Να ξαναβρούμε την περπατησιά μας...
Ετούτος ο λαός αντέχει πολλά κι είναι προορισμένος να ζήσει. Όμως, όσο καθυστερεί να σηκωθεί και να βρει την περπατησιά του, τόσο πιό πολλά γίνονται εκείνα που πρέπει να ξαναφτιάξει.
Κι είναι όμορφο το να φτιάχνεις..., σου δίνει νόημα στη ζωή.
Ακόμη και το να πέφτεις, είναι ένα μάθημα στο να σηκώνεσαι και να ξαναπροσπαθείς...
Ακόμη και το να σκοντάφτεις, είναι ένα μάθημα, για να μάθεις να κοιτάς που βαδίζεις...
Κι ετούτος ο τυραννημένος λαός, έπεσε πολλές φορές, σκόνταψε άλλες τόσες. Μα υπάρχει και πορεύεται ακόμη και σήμερα, σε μία ακόμη σκοτεινή περίοδο της ιστορίας του.
Και σαν βγει από τα σκοτάδια, και σαν δει τα χαλάσματα που αφήσαν πίσω τους ετούτοι οι εθνοκτόνοι, θ' αρχίσει και πάλι να φτιάχνει ακόμη μεγαλύτερα, ακόμη σπουδαιότερα από τα πριν.
Μα μέχρι εκείνη τη στιγμή, τώρα που το σκοτάδι είναι τόσο πηχτό που νιώθεις ότι το πιάνεις, πρέπει να φυλάξουμε όλα εκείνα που μας κρατήσανε ίσαμε τα τώρα και να πετάξουμε από πάνω μας όλα εκείνα που μας έφεραν στην σημερινή κατάντια.
Πρέπει τώρα δα να φυλαχτούμε από την οργή που θα θελήσουν και επιδέξια θα προσπαθήσουν να την στρέψουμε ο ένας απέναντι στον άλλον.
Πρέπει τώρα να μαζέψουμε τα κομμάτια μας και να φτιάξουμε με περίσκεψη πολύ την πανοπλία εκείνη που θα κρατήσει τον καθέναν από εμάς, κι όλους μαζί, ενωμένους.
Γιατί μόνο ενωμένοι κι όλοι μαζί, χωρίς να αφήσουμε ούτε έναν να μείνει πίσω και να χαθεί, θα βγούμε από το σκοτάδι στο φως.
Γιατί μόνο ενωμένοι και φορτωμένοι με τις αρετές της ράτσας μας θα ξαναβρούμε την περπατησιά εκείνη που τρέμουν όσοι από χθες έως το σήμερα μας πολεμούν.
Να κρατήσουμε τις ρίζες μας, αδέρφια, για να μην γίνουμε φύλλο που θα το σκορπίσει ο άνεμος.
Να κάνουμε στην άκρη τους τοίχους που βάλανε ανάμεσά μας για να μας έχουνε χώρια κι όχι μαζί όπως πρέπει να είμαστε.
Να κρατήσουμε ο ένας το χέρι του άλλου, για να γίνουμε η αλυσίδα που δεν θα σπάει και θα πνίξει εκείνους που βάλανε σκοπό να μας αφανίσουν.
Να σφίξουμε τα δόντια και να ξανασηκωθούμε, όπως μας αξίζει, κι όλα θ' αρχίσουν να αλλάζουν.
Γιατί, από πάντα έτσι γινόταν με ετούτο τον λαό...
Έτσι θα γίνει και τώρα...
Κωνσταντίνος
Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
Η αναδημοσίευση ενυπόγραφων άρθρων και μεταφράσεων του ιστολογίου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη ενεργή αναφορά στο ιστολόγιο, ως ένδειξη σεβασμού προς τον γράφοντα, αλλά και ως αναγνώριση, έστω και δια της αντιγραφής, πως γινόμαστε καλύτεροι...
Αναρτήσεις
πως ρε κωνσταντινε να γινει αυτο?οταν ο ενας κλευει ,εκμεταλλευεται,ριχνει,αδιαφορει για τον αλλο?δεν μας νοιαζει για τον διπλανο..βλεπεις,απο το πρωι που ξυπνας και ξεκινας την ημερα σουποσοι δεν θα περιοριστουν στο να βγαλουν το νομιμο εμπορικο τους κερδος μα πως θα εσχροκερδισουν εις βαρος σου.μπαα εχουμε δρομο πολυ ακομα για να φτασουμε στην πολυποθητη ενοτητα που θα αγαπα και θα νοιαζεται ο ενας τον αλλο αληθινα ,χριστιανικα,με ανθρωπια και σεβασμο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστά, πρέπει να μάθουμε να ακουμπάμε κι όχι να πατάμε πάνω στο διπλανό μας.
ΔιαγραφήMας έχουν πυροβολήσει στα πόδια. Τώρα χρειαζόμαστε φυσιοθεραπεία. Στην 1η προκαταρκτική του τμήματος Εθνικών Αξιών θα πρέπει να γραφτούμε όλοι για να φύγει ο "αναλφαβητισμός" και μετά βλέπουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα τέτοια να γράφεις, Κωνσταντίνε, να σε καμαρώνουμε και να ξυπνάμε σιγά σιγά.
Μπορούμε εύκολα να ξανά γίνουμε άνθρωποι με προσευχή .
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ προσευχή , θα φωτηση τον νου και θα δούμε τον ηγέτη . Μέχρι τότε , θα ψάχνουμε με σβησμενο λιγναρι .
Αλλά πριν , θέλει μετάνοια . Ιδού ο δρόμος της λευτεριάς......
Χιλιες φορες πεσε..!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧιλιες μια σηκω παλι απανω !!
Χαιρετιζω σε Κωνσταντινε και σε παρακολουθω
Αγαπητέ αρθρογράφε δυστυχώς πρέπει να παραδεχτούμε την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι αποτύχαμε σε όλους τους τομείς. Δεν καταφέραμε από το '21 να ενώσουμε το λαό και να φτιάξουμε ένα σύγχρονο ανεξάρτητο κράτος. Το χειρότερο από όλα όμως είναι ότι ο λαός μας είναι μαζώματα απολίτιστων ανθρώπων με κανιβαλικές τάσεις, χωρίς εθνική και κοινωνική συνείδηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μάλιστα δεν διδασκόμαστε ούτε από τη σύγχρονη ιστορία μας, όπου ο εφιάλτης δεν είναι ένας όπως στην αρχαιότητα αλλά πάρα πάρα πάρα πολλοί. Να μη σου πω πλειοψηφία. Εδώ και 200 χρόνια το πληρώνουμε αυτό με αίμα και μυαλό δεν βάζουμε.
Κανείς δεν βάζει τοίχους ανάμεσα μας. Εμείς οι ίδιοι βάζουμε τους τοίχους που άλλοι μας δίνουν για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Εμείς βάζουμε τους τοίχους γιατί έτσι δηλώνουμε την ανωτερότητα μας απέναντι στον συμπατριώτη που είναι στην απ'έξω. Έτσι εκδηλώνουμε τον κομπλεξισμό, την κουτοπονηριά, τη ρουφιανιά, χαρακτηριστικά της φυλής μας. Έτσι γινόμαστε δούλοι των ξένων για να νιώσουμε την ικανοποίηση ότι ''φάγαμε'' τον διπλανό μας.
Συγνώμη αν θίγω ή αν αδικώ κάποιους αλλά αν δεν ξεκινήσουμε με αυτή την γενική παραδοχή δεν έχει κανένα νόημα να έχουμε συνέχεια ..μαζί. Έλληνας δε γενιέσαι, γίνεσαι.
εξαιρετικό το άρθρο σου Κωνσταντίνε αλλά το βλέπω απίθανο να σηκωθεί ο κόσμος είναι πολύ φοβισμένος γιατί του έχουν του έχουν πέραση κλίμα τρομοκρατίας
ΑπάντησηΔιαγραφήΖουμε περιοδο παρακμης. Στο χερι μας ειναι να εκπαιδευσουμε τα παιδια μας με ιδανικα. Για να γυρισει η Ελλαδα θελει κοπο και πονο αλλα δεν θα το καταφερουμε αν αφησουμε τη νεα γενια στη καλοπεραση. Πρεπει να την ξυπνησουμε. Η ανεργια και η στερηση που επεφερε θα αυθηθουν. Μετα απο καποιο μπαμ θα παρουμε μπρος. Αλλα θα πρεπει εμεις, η κατεστραμενη γενια, να εχουμε ετοιμασει καλυτερους διαδοχους....
ΑπάντησηΔιαγραφή