Ένα «μπακαλόχαρτο» χωρίς προοπτική και αξία

Του Γιώργου Χαρβαλιά*

Περάσει-δεν περάσει αυτό το Μεσοπρόθεσμο από τη Βουλή, θα μείνει ασφαλώς στην Ιστορία ως μοναδικό μνημείο ευφάνταστου πολιτικού ευχολογίου και σύγχρονης… δημιουργικής λογιστικής. Πρόκειται ασφαλώς για ένα κουρελόχαρτο, χωρίς καμία προοπτική και αξία. Ενα μάτσο άχρηστοι πίνακες, φτιαγμένοι στο πόδι και καταδικασμένοι να ακυρωθούν στην πράξη. Στις προβλέψεις, βεβαίως. Γιατί κάποιες από τις εφαρμογές, όπως τα λογής λογής χαράτσια με αποκορύφωμα το μόνιμο κεφαλικό φόρο… πιστωτικής αλληλεγγύης, θα γίνουν πράξη. Ενα ακόμη επεισόδιο στο σίριαλ της φορολογικής μας αφαίμαξης.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ αμφιβολία ότι το Μεσοπρόθεσμο, όπως και πολλά άλλα κυβερνητικά πονήματα, συντάχθηκε στο πόδι. Ενα αγχωτικό γράψε-σβήσε υπό το κράτος ταμειακού πανικού και με πολλές μουντζούρες. Στην τελική του μορφή, διαπνέεται αποκλειστικά και μόνο από φορομπηχτική πλειοδοσία.

ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ να το πάρει σοβαρά υπ’ όψιν, όταν βασίζεται σε εξωπραγματικές προβλέψεις, όπως αυτή που λέει ότι η κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου, στο τελευταίο τρίμηνο του 2011, θα κάνει ανά πέντε μέρες και μία ιδιωτικοποίηση! Αλλά και ένα σωρό άλλες αυθαίρετες παραδοχές που εγγράφουν πρόσθετα έσοδα από θεωρητικού τύπου νοικοκυρέματα στις δημόσιες δαπάνες και τη λειτουργία του κράτους (π.χ. «αυστηρότερος έλεγχος στις λίστες δικαιούχων αναπηρικών συντάξεων»).

ΑΦΗΣΤΕ ΚΑΤΑ ΜΕΡΟΣ το ανέκδοτο της φοροδιαφυγής. Οχι ένα ούτε δύο, αλλά έντεκα ολόκληρα δισ. πρόσθετα έσοδα, από την πάταξή της, ήθελε να εγγράψει ο φαντασιόπληκτος Γιώργος Παπακωνσταντίνου (προφανώς τόσα του είπε ο κυρ Γιάννης Καπελέρης κοιτώντας στα πρωινάδικα τα τεφτέρια του). Και η απάντηση της Τρόικας ήταν ενδεικτική της εμπιστοσύνης με την οποία τον περιβάλλει: «Γράψε τρία κι αν τα πιάσεις, σφύρα μας κλέφτικα…».

ΚΑΙ ΕΔΩ ΑΚΡΙΒΩΣ είναι το ύποπτον του πράγματος. Ο λαλίστατος Παπακωνσταντίνου έχει στην κυριολεξία χρεοκοπήσει μαζί με την Ελλάδα. Στα μάτια των ξένων έχει τελειώσει πολιτικά. Και το Μεσοπρόθεσμο θεωρείται εκ των προτέρων στις Βρυξέλλες lost case. Απλώς, αποτελεί το άλλοθι για τη συνέχιση της δανειοδότησης επειδή οι πιστωτές κρίνουν ότι δεν ήρθε η ώρα για να τραβήξουν το καλώδιο από την πρίζα… Το ενδιαφέρον, αλλά και ύποπτο επαναλαμβάνω, είναι ότι προσπαθούν να χώσουν διά της βίας μέσα στο «κάδρο» του καταδικασμένου εγχειρήματος τη Νέα Δημοκρατία και τον Αντώνη Σαμαρά. Οφείλεται αυτό εν μέρει στην κλάψα του Παπανδρέου καθώς, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, λέει ότι δίνει το… μισό του βασίλειο στον Αντώνη κι αυτός αρνείται να το πάρει.

ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ του Μεσοπρόθεσμου, οι ισχυρισμοί του πρωθυπουργού καταρρίπτονται. Γιατί μες στην απελπισία του, έσπευσε να αρπάξει δύο-τρία σκόρπια μέτρα του Ζαππείου (μισθωτή εφεδρεία, αυθαίρετα, επαναπατρισμός), αλλά πέταξε στα σκουπίδια το κλειδί του προγράμματος «επανεκκίνησης» που είναι η δραστική μείωση φόρων. Στον αντίποδα η φιλοσοφία του Μεσοπρόθεσμου είναι μονοσήμαντα φορομπηχτική. Εξ ορισμού, δηλαδή, δεν μπορεί να συμβαδίσει με οποιαδήποτε αναπτυξιακή συνταγή, όπως αυτή της Νέας Δημοκρατίας.

ΔΙΕΡΩΤΩΜΑΙ, ΛΟΙΠΟΝ. Υστερα απ’ όλα αυτά, τι είδους συναίνεση έχουν στο μυαλό τους οι πολιτικοί ταγοί της Εσπερίας; Μήπως εννοούν συναίνεση στο προδιαγεγραμμένο έγκλημα για να πάρουν πίσω τοκισμένα και αβγατισμένα τα λεφτά τους όσο χρόνο έχουν αποφασίσει να μας κρατάνε στη ζωή; Ας αναζητήσουν αλλού πρόθυμους συναυτουργούς. Ολο και κάποιους θα βρουν στο σημερινό Κοινοβούλιο…

*δημοσιεύεται στον Τύπο της Κυριακής

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση