Η τουρκική διείσδυση στα Βαλκάνια και η αναπόφευκτη “διευθέτηση” του Σκοπιανού

Του Γιώργου Σκαφιδά

Στην προσπάθειά τους να αποδοµήσουν την ανάγκη µιας συµφωνίας µε τα Σκόπια στο ονοµατολογικό, που προφανώς θα ανοίγει τον δρόµο και για την ενίσχυση της συνολικότερης προσέγγισης µεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ, κάποιοι φτάνουν στο σηµείο ακόµη και να αµφισβητήσουν ως υπερβάλλοντες τους… φόβους περί τουρκικής διείσδυσης στα Βαλκάνια.

Και εάν η τουρκική διείσδυση έχει αποτύχει ή ωχριά, όπως επιλέγουν ορισµένοι να ισχυρίζονται… όποτε τους συµφέρει, τότε «ξαφνικά» δεν υπάρχει πια λόγος για την Ελλάδα να στήνει αναχώµατα επιρροής στα Βαλκάνια προβαίνοντας σε ενδεχοµένως ωφέλιµους πλην όµως επώδυνους συµβιβασµούς µε τους γείτονες.

Οι σχέσεις καλής γειτονίας έχουν, ωστόσο, πολύτιµη αυταξία, στο πλαίσιο µιας εξωτερικής πολιτικής που σέβεται την αποστολή της, λαµβάνοντας µεν υπόψη το διεθνές περιβάλλον, χωρίς όµως να ετεροκαθορίζεται.

Όσο για την τουρκική διείσδυση, εκείνη αποτελεί µια εν εξελίξει πραγµατικότητα, η οποία µάλιστα απλώνεται σε µοτίβο κυκλωτικό γύρω από την Ελλάδα, κινούµενη πέριξ χωρικών υδάτων και αποκλειστικών οικονοµικών ζωνών τα όρια των οποίων αµφισβητούνται κατά πάγια πρακτική από την Άγκυρα και µε την απειλή των όπλων.


Για αποδείξεις τουρκικής διείσδυσης, οι επιλεκτικά δύσπιστοι µπορούν να ανατρέξουν στα ανεγερθέντα από την Τουρκία ή υπό ανέγερση τουρκικά τεµένη σε Κόσοβο και Σκόπια, όπως και στα παράνοµα φορτία µε τα τουρκικά όπλα και πυροµαχικά που «πιάστηκαν» να πλέουν προς τη Λιβύη σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις.

«Η Τουρκία τώρα επιδιώκει κατά τρόπο σθεναρό την πολιτική και/ή στρατιωτική της διείσδυση στις πιο ευαίσθητες περιοχές της ευρύτερης περιφέρειας» γράφει σε πρόσφατο άρθρο του στην «Jerusalem Post» ο Ζβι Μάζελ, πρώην πρέσβης του Ισραήλ σε Αίγυπτο και Ρουµανία.

Όσο πιο «ευαίσθητη» ή ασταθής είναι µια περιοχή, ωστόσο, τόσο πιο επιρρεπής είναι και σε έξωθεν «πειρατικές», επεκτατικές ή αναθεωρητικές πιέσεις, και για κακή µας τύχη η ευρύτερη ελληνική γειτονιά βρίθει «ευαισθησιών».

Τακτικές τύπου «ο θάνατός σου, η ζωή µου» συνοδεύονται από µεγάλους κινδύνους να γυρίσουν µπούµερανγκ µέσα σε ένα παγκοσµιοποιηµένο περιβάλλον.

Υπό αυτήν την έννοια, όσοι στη θεωρία καλοβλέπουν µια «διάλυση» της ΠΓ∆Μ ή µια νέα «µεγάλη εσωτερική κρίση» στην Τουρκία ή ακόµη και τον πρόωρο θάνατο ενός ξένου ηγέτη (γιατί ενίοτε λέγεται και αυτό, µεταξύ αστείου και σοβαρού, ακόµη και από «σοβαρούς» ανθρώπους, υπό την κάλυψη του «Chatham House Rule»), καλά θα κάνουν να το ξανασκεφτούν.

Η Ελλάδα έχει να κερδίσει από τη σταθερότητα των γύρω κρατών, επενδύοντας σε σχέσεις καλής γειτονίας, και στις διµερείς της σχέσεις υπάρχουν ακόµη τεράστια περιθώρια βελτίωσης µε όλους τους «γύρω», περιθώρια βελτίωσης τα οποία όµως ενίοτε προϋποθέτουν και κάποιους «επώδυνους» συµβιβασµούς.

Έθνος


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση