Τα φοβικά σύνδρομα της Αθήνας απειλούν την γεωγραφία της Ελλάδας

Με τα ελληνικά φοβικά σύνδρομα παίζει η Άγκυρα, καθηλώνοντας την άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων

• Του Α. Λυκαύγη

Όταν Ουάσινγκτον, Μόσχα και Ευρωπαϊκή Ένωση ευθέως (και με λόγο αρκούντος έντονο) συντάσσονται με το δικαίωμα της Κύπρου να ενεργήσει όπως αυτή θεωρεί σκόπιμο στην οριοθετημένη με βάση το Διεθνές Δίκαιο δική της ΑΟΖ, κατά ποία λογική δεν θα συνηγορούσαν με τον ίδιο τρόπο υπέρ του φυσικού δικαιώματος της Ελλάδας να ανακηρύξει τη δική της Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη;

Και όταν η Αθήνα –δια χειλέων του υπουργού Άμυνας- διακηρύττει (και πολύ καλά πράττει) ότι θα υπερασπίσει την Κύπρο σε περίπτωση που η Άγκυρα υλοποιήσει τις απειλές της για πειρατική επέμβαση στην ΑΟΖ της μεγαλονήσου, γιατί την ίδια στιγμή περιστέλλει τις δικές της αυτονόητες ενέργειες, οι οποίες δεν θα αποτελούσαν καθόλου επιθετική πράξη σε βάρος της Τουρκίας, όπως η τελευταία θέλει να διατείνεται, απλώς για να υποθάλπει τα εν πολλοίς φοβικά σύνδρομα της Αθήνας και που αντιθέτως θα ήσαν σύννομες με το Διεθνές Δίκαιο και εκ παραλλήλου με ομοιότυπες πρακτικές όλων όμορων χωρών;

Ασφαλώς και η πολιτική της Ελλάδος διέπεται σε αυτά τα ζητήματα (που αφορούν τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις) από σωφροσύνη και αυτοσυγκράτηση. Και πολύ καλά. Όμως από αυτό το σημείο, μέχρι την αυτοπεριστολή και την ακύρωση κρίσιμων δικαιωμάτων, υπάρχει χάσμα. Ένα επικίνδυνο χάσμα, υπό την έννοια ότι διαβιβάζει προς την άλλη πλευρά πολύ λανθασμένα μηνύματα. Τα οποία πρωταρχικά την αποθρασύνουν, θεωρώντας ότι τελικά η Ελλάδα όχι μόνο δεν μπορεί, αλλά και δεν θέλει να ασκήσει τέτοια πολιτική!

Και είναι τελείως διάφορο το τι εμείς εννοούμε ως χώρα. Σημασία έχει πως το εισπράττει η Τουρκία και πως τελικά το αξιοποιεί…

Κι αυτό ενώ ήδη προάγονται σε ολόκληρη την περιοχή διαδικασίες που σύντομα θα αλλάξουν τον ενεργειακό χάρτη της παρούσας γεωγραφίας (με σοβαρό κίνδυνο ο χάρτης να αλλάξει και όσον αφορά σύνορα κρατών). Με βάση δηλαδή τα δεδομένα όχι πλέον των ερευνών απλώς, αλλά των στοιχείων που αναδεικνύουν την περιοχή μεταξύ Λιβάνου, Ισραήλ, Αιγύπτου και Κύπρου αφενός και Κύπρου – Ελλάδας και αφετέρου, Ελντοράντο υδρογονανθράκων.

Ειδικότερα δε όσον αφορά Ισραήλ και Κύπρο, αναδύεται συγκεκριμένος στρατηγικής σημασίας άξονας, που απολήγει στην Ελλάδα, με την οποία και τείνει να υποθεμελιωθεί ευρύτερη συμμαχία.

Δυστυχώς, αυτές οι καθόλα ιστορικές συγκυρίες βρίσκουν το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας – Κύπρου απολύτως παροπλισμένο. Για την ακρίβεια, καταθλιπτικώς ακφυλισμένο. Και αυτή είναι η πικρή αλήθεια… Και αυτό είναι αποτέλεσμα συνειδητής επιλογής και των δύο κρατικών πυλώνων του Ελληνισμού, στα πλαίσια μίας έωλης πολιτικής, που υπεθεμελιώθη στην ψευδαίσθηση του Ελσίνκι. Γιατί –και χωρίς ποσώς να υποστηρίζουμε στρατικοποίηση του Κυπριακού- άλλες θα ήσαν σήμερα οι δυνατότητες και άλλα τα στρατηγικά πλεονεκτήματα του Ελληνισμού, υπό το φως όσων κοσμογονικών εξελίσσονται στην συνολική περιοχή, που -επίσης δυστυχώς- συναντούν την Ελλάδα σε ολισθηρή κατιούσε οιωνεί χρεοκοπία.

Να μην παρελθοντολογούμε όμως. Αντί του «διηγώντας τα να κλαίς», καλύτερα οι θεσμικοί διαχειριστές των εθνικών θεμάτων κι εντεύθεν κι εκείθεν του Αιγαίου, να ενεργοποιήσουν επιτέλους υποκατάστατες δυναμικές, εγκαταλείποντας έωλες αγκυλώσεις και καταθλιπτικούς περισπασμούς και ανασυντάσσοντας αφυδατούμενες δυνατότητες, προκειμένου να δώσουν πειστικές απαντήσεις στο αίτημα όσων εξελίσσονται και κυρίως των κινδύνων που αναπαράγονται από αυτά στα οποία προεξάρχουν οι απειλές τις οποίες η Άγκυρα ήδη διατυπώνει σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η μεν Λευκωσία καλώς πράττει και προχωρά στην άσκηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση αυτά θα ακρωτηριασθούν. Η δε Αθήνα, καλύτερα θα έπραττε αν, επιτέλους, εγκαταλείποντας σύνδρομα αυτοπεριστολής, προωθούσε αποφασιστικότερες πολιτικές προκειμένου να αποφύγει τετελεσμένα στην ίδια της την γεωγραφία. Γιατί αυτά δεν θα είναι ποσώς αναστρέψιμα…

Και ο νοών νοείτω…

Πηγή: Εφ. «Παρόν»

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση