Το αντίδοτο στην τουρκική επιθετικότητα και το ζητούμενο των ορθών αποφάσεων

Γράφει ο Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α.
Κώστας Τζαβέλλας

Προεκλογικά στις 12/6/2019 με αφορμή άρθρο του πρώην πρωθυπουργού κ. Σημίτη στην Καθημερινή Αιγιαλίτιδα ζώνη – ΑΟΖ- Υφαλοκρηπίδα: Προσοχή τώρα, κατέληγε ότι «……εάν δεν προσπαθήσουμε να βρούμε λύσεις, όχι πάντα ευχάριστες ίσως, αλλά που κατοχυρώνουν την ειρήνη στην περιοχή….» το χαρακτηρίσαμε ΕΔΩ  άρθρο «λαγός» που τελικά πάει να επιβεβαιωθεί. Αναφέραμε ότι ιστορικά μετά από όλες τις πτωχεύσεις που είχε η πατρίδα μας ακολουθούσαν πολύ δυσάρεστα γεγονότα και καταστάσεις υπογραμμίζοντας ότι στην τελευταία πτώχευση δεν συνέβη ακόμη το δυσάρεστο αυτό γεγονός, αποκλείοντας ως δυσάρεστο την πρόχειρη συνθήκη των Πρεσπών.

Αναφέραμε επίσης την μεγάλη ευθύνη που έχουν οι κυβερνήσεις της προηγούμενης δεκαετίας και ιδιαίτερα οι τότε ΥΠΕΘΑ οι οποίοι με τις περικοπές στα λειτουργικά των τριών όπλων έφεραν τις Ένοπλες Δυνάμεις σε μη επιθυμητό επιχειρησιακό επίπεδο.

Αναρωτηθήκαμε επίσης αν είναι δύσκολο να βρεθούν τα χρήματα που απαιτούνται για την FOS των Μ-2000-5, για την αναβάθμιση των F-16, για συντήρηση των C-130, C-27 και των πυροσβεστικών, «Αν το ποσό για να υπερασπιστούμε την πατρίδα μας είναι απαγορευτικό και οι δανειστές το αποκλείουν, υπάρχει και η λύση της συνδρομής από όλον τον ελληνικό λαό. Ο ελληνικός λαός αν πεισθεί ότι πρέπει να συνδράμει για τον συγκεκριμένο σκοπό, θα δώσει τα πάντα, την ζωή του. Εκτός αν κάποιοι περιμένουν «νέα Ίμια» με ένα πακέτο εξοπλιστικών ισάξιο με αυτό του 1996-2005».

Ένα χρόνο αργότερα επανήλθαμε ΕΔΩ υπογραμμίζοντας ότι η Τουρκία δια του Τούρκου προέδρου, ΥΠΕΞ και Τούρκου ΥΠΕΘΑ έχει επιλέξει την στρατηγική ψυχολογικών επιχειρήσεων για να επιτίθεται στην Ελλάδα, στον Έλληνα πρωθυπουργό, σε υπουργούς με απαξιωτικές, προκλητικές και προσβλητικές δηλώσεις για τον ελληνικό λαό με ιστορικές παραπομπές, που ήταν ατυχείς για εμάς. Τελευταία οι δηλώσεις τους έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τα όρια πολιτικής πίεσης, σε σημείο που φαίνεται αδιανόητο οι σχέσεις των δύο κρατών να μπορέσουν στο μέλλον να επανέλθουν στα φυσιολογικά επίπεδα πολιτικών σχέσεων γειτονικών χωρών. Έχει αφήσει άφωνους τους πολιτικούς του φίλους στην Ελλάδα ο Τούρκος πρόεδρος. Περίμεναν πολλά από τον ίδιο στις διακρατικές σχέσεις και αυτός εξελίσσεται σε σουλτάνο. Δεν μπορεί ο Τούρκος πρόεδρος, να χρησιμοποιεί αυτούς τους χαρακτηρισμούς για τον Έλληνα πρωθυπουργό, να προσβάλει την γείτονα και σύμμαχο υποτίθεται χώρα. Για τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν είναι ενημερωμένος σωστά. Και θα πρέπει να γνωρίζει ότι το Καστελόριζο για τους έλληνες μαχητές είναι πάρα πολύ κοντά. Και για να συνοδεύσω και εγώ τα αστεία του Τούρκου προέδρου λέω το εξής, «φαντάζεται ο Τούρκος πρόεδρος το ελληνοτουρκικό τελωνείο από το Έβρο να βρεθεί στην γέφυρα του Βοσπόρου»;

Όμως δικαίως κάποιος θα αναρωτηθεί αν υπάρχουν αποδεκτά όρια πρόκλησης και ποια είναι αυτά; Η απάντηση είναι ότι όρια υπάρχουν αλλά για όλα υπάρχουν και πολλοί τρόποι «αντιμετώπισης», όπως για παράδειγμα αντίδραση στην πρόκληση με απλή δήλωση του ΥΠΕΞ, με διάβημα αλλά και με άλλους συγκεκριμένους τρόπους αντίδρασης,  Κανόνες Εμπλοκής, οι οποίοι είναι θεσμοθετημένοι στο ΥΠΕΞ και στις Ένοπλες Δυνάμεις. Όταν βέβαια οι προκλήσεις έχουν φθάσει στο σημερινό σημείο είναι αποδεσμευμένα άλλα πράγματα και κανόνες.  Το ερώτημα είναι αν ο τρόπος δράσης που έχει επιλέξει η Τουρκία καλύπτει την απαραίτητη προϋπόθεση, να είναι έτοιμη και για το ενδεχόμενο της κλιμάκωσης μέχρι αυτό της χρήσης των όπλων και τα αποτελέσματά της. Στα λόγια είναι έτοιμη για την χρήση όπλων. Θεωρεί ότι μια μικρή ανόητη ενέργεια για την οποία είναι έτοιμη να επιχειρήσει, θα το περάσει ως τυχαίο γεγονός ή λάθος χωρίς αντίδραση από την άλλη πλευρά. Το ενδεχόμενο αυτό ο Τούρκος πρόεδρος νομίζει ότι το καλύπτει η Τουρκία. Έτσι τον ενημέρωσαν οι στρατηγοί του και αντιδρά με τον τρόπο που αντιδρά. Νομίζει!!!!! Διότι δεν του είπαν ότι περισσότερο επικίνδυνο είναι να υποβαθμίζεις την αποφασιστικότητα του αντιπάλου να αντιδράσει. Σε αυτήν ακριβώς την κατάσταση βρίσκεται η Τουρκία του Ερντογάν και βέβαια πρέπει να βρει λύση.

Είχαμε επισημάνει την μόνιμη πρότασή μας, την δημιουργία Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ), την πίεση που πρέπει να ασκήσουμε στην ΕΕ για βοήθεια, να προσέξουμε τον «επιτήδειο ουδέτερο» την Γερμανία, και προσέξουμε πολύ τον ΓΓ του ΝΑΤΟ, για τον οποίο είπαμε ότι αν συνεχίσει να ασκεί τα καθήκοντά του μεροληπτικά, υπέρ της Τουρκίας, να ζητήσουμε μέχρι και την αλλαγή του. Να απομακρύνουμε με κάθε θυσία τους πρόσφυγες και λαθρομετανάστες από τα νησιά μας.

Η επιτυχημένη στρατηγική της ελληνικής διπλωματίας αλλά και η άψογη αντιμετώπιση, χωρίς πολλά λόγια, της τουρκικής στρατιωτικής δραστηριότητας στον Έβρο, στο Αιγαίο από τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, οι ανακοινώσεις για το νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα που σύντομα θα γίνουν, είναι σίγουρο ότι θα αλλάξουν ριζικά τον αέρα, την θάλασσα και το έδαφος της περιοχής μας. Από την πλευρά μας και έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στις προτάσεις των Αρχηγών των τριών Όπλων θα επισημάνουμε ότι:
Πολύ γρήγορα αυτή η κυβέρνηση είδε αυτό που οι προηγούμενες απαξίωσαν. Χαιρόμαστε που οι αποφάσεις δεν παίρνονται μετά από «Ίμια». Ο Ελληνικός λαός θα πληρώσει πολλά αλλά αξίζει τέτοιου είδους θυσίες.

Η κυβέρνηση ψήφισε την FOS για τα Μ-2000-5 στο τέλος 2019 αλλά απαιτείται ο κ. ΥΕΘΑ να τραβήξει το αυτί του Ελεγκτικού Συνεδρίου (μέχρι και αποπομπή του προέδρου) και να του επισημάνει ότι το θέμα δεν αφορά ανακατασκευή δρόμων, αφορά την υπεράσπιση της πατρίδας μας. Στο θέμα υπογραφής της FOS για Μ-2000-5 εστιάζω σε κάθε γραπτό μου χρόνια τώρα, είμαι περισσότερο ευαίσθητος διότι η παραλαβή και αξιοποίηση των μαχητικών Μ-2000-5 έγινε επί της διοικήσεώς μου στην Τανάγρα και γνωρίζω πολύ καλά ότι για την τουρκική πλευρά το άγνωστο των γαλλικών μαχητικών αεροσκαφών, είναι πραγματικός εφιάλτης. Και αν το εξοπλιστικό πρόγραμμα που θα ανακοινωθεί αφορά άμεσα γαλλικά όπλα και σε δεύτερη φάση αυτό των ΗΠΑ, δεν νομίζω να ενοχλεί κανέναν. Η Γαλλία του Μακρόν μας στηρίζει.

Για οποιαδήποτε εξοπλιστικό πρόγραμμα η κυβέρνηση μας να συνομιλεί μόνο με κυβερνήσεις και όχι με θυγατρικές και αντιπροσώπους στην Ελλάδα. Δεν πρέπει με κανένα τρόπο να αναστηθεί το βρώμικο παρελθόν των εξοπλισμών.

Οπωσδήποτε να γίνει μεταφορά έργου στην Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία. Είναι η τελευταία ευκαιρία το μεγάλο αυτό πακέτο να αναστήσει την Αμυντική Βιομηχανία, αν αυτό είναι δυνατόν, ΧΩΡΙΣ Αντισταθμιστικά Ωφελήματα (ΑΩ). Σημειώνεται ότι υπάρχουν και σοβαρές ελληνικές εταιρείες που απασχολούν εκατοντάδες εργαζομένους, με δυνατότητες συμμετοχής και βοήθειας σε μεγάλα προγράμματα.

Για το τέλος αφήνουμε την τελευταία εμπλοκή του ΝΑΤΟ σε τεχνικές συνομιλίες που θα αποσκοπούν στην αποκλιμάκωση της κατάστασης. Πάλι πονηρό ακούγεται και πρέπει να μην εφησυχάζει την ελληνική πλευρά. Γιατί τώρα και όχι στην αρχή της κρίσης. Αποκλιμάκωση σημαίνει και το Oruc Reis εκτός, ή το τι κάνει το Oruc Reis δεν αφορά το ΝΑΤΟ.

Το ταξίδι της Προέδρου της Δημοκρατίας στο Καστελόριζο είναι πολύ σημαντικό. Σκέφτεται μήπως κάτι ο τούρκος πρόεδρος; Μήπως Παρενόχληση; Είναι σίγουρο ότι επιζητά κάτι που πρέπει να παρουσιάσει στο εσωτερικό της Τουρκίας ως νίκη αλλά είναι δύσκολο. Πολύ δύσκολο. Γιατί οι παίκτες από την εδώ πλευρά «δείχνουν ότι παίζουν» δεν παίζουν.

Στο τέλος Σεπτεμβρίου ανεξάρτητα με τυχόν κυρώσεις από την ΕΕ κατά της Τουρκίας να επιμείνουμε και με την βοήθεια όσων μας υποστηρίζουν να υπογραμμίσουμε ότι η σημερινή Τουρκία αποτελεί «εν δυνάμει» εχθρό της ΕΕ.

Πρέπει επίσης όλοι οι Έλληνες να γνωρίζουν ότι το διαφιλονικούμενο σημείο, συνάντησης της ΑΟΖ Κύπρου, Ελλάδος, και το υπό συζήτηση εν απόμειναν κομμάτι με την ΑΟΖ της Αιγύπτου, το ελληνικό ΠΝ και η ελληνική ΠΑ δεν το άφησαν ποτέ υπό αμφισβήτηση, εδώ και πενήντα χρόνια, και αυτό πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη.

Militaire


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση