Ανατριχιαστικές ιστορίες θηριωδίας στην Κύπρο
Έκοψαν αυτιά, ήπιαν αίμα, βίασαν…
Του Σενέρ Λεβέντ
Ακόμα εκκρεμεί η απόφαση για αποζημίωση 90 εκατομμυρίων που εξέδωσε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εναντίον της Τουρκίας το 2014. Ακόμα δεν πλήρωσε η Τουρκία.
Τι υπόθεση ήταν αυτή; Υπόθεση για τους αγνοούμενους στην Κύπρο. Η ελληνοκυπριακή πλευρά είχε προσφύγει στο Δικαστήριο του Στρασβούργου. Το Δικαστήριο έκανε δεχτή την προσφυγή το 1996 και εξέδωσε την απόφαση το 2001. Αλλά δεν είχε ανακοινώσει το ποσό της αποζημίωσης. Το ποσό ανακοινώθηκε μόλις πριν πέντε χρόνια, το 2014. Ενενήντα (90) εκατομμύρια ευρώ! Αυτά τα χρήματα θα καταβληθούν στις οικογένειες των Ελληνοκυπρίων αγνοουμένων. Αλλά όπως είπαμε, η Τουρκία ακόμα δεν πληρώνει.
Το θέμα των αγνοουμένων είναι μια από τις πληγές της Κύπρου που ακόμα δεν έχουν κλείσει και αιμορραγούν. Η Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων (ΔΕΑ) που συστάθηκε το 1981 βρήκε μόνο τους 980 από τους 2002 αγνοούμενους μέχρι σήμερα και παρέδωσε τα λείψανα στις οικογένειές τους.
Οι έρευνες συνεχίζονται αργά, πάρα πολλοί από τους δολοφόνους είναι ζωντανοί, αλλά κανείς δεν τους αναγκάζει να έρθουν στην επιτροπή και να δώσουν πληροφορίες. Δεν κλήθηκε να λογοδοτήσει ακόμα και ο άνδρας που καυχήθηκε κοιτώντας μας στα μάτια μέσω τηλεοράσεως λέγοντας «τέχνη μου ήταν να σκοτώνω Ελληνοκύπριους αιχμάλωτους».
Είναι και το εξής: Δεν δίδονται πληροφορίες αναφορικά με το πώς σκοτώθηκαν οι αγνοούμενοι που βρίσκονται. Για κάποιο λόγο έγινε μια συμφωνία πάνω σε αυτό το θέμα ανάμεσα στις πλευρές όταν συστηνόταν η ΔΕΑ. Στο νησί περιγράφονται από στόμα σε στόμα ιστορίες βαρβαρότητας που προκαλούν τρόμο.
Και ξαφνικά βγαίνει ένας αξιωματούχος στην Τουρκία και μας λέει ότι: «Αν Τουρκοκύπριοι βίασαν Ελληνοκύπριες γυναίκες και κορίτσια, αυτό είναι δική σας εσωτερική υπόθεση, μην μας ανακατεύετε». Ρίχνει όλο το φταίξιμο στους Τουρκοκύπριους. Δηλαδή, ο τουρκικός στρατός που ήρθε από την Τουρκία είναι αθώος. Ό,τι βαρβαρότητες έγιναν τις έκαναν Τουρκοκύπριοι!
Δεν λέω ότι δεν κάναμε τίποτα εμείς οι Τουρκοκύπριοι, αλλά δεν μπορείς να συγκαλύπτεις ότι οι δικοί σας στρατιώτες έκαναν πολύ περισσότερα κύριε. Αφού εσύ δεν ξέρεις, να σου πω εγώ. Είχατε μιαν γνωστή φυλακή στο Ντιγιαρμπακιρ. Μια κόλαση σαν την κόλαση του Ebu Garib στο Ιράκ. Εκεί που ταΐζατε σκατά σε όλους. Τους βουτούσατε μέσα στα σκατά και τους βγάζατε.
Κοίτα τι λένε οι μάρτυρες όταν περιγράφουν τα βασανιστήρια: «Οι κατάδικοί στριμώχνονταν μέσα στα κελιά, χύνονταν πάνω τους νερά των υπονόμων, σε κάποιους κατάδικούς ταΐζονταν ποντίκια και ανθρώπινα περιττώματα, υποβάλλονταν σε βασανιστήρια για να βιάσουν ο ένας τον άλλον στα κελιά».
Σε εκείνη την φυλακή υπήρχε ένας διοικητής λοχαγός ονόματι Εσάτ Οκτάι Γιλντιράν. Το 1974 βρισκόταν και εκείνος στην Κύπρο. Στην επιχείρηση που κάποιοι αποκαλούν «ειρηνευτική επιχείρηση» και εγώ «επιχείρηση βιασμού». Κοίτα πώς καυχιόταν στους κρατούμενους στο Ντιγιάρμπακιρ: «Στον πόλεμο του 1974 διεξαγάγαμε επίθεση εναντίον ενός ελληνοκυπριακού χωριού. Ήπια το αίμα ενός παιδιού Ελληνοκύπριου του οποίου έκοψα το κεφάλι. Ακόμα και αν πιω το δικό σας κουρδικό αίμα, δεν θα χορτάσω».
Υπάρχουν και οι μαρτυρίες άλλων στρατιωτών που εστάλησαν στην Κύπρο κατά την επιχείρηση του 1974. Για παράδειγμα, ο Γιαλτσίν Κιουτσιούκ, ένας κατοπινός γνωστός καθηγητής, ερευνητής και συγγραφέας. Κοιτάξτε πώς μεταφέρει αυτά που του διηγήθηκε κάποιος στρατιωτικός διοικητής ονόματι Νετζατί. Αυτός ο διοικητής δεν ξέχασε ποτέ έναν βιασμό που έγινε μπροστά στα μάτια του. Κάθε φορά που τον διηγείται αυτό κλαίει, λέει. Μια Ελληνοκύπρια στο χωριό Τύμπου βιάστηκε μπροστά στην μητέρα της και το παιδί της, λέει. Από δύο άτομα. Διηγείται ακόμα ένα γεγονός ο Κιουτσιούκ. Δεν θυμάται το όνομα του χωριού. Ήταν, λέει, ένα χωριό γεμάτο με κυπαρίσσια και ευκαλύπτους.
Λέει το εξής: «Ξαφνικά άκουσα πυροβολισμούς κοντά μου και είδα δύο στρατιώτες. Φώναζαν με περηφάνια. ‘Την σκότωσα διοικητά, την σκότωσα’. Βάδισα προς το μέρος που έδειχναν με τα χέρια τους. Μια νεαρή γυναίκα κοίταζε στο έδαφος βογκώντας. Τα χέρια της ήταν δεμένα πίσω και τα πόδια της ήταν ανοικτά. Ανάμεσα από τα πόδια της έτρεχε αίμα και λευκό υγρό. Άδειασαν τα πιστόλια τους πάνω στην κοιλιά της γυναίκας. Τα υγρά που έτρεχαν από την κοιλιά της είχαν κολλήσει πάνω στα ανοικτά και πληγωμένα γεννητικά της όργανα».
Αυτό το έκαναν δικοί σας στρατιώτες ρε κύριε που δεν μπόρεσαν καν να είναι όπως τα ζώα ζώα. Τούρκοι στρατιώτες. Και εσύ ζητάς να απολογηθούμε επειδή σε αποκαλέσαμε βάρβαρο; Πήγαινε ρώτα τους στρατιώτες σου που έκοψαν το κεφάλι ενός παιδιού Ελληνοκύπριου και ήπιαν το αίμα του.
Ζήτα συγνώμη από τους σιχαμερούς σου στρατιώτες που άδειασαν τις σφαίρες στους στην κοιλιά εκείνης της νεαρής γυναίκας αφότου την βίασαν. Κάποιοι από αυτούς έκοβαν τα αφτιά των Ελληνοκυπρίων που σκότωναν και τα έπαιρναν μαζί τους για να αποδείξουν στους γονείς τους τον ηρωισμό τους στην Κύπρο.
Κατά τις εθνικές μας εορτές μας επισκέπτονται παλαιοί πολεμιστές από την Τουρκία. Γίνονται δεχτοί στο προεδρικό μέγαρο. Όταν τους κοιτάω πάντα σκέφτομαι. Τι έκαναν σε αυτό τον πόλεμο. Υπάρχει άραγε ανάμεσά τους κάποιος που έκοψε αφτιά, ήπιε αίμα, άδειασε το πιστόλι του στην κοιλιά της γυναίκας την οποία βίασε;
Συνεργασία με τις ΑΠΟΨΕΙΣ και την HELLAS JOURNAL
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...