Ο πολλαπλασιαστής και η αποδόμηση της χώρας
Θα πρέπει να ξεκαθαριστεί κάτι, αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί.
Το λάθος στο ελληνικό πρόγραμμα προσαρμογής δεν έγκειται απλώς σε έναν
πολλαπλασιαστή, που παραδέχθηκε το ΔΝΤ. Ομως η παραδοχή αφήνει «παράθυρο
ευκαιρίας» στην ελληνική κυβέρνηση να διαφύγει, έστω και στα σημεία,
από τον ασφυκτικό κλοιό των διορθωτικών κινήσεων, για να εκπληρωθούν οι
παράλογοι στόχοι για το 2013 και να επιχειρήσει μια μείωση του ΦΠΑ στην
εστίαση ή ενδεχομένως και στους φόρους στο πετρέλαιο θέρμανσης, αν και ο
χειμώνας -μέχρι να συμβεί- θα βρίσκεται στο τέλος του.
Μέσα από το αναγνωρισμένο λάθος του ΔΝΤ μπορεί να προκύψει επίσης ζήτημα αποχώρησης του Ταμείου από την τρόικα. Κάτι τέτοιο θα έδινε μια πολύ σημαντική επικοινωνιακή ευκαιρία στην κυβέρνηση να συνδυάσει την ανακοίνωση πρωτογενών πλεονασμάτων από τον υφυπουργό Οικονομικών κ. Σταϊκούρα με μια αποχώρηση του ΔΝΤ από την Ελλάδα. Αρα το πρόγραμμα παράγει αποτελέσματα και θα πρέπει να πιστέψουμε ότι πέρα από τον λάθος πολλαπλασιαστή, όλα θα πρέπει να εξελιχθούν όπως έχουν προδιαγραφεί, για να παραμείνει η Ελλάδα στη ζώνη του ευρώ και να αποφύγει την «κόλαση» της εξόδου.
Ολα καλά λοιπόν; Η Ελλάδα και η οικονομία της βρίσκονται σε φάση ανάκαμψης; Κάποιοι καλοπροαίρετοι και εμμονικά αισιόδοξοι θα σπεύσουν να πουν «ναι». Κάποιοι σκεπτικιστές και κριτικοί στα όσα έχουν αποφασιστεί για την Ελλάδα, χωρίς τους Ελληνες, θα κρατήσουν επιφυλάξεις και θα κάνουν αρνητικές προβλέψεις.
Υπάρχουν δύο επίπεδα προσέγγισης του ελληνικού ζητήματος. Το ένα άπτεται σε «μαγικές εικόνες», όπως και το πρωτογενές πλεόνασμα, χωρίς να συνυπολογιστούν οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του Δημοσίου προς ιδιώτες και επιχειρήσεις. Η διαφορά είναι κάτι παραπάνω από 8 δισ. ευρώ. Ο σκοπός που εξυπηρετείται μέσα από τις «μαγικές εικόνες» είναι, από τη μια, μικροπολιτικές σκοπιμότητες και πλαίσιο διατήρησης της κοινωνικής ειρήνης σε εφιαλτικό περιβάλλον από πλευράς ευημερίας. Από την άλλη, κερδίζεται για ακόμη μία φορά χρόνος, προκειμένου να γίνουν οι γερμανικές εκλογές ή να αποφασίσει η Ευρώπη ως υπερδομή να κάνει κάτι ουσιαστικό για την κρίση συνοχής και ύφεσης που τη χαρακτηρίζει πλέον και σύντομα θα τη διαλύσει.
Αν ακολουθήσουμε την εναλλακτική, κριτική, προσέγγιση στα όσα συμβαίνουν, αυτή που δικαιώνεται μέχρι στιγμής για όσα έχουν συντελεστεί από το 2010 και μετά, βρισκόμαστε σε πολύ χειρότερη μοίρα από την αρχή της περιπέτειας των Μνημονίων. Δεν είναι μόνον η ύφεση, η ανεργία, η διαφθορά και ο λάθος πολλαπλασιαστής. Είναι η πλήρης αποδόμηση του κράτους που υλοποιείται, η αποσάρθρωση της κοινωνίας, η διάλυση της μέσης τάξης, η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και των assets υπό δημόσια διαχείριση, που ναρκοθετούν την προοπτική της χώρας. Η Ελλάδα ακολουθεί ένα πρόγραμμα που θα είχε κάποια λογική -στη βασική αντίληψη και τηρουμένων των αναλογιών- να υποστηριχτεί στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Αλλά τώρα έχουμε 2013 και κοιτάμε προς το 2020. Το όλο πρόγραμμα της Ελλάδας δεν είναι μόνο δημοσιονομικά έκπτωτο, όποτε κάποιος λάθος πολλαπλασιαστής είναι η αιτία του εκτροχιασμού του. Είναι στρατηγικά λάθος και καταστροφικό. Γιατί, όπως στις ΗΠΑ το 2007-2008, κατέρρευσε ο μύθος των αυτορρυθμιζόμενων αγορών, έτσι στην Ευρώπη σήμερα πλέον καταρρέει η οργάνωση του ελλειμματικού, αναδιανεμητικού, κοινωνικού κράτους. Την επόμενη μέρα, που δεν απέχει παρά ελάχιστα χρόνια, θα προκύψει ένα κράτος-fund, εντός των ορίων της εθνικής του δικαιοδοσίας, που θα στηριχτεί στην αντίληψη της «αγοράς» ως προς τη «μόχλευση» και αξιοποίηση των εσόδων από φόρους και τη διαχείριση των assets που διαθέτει. Από τον πλούτο του πλέον και όχι από τα δάνεια θα ορίζονται οι κοινωνικές παροχές και οι δημόσιες δαπάνες. Και τότε, το 2015 δηλαδή, η Ελλάδα θα είναι πραγματικά πάμπτωχη. Μέσω ευρώ και τρόικας θα είναι μια Ψωροκώσταινα της νέας εποχής, χωρίς δημόσια περιουσία και ιδιωτικές καταθέσεις, με τεράστιο δημόσιο χρέος…
Μέσα από το αναγνωρισμένο λάθος του ΔΝΤ μπορεί να προκύψει επίσης ζήτημα αποχώρησης του Ταμείου από την τρόικα. Κάτι τέτοιο θα έδινε μια πολύ σημαντική επικοινωνιακή ευκαιρία στην κυβέρνηση να συνδυάσει την ανακοίνωση πρωτογενών πλεονασμάτων από τον υφυπουργό Οικονομικών κ. Σταϊκούρα με μια αποχώρηση του ΔΝΤ από την Ελλάδα. Αρα το πρόγραμμα παράγει αποτελέσματα και θα πρέπει να πιστέψουμε ότι πέρα από τον λάθος πολλαπλασιαστή, όλα θα πρέπει να εξελιχθούν όπως έχουν προδιαγραφεί, για να παραμείνει η Ελλάδα στη ζώνη του ευρώ και να αποφύγει την «κόλαση» της εξόδου.
Ολα καλά λοιπόν; Η Ελλάδα και η οικονομία της βρίσκονται σε φάση ανάκαμψης; Κάποιοι καλοπροαίρετοι και εμμονικά αισιόδοξοι θα σπεύσουν να πουν «ναι». Κάποιοι σκεπτικιστές και κριτικοί στα όσα έχουν αποφασιστεί για την Ελλάδα, χωρίς τους Ελληνες, θα κρατήσουν επιφυλάξεις και θα κάνουν αρνητικές προβλέψεις.
Υπάρχουν δύο επίπεδα προσέγγισης του ελληνικού ζητήματος. Το ένα άπτεται σε «μαγικές εικόνες», όπως και το πρωτογενές πλεόνασμα, χωρίς να συνυπολογιστούν οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του Δημοσίου προς ιδιώτες και επιχειρήσεις. Η διαφορά είναι κάτι παραπάνω από 8 δισ. ευρώ. Ο σκοπός που εξυπηρετείται μέσα από τις «μαγικές εικόνες» είναι, από τη μια, μικροπολιτικές σκοπιμότητες και πλαίσιο διατήρησης της κοινωνικής ειρήνης σε εφιαλτικό περιβάλλον από πλευράς ευημερίας. Από την άλλη, κερδίζεται για ακόμη μία φορά χρόνος, προκειμένου να γίνουν οι γερμανικές εκλογές ή να αποφασίσει η Ευρώπη ως υπερδομή να κάνει κάτι ουσιαστικό για την κρίση συνοχής και ύφεσης που τη χαρακτηρίζει πλέον και σύντομα θα τη διαλύσει.
Αν ακολουθήσουμε την εναλλακτική, κριτική, προσέγγιση στα όσα συμβαίνουν, αυτή που δικαιώνεται μέχρι στιγμής για όσα έχουν συντελεστεί από το 2010 και μετά, βρισκόμαστε σε πολύ χειρότερη μοίρα από την αρχή της περιπέτειας των Μνημονίων. Δεν είναι μόνον η ύφεση, η ανεργία, η διαφθορά και ο λάθος πολλαπλασιαστής. Είναι η πλήρης αποδόμηση του κράτους που υλοποιείται, η αποσάρθρωση της κοινωνίας, η διάλυση της μέσης τάξης, η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και των assets υπό δημόσια διαχείριση, που ναρκοθετούν την προοπτική της χώρας. Η Ελλάδα ακολουθεί ένα πρόγραμμα που θα είχε κάποια λογική -στη βασική αντίληψη και τηρουμένων των αναλογιών- να υποστηριχτεί στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Αλλά τώρα έχουμε 2013 και κοιτάμε προς το 2020. Το όλο πρόγραμμα της Ελλάδας δεν είναι μόνο δημοσιονομικά έκπτωτο, όποτε κάποιος λάθος πολλαπλασιαστής είναι η αιτία του εκτροχιασμού του. Είναι στρατηγικά λάθος και καταστροφικό. Γιατί, όπως στις ΗΠΑ το 2007-2008, κατέρρευσε ο μύθος των αυτορρυθμιζόμενων αγορών, έτσι στην Ευρώπη σήμερα πλέον καταρρέει η οργάνωση του ελλειμματικού, αναδιανεμητικού, κοινωνικού κράτους. Την επόμενη μέρα, που δεν απέχει παρά ελάχιστα χρόνια, θα προκύψει ένα κράτος-fund, εντός των ορίων της εθνικής του δικαιοδοσίας, που θα στηριχτεί στην αντίληψη της «αγοράς» ως προς τη «μόχλευση» και αξιοποίηση των εσόδων από φόρους και τη διαχείριση των assets που διαθέτει. Από τον πλούτο του πλέον και όχι από τα δάνεια θα ορίζονται οι κοινωνικές παροχές και οι δημόσιες δαπάνες. Και τότε, το 2015 δηλαδή, η Ελλάδα θα είναι πραγματικά πάμπτωχη. Μέσω ευρώ και τρόικας θα είναι μια Ψωροκώσταινα της νέας εποχής, χωρίς δημόσια περιουσία και ιδιωτικές καταθέσεις, με τεράστιο δημόσιο χρέος…
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...