έχει αποδεχθεί σύνθετη ονομασία με τη λέξη Μακεδονία συμπεριλαμβανομένη.

Δεύτερον, έχει αποδεχθεί την ονομασία «Νέα Μακεδονία» ως βάση διαπραγματεύσεων μέσω δημόσιων τοποθετήσεων της υπουργού Εξωτερικών.

Τρίτον, ο πρωθυπουργός έπαψε να απαιτεί γεωγραφικό προσδιορισμό στη σύνθετη ονομασία.

Σαν πολλές δεν είναι οι ελληνικές υποχωρήσεις χωρίς κανένα αντάλλαγμα; Δηλαδή όταν αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις και τα Σκόπια θα απαιτήσουν, φυσιολογικά, και άλλες ελληνικές υποχωρήσεις στο πλαίσιο του παζαριού, τι θα δώσει η κυβέρνηση; Θ’ αρχίσει να κάνει εκπτώσεις και στην υποχρεωτική χρήση του συμφωνημένου ονόματος στις διεθνείς διμερείς σχέσεις των Σκοπίων;

Μα αν έχει σκοπό να φτάσει μέχρι αυτού του σημείου, χίλιες φορές καλύτερα να μη βρεθεί απολύτως καμιά λύση και καμιά συμφωνία να μη γίνει! Υποτίθεται ότι η κυβέρνηση Καραμανλή έβαλε το βέτο για να γίνουν οι θέσεις της ισχυρότερες και να πετύχει λύσεις πιο κοντά στις ελληνικές απόψεις, όχι για να χαρεί το «πόπολο» και στη συνέχεια να τα δώσει όλα στα «σλαβοαμερικανάκια» των Σκοπίων!

Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι προς τα εκεί το πάει ο Καραμανλής, αλλά σίγουρα είναι καιρός να πάψει αυτές τις ανεξήγητες, μονομερείς υποχωρήσεις κατά συρροήν, πριν καν αρχίσουν σοβαρές διαπραγματεύσεις. Ως εδώ και μη παρέκει…

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση