Υπάρχουν κίνδυνοι για νέα Ιμια;

• Γράφει ο Μιχάλης Δημητρίου
  

Μετράμε πλέον αντίστροφα τον χρόνο. Εως τις αρχές Οκτωβρίου, που θα έχουν αρχίσει οι πρώτες έρευνες για ανακάλυψη φυσικού αερίου στην ΑΟΖ Κύπρου – Ισραήλ (στο λεγόμενο οικόπεδο «Δώδεκα»), θα ξέρουμε τα όρια της νέας κρίσης. Με κατ’ αρχήν στόχο το Ισραήλ και την Κύπρο από μια αλαζονική Τουρκία ή έναν αντιπερισπασμό στην περιοχή του Καστελλόριζου με ερευνητικό σκάφος της, όπως και το 2008. Υπάρχει κίνδυνος για Ιμια, δηλαδή για εθνικές ταπεινώσεις και υποχωρήσεις;

Σαφώς υπάρχει. Ηδη η Αγκυρα εκτοξεύει απειλές, καλλιεργεί την ένταση και δείχνει να μη διστάζει να συγκρουσθεί με το Ισραήλ, να ταπεινώσει πάλι την Κύπρο, ενώ αδιαφορεί απολύτως για τις καλές σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας. Ο Ταγίπ Ερντογάν δείχνει να απορρίπτει το παλαιό δόγμα για καλές – ειρηνικές σχέσεις με την Ελλάδα, το Ισραήλ και άλλες γειτονικές χώρες.

Διπλή η επιδίωξή του αυτόν τον καιρό: Να προβληθεί ως ηγέτης Μουσουλμάνος στους Αραβες της Αιγύπτου και της Λιβύης, κλιμακώνοντας την πολεμική του κατά του Ισραήλ και προσδοκώντας σε μια ταπεινωτική στάση, σ’ έναν εκφοβισμό της Κύπρου, του Ισραήλ, της Ελλάδας.

Χωριστά ή με εναία δράση και πάντως έως την 1η Οκτωβρίου. Με επιδείξεις στρατιωτικής ισχύος στο Αιγαίο αλλά και στη θαλάσσια περιοχή Κύπρου και Ισραήλ, με αντιπερισπασμούς δήθεν σοβαρών Τουρκικών ερευνών, με απειλές για θερμά επεισόδια κ.λπ. κ.λπ.

Επιδιώξεις; Να μην αρχίσουν καθόλου οι έρευνες από την αμερικανική εταιρεία «Noble Energy», να αμφισβητήσει εμπράκτως την ΑΟΖ της Κύπρου και τις υποθαλάσσιες έρευνες χωρίς άδεια της Αγκυρας. Χωρίς αποφασιστική συμμετοχή της. Αλλιώς υποταγή και παραίτηση από τους τρεις.
Δεν βρισκόμαστε ούτε στην εποχή της ματαίωσης της εγκατάστασης των σοβιετικών πυραύλων S–300 στην Κύπρο (που παρέμειναν αποθηκευμένοι στην Κρήτη), ούτε νωρίτερα, τον Ιανουάριο του 1996, στην εποχή της κρίσης των Ιμίων.

Δεν υπάρχουν περιθώρια για νέες υποχωρήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου, για νέες «γκρίζες ζώνες». Ούτε είναι εύκολος στόχος το Ισραήλ, και μάλιστα σε θέμα του Διεθνούς Δικαίου στο οποίο έχει άδικο η Αγκυρα.

Από την άλλη είναι σαφές ότι ο Ταγίπ Ερντογάν διεκδικεί ρόλο περιφερειακής υπερδύναμης για τη χώρα του (σε μικρή σχέση επιρροής αλλά μέγιστη στη Μέση Ανατολή, Αίγυπτο, Λιβύη και Τυνησία) και γι’ αυτό θα κλιμακώσει τις συνθήκες κρίσης.

Αν οι εξελίξεις με την Κύπρο και το Ισραήλ θα κριθούν και από την τελική στάση του διεθνούς παράγοντα (ΗΠΑ, Ε.Ε.), εκείνες στην αδύναμη οικονομικά Ελλάδα θα κριθούν από την ψυχραιμία, αυτοσυγκράτηση, αλλά και αποφασιστικότητα της κυβέρνησης απέναντι της Τουρκίας τις τρεις κρίσιμες εβδομάδες από Δευτέρα.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση