Ποιος πληρώνει τον… Κατρούγκαλο;

Ο Αλέξης Τσίπρας, κατά την προσφιλή του συνήθεια, έχει εξαπολύσει και πάλι έναν υπόγειο επικοινωνιακό πόλεμο διαρροών και "ενημερώσεων", προσπαθώντας να πείσει τους πολίτες ότι έχει κερδίσει ήδη, τη μη υλοποίηση της περικοπής των συντάξεων.

Φυσικά, για μια ακόμη φορά, φροντίζει να μπορεί να ισχυριστεί πως "δεν ήξερε" και "είχε αυταπάτες". Διότι γνωρίζει πολύ καλά, όπως όλοι οι "παροικούντες την Ιερουσαλήμ των Βρυξελλών και του Λουξεμβούργου", πως τίποτα δεν έχει αποφασισθεί από την Τρόικα ή το Eurogroup για το ζήτημα. Και, σύμφωνα με όλα τα υπάρχοντα δεδομένα, δεν υπάρχει περίπτωση να μην πραγματοποιηθεί η μείωση. Έστω κατά ένα μέρος, όπως διαφάνηκε και από τις δηλώσεις του Klaus Regling, την Τρίτη. Εμμέσως πλην σαφώς δε, ο επικεφαλής του ESM έδειξε πως οι Θεσμοί προτιμούν να κατευθυνθεί ο υπάρχων δημοσιονομικός χώρος σε άλλα, πολύ πιο σημαντικά και αποδοτικά για την οικονομία, μέτρα (π.χ. μείωση φορολογικών συντελεστών).

Το εντυπωσιακό σε όλη αυτήν την ιστορία των συντάξεων, είναι άλλο. Προκαλεί δε τρομερά αρνητική εντύπωση (περισσότερο στο εξωτερικό, παρά στο εσωτερικό). Φυσικά, πρόκειται για την ευκολία με την οποία κυβέρνηση, αντιπολίτευση και πολίτες, τάσσονται αναφανδόν υπέρ μίας λύσης η οποία και καταστροφική για την οικονομία είναι αλλά και, το κυριότερο, άδικη προς ένα μεγάλο μέρος του ενεργού οικονομικά πληθυσμού.

Ειδικά για τους πολίτες, μετά από δέκα χρόνια κρίσης και οκτώ μνημονίων, θα περίμενε κανείς πως τα κριτήριά τους, θα παρουσίαζαν κάποια σημαντική βελτίωση. Δυστυχώς αυτό, δείχνει να μην συμβαίνει. Όλοι αντιμετωπίζουν το θέμα, απόλυτα κοντόφθαλμα και εγωιστικά...


Σίγουρα δεν έχει ιδιαίτερη λογική ούτε θα έπρεπε να έχει κάποιος την απαίτηση από το κοινό, να ξεχωρίζει τις πραγματικές ανάγκες της οικονομίας. Εάν π.χ. απαιτείται με στόχο το γενικότερο καλό, η περικοπή τους ή η αύξησή τους κ.ο.κ., είναι ένα αρκετά τεχνικό θέμα. Για το προσδιορισμό μιας συγκεκριμένης απόφασης δε, απαιτούνται ιδιαίτερα σύνθετοι υπολογισμοί. Κάτι που κανείς δεν μπορεί ν’ αναμένει από τον μέσο πολίτη.

Η καταφανής αδικία η οποία εμφανίζεται στο ζήτημα της περικοπής ή μη των συντάξεων όμως, ταυτόχρονα με την άνεση που χαρακτηρίζει την απόρριψη όποιας σκέψης τολμά να εκφράσει πως η εφαρμογή του μέτρου είναι κάτι θετικό, προκαλεί εξαιρετικά δυσμενή σχόλια για την χώρα. Παντού...

Ειδικά όταν τα επιχειρήματα που προβάλλονται, είναι τα βλακώδη της εποχής του "επαναστατικού" 2014 πως π.χ. "οι συνταξιούχοι συντηρούν τις οικογένειες των ανέργων" κ.λπ. Ενώ και οι πέτρες γνωρίζουν πως το σύστημα λειτουργεί ακριβώς αντίστροφα και πως το καίριο πρόβλημά του βρίσκεται ακριβώς στο γεγονός πως υπάρχουν πολύ λίγοι εργαζόμενοι και πάρα πολλοί συνταξιούχοι.

Παρ’ όλα αυτά, τέτοια επιχειρήματα είναι κατανοητά και δικαιολογούνται, μέχρι ενός σημείου. Αυτό που είναι πραγματικά ανεξήγητο είναι η εθελοτυφλία απέναντι στην αδικία που υπάρχει εγγενώς στο σύστημα, μεταξύ του τρόπου χειρισμού που εφαρμόζεται για τους παλιούς και τους νέους συνταξιούχους. Μία μέρα π.χ. εάν άργησε κάποιος να υποβάλει αίτημα συνταξιοδότησης, για τυχαίο λόγο, θα βρεθεί να εισπράττει μειωμένη σύνταξη! Μπορεί ακόμη και μέχρι 40%!

Γιατί; Επειδή π.χ. αρρώστησε μία μέρα! Ή διότι είχε πάρα πολύ μεγάλη κίνηση στους δρόμους και δεν κατόρθωσε να φτάσει έγκαιρα...

Αν και αναμένεται να οδηγήσει δεκάδες χιλιάδες νέους συνταξιούχους στα δικαστήρια και σε καταδικαστικές για το δημόσιο αποφάσεις, το καταπληκτικότερο της υπόθεσης "περικοπές συντάξεων", είναι πως η συγκεκριμένη διάταξη δεν αποτελεί το πλέον άδικο μέρος της.

Η μεγαλύτερη αδικία προκύπτει, μόλις εξεταστεί με ακρίβεια ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση "δημιουργεί" τον δημοσιονομικό χώρο εκείνο, που της επιτρέπει να διαθέτει "δικαίωμα" διαπραγμάτευσης με τους εταίρους, για το, ψηφισμένο υπενθυμίζω, ζήτημα.

Διαβάστε:

Α. Περικοπή του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (δηλαδή στερώντας από την αγορά χρήματα που είχαν προγραμματιστεί να εισρεύσουν σε αυτήν, μέσα στον χρόνο) περί το €1 δισ.
Β. Μη καταβολή εφ’ άπαξ επιδομάτων, ύψους €800 εκατομμυρίων.
Γ. Καθυστέρηση καταβολής 50.000 κυρίων συντάξεων, "παρακρατώντας" περί τα €450 εκατομμύρια.
Δ. Καθυστέρηση καταβολής 90.000 κυρίων συντάξεων, "παρακρατώντας" περί τα €400 εκατομμύρια.

Δείτε τα προσεκτικά και προσθέστε πως σημαίνοντα ρόλο στην ρευστότητα της αγοράς παίζουν η μη επιστροφή φόρων προς ιδιώτες ύψους €1,8 δισ. και τα κρατικά φέσια προς προμηθευτές, ύψους περίπου €2 δισ.

Εύκολα καταλαβαίνετε γιατί δεν αναπτύσσεται κανείς άλλος τομέας της οικονομίας, πλην τουρισμού. Οπωσδήποτε όμως, δεν έχετε απορία ποιος πληρώνει τον νόμο Κατρούγκαλου.

Όλοι οι φορολογούμενοι τον πληρώνουμε, προς όφελος κάποιων "πελατών"…
Με τις υγείες μας!

Πέτρος Λάζος
Capital


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση