The Mutated States of Greece

Του Πέτρου Αργυρίου

Ο Γεώργιος Παπανδρέου μας υποβάθμισε και επισήμως σε Failed state, σε ένα κράτος ανίκανο να διαχειριστεί τα του οίκου του και ως εκ τούτο σε ένα κράτος που δεν είχε κανένα νόημα ύπαρξης. Ξεκίνησε λοιπόν έναν πόλεμο κατά της ελληνικής κοινωνίας με μια σειρά οικονομικών και ψυχολογικών βασανιστηρίων και μιας άνευ προηγουμένου για τα «δημοκρατικά» πράγματα των τελευταίων δεκαετιών καταστολής- στο όνομα των αγορών.

 Ο Αντώνης Σαμαράς συνεχίζει τον πόλεμο κατά της ελληνικής κοινωνίας- αλλά αλλάζει το άλλοθι της πολιτικής αυτής. Ο Σαμαράς πολεμά την ελληνική κοινωνία ανάμεσα σε άλλα και στο όνομα της ελληνικής κοινωνίας.

Για να το κάνει αυτό ο Αντώνης Σαμαράς αλλάζει σκακιέρα. Πριν από αυτόν το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ έπαιζε το ψυχολογικό παιχνίδι της συλλογικής ευθύνης καταδικάζοντας σύσσωμο τον ελληνικό λαό ως αυτουργό της κρίσης που ο ΓΑΠ και οι υπόλοιποι συνωμότες πυροδότησαν.

Ο Σαμαράς εγκαταλείπει αυτή τη μέθοδο.  Με τις συντηρητικές του καταβολές ο Σαμαράς πιστεύει ότι θα μιλήσει στο μυαλό του Έλληνα νοικοκυραίου. Το ΓΑΠ ή Χάος του 2010-2012 γίνεται πλέον Σαμαράς ή Χάος όταν στην ουσία, οι εν λόγω οι πρωθυπουργοί των μνημονίων είναι αυτοί που σπέρνουν και θερίζουν το χάος της κοινωνικής διάλυσης που προκαλούν οι πολιτικές που ως ζηλωτές εφάρμοσαν και εφαρμόζουν.

Για να πετύχει αυτήν τη μανούβρα ο Σαμαράς πρέπει να ανακαλύψει ένα νέο εχθρό, έναν εσωτερικό εχθρό αυτή τη φορά για να απομακρύνει τα βλέμματα από τον πραγματικό εχθρό του ελληνικού πληθυσμού: Τις δυνάμεις της αποικιοκρατίας και της κεφαλαιοκρατίας. 

Τον προνομιακό του εχθρό ο Σαμαράς τον ανακάλυψε στο πρόσωπο του αντιεξουσιαστικού χώρου  τον οποίο σκόπιμα και εγκληματικά τον παρουσιάζει ως ταυτόσημο με το μειοψηφικό και βίαιο τμήμα του. 

Το επικίνδυνο παιχνίδι του Σαμαρά έχει πολλαπλή στόχευση:

Να ταυτίσει τον αντιεξουσιαστικό χώρο με το βίαιο ακραίο τμήμα του το οποίο ο ίδιος ο αντιεξουσιαστικός χώρος υπό κανονικές συνθήκες αποκηρύττει.   Ο άλλος σκοπός του παιχνιδιού του Σαμαρά είναι να εγκλωβίσει το Σύριζα και να τον παγιδεύσει στο πλασματικό δίλλημα: Ή είστε με το νόμο ή με τον τρόμο. Εξ΄ ου και οι προ ημερών δηλώσεις του υπουργού «Δημοσίας Τάξης και προστασίας του πολίτη», του υπουργείου δηλαδή που από την εποχή ΓΑΠ έχει επωμιστεί τη στρατηγική και την εφαρμογή της καταστολής των πολιτών. Δήλωνε λοιπόν μια μέρα μετά την επίθεση στο Mall ο υπουργός Δένδιας: «ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε η ώρα να επιλέξει: συντάσσεται με τη νομιμότητα ή συγκαλύπτει την ανομία; Ανέχεται την στοχοποίηση ή όχι από βουλευτή του; Δικαιολογεί τη βία, ως αντίδραση ή όχι» για να κλείσει τον εκβιασμό του με μια ευχή ωσάν να ήταν ο Πάπας της νομιμότητας:   

 «Ελπίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ περνάει μια φάση μετάβασης και θα συνεχίσει να στρέφεται προς τη νομιμότητα»
   

Αυτή τη νέα μορφή του διαίρει και βασίλευε και της στρατηγικής του νέου εθνικού διχασμού ο Σαμαράς την επέλεξε εδώ και αρκετό καιρό μέσω του Δένδια. Η πρώτη εφαρμογή της ήταν οι επιδεικτικές ανακαταλήψεις από τα σώματα ασφαλείας  παράνομων μεν ακίνδυνων δε καταλήψεων, αρχής γενομένης της κατάλυσης της κατάληψης της Βίλας Αμαλίας. Ήδη από την πρώτη επιχείρηση του δόγματος «Νόμος και Τάξη» που δημιουργεί συνειρμούς χούντας, δόθηκαν τα πρώτα δείγματα γραφής: Αντικείμενα καθημερινής χρήσης που βρέθηκαν μέσα στις καταλήψεις όπως ήταν απολύτως φυσικό να βρεθούν παρουσιάστηκαν ως εν δυνάμει εγκληματικά εργαλεία.  

Εύστοχα είχα δηλώσει τότε σε άρθρο μου «Για αυτό κάνουν ντου στις καταλήψεις. Για να εξωθήσουν ακραία ιδεολογικά στοιχεία σε ακραίες δράσεις» καθώς η στρατηγική έντασης-πόλωσης  Σαμαρά-Δένδια έδωσε άμεσα καρπούς με την τρομοκρατική επίθεση στο Mall για του οποίου το ιδιοκτησιακό καθεστώς όπως έχει περιγραφεί σε διάφορα δημοσιεύματα είναι πολύ περισσότερο παράνομο από οποιαδήποτε κατάληψη.

Έτσι λοιπόν Σαμαράς και Δένδριας προχώρησαν στην επόμενη κίνηση στη σκακιέρα του «Νόμος και τάξη»

Αυτή ήταν η σύλληψη τρομοκρατών με ή χωρίς εισαγωγικά.

Ο κλήρος έλαχε στους υπο παρακολούθηση νεαρούς που τελικά συνελήφθησαν για την ένοπλη ληστεία στο Βελβεντό. 

Δε θα σταθώ στα πως και τα γιατί του περιστατικού. Αυτό είναι δουλειά της δικαιοσύνης.

Σε αυτό που θα σταθώ είναι στη για μια ακόμη φορά προκλητική και απαξιωτική και της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης στάση του Δένδια: 

  Δήλωσε ο Δένδιας για τους συλληφθέντες: «Μιλάμε για τρομοκράτες βαρύτατα οπλισμένους που είχαν διαπράξει ληστεία»

Σε αυτό το σημείο μπαίνουμε στα βαθειά: Αν ο Δένδιας είχε καταδικαστικά στοιχεία που αποδείκνυαν περίτρανα πως οι νεαροί ληστές ήταν τρομοκράτες, γιατί τότε περίμενε να τους τη στήσει μετά από μια επικίνδυνη ληστεία ριψοκινδυνεύοντας αθώες ζωές για να καρπωθεί τα εύσημα «μιας μεγάλης αστυνομικής επιτυχίας κατά της τρομοκρατίας»;

Και αν τα είχε ο Δένδιας τα στοιχεία, γιατί δεν τα είχε η δικαιοσύνη και γιατί δεν κινήθηκαν διαδικασίες νωρίτερα;

Και αυτή η εντελώς επιπόλαια δήλωση Δένδια είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου.

Οι νεαροί ληστές βρέθηκαν με τα πρόσωπα τους παραμορφωμένα από το ξύλο. Και αυτή είναι μια ευθύνη που βαραίνει και το Δένδια. Αλλά ο σύμφωνα με τον Δελαστίκ ακροδεξιός Δένδιας είναι ένας υπουργός με βεβαρυμένο ιστορικό:  

Γιατό ο Δένδιας είναι ο υπουργός που έχει συγκαλύψει το βασανισμό στη ΓΑΔΑ 15 διαδηλωτών.

Η ελληνική αστυνομία έχει βαρύ ιστορικό κατάχρησης εξουσίας, ξυλοδαρμών, απρόκλητης βίας και βασανιστηρίων.

Το έγκλημα είναι έγκλημα ανεξάρτητα από όπου προέρχεται: Από την ακροαριστερά, την ακροδεξιά ή το ίδιο το κράτος και τις αρχές του, από Έλληνες οι μετανάστες.

Ο πατερούλης του Νόμου και Τάξης λοιπόν Δένδιας ο οποίος προσπαθεί να πιέσει τους πάντες να καταδικάσουν τη βία από όπου προέρχεται για να κρατήσει το κεντρικό σύστημα εξουσίας το μονοπώλιο της βίας και της ανομίας, εμμέσως εξαιρεί την κρατική βία από τον αφορισμό του. Έτσι λοιπόν η αστυνομική διεύθυνση Μακεδονίας σε ανακοίνωση της υπό την πίεση της αποκάλυψης του άγριου βασανισμού των συλληφθέντων, ανακάλυψε με τη σειρά της το πρωτοφανές επιχείρημα και το χαρακτηρισμό της «νόμιμης βίας»: «ασκήθηκε η απολύτως αναγκαία επιτρεπτά δικονομική καταναγκαστική σωματική βία» 

Ας μιλήσουμε λοιπόν για νομιμότητα. Για το πόσο νόμιμη είναι η συγκάλυψη. Η συγκάλυψη από τον Δένδια των βασανισμών στη ΓΑΔΑ τον Οκτώβριο του 2012.

Και ας μπούμε στο ζουμί της υπόθεσης που απασχολεί τώρα την κοινή γνώμη, τη σύλληψη των νεαρών στο Βελβεντό και τα όσα ακολούθησαν: Αφού τα όργανα της αρχής  «άσκησαν νόμιμη βία» στους «τρομοκράτες» και τουμπάνιασαν τα πρόσωπα τους στα ξύλο, μετά άσκησαν «νόμιμη παραποίηση» στοιχείων χρησιμοποιώντας photoshop για να καλύψουν την έκταση της «νόμιμης βίας» που αποτυπώθηκε στα πρόσωπα των ληστών.

Καταλαβαίνετε γιατί μιλάμε; Για παραχάραξη. Συγκάλυψη. Σοβαρότατα αδικήματα. Για εγκλήματα. Ακόμη και αν η βία που ασκήθηκε από τις αρχές ήταν «νόμιμη», η νοθεία που χρησιμοποιήθηκε στις φωτογραφίες είναι οφθαλμοφανώς παράνομη. Τόσο όσο και η πολιτική της συγκάλυψη.

Τώρα photoshop σε φωτογραφίες. Μετά τι; Θα φυτεύουν ναρκωτικά και όπλα σε ζαρντινιέρες; Γιατί όχι; Έχει ξαναγίνει. 

Με αυτή την οφθαλμοφανή σκευωρία η Ελληνική Αστυνομία έχει χάσει όποια αξιοπιστία της είχε απομείνει.  

Από την εποχή ΓΑΠ εμείς εδώ στην Ελλάδα ζούμε σε μια αστυνομοκρατία που παραβιάζει τα δικαιώματα συλληφθέντων και μη.

Τώρα  με το Σαμαρά, συντηρητικός ανήρ όπως είναι, η περιστολή ατομικών δικαιωμάτων γίνεται στο όνομα του πολέμου κατά της τρομοκρατίας όταν στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει είναι ο πόλεμος κατά της δημοκρατίας. 

Αρκετοί αστυνομικοί πλέον, ενθαρρυμένοι από τις εντολές της κυβέρνησης έχουν αρχίσει να νομίζουν πως οι ίδιοι είναι ο νόμος και γαμάν και δέρνουν όχι μόνο εγκληματίες αλλά και διαφωνούντες πολίτες, ακόμη και τυχαίους πολίτες. Η μυρωδιά χούντας αναδύεται όλο και πιο έντονα μέσα από τις πολιτικές των μνημονιακών κυβερνήσεων.

  

Ο νεαρός Ρωμανός, ο πιο διάσημος εκ των συλληφθέντων, δήλωσε ότι είναι αιχμάλωτος πολέμου. Σε αυτό θα συμφωνήσω. Ο πόλεμος κατά της κοινωνίας μαίνεται. Για αυτό που διατηρώ τις επιφυλάξεις μου είναι το σε ποια πλευρά του στρατοπέδου βρίσκεται ο Ρωμανός.

Η τρομοκρατία στην καλύτερη των περιπτώσεων, αυτή η μορφή της τρομοκρατίας που έχει αντικοινωνικό χαρακτήρα και αδιαφορεί για τη ζωή των πολιτών τους οποίους θεωρεί εξ ορισμού πουλημένους, είναι στην καλύτερη περίπτωση ο χρήσιμος ηλίθιος των συστημάτων εξουσίας τα οποία στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας περιστέλλουν ατομικά δικαιώματα και εξουθενώνουν τη δημοκρατία. Στη χειρότερη; Πράκτορας των συστημάτων εξουσίας.  

Αδίστακτων συστημάτων εξουσίας όπως αυτά που ζούμε στο πετσί μας τα τελευταία χρόνια.

Συστημάτων που αφού πρώτα «ανδρώνουν» τρομοκράτες στη συνέχεια τους «πολεμούν» για να ασκήσουν ακόμη σκληρότερη εξουσία στους πολίτες. Ακόμη και όταν πλέον μιλάμε για αμούστακη τρομοκρατία.Μην ξεχνάμε ότι ο Ρωμανός ήταν φίλους του δολοφονημένου μαθητή Γρηγορόπουλου.

Τη συνταγή του πολέμου κατά της δημοκρατίας που είδαμε επί κυβέρνησης Bush στις ΗΠΑ τη βλέπουμε σήμερα στην Ελλάδα από το δίδυμο Σαμαρά Δένδια.

Αυτοί οι δυο ξανακαλύπτουν έναν εσωτερικό εχθρό. Τον προκαλούν. Τον διασύρουν δημόσια.

Οι επιχειρήσεις κατά της τρομοκρατίας οφείλουν από τη φύση τους να είναι διακριτικές. Όταν γίνονται τηλεοπτικά show αυτό μπορεί να σημαίνει ένα και μόνο πράμα: Ότι η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την «τρομοκρατία» για να επιχειρήσει ακόμη μεγαλύτερη καταστολή εις βάρος των πολιτών. 

Ο Δένδιας δεν νομιμοποιείται να καταδικάζει την ανομία από όπου και αν αυτή προέρχεται. Είναι σα να καταδικάζει τον εαυτό του και τον πολιτικό του προϊστάμενο, Γιατί οι μνημονιακές κυβερνήσεις έχουν κάνει το σύνταγμα κουρελόχαρτο και έχουν τραβήξει και το καζανάκι. Οι μνημονιακές κυβερνήσεις είναι μνημειωδώς άνομες. Και μετά κάνουν θεαματικές ταχυδακτυλουργίες για να μας περισπάσουν από τη δυσωδία που αναδύεται από το διαμελισμένο πτώμα της δημοκρατίας.

Ο Δένδιας και ο πολιτικός του προϊστάμενος έχουν ήδη συσσωρεύσει κολοσσιαίες ευθύνες. Και δεν είναι μόνο πολιτικές. Είναι κυρίως ποινικές:

Ο Δένδιας έχει συγκαλύψει εγκλήματα όπως αυτό των βασανισμών στη ΓΑΔΑ και του photoshop των νεαρών από τις αστυνομικές αρχές. 

Ο Σαμαράς από την άλλη είναι ο νέος εγγυητής μιας πολιτικής που σκοτώνει χιλιάδες  Έλληνες κάθε χρόνο, εξορίζει δεκάδες χιλιάδες κάθε μήνα και εξαθλιώνει εκατοντάδες χιλιάδες κάθε εβδομάδα.

 Ρίξτε μια ματιά στη Βουλή σήμερα. Στα ακροδεξιά η παράνομη χρυσή αυγή. Λίγο πιο κέντρο οι συνομωσιολόγοι ΑΝΕΛ. Στα αριστερά ο ΣΥΡΙΖΑ που είναι σε καλό δρόμο να γίνει νόμιμος και επομένως είναι παράνομος. Πιο αριστερά ακόμη το κάποτε διωκόμενο παράνομο ΚΚΕ.

Και στο κέντρο, στο θρόνο της εξουσίας, η τροϊκα εσωτερικού που στον πυρήνα της έχει το παλαιό δικομματικό σύστημα εξουσίας, αυτό που έχει διαπράξει οικονομικά εγκλήματα τρισεκατομμυρίων και πολιτισμικά και ηθικά εγκλήματα ανυπολόγιστης έκτασης.

Αυτοί, αυτή η καταραμένη ολιγαρχία είναι οι νόμιμοι και όλοι οι υπόλοιποι είναι οι παράνομοι;

Αλλά ας μην περιοριστούμε στο εσωτερικό της χώρας: Το δόγμα νόμος και τάξη είναι εξόχως επικίνδυνο ακόμη και για αυτά τα θέματα που κάποτε είχαμε να λέμε «εθνικά».  Χρονικά κοντά στο περιστατικό της σύλληψης των τρομοκρατών με ή χωρίς εισαγωγικά, τα τουρκικά μέσα μιλάνε για μια Ελλάδα που εκπαιδεύει τρομοκράτες. 

Ο Παπανδρέου μας έκανε και επισήμως failed state. Ο Σαμαράς  μας κάνει τώρα Terror State: ξέρετε από αυτά τα κράτη που έχει στις λίστες του το State Department για να τα παίζει στα δάκτυλα του.

Είμαστε πια ένα Terror sponsoring Failed State. The Mutated States of Greece. Altered States.

Κάποιος, μπορεί να σκοτώσει έναν άνθρωπο. Κάποιος δέκα. Οι δράστες μπορεί να είναι εγκληματίες, τρομοκράτες κλπ κλπ. Αυτοί όμως που σκοτώνουν χιλιάδες Έλληνες είναι οι εγγυητές της τάξης και της ασφάλειας; 

Παιδιά του μνημονίου. Πάρτε το αλλιώς. Δεν πείθετε κανέναν. Και μην βιάζεστε να συναντήσατε τους φίλους σας Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου, Σημίτη, Παπαντωνίου στο σκαμνί. Ένας Άκης δεν φέρνει την Κάθαρση.  

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση