Στο κρεβάτι του Προκρούστη

• Γράφει ο Στέλιος Αρσενίου

Εκεί που μας χρωστούσανε, μας παίρνουν και το βόδι.

Παλιά λαϊκή συνταγή, έκφραση ή απόφθεγμα.

Τράβηξε τόσα αυτός ο λαός και τραβάει, που κάθε του έκφραση κάλλιστα εκλαμβάνεται ως αποφθεγματική ρήση.

Είχαμε συνηθίσει άλλα να ακούμε από τους αρχηγούς μας όταν μας έλεγαν για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ό,τι δηλαδή τα σύνορα της χώρας είναι και σύνορα της Ευρώπης (τρομάρα μας).

Ό,τι μια υπερδύναμη με έναν υπερσύγχρονο στρατό -τον ευρωπαϊκό- θα είναι ο φύλακας - άγγελός μας (τρομάρα μας).

Ό, τι βρήκαμε τον παράδεισο πολύ πριν κλείσουμε τα μάτια μας και περάσουμε στην αιωνιότητα (τρομάρα μας).

Οπότε μπορούσαμε με την άνεσή μας να επιδοθούμε, να παραδοθούμε στην χλιδή, την καλή ζωή, τον Συβαριτισμό. Οι Συβαρίτες τότε έσφαξαν τα κοκόρια ώστε να παραδοθούν ψυχή και σώματι στην χλιδή και την κραιπάλη, εμείς διαολοστείλαμε τον υπουργό Δημόσιας Τάξης κ. Στέλιο Παπαθεμελή γιατί ήθελε η νυχτερινή ζωή μας να μην επεκτείνεται πέρα από τις τρεις το πρωί.

Άνοιξαν και οι ουρανοί με τους κρουνούς των τραπεζών να μην μας λείπει ούτε η Ντίσνεϋλαντ, ούτε ο Άη-Βασίλης στο Ροβανιέμι της Φινλανδίας, ούτε η Μύκονος ούτε η Αράχοβα, ούτε οι οριεντάλ χορεύτριες.

Αντικαταστάθηκε ο τραχανάς με τις αηδονόγλωσσες.

Η μακαρονάδα εμπλουτίστηκε με αστακοουρές.

Η λαδορίγανη με το μαύρο χαβιάρι.

Όχι, τί νόμισες...!

Βασιλιάδες, βασιλοπούλες, πρίγκιπες, αυτοκράτορες, αυτοκρατόρισσες, χολυγουντιανοί, χολυγουντιανές, όλοι φάνταζαν μπροστά μας παιδιά των φαναριών.

Μαζευτήκαμε και στις πόλεις, γιατί όσο και να ‘ναι στο χωριό -δημοτικό διαμέρισμα ονομάστηκε από τον Καποδίστρια μέχρι να ‘ρθει ο Καλλικράτης- η ζωή συνοδεύεται και από σχετικές εργασίες.

Για όλα φρόντιζε η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Όχι βεβαίως - βεβαίως για όλα τα κράτη - μέλη. Μόνο για την Ελλάδα γίνονταν αυτά.

Και μετά από όλα αυτά ξυπνήσαμε ένα πρωί και τί να δούμε…!

Τους Κροτωνιάτες να λεηλατούν την Σύβαρη.

Δικαστικός επιμελητής να μας ενημερώνει ότι αν δεν ξοφλήσουμε τα χρέη της χλιδής, θα μας ξεσπιτώσουν.

Θα μας πετάξουν στο δρόμο.

Θα μας «κοντύνουν» μάλιστα το ανάστημα σαν τον σύγχρονο Προκρούστη.

Με όλους αυτούς τους επίδοξους βιαστές και μνηστήρες ήμασταν ισότιμα μέλη έλεγαν με στόμφο οι αρχηγοί μας.

Τώρα κατάπιαν την γλώσσα τους οι αρχηγοί, ενώ χάσαμε το χρώμα μας, τις δουλειές μας όλοι εμείς.

Έπονται τα χειρότερα.

Δεν παράγουμε τίποτα, λένε και ξανα-λένε.

Αυτοί όλοι που μέχρι τώρα μας έλεγαν να καταναλώνουμε μονάχα.

Από Δήμαρχοι, κλητήρες.

Σε λίγο, ούτε τελάληδες.

Για πολεμικές αποζημιώσεις, για Ελγίνεια, για όλα όσα τους δώσαμε ή μας πήραν ούτε λόγος να γίνεται.

Παραφράζοντας λίγο τον Κρυστάλλη και το ποίημά του, «Η πατρίδα μας» μονολογώ.

Τί είναι η Ευρώπη μας;

Μην είναι οι τραπεζίτες της;

Μην είναι οι τοκογλύφοι της;

Μην είναι οι δολοφόνοι της;

Τί από όλα αυτά και πολύ χειρότερα είναι η Ευρώπη μας;

Μάλλον είναι το οριστικό και αμετάκλητο διαζύγιό μας.

Καλή τύχη του λοιπού και σε μας και στην Ευρώπη.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση