Απoψεις

[Απόψεις][bleft]

Ελλαδα

[Ελλάδα][threecolumns]

Ευρωπη

[Ευρώπη][bsummary]

Κοσμος

[Κόσμος][grids]

Σε καιρό πολέμου ένα είναι το δίλημμα


Τι ήταν το 1940 οι Έλληνες φαντάροι που πολέμησαν στην Αλβανία; Τίποτα επαγγελματίες του πολέμου ή μήπως εκπαιδευμένα κομάντο, μηχανές του θανάτου; Τίποτα απ’ αυτά. Αγρότες και εργάτες ήταν, φιλήσυχοι άνθρωποι που μέσα σε μια νύχτα βρέθηκαν να πολεμούν στα βουνά. Και τότε γιατί ξεκοίλιαζαν με την ξιφολόγχη τον κάθε Ιταλό που συναντούσαν, με τόση μανία λες και τους είχε βιάσει τη μάνα; Μα διότι είχαμε δεχτεί εισβολή. Αυτό αρκούσε.

Μην θεωρείτε άτοπη ή υπερβολική ή προβοκατόρικη την παρομοίωση. Οι συνθήκες, τα πρόσωπα, οι ιστορικές συγκυρίες μπορεί να αλλάζουν, αλλά τα συναισθήματα του απλού ανθρώπου παραμένουν ακριβώς τα ίδια στο διάβα των δεκαετιών και των αιώνων. Ο ίδιος άνθρωπος που σήμερα θα δώσει το γεμάτο τσουκάλι του στον πεινασμένο που θα του χτυπήσει την πόρτα και θα εκλιπαρήσει φαγητό και βοήθεια, θα μετατραπεί σε θεριό ανήμερο αν ο ίδιος αναξιοπαθής προσπαθήσει να του σπάσει την πόρτα και να εισβάλει στο σπίτι του για τον ίδιο λόγο.

Αλλιώς αντιδρά ο άνθρωπος σε καιρό ειρήνης και ησυχίας, αλλιώς σε καιρό πολέμου. Ειδικά όταν δεν ήταν αυτός που προκάλεσε τον πόλεμο, αλλά κάποιος άλλος τον κουβάλησε με το έτσι θέλω στην αυλή του. Κι όταν αρχίσει ο πραγματικός πόλεμος, αυτός που φωνάζει «αέρα» δεν ξεχωρίζει στο απέναντι στρατόπεδο φαντάρους από λοχαγούς, συνταγματάρχες από στρατηγούς, απλά πιόνια από αυτούς που τα κινούν. Τους θεωρεί όλους υπεύθυνους, άρα όλους εχθρούς.


Κι αυτό που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν αποτρεπτικό για κάθε βιαιότητα, το να βάζει δηλαδή ο αντίπαλος μπροστά τα βρέφη κι από πίσω να προχωρά ο ίδιος ο μαντράχαλος, σε συνθήκες πολέμου χειροτερεύει τα πράγματα. Διότι ο Έλληνας, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, μορφωτικού επιπέδου ή κοινωνικής τάξης, έχει μάθει στον κίνδυνο να βάζει μπροστά το κορμί του για να προστατέψει τα παιδιά του κι όχι το ανάποδο. Αυτός που βάζει ασπίδα το μωρό του για τα αιτήματα του, κανέναν ανθρωπισμό δεν δικαιούται.

Σταματώ εδώ, με μια απλή επισήμανση. Όταν έχουμε την πολυτέλεια της κοινωνικής ησυχίας, έχουμε και την άνεση του διαχωρισμού μας σε δεξιούς κι αριστερούς, για τον απλό κοσμάκη μιλώ. Αλλά όταν η κοινωνία μας μπαίνει σε πόλεμο λόγω εχθρικής επίθεσης, αυτά παύουν να πολυέχουν νόημα. Πρώτα νικάμε όλοι μαζί κι έπειτα ξαναχωριζόμαστε σε δεξιούς, κεντρώους και αριστερούς. Ενόσω διαρκεί ο πόλεμος, ένας μόνο διαχωρισμός υφίσταται: Σ' αυτούς που θέλουν να πολεμήσουν και σ’ αυτούς που αρνούνται ή κάνουν τα κορόιδα μέχρι να περάσει η μπόρα…

Δημήτρης Καμπουράκης
Liberal



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
  • Blogger Σχόλια για χρήση στο Blogger
  • Facebook Σχόλια για χρήση στο Facebook

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...



Ελληνοτουρκικα

[Ελληνοτουρκικά][bleft]

ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ

[Γεωπολιτική][grids]

διαφορα

[διάφορα][bsummary]

ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

[μυστικές υπηρεσίες][bleft]