Βίοι παράλληλοι: Μουσολίνι - Ερντογάν

Αν ζούσε σήμερα ο Πλούταρχος δεν θα είχε ούτε Καίσαρα και Αλέξανδρο αλλά ούτε Κικέρωνα και Δημοσθένη για να αντιπαραβάλλει τους βίους τους. Αν ζούσε, λοιπόν, τώρα θα είχε την ευκαιρία να συγκρίνει τα προφίλ τυράννων του (σχετικά) πρόσφατου παρελθόντος με αυτά αντίστοιχων προσωπικοτήτων του παρόντος. Θα στεκόταν – είμαστε βέβαιοι- και θα αφιέρωνε αρκετές σελίδες για να περιγράψει και να αντιπαραβάλει τους βίους δύο δικτατόρων, του Μπενίτο Μουσολίνι και του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Ο Μπενίτο Μουσολίνι γιός του σιδηρουργού Αλεσάντρο από την Ρωμάνια. Εν συνεχεία δήθεν επαναστάτης, δήθεν λαϊκός απελευθερωτής και ιδρυτής ενός από τα πιο σάπια καθεστώτα της ιστορίας και τέλος αυτοδιορισμένος ισόβιος δήμιος των ελευθεριών του τότε Ιταλικού λαού. Ο Μουσολίνι πήρε την εξουσία σε μία Ιταλία καθημαγμένη και χρεοκοπημένη. Μέσα σε λίγο καιρό έγινε σωστός δικτάτορας με μεγάλες προσωπικότητες της εποχής όπως ο Τσώρτσιλ και ο Βενιζέλος να τον θαυμάζουν. Μην σας ξενίζουν τα ονόματα ο φασισμός την δεκαετία του 1920 ήταν κάτι παρά πολύ καινούριο και για αυτό πολλοί, μόνον στην αρχή, το δέχτηκαν θετικά. Τότε ήταν που ο Ιταλός αντιφασίστας και φιλελεύθερος πολιτικός Μπενετέτο Κρότσε έδωσε τον καλύτερο ορισμό του φασισμού : « Ο φασισμός είναι μια επικίνδυνη και κυνική ιδεολογική φρασεολογία σχολικού επιπέδου γεμάτη αγραμματοσύνη, σύγχυση και χυδαία δημαγωγία. Μια δήθεν σύγχρονη άλλα ουσιαστικά μουχλιασμένη ψευδοεπανάσταση που εν ονόματι ενός φωτεινού μέλλοντος οδηγεί την κοινωνία τροχάδην στον πιο σκοτεινό μεσαίωνα».

Μεσαίωνας πραγματικός με έναν ηγεμόνα που ήθελε ένα διακύβευμα για να παραμείνει στην εξουσία και το βρήκε στον στόχο για ανάσταση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Είκοσι δύο χρόνια παρέμεινε στην εξουσία ο Μουσολίνι και για να νεκραναστήσει την Ρώμη άνοιξε πολεμικά μέτωπα: Τσιμπουτί, Ερυθραία, Αβησσυνία και Αλβανία ήταν οι κατακτήσεις του πριν τον Β’Π.Π.


Φασίστας ο Μουσολίνι, εκφραστής του Ισλαμοφασισμού ο Ερντογάν. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Έρντογάν πήρε την εξουσία σε μια Τουρκία χρεοκοπημένη. Με ένα φιλοδυτικό προφίλ (στην αρχή) έφερε την ανάπτυξη, μια πλαστή ανάπτυξη, έγινε θαυμαστός ηγέτης και στο εξωτερικό. Ας μην ξεχνάμε ότι πολλοί και στην χώρα μας κατά το παρελθόν μιλούσαν για την ανάγκη να υπάρξει ένας «Έλληνας Ερντογάν». Έγινε δημοφιλής και αργότερα ανέτρεψε το κεμαλικό καθεστώς δεκαετιών. Έγινε η ελπίδα, μόνον που η ελπίδα ήταν μάσκα και το πραγματικό πρόσωπο ήταν ο δήμιος των ελευθεριών του Τουρκικού λαού. Και ο δήμιος φάνηκε την επαύριο της απόπειρας πραξικοπήματος το 2016. Τότε ήταν που η Οθωμανική Αυτοκρατορία έγινε η σημαία και ο Ισλαμοφασισμός το Ερντογανικό οικόσημο.

Η διαφορά με το σχετικά «φιλειρηνικό» παρελθόν του Ερντογάν και το σημερινό είναι το πρόσωπο του Νταβούτογλου ενός ανθρώπου που γνώριζε διπλωματία και μπορούσε να ελίσσεται συγκρατώντας τις ακρότητες του Τούρκου ηγέτη. Αλλά τα τελευταία χρόνια ο Νταβουτόγλου έγινε Τσαβούσογλου ο οποίος είναι ένας απλός Χατζιαβάτης στην σκιά του αφέντη του.

Με όχημα τζιχαντιστές μισθοφόρους το Β. Ιράκ, η Ιντλίμπ και η δυστυχισμένη Λιβύη ήταν οι πρώτοι στόχοι του Ισλαμοφασισμού στο εξωτερικό ενώ στο εσωτερικό μετά τις άγριες διώξεις των πολιτικών του αντιπάλων στο στόχαστρο μπήκε το παρελθόν και τα μνημεία. Η Αγία Σοφία και η Μονή της Χώρας καταδικάστηκαν σε θάνατο δια μαρασμού από το Οθωμανικό τσίρκο. Αλλά ο νέο οθωμανισμός δεν σταματάει εδώ. Ο Ερντογάν ονειρεύεται να ηγεμονεύσει στον Αραβικό κόσμο και να κάνει την Μεσόγειο θάλασσα – όπως και ο Μπενίτο πριν από αυτόν- μια προσωπική του «MareNostrum». Για να πετύχει το τελευταίο φαντάζεται ότι ήρθε η ώρα του Αιγαίου, των Ελληνικών νησιών και της Αν. Μεσογείου να μπούνε στο αστραφτερό περιδέραιο των νέο σουλτανικών του κατακτήσεων.

Αλλά δεν είναι μόνον η σύγκριση των γεγονότων είναι και η σύγκριση των λόγων, των ομιλιών των δύο προσωπικοτήτων . Έλεγε ο Μουσολίνι για την Ελλάδα και τις επιδιώξεις του από τον εξώστη του παλάτσο Βενέτσια :

« Θέλουμε να σπάσουμε τις αλυσίδες που κάνουν τις θαλάσσιες περιοχές μας να ασφυκτιούν, γιατί ένας λαός 45 εκατομμυρίων ψυχών δεν είναι δυνατόν να θεωρείται ελεύθερος, αν δεν έχει ελεύθερη πρόσβαση στον ωκεανό»

Και σε άλλη ομιλία έλεγε για την Ελλάδα:

«Είχα πεί ότι θα τσακίσουμε τα πλευρά του Νεγκούς. Τώρα με την ίδια απόλυτη βεβαιότητα σας λέγω ότι θα τσακίσουμε τα πλευρά της Ελλάδος. Σε δύο, σε τρεις, σε δώδεκα μήνες, αδιάφορο. Ο πόλεμος μόλις άρχισε. Έχουμε μέσα και άνδρες για να εξουθενώσουμε κάθε ελληνική αντίσταση. Η Αγγλική βοήθεια δεν θα δυνηθεί να εμποδίσει την πραγμάτωση της σταθεράς αυτής αποφάσεως, ούτε να σώσει τους Έλληνες από την καταστροφή που θέλησαν και που αποδείχθηκαν άξιοι να υποστούν. Το να σκεφθεί κανείς διαφορετικά η να αμφιβάλλει θα σήμαινε ότι δεν με γνωρίζει. Άπαξ ξεκινήσω δεν σταματώ πλέον μέχρι τέλους».

Και ας δούμε τώρα τι είπε τις προηγούμενες ημέρες ο Ερντογάν:

«Θα καταλάβουν σύντομα ότι η Τουρκία έχει πολιτική, οικονομική και στρατιωτική δύναμη να διαλύσει τους χάρτες που της επιβάλλονται. Είτε θα το καταλάβουν πολιτικά, είτε θα το βιώσουν οδυνηρά στο πεδίο της μάχης. Η Τουρκία και ο λαός της είναι προετοιμασμένοι για κάθε αποτέλεσμα».

Ενώ πριν από δύο ήμερες είχε πει :

«Όσους πριν από έναν αιώνα επιτέθηκαν κατά της ανεξαρτησίας μας , ο τουρκικός λαός τους έθαψε είτε στο χώμα είτε τους έριξε στη θάλασσα. Αυτοί που στόχευσαν τη σημαία μας και την προσευχή μας, όταν έψαχναν τρόπο να βγουν απ΄ αυτή την πίεση εκτέλεσαν τρεις πρωθυπουργούς, δυο υπουργούς και έναν αρχιστράτηγο. Ευχόμαστε να μην κάνουν το ίδιο λάθος σήμερα και να μην πληρώσουν το ίδιο τίμημα σήμερα».

Εδώ πλέον δεν μιλάμε για ομοιότητες αλλά για πλήρη ταύτιση. Η παραφροσύνη και η οίηση της εξουσίας σε όλο της το μεγαλείο!

Η συνέχεια για τον Μουσολίνι και την έκβαση των στρατιωτικών του στόχων ενάντια στην χώρα μας είναι γνωστή… Οι Βίοι Παράλληλοι του Πλουτάρχου πάντα τελείωναν λίγο μετά το (φυσικό ή όχι) τέλος των ηρώων. Ο Μπενίτο Μουσολίνι στις 29 Απριλίου 1945 κραυγάζοντας: «Επιτρέψτε μου να σώσω την ζωή μου και εγώ θα σας δώσω μια αυτοκρατορία» εκτελέστηκε μαζί με την ερωμένη του Πετάτσι από Ιταλούς παρτιζάνους. Την επομένη τα πτώματα τους κρεμαστήκαν ανάποδα στην κεντρική πλατεία του Μιλάνου.

Η ιστορία είναι αμείλικτη με όσους προσπαθούν μέσα από επικίνδυνα γεωπολιτικά παιχνίδια να νεκραναστήσουν τα σαπισμένα από αιώνες κουφάρια αυτοκρατοριών…

Παύλος Αλεξιάδης
Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση