Βάζουν πόδι στην Θράκη οι μνηστήρες, ενώ η Αθήνα είναι απολύτως απούσα
Με στόχο τον έλεγχο των Ενεργειακών και Εμπορικών διόδων
Τι κρύβει η εξαγορά επιχειρήσεων και η κατασκευή Σταθμού Υγροποιημένου Αερίου στην Αλεξανδρούπολη.
Γιατί θέλει η Γερμανία το ενιαίο φορολογικό καθεστώς (TAX FREE ZONE) στην Θράκη;
Μόνο τυχαία δεν είναι η αγορά σπιτιού, από τον Γερμανό τραπεζίτη Γιόζεφ Άκερμαν στην Σαμοθράκη.
Βάζουν πόδι” στη Θράκη Ρώσοι και Γερμανοί, ενώ, έπειτα από καιρό, «αναθερμαίνεται» το ενδιαφέρον για την κατασκευή του Νότιου Διαδρόμου Φυσικού Αερίου, στον οποίο δείχνουν διάθεση να εμπλακούν και οι Γάλλοι!
Η κινητικότητα που παρατηρείται στα σύνορά μας το τελευταίο διάστημα και η ξαφνική ενεργοποίηση του ρωσο-γερμανικού άξονα, ο οποίος λειτουργεί ήδη στον ευρωπαϊκό Βορρά με τον αγωγό φυσικού αερίου NORD, οδηγεί διπλωματικούς παρατηρητές στη σκέψη πως όλη η διαπραγμάτευση για τη διάσωση της Ελλάδας δεν συνιστά απλώς ένα οικονομικό ζήτημα, αλλά ένα ευρύτερο γεωπολιτικό παιχνίδι.
Παιχνίδι με «δούναι και λαβείν», στο οποίο θα παρέμβουν, την υστάτη ώρα, οι δυνάμεις που ενδιαφέρονται να εκμεταλλευτούν την υψηλή στρατηγική αξία της πατρίδας μας στον παγκόσμιο εμπορικό και ενεργειακό χάρτη.
Τις τελευταίες εβδομάδες, με ενθάρρυνση της ρωσικής κυβέρνησης, εκδηλώνεται στο παρασκήνιο ενδιαφέρον για τη διάσωση και εξαγορά μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων της Μακεδονίας και της Θράκης, που την εποχή αυτή αντιμετωπίζουν μεγάλα ταμειακά προβλήματα.
Μια ματιά στην πορεία των ελληνικών εξαγωγών τον τελευταίο χρόνο δείχνει ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις έχουν αυξήσει εντυπωσιακά τον όγκο των εξαγωγών τους προς τη γειτονική Τουρκία, η οποία έχει καταστεί ο πρώτος πελάτης τους, με αγορές ύψους 1,1 δις ευρώ.
Και ο ίδιος ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης, Αλί Μπαμπατζάν, στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Κομοτηνή, επέμεινε στην ενίσχυση της ελληνοτουρκικής οικονομικής συνεργασίας.
Το γιατί είναι απλό: Οι Τούρκοι θέλουν να ενισχύσουν την παρουσία τους σε αυτό το ευαίσθητο κομμάτι της ελληνικής επικράτειας, βάζοντας θηλιά στο λαιμό των Ελλήνων επιχειρηματιών, που σε καιρούς ύφεσης θα εξαρτούν την επιβίωση της επιχείρησής τους από τον όγκο των εξαγωγών προς τη γείτονα.
Με μια τέτοια πολιτική, είναι θέμα χρόνου η αθόρυβη άλωση της ελληνικής οικονομίας από τουρκικά συμφέροντα.
Επενδύσεις
Η εξαγορά ελληνικών επιχειρήσεων και η μαζική αγορά ακινήτων από Ρώσους μεγιστάνες στη Χαλκιδική, που αποτελεί μία από τις εκδοχές της ρωσικής βοήθειας προς την Ελλάδα, αυτό το ενδεχόμενο επιχειρεί να αποτρέψει.
Προηγήθηκε, μέσα στο καλοκαίρι, μια σημαντική εξέλιξη: Η έγκριση μεγάλης επένδυσης του γνωστού για τις καλές σχέσεις του με τη Ρωσία επιχειρηματία Δημήτρη Κοπελούζου στην Αλεξανδρούπολη.
Πιο συγκεκριμένα, στις 26 Ιουλίου 2011 κι ενώ η Ελλάδα ήταν απασχολημένη με τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής, εγκρίθηκε από τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας η αίτηση του επιχειρηματία για την κατασκευή πλωτού σταθμού αποθήκευσης φυσικού αερίου στην Αλεξανδρούπολη, με αποθηκευτική ικανότητα 135.000-145.000 κυβικών μέτρων και με δυνατότητα διακίνησης 500.000 κυβικών μέτρων φυσικού αερίου ημερησίως.
Ο τερματικός αυτός σταθμός LNG θα κατασκευαστεί στις εκβολές του ποταμού Έβρου, στην περιοχή Αμφιτρίτη, από την εταιρεία GAS TRADE A.E.
H λειτουργία του σταθμού αυτού «θερμαίνει» ξανά τα σενάρια για το Νότιο Διάδρομο, καθώς είχαμε και μία ακόμη ενδιαφέρουσα εξέλιξη:
Η γαλλική εταιρεία EDF δείχνει πως είναι έτοιμη να αποκτήσει τον έλεγχο της ιταλικής ΕΝΙ, η οποία, βάσει του αρχικού σχεδίου, θα μετέφερε το αέριο του Νότιου Διαδρόμου στην Ευρώπη. (Σε περίπτωση που η Ελλάδα δεν δεχτεί τη διέλευση του αγωγού από το έδαφός της, οι Ρώσοι θα χαράξουν τη διαδρομή μέσω Βουλγαρίας - Σκοπίων.)
Δεν θα ήταν υπερβολή να μιλήσει, λοιπόν, κανείς για ρωσο-γερμανο-γαλλικό άξονα εκμετάλλευσης της ενέργειας στο Βορρά και αμερικανο-ισραηλινό στο Νότο (εξόρυξης πετρελαίων).
Πριν από τους Ρώσους και τους Γάλλους, βεβαίως, έχουν σπεύσει στην περιοχή της Θράκης οι Γερμανοί, οι οποίοι από πέρσι, με το συνέδριο που οργάνωσε ο επικεφαλής της Deutsche Bank Γιόζεφ Άκερμαν, έχουν δείξει το ενδιαφέρον τους.
Η επιλογή του Γερμανού τραπεζίτη να αγοράσει σπίτι στη Σαμοθράκη μόνο τυχαία δεν είναι και δεν προέκυψε, βεβαίως, για λόγους αβροφροσύνης ή συμβολισμού.
Ούτε το πιεστικό αίτημα του Γερμανού υπουργού Οικονομικών να καταστεί η περιοχή της Θράκης –που διαθέτει οργανωμένη βιομηχανική περιοχή– ζώνη με ειδικό φορολογικό καθεστώς.
Τα πλεονεκτήματα για τη γερμανική βιομηχανία από μια τέτοια εξέλιξη θα είναι πολλά...
Θα μπορεί να κατασκευάζει προϊόντα με φθηνό λειτουργικό κόστος –μισθοί - φορολογία– και, λόγω της γεωγραφικής θέσης των εργοστασίων, θα μπορεί να τα διακινεί γρήγορα προς τις αγορές της Ασίας και της Κίνας προς τις οποίες έχουν κάνει στροφή οι γερμανικές εξαγωγές.
Τούτων δοθέντων, η Εγνατία Οδός, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης και η ευρύτερη περιοχή της Θράκης θα αποκτήσουν μεγάλη στρατηγική σημασία, σε σημείο που να θωρακιστούν τα ελληνικά σύνορα αποτελεσματικά.
Οι εξελίξεις αυτές είναι, ασφαλώς, σε γνώση του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου και της οικογένειάς του, που κάνουν αυτή την εποχή «τρελό» παρασκηνιακό άνοιγμα προς τους Γερμανούς.
Το γεγονός ότι, δύο ημέρες πριν από την επικύρωση της απόφασης της Συνόδου Κορυφής από το γερμανικό Κοινοβούλιο, ο πρωθυπουργός μετέβη στο Βερολίνο για να μιλήσει σε επιχειρηματίες - χρηματοδότες των κομμάτων, και μάλιστα σε συνέδριο του Συνδέσμου Γερμανικών Βιομηχανιών, κάτι λέει.
Κι αν δεν λέει αυτό, κρατήστε μία ακόμη πληροφορία:
Το τελευταίο διάστημα έχει ταξιδέψει ινκόγκνιτο στη Γερμανία αρκετές φορές και ο αδελφός του Νίκος, ο οποίος, με «όχημα» την οργάνωση Invest Greece, προσπαθεί να ανοίξει διαύλους με την εχθρική, μέχρι πρότινος, προς την Ελλάδα επιχειρηματική γερμανική κοινότητα.
Όλα δείχνουν ότι οδεύουμε προς μια... ελληνική Γιάλτα και πως η πατρίδα μας θα χωριστεί σε δύο ζώνες επιρροής:
Στη βόρεια (φυσικό αέριο) και στη νότια (πετρέλαιο), με τους αντίστοιχους επικεφαλής...
Τόσα χρόνια ξεχασμένοι οι ακρίτες. Ξεχασμένη η Θράκη, ξεχασμένα τα μικρά νησιά του περιθώριου. Τώρα μπήκε στο σκηνικό ο αδελφός Νίκος, η οργάνωση Ιnvest Greece, η σάρα, η μάρα και το κακό συναπάντημα, που ξαφνικά μας θυμήθηκαν. Καημένες μικρές πατρίδες, τι έχετε να δείτε ακόμα.
ΑπάντησηΔιαγραφή