Ξεχάστε το euro. Έρχονται το euro, το meuro και το seuro

Ένας από τους βασικούς σκοπούς της σύστασης της ευρωζώνης ήταν η σύγκλιση των οικονομιών των χωρών μελών.

Στην Ελλάδα όμως και στη Πορτογαλία, καθώς και σε μερικές άλλες χώρες, η παραγωγικότητα είναι χαμηλή, το εργατικό κόστος υψηλό, οι εξαγωγές ανεπαρκείς, και οι εισαγωγές πάρα πολλές.

Τα δε δημοσιονομικά αυτών των χωρών είναι χάλια, τόσο εξαιτίας των παραπάνω λόγων, όσο και εξαιτίας της απουσίας ηθικής στη δημόσια διοίκηση.

Για περισσότερο από ένα χρόνο τώρα, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί πασχίζουν να παράσχουν σε αυτά τα κράτη, ειδικά στην Ελλάδα, πόρους για να διορθωθούν τα ελλείμματά τους. Η μεταφορά όμως χρημάτων μέσω του μηχανισμού στήριξης από τα πλούσια κράτη προς τα οικονομικά αδύναμα, δεν συνιστά μια βιώσιμη μακροπρόθεσμη λύση.

Μια πρώτη βελτίωση θα ήταν να μειωθεί το κόστος των προϊόντων αυτών των χωρών, έτσι ώστε να καταστούν ελκυστικά για τις αγορές των πιο σταθερών οικονομιών, όπως είναι η Γερμανία, η Αυστρία, και η Ολλανδία. Σε αυτό όμως έρχεται ως εμπόδιο το ευρώ. Αν τα αδύναμα κράτη είχαν δικό τους νόμισμα, θα μπορούσαν πολύ απλά να το υποτιμήσουν. Όμως όντας στο ευρώ, ο μόνος τρόπος για να μειωθεί το κόστος παραγωγής είναι να μειωθούν οι μισθοί.

Ας πούμε ότι οι Έλληνες αποδέχονται μια μείωση μισθών ύψους 20%. Πως θα εφαρμοστεί; Το να κοπούν οι μισθοί στο δημόσιο τομέα είναι σχετικά εύκολο, αλλά μέχρι εκεί.

Μια άλλη παρενέργεια αυτής της λύσης είναι να διαταραχτεί η αγορά εργασίας, επειδή μια μείωση μισθών θα υποβαθμίσει τη ποιότητα του διαθέσιμου εργατικού δυναμικού. Και κάτι τέτοιο θα ήταν αντιπαραγωγικό, επειδή η ελληνική αγορά εργασίας θα πρέπει να βελτιωθεί έτσι ώστε η χώρα να μπορεί να γίνει ανταγωνιστική.

Η τελική λύση είναι να διαλυθεί η ευρωζώνη. Και αντί για το ευρώ, να έχουμε τρία νομίσματα: Το neuro, το meuro, και το seuro.

Το seuro μπορεί να ισχύει σε χώρες όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία, και το neuro σε χώρες όπως η Γερμανία, και η Ολλανδία.

Το meuro μπορεί να εφαρμοστεί στα κράτη που απομένει ακόμη να αποδείξουν ότι είναι ικανά να ανήκουν στην ευρωζώνη, για παράδειγμα η Ιρλανδία, η Γαλλία, και η Ισπανία.

Η συμμετοχή στο seuro θα είναι εθελοντική, και το κίνητρο για την ένταξη σε αυτό θα είναι η μερική μείωση του δημοσίου χρέους όσων χωρών θέλουν.

Η συμμετοχή στο neuro θα υπάγεται στον όρο της αυστηρής τήρησης των σφιχτών κανόνων που θα έχουν σχέση με τις δημόσιες δαπάνες, τις αγορές εργασίας, και τα ισοζύγια πληρωμών.

Μήπως όμως η διάσπαση της ευρωζώνης προκαλέσει τη «μητέρα όλων των κρίσεων», όπως πολλοί αριστερίζοντες οικονομολόγοι προειδοποιούν; Όπως λένε, οι καταθέτες που θα φοβηθούν τη μετατροπή των ευρώ τους σε υποτιμημένα seuros, θα σπεύσουν να τα αποσύρουν από τις τράπεζες. Κάτι τέτοιο θα προκαλούσε μια τρομερή τραπεζική κρίση.

Για να αποφευχθεί ένα παρόμοιο σενάριο, ο πρόεδρος της ΕΕ Herman Van Rompuy, θα πρέπει να οργανώσει μια μυστική συνάντηση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου την Παρασκευή που μας έρχεται. Το ίδιο βράδυ θα πρέπει να επιβληθούν περιορισμοί μεταφοράς κεφαλαίων μεταξύ χωρών της ευρωζώνης, και να συμφωνηθεί ο διαχωρισμός της σε τρία μέρη.

Το πρωί του Σαββάτου, η ΕΚΤ θα αρχίσει να τυπώνει neuros, meuros και seuros, και τη Κυριακή το πρωί τα θωρακισμένα φορτηγά θα πρέπει να αρχίσουν να διανέμουν τα νέα νομίσματα.

Μάλλον όμως ονειρεύομαι, επειδή στη πραγματικότητα η ΕΕ δεν έχει πρόεδρο αλλά έναν απλό εκπρόσωπο των Merkel και Sarkozy, οι οποίοι είναι αποφασισμένοι να διατηρήσουν την ευρωζώνη ενωμένη, ότι και να γίνει.

Για αυτό και ο εφιάλτης θα συνεχιστεί.

De Volkskrant

http://www.presseurop.eu/en/content/article/956371-three-eurozones-are-better-one

Απόδοση: S.A.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση