Η νύχτα τελειώνει κι απ’ το αμόνι βγαίνουν σπαθιά δίκοπα…
Πόσες φορές θα φτύσεις την ψυχή σου, άμοιρε…;
Πόσες φορές θα βλαστημήσεις που αυτή την ομορφιά αφήνεις να την αγγίζουν ετούτοι οι μαύροι;
Πόσες φορές θα ζητήσεις βοήθεια από τον Θεό της Ελλάδας, για όσα δεν έκανες απέναντι σ’ αυτούς που πούλησαν την ψυχή τους στον διάολο και βάλανε την ζωή σου στον τόκο;
Σαν φαντάσματα, χαμένοι στου μυαλού την παραζάλη, γυροφέρνουμε μεσ' στα σκοτάδια ψάχνοντας μία γωνιά για να κρυφτούμε απ’ το κακό, αντί να ψάχνουμε τον τρόπο για να βγούμε από την φυλακή εκείνη που τόσο πρόθυμα περάσαμε τις πόρτες της…
«Δεν είναι πολίτες, πελάτες είναι… Σκυμμένοι σε λίγο θα ικετεύουν για ένα κομμάτι ψωμί και θα ξεχάσουν την χώρα, θα λησμονήσουν το έθνος και την πατρίδα, επειδή μέσα τους θα υπάρχει μόνο το κραταιό και αδυσώπητο κράτος.
Ρουφιάνοι θα γίνουν οι πιότεροι από όλους αυτούς που σήμερα καμώνονται τους πατριώτες. Το ‘χει η ιστορία μας να πληρώνουμε τα λάθη μας, μα περισσότερο να πληρώνουμε όλους εκείνους που στους ώμους μας κουβαλήσαμε.
Δεν είδες που πάνε να σπάσουνε τελείως τα πολιτικά στεγανά; Οι τοκογλύφοι δεν χρειάζονται πολίτες..., πελάτες χρειάζονται. Σε λίγο όλοι θα είναι με όλους και εναντίον αυτών που είναι εναντίον του συστήματος.
Θα περάσουμε δύσκολα, αλλά ξέρει το βουνό από χιόνια.
Αυτοί θα μπλέξουν τα μπούτια τους όλοι και σε λίγα μόνο χρόνια θα ξεσκαρτάρει το υλικό της πατρίδας, όχι από τους παλιούς αλλά από τους καινούργιους που θα ξαναβρούνε ελπίδα στην πατρίδα.
Εμείς, όμως, θα δώσουμε τη μάχη ως το τέλος. Πίσω μας, η γη ολάκερη μοιάζει με μια μαλακιά τούρτα, που μετά από κάθε πισωπάτημα που κάνουμε, διαλύεται και πέφτει στο γκρεμό.
Έτσι, δεν έχουμε κανένα περιθώριο να κάνουμε έστω και ένα βήμα πίσω, γιατί απλώς θα γκρεμιστούμε!
Μόνο μπροστά είμαστε αναγκασμένοι να πάμε... μόνο μπροστά»… μου είπε ο Δημήτρης και δεν ήθελα να τον πιστέψω.
Άλλα όμως μας δίδαξαν οι παλιότεροι.
Χωρίς ψυχή, και δίχως τιμή δεν κερδίζεις.
Χωρίς να κοιτάς κατάματα τον συναγωνιστή σου και να παίρνεις κουράγιο από το βλέμμα του, δεν κερδίζεις.
Χωρίς ν' ακούς τα συνθήματα να βγαίνουν αυθόρμητα γύρω από ένα τραπέζι πάνω στην ζεστασιά και τον ενθουσιασμό μιας συνεύρεσης με ανθρώπους, δεν κερδίζεις...
Λοιπόν, σε ετούτο το τραπέζι πρέπει να καθίσουμε, κοιτώντας ο ένας τον άλλο στα μάτια. Και τότε πρέπει να πάρουμε τις αποφάσεις μας. Δούλοι ή λεύτεροι; Ατιμασμένοι ή υπερήφανοι αφέντες του σπιτικού μας; Θα τρέξουμε στο φως ή θα μείνουμε στο σκοτάδι και στα χέρια των δαιμόνων που μας βασανίζουν;
Ετούτη τη νύχτα που το σκοτάδι που απλώθηκε, κάποιοι δεν κοιμούνται. Νοιάζονται κι εργάζονται χτυπώντας στο αμόνι το σίδερο για να του δώσουν σχήμα. Και τα πρώτα σίδερα που από ετούτο το εργαστήρι θα βγούνε, θα είναι σπάθες δίκοπες…
Φυσάτε τα αμόνια της καρδιάς και της ψυχής, για να πυρώσει το σίδερο…
Το κακό χορεύει στους δρόμους και παίρνει ζωές, λιανίζει ψυχές... Όμως σαν φύγει η νύχτα, σαν πάψει το αγκάλιασμα από ετούτο το βρωμερό σκοτάδι, σαν έρθει το φως, πρέπει να μας βρει έτοιμους, τον έναν πλάι στον άλλο αδελφωμένους μα κι ορκισμένους να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, να πάρουμε την τιμή μας πίσω, να χτίσουμε τα γκρεμισμένα και να δώσουμε φτερά στην ελπίδα…
Προχωράει η νύχτα κι απλώνει το μαύρο... Και τώρα που το σκοτάδι είναι πυκνό είναι η ευκαιρία να σκεφτούμε, να ονειρευτούμε, να ξαποστάσουμε και κάνοντας μια προσευχή να ετοιμαστούμε για το πρώτο φως της ημέρας. Εκείνης της ημέρας που το φως της θα σπείρει τον πανικό στα δουλικά που γίνανε αφέντες μας, στα ερπετά που νόμισαν πως μπορούν ετούτη την γη να την περπατήσουν…
Κι όσοι βρεθούν να φοβηθούν, δεν πειράζει. Είναι επειδή είν’ άμαθοι. Σαν ξημερώσει θα γίνουνε λιοντάρια. Έκπτωση στην ζωή μας δεν κάνουμε...
Άντε, το λοιπόν, να ξημερώσει, για ν’ αρχίσουμε αυτό που δεν κάναμε πριν πέσει αυτή η καταραμένη νύχτα…
Δημήτρης Ιατρόπουλος - Κωνσταντίνος Μιχαήλ
Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
Αναρτήσεις
Στ' αλήθεια, δεν υπάρχει δρόμος για τα πίσω. Θα δοκιμαστούμε, αλλά έτσι θα μάθουμε από την αρχή, ξανά και σωστά. Να 'στε καλά και οι δύο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσάτε τα αμόνια της ψυχής, γρήγορα όμως και να πείσετε και τον γείτονα να κάνει το ίδιο! Σήμερα βρέθηκα στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης. Ξέρετε πόσοι ζητούσαν πιστοποιητικά με σπαστά ελληνικά; Ξέρετε πόσοι περίμεναν στο τμήμα πολιτογραφήσεων; Ξέρετε ότι ως διά μαγείας αναστυλώθηκε στο κέντρο το παλιό τζαμί δήθεν για πολιτιστικούς σκοπούς; Τι περιμένουμε άραγε; Να μας αντικαταστήσουν πρώτα και μετά να ξυπνήσουμε; Οχι δεν είμαι ΧΑ από την παραδοσιακή αριστερά προέρχομαι αλλά βλέπω και ανησυχώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε, ούτε εγώ είμαι στην Χ.Α., ούτε στην αριστερά, ούτε σε κανέναν, όπως δεν είναι ούτε και αυτό το ιστολόγιο ταγμένο σε κομματικά χρώματα. Ναι, έχεις δίκιο. Αλλοιώνουν την πατρίδα μας ποικιλοτρόπως. Και αυτό πρέπει επιτέλους να το καταλάβουν όλοι. Σε όσους δεν αρέσει η Ελλάδα να είναι ανεξάρτητη και αυτοκυρίαρχη, μπορούν να εξέλθουν. Δεν θα τους κρατήσει κανείς. Μπορούνε να πάνε στην Τουρκία, στο Πακιστάν, στη Γερμανία... όπου τους φωτίσει η λογική τους και όπου τους προτάξει το συμφέρον τους. Αλλά, καλά θα κάνουν να αποχωρήσουν. Και ξέρεις γιατί; Επειδή αυτός ο λαός ανέχθηκε τους δοσίλογους (σε όποια θέση και τάξη βρέθηκαν) και τους συγχώρεσε μία φορά, τότε μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο και μετά από μία ολέθρια για την Ελλάδα γερμανική (και όχι μόνο) κατοχή. Σήμερα, ο λαός δεν θα κάνει το ίδιο λάθος. Και αυτοί οι ξενόδουλοι, πολυπολιτισμικοί, οπισθογεμείς και γω δεν ξέρω τι άλλο, καλό θα κάνουν να αρχίσουν να ψάχνουν για άλλη πατρίδα. Εξάλλου, γι αυτούς πατρίδα είναι όπου ζούνε. Δεν θα τους λείψει η Ελλάδα, ούτε η Ελλάδα θα νιώσει την έλλειψή τους
ΔιαγραφήΑυτά για να συμβούν πρέπει να ενδιαφέρουν ανθρώπους που περιγράφονται από τον Οδυσσέα Ελύτη... "Άν αποσυνδέσεις την Ελλάδα ,στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ενα αμπέλι κι ένα καράβι".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά και εκτίμηση στο διαχρονικό μας διαβατήριο που θεμελιώνει τα απαράγραπτα ελληνικά δικαιώματά μας (εφ' όσον φιλότιμα το ασκούμε)..." Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική. το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου... Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές" ...
Πόσους αφορούν σήμερα τέτοιες ποιότητες και πόσοι μπορούν να τις εκτιμήσουν;
Άν θα γίνη κάτι θα πρέπει να προέλθη από πολύ ψηλά, τον αποχαυνωμένο λαό που πιστεύει μόνο στην Αθηνά και όχι στην χείρα μην τον υπολογίζετε για μπροστάρη... ίσως γιά πλιάτσικο μετά ναι... και ξανά να τραβά προς την μαιμουδίστικη επιδεικτική "δόξα"...
Μόνο που τώρα τελείωσαν αυτά, γιατί όποιος βασιστεί μόνο στην Αθηνά θα τον φάει η μαρμάγκα. Είναι υποχρεωμένος ο κάθε αποχαυνωμένος να γίνει τώρα μπροστάρης, γιατί το λάδι αυτού του πρωτεκτοράτου φαίνεται πως τελειώνει. Και δύο τινά μπορούν να συμβούν : ή θα παύσει εντελώς να υπάρχει το πρωτεκτοράτο και θα διαλυθεί ή θα αλλάξει εντελώς πορεία και θα γίνει κράτος ανεξάρτητο και δυνατό. Δεν υπάρχει πλέον μέση λύση. Για το λόγο αυτό, εφόσον συνεχίσει η χώρα να υπάρχει στο μέλλον, τότε αυτό θα σημαίνει ότι ο λαός της έχει ήδη τραβήξει προς την πραγματική δόξα : αυτή των ηρώων.
ΑπάντησηΔιαγραφήνομίζω να προέρχομαι απ τον χώρο της έμπρακτης Αριστεράς . βλέπω τα όσα βλέπουν όλοι οι άλλοι κι είμαι γιομάτος από συσσωρευμένη οργή εξαιτίας της κατάντιας της ευλογημένης από Θεούς και Δαίμονες γωνίτσας Γης , απ τα εγχώρια ανυπόληπτα ξεφτιλισμένα ανθρωπάκια που εξακολουθούν να ποζάρουν ως πάγιοι εθνοσωτήρες μας. συνήθως η συμπεριφορά και ο πόθος των λαών για ακμάζουσα ελευθερία και ανάλογη ισότητα, πλάθεται και διαχειρίζεται από την ψυχολογία , την εσαεί σύμμαχο επιστήμη των κρατούντων. Έτσι οι Άγγλοι φλόμωσαν την Κίνα στο όπιο και μια χούφτα Έλληνες κερατάδες φλόμωσαν μια πάλαι ποτέ περήφανη ράτσα στο κουτόχορτο της ευκαιριακής μαγκιάς και της προχειρότητας . οι επιφανείς ασαφείς τσαρλατάνοι μας και δήθεν χαρισματικοί, επί 40 χρόνια διαμόρφωσαν το πολύ πολύ κομματικά στρατά , άντε και πήραν μια ντάτσα στην γκόμενα διότι κι εφόσον μέχρι εκεί έφτανε το μυαλό τους και ο ασθενικός ανδρισμός τους . συνεπώς αν κάτι αλλάξει στο όποιο μέλλον μας περιμένει σαν έθνος ,μάλλον θα προέρχεται ως έναυσμα ( σε μορφή βίας ) απ όσους τρελούς φυλούν αυτά τα τομάρια σήμερα που ξεπουλάν μια πατρίδα , ειδάλλως θα πνιγούμε στις σαπουνόπερες των αριθμοοικονομικών όρων των Αγορών και στην κρίση των θεσμών -των αξιών - του καπιταλισμού και τις εκδοχές της Αναρχίας ( με ενδιάμεσες sic διαφημίσεις για Allways ) στα τηλεσυμπόσια του ανήσυχου πνεύματος !θαρρώ πως Δημοκρατία κύριοι ( και δη άμεση ) χωρίς απόδοση δικαιοσύνης για εγκλήματα εσχάτης προδοσίας των ( γνωστών σε όλες τις λίστες ) επί τεσσαρακονταετίας πολιτικοοικονομικών αφεντάδων στην Ελλάδα...δεν νοείται . * αυτά κατά την ταπεινή μου γνώμη κι ίσως σε όσα σκέφτομαι κάπου να κάνω λάθος .
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΧ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ,ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ.ΕΛ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφή