Υποκλοπές: Η Vodafone έδειξε την αμερικανική πρεσβεία

• Μήπως μέσα από αυτό το σκάνδαλο και την σαπίλα που βγάζει, πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πάρα πολύ σοβαρά κάποιες διώξεις υψηλόβαθμων στελεχών υπηρεσιών ασφαλείας (ΕΥΠ); Μήπως κάποιοι ήθελαν να τους "μπλέξουν" για να τους εξαναγκάσουν να κρατήσουν τα στόματά τους κλειστά σε σχέση με καταγγελίες τους για άλλα πολύ σοβαρά θέματα; Μήπως η λέξη "κατασκοπία" "φορτώθηκε" σε ορισμένους, για να κρυφτούν άλλες "αμαρτίες" που δεν έχουν καμία σχέση με τις υποκλοπές;

Εξι περίπου χρόνια μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου των τηλεφωνικών υποκλοπών και αφού η υπόθεση οδηγήθηκε πρώτα στο αρχείο, άρχισε ξαφνικά να ξετυλίγεται το κουβάρι της έρευνας, οδηγώντας στα άδυτα της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα.

Αποφασιστικό ρόλο στην εξέλιξη αυτή έπαιξε η συνεισφορά της εμπλεκόμενης εταιρείας (Vodafone), τα στελέχη της οποίας έδειξαν, προσφάτως, έντονη διάθεση παροχής στοιχείων στον εισαγγελέα εφετών Δ. Δασούλα.

Τα καινούρια και άγνωστα μέχρι σήμερα στοιχεία δεν ήταν τίποτε άλλο από τον εντοπισμό (μέσω των μοναδικών αριθμών ΙΜΕΙ) τεσσάρων τηλεφωνικών συσκευών, τρεις από τις οποίες χρησιμοποιήθηκαν ως καρτοκινητά-σκιές, ήταν δηλαδή οι παράλληλοι αποδέκτες των τηλεφωνημάτων που υποκλέπτονταν.

Οι υπηρεσίες της Vodafone με τις οποίες συνεργάσθηκε ο κ. Δασούλας, του έδωσαν σχεδόν στο «πιάτο» την ταυτότητα των υποκλοπέων, αποκαλύπτοντας τη διασύνδεσή τους με ανθρώπους της εδώ αμερικανικής πρεσβείας. Η Vodafone ενημέρωσε τον εισαγγελέα ότι ένα «ανύπαρκτο» όπως αποδείχθηκε πρόσωπο (ονόματι Μάρκος Πέτρου), αγόρασε με τιμολόγιο την ίδια ημέρα (8-6-2004), τις 4 τηλεφωνικές συσκευές. Η εταιρεία, με βάση τον αριθμό ΙΜΕΙ των συσκευών, εντόπισε ότι οι τρεις χρησιμοποιήθηκαν ως «σκιές» των υποκλοπέων. Στην τέταρτη όμως κάποιος έβαλε κάρτα SIM που αντιστοιχούσε στην «αμερικάνικη πρεσβεία» και επικοινωνούσε αμέριμνος με άλλες γραμμές (κινητές ή σταθερές) της πρεσβείας, έως το Δεκέμβριο του 2004.

Η σύμπτωση είναι πραγματικά «σατανική», όπως και το σκάνδαλο που συγκλόνισε το χώρα και αφορούσε την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων. Βέβαια οι αμερικανικές αρχές αποφεύγουν προς το παρόν να τοποθετηθούν επί του θέματος, θεωρώντας ότι οι ενδείξεις της εισαγγελικής έρευνας δεν μπορούν να μετατραπούν σε πλήρεις αποδείξεις και να στηρίξουν ευθεία συσχέτιση των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ με τις υποκλοπές στην Ελλάδα.

Η εκδοχή αυτή είχε πάντως «κωδικοποιηθεί» από την πρώτη στιγμή, όταν οι τρεις έλληνες υπουργοί που δημοσιοποίησαν στις 31-1-2006 το θέμα (Βουλγαράκης, Παπαληγούρας, Ρουσόπουλος), είχαν «φωτογραφίσει» μέσω των κυψελών κινητής τηλεφωνίας το ύποπτο τρίγωνο των Αμπελοκήπων, στο οποίο η αμερικανική πρεσβεία είχε εξέχουσα θέση.

Ομως, ουδείς στις έρευνες που ακολούθησαν κατάφερε να «τεκμηριώσει» την υποψία αυτή με ατράνταχτα αποδεικτικά στοιχεία ή έστω ισχυρές ενδείξεις. Στη διερεύνηση της υπόθεσης καθοριστικό ρολο έπαιξε η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ), την οποία, αν και ήταν κατ' εξοχήν αρμόδια, η κυβέρνηση Καραμανλή είχε αποκλείσει από την έρευνα. Η ΑΔΑΕ εντόπισε όλα τα «μολυσμένα» με το λογισμικό των υποκλοπών κέντρα της Vodafone, τις κλήσεις από το Μέριλαντ (έδρα της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ) σε κάποια τηλέφωνα των υποκλοπέων και το «ύποπτο» κατάστημα κινητής τηλεφωνίας στην Ακτή Μιαούλη στον Πειραιά. Από το κατάστημα αυτό άρχισε και το ξετύλιγμα του κουβαριού.

Η στάση της Vodafone, που σύμφωνα με τα πορίσματα της ΑΔΑΕ δεν έδειχνε ιδιαίτερη προθυμία να συνεργαστεί, αποδείχθηκε τώρα καθοριστική. Τα ερωτήματα είναι όμως εύλογα: Γιατί δεν ερευνήθηκαν εξ αρχής τα ίχνη των υποκλοπέων με βάση τους αριθμούς ΙΜΕΙ των συσκευών; Και αν τους γνώριζε η εταιρεία, γιατί τους αποκάλυψε έξι χρόνια μετά;

Το θρίλερ των υποκλοπών με τις πολιτικές, αστυνομικές και κατασκοπικές διαστάσεις αλλά και ο τραγικός θάνατος (αυτοκτονία, σύμφωνα με τις αρχές) ενός σημαίνοντος στελέχους της Vodafone, του Κ. Τσαλικίδη, θα είχαν ξεχαστεί, εάν κάποιοι, όπως ο σημερινός υπουργός Δικαιοσύνης Μ. Παπαϊωάννου, δεν είχαν επιμείνει, καθώς είχε ζητήσει ως πρόεδρος της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής να βγει η δικογραφία από το αρχείο ώστε να μην συγκαλυφθούν οι ένοχοι.

Βέβαια, η παραγγελία για την άσκηση ποινικών διώξεων δόθηκε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών για απόπειρα κατασκοπίας σε βάρος της χώρας (κακούργημα). Ο κ. Δασούλας φαίνεται να γνωρίζει, άγνωστο πώς, ότι οι υποκλοπείς δεν κατάφεραν να «ακούσουν» εθνικά μυστικά από τα τηλέφωνα του πρωθυπουργού και των υπουργών που παρακολουθούσαν. Η δίωξη στρέφεται κατά παντός υπευθύνου και ο εντοπισμός των δραστών θα ανατεθεί σε τακτικό πρωτοδίκη ανακριτή!

Εάν προκύψουν ενδείξεις σε βάρος υπαλλήλων της αμερικανικής πρεσβείας που έχουν διπλωματική ασυλία, η ποινική δίωξή τους δεν είναι επιτρεπτή. Δεν συμβαίνει το ίδιο, όμως, εάν πρόκειται για απλούς υπαλλήλους. Πάντως, θεωρείται σχεδόν σίγουρο ότι όλα τα πρόσωπα, που ενδεχομένως εμπλέκονται στην υπόθεση, έχουν αποχωρήσει ήδη από τη Ελλάδα.

Οι ΗΠΑ δεν δείχνουν καμία διάθεση συνεργασίας με τις ελληνικές αρχές και δεν απαντούν στα αιτήματα δικαστικής συνδρομής. Αρα ούτε λόγος για το ενδεχόμενο έκδοσης υπόπτων και παροχής απόρρητων πληροφοριών. Οσον αφορά την εμπλοκή ελλήνων πολιτών, αυτό δεν αποκλείεται θεωρητικά, αλλά θα αφορά υπαλλήλους εταιρειών και στελέχη ελληνικών υπηρεσιών (ΕΥΠ).

Το θέμα περιπλέκεται, ωστόσο, λόγω των σοβαρών επιπτώσεων που αναμένται να έχει, εν μέσω κρίσης, ενδεχόμενη διατάραξη των σχέσεών μας με τις ΗΠΑ. Για το λόγο αυτό, προφανώς, κυβέρνηση και Δικαιοσύνη, μοιάζουν αρκετά διαστακτικές στις κινήσεις τους.

Πηγή

Σχόλιο ιστολογίου: Βέβαια, οι αυθαίρετη τοποθέτηση του συντάκτη του άρθρου, μας βρίσκει κάθετα αντίθετους, αφού από το πουθενά δεν είναι δυνατόν να προκύπτουν στοιχεία για εμπλοκή της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών με τις υποκλοπές. Ίσως, ο δημοσιογράφος να σκέφθηκε πως μπορεί να ρίξει ευθύνες "ελαφρά τη καρδία" σε μία υπηρεσία που δεν μπορεί να του απαντήσει. Η τακτική του να τα φορτώνουμε όλα στον συνήθη ύποπτο (άσχετα εάν αυτός διαθέτει όλα τα τεκμήρια αθωότητας) απέδωσε πολλές φορές υψηλά κομματικά - πολιτικά οφέλη, κυρίως όταν αυτή γινόταν σε υποθέσεις υποκλοπών.
Πού είδε όμως ο συντάκτης της εφημερίδας εκείνα τα στοιχεία που του επιτρέπουν να εκφράζει κατηγορούσα άποψη; Καλό θα ήταν, όταν ένα άρθρο κλείνει με συμπεράσματα, να προηγούνται οι κατάλληλες αποδείξεις. Αυτό, τουλάχιστον επιβάλλει η λογική. Ειδάλλως, η καλή δουλειά γίνεται λίπασμα (κοπριά) για την δημιουργία εντυπώσεων που απέχουν μακράν της αλήθειας.
Έτσι, εμείς, με αγωνία περιμένουμε τις αποδείξεις των συμπερασμάτων του συντάκτη του άρθρου, ο οποίος προφανώς θέλει να εξυπηρετήσει την αλήθεια. Ειλικρινά, είναι η πρώτη φορά που κάποιος προσπαθεί να ρίξει τα βάρη σε εκείνον που ερευνά την αλήθεια... και ο ερευνητής της αλήθειας δεν είναι μόνο ο δημοσιογράφος, αλλά και άλλοι...

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση