Ποιός έφαγε τα τρία γουρουνάκια;

Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

Μία φορά κι έναν καιρό ήταν η Kοκκινοσκουφίτσα. Είχε την μονάκριβη γιαγιά της στο δάσος, την σκέφτηκε και ξεκίνησε να την δει. Ήταν χαρούμενη που θα έβλεπε και τα τρία γουρουνάκια που ζούσαν λίγο παραπέρα. Στον δρόμο υπήρχαν όμορφα λουλούδια με ευωδιαστές μυρωδιές. Κι έκανε να κόψει ένα που ήταν το πιο όμορφο απ΄ όλα. Την ώρα που σχιζότανε ο μίσχος του, πετάχτηκε μπροστά της ο λύκος: "Όχι ρε γαμώτο το πλεόνασμα, όχι το πλεόνασμα".

Εναλλακτικό σενάριο 2: Η Kοκκινοσκουφίτσα εκείνη την ημέρα δεν είχε διάθεση να πάει στο σχολείο. Είχε επιθυμήσει να δει την γιαγιά της. Ήταν και ο ήλιος που έλαμπε ψηλά στον ουρανό και οι μυρωδιές της Άνοιξης έπαιρναν τα μυαλά των ανθρώπων. Για καλή της τύχη το δεκαπενταμελές συμβούλιο του σχολείου της είχε αποφασίσει για εκείνη την ημέρα κατάληψη. Κι έτσι η Kοκκινοσκουφίτσα ξεκίνησε για να πάει να δει την γιαγιά της και τα τρία ευτυχισμένα γουρουνάκια που ζούσαν λίγο παραπέρα. Κι εκεί που περπατούσε στο δάσος, βλέπει ένα ψηλό παλικάρι να παίζει στο ξέφωτο με τις αχτίδες του ήλιου. Ήταν ο πρόεδρος του δεκαπενταμελούς, όμορφος, χαρισματικός και φορούσε Burberry. Κι εκεί που πάει να του πει καλημέρα, να σου ο λύκος: "Όχι με αυτόν, δεν θα το αντέξω". Την άλλη μέρα δημοσιεύτηκε η είδηση ότι "λύκος μαύρος και ισχνός άφησε την τελευταία του πνοή στο ξέφωτο στο δάσος". Δεν το άντεξε.

Εναλλακτικό σενάριο 3: Η Kοκκινοσκουφίτσα φοβότανε να πάει στο δάσος, επειδή κάποια άτακτα παιδιά φορούσαν μαύρες μπλούζες και τρόμαζαν τους περαστικούς. Έτσι, όμως, πέρασε καιρός και η αθώα μικρή παιδούλα άρχισε να ανησυχεί για την γιαγιάκα της. Και για τα τρία γουρουνάκια που ζούσαν λίγο παραπέρα. Μία μέρα άκουσε ότι μεταξύ των παιδιών με τα μαύρα υπήρχαν και μερικά σοβαρά, με τα οποία και θα μπορούσε κανείς να συνεννοηθεί. Το πήρε τοις μετρητοίς κι αποφάσισε να πάρει το ρίσκο. Έφτασε στο δάσος, αλλά εκεί την σταμάτησαν τα παιδιά που φορούσαν τις μαύρες μπλούζες. Η Kοκκινοσκουφίτσα φοβήθηκε και έψαχνε μάταια να βρει τα σοβαρά παιδιά για τα οποία της είχαν πει. Τότε έκανε την εμφάνισή του ο λύκος. Εκείνη την ημέρα θα την θυμάται για πάντα η μικρή και αθώα Kοκκινοσκουφίτσα Δεν ήξερε αν έπρεπε να φοβάται περισσότερο τα οργισμένα παιδιά με τα μαύρα ή τον χαμογελαστό λύκο με τα μεγάλα δόντια.

Εναλλακτικό σενάριο 4: Η Kοκκινοσκουφίτσα κάθισε στον καναπέ του σπιτιού της και απολάμβανε το παγωμένο μοχίτο της. Η μυρωδιά του δυόσμου πλημμύριζε το δωμάτιο. Δεν ήθελε τίποτα περισσότερο από το να απολαύσει το μοχίτο και να δει στην τηλεόραση την αγαπημένη της σειρά, τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή. Κτύπησε το κουδούνι. Σηκώθηκε ράθυμα και πήγε στην πόρτα. Ήταν και πάλι ο λύκος. Κουρασμένος, απελπισμένος με τα μάτια του να χάνονται στο βάθος. Η Kοκκινοσκουφίτσα τον τράβηξε μέσα και με συμπόνια τον οδήγησε προς το δωμάτιο: "Έλα αγαπημένε μου, να κοιμηθείς. Αύριο θα γυρίσουμε την πέμπτη σκηνή και σε θέλω δυνατό. Εκείνη που φτάνεις στην καλύβα για να φας τα τρία γουρουνάκια και βρίσκεις μόνο τα κόκαλά τους". Και σηκώνεις ψηλά τα χέρια και φωνάζεις απελπισμένος :  

"Δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, εγώ ακόμη πεινάω".

Πηγή: Kεφάλαιο

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση