Ο τουρκο-ισλαμισμός του Ερντογάν θα δημιουργήσει μία αυτοκρατορία;

• Προς μια μονοκρατορία του Ταγίπ Ερντογάν;

Το κόμμα του Ταγίπ Ερντογάν αναμένεται να κερδίσει για τρίτη συνεχή φορά τις εκλογές. Αρκετοί ωστόσο στην Τουρκία φοβούνται ότι μια άνετη επικράτηση του ΑΚΡ θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες για τις δημοκρατικές ελευθερίες.

Θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι το κόμμα του Ταγίπ Ερντογάν θα πετύχει συντριπτική νίκη στις αυριανές εκλογές στην Τουρκία. Οι δημοσκοπήσεις κάνουν λόγο για ποσοστό μεταξύ 42 και 50%. Επικριτικές φωνές στην Τουρκία εκφράζουν ωστόσο φόβους για μια μονοκρατορία του Ταγίπ Ερντογάν και του κόμματός του, που θα πάει πίσω την υπόθεση της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

«Πιο ισχυρή από όσο ποτέ η Τουρκία»

Το κόμμα του Ερντογάν ωστόσο απορρίπτει την κριτική και υπόσχεται ότι θα ψηφίσει ένα νέο, πιο φιλελεύθερο Σύνταγμα. Ο Βόλκαν Μπόσκιρ, πρώην διπλωμάτης που έπαιξε ρόλο στην εκστρατεία για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, είναι αναπληρωτής υποψήφιος βουλευτής στις αυριανές εκλογές: «Οι φόβοι για το μέλλον της Δημοκρατίας στην Τουρκία δεν έχουν βάση. Το ΑΚΡ κυβερνά εδώ και οκτώμισι χρόνια. Η χώρα διαθέτει δημοκρατικό πολίτευμα, το οποίο βασίζεται σε φιλελεύθερες ιδέες, την ελεύθερη αγορά, την κοινωνία των πολιτών και βασικές ελευθερίες και δικαιώματα που εγγυάται το πολιτικό σύστημα. Με την κυβέρνηση του ΑΚΡ η Τουρκική Δημοκρατία έχει φθάσει στην πιο ισχυρή θέση που είχε ποτέ στην ιστορία της.».

Υπό διωγμό η ελευθερία του τύπου και της γνώμης;

Κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του Ταγίπ Ερντογάν η Τουρκία απέκτησε μια από τις πιο γρήγορα αναπτυσσόμενες οικονομίες του κόσμου, ενισχύοντας παράλληλα τη σημασία της σε διεθνές επίπεδο.

Την ίδια ώρα όμως τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ελευθερίες βρίσκονται υπό διωγμό. Το αμερικανική «δεξαμενή σκέψης» Freedom House ασκεί κριτική στους περιορισμούς που έχουν επιβληθεί στα μέσα ενημέρωσης. Σύμφωνα μάλιστα με τον ΟΑΣΕ στην Τουρκία τουλάχιστον 57 δημοσιογράφοι βρίσκονται στη φυλακή.

Ο Τούρκος δημοσιογράφος Ντόγκαν Τίλιτς, εκπρόσωπος της ομάδας των 9, μιας πλατφόρμας δημοσιογραφικών συνδέσμων υποστηρίζει ότι τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί η πίεση προς τα μέσα ενημέρωσης: «Είναι διάχυτη η ανησυχία ότι στη Τουρκία θα επικρατήσει τελικά ένα κόμμα, ένας πολιτικός. Τα τελευταία 9 χρόνια έχουμε δει το κόμμα του Ερντογάν να γίνεται πιο αυταρχικό με την παραμονή του στην εξουσία. Για τους δημοσιογράφους ξεκινά μια δύσκολη περίοδο. Όλο και περισσότεροι βρίσκονται υπό κράτηση. Αυτό είναι πολύ κακό για την ελευθερία του τύπου και την ελευθερία της γνώμης στην Τουρκία», καταλήγει ο Ντάγκαν Τίλιτς.

Πηγή: dw-world.de

• Ερντογάν: Με έχουν πει μέχρι και Έλληνα!

Εντύπωση προκάλεσαν τα λόγια που χρησιμοποίησε ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σε τηλεοπτική του συνέντευξη το βράδυ της Παρασκευής, αφού απαντώντας σε ερώτηση για την απαράδεκτη, σύμφωνα με τον ίδιο, κριτική που ασκείται προς το πρόσωπό του, είπε: «Έχουν εκδοθεί πολλά βιβλία σχετικά με μένα και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Στα βιβλία αυτά και τί δεν είπαν. Εβραίους μας είπαν, Αρμένιους μας είπαν και με το συμπάθιο Έλληνες μας είπαν. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσφύγουμε στη δικαιοσύνη».

Δημοσιότητα δεν έχει δοθεί στην Τουρκία σχετικά με την έκφραση «με το συμπάθιο Έλληνες» που στην τουρκική γλώσσα παραπέμπει σε κάτι αρνητικό. Ωστόσο το τουρκικό τηλεοπτικό κανάλι CNN Turk στην ιστοσελίδα του σήμερα αναφέρεται στα σχετικά σχόλια που έχουν αναρτηθεί στο τουρκικό twitter με μηνύματα της μορφής «από πότε είναι βρισιά το να είσαι Έλληνας;» και «μήπως είναι ντροπή να είσαι Έλληνας;»

Ο Ερντογάν στην προκειμένη περίπτωση χρησιμοποίησε τη λέξη «Ρουμ» δηλαδή Ρωμιός, η οποία χρησιμοποιείται στην Τουρκία για τους Έλληνες της Τουρκίας και της Κύπρου. Τη δήλωση έκανε ο Τούρκος πρωθυπουργός στην τελευταία προεκλογική του συνέντευξη στο τηλεοπτικό κανάλι NTV.

Ο Ερντογάν παίρνει «εντολή» επανίδρυσης της Τουρκίας

Πρώτος στόχος της κυβέρνησης, μετά τις εκλογές, είναι η αναθεώρηση του Συντάγματος που υιοθέτησαν οι συνταγματάρχες το 1980, δίνοντας τη χαριστική βολή στο «βαθύ» κράτος και προσδίδοντας νέα σημασία στον όρο «σύγχρονη Τουρκία»

Της Ελενας Μπέλλη

Δεν είναι ακριβώς η στιγμή του θριάμβου: Για τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, όμως, είναι σίγουρα η μεγάλη στιγμή. Στις βουλευτικές εκλογές της Κυριακής στην Τουρκία, το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης θα εισπράξει μεν ένα ποσοστό πολιτικής φθοράς, όχι ικανό, όμως, να εμποδίσει την επιστροφή του στην εξουσία για τρίτη συνεχή θητεία. Οι δημοσκοπήσεις βεβαιώνουν ότι οι ψηφοφόροι θα επιβραβεύσουν την τόλμη του Ερντογάν, χαρίζοντας στο κόμμα του μία εύκολη νίκη και, ταυτόχρονα, την εντολή να αλλάξει το πρόσωπο της σύγχρονης Τουρκίας.

Είναι η πορεία που ξεκίνησε το 2002, όταν ο φιλο-ισλαμιστής δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης ανερχόταν στην εξουσία με ισχυρή πλειοψηφία, βάζοντας τέλος στην πολυετή πολιτική αστάθεια των πραξικοπηματιών και των εναλλαγών στην κυβέρνηση. Μέσα σε λίγα χρόνια, ο πρωθυπουργός είχε αποδείξει την αποφασιστικότητά του να αμφισβητήσει τις δομές του Κεμαλισμού, να αντιπαρατεθεί με τους στρατηγούς, να συνομιλήσει με τους Κούρδους, να προσεγγίσει τη Δύση και να αναδείξει τη χώρα του σε πρωταγωνιστή στα διεθνή δρώμενα. Οι πολιτικές του θέσεις, σε συνδυασμό με τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις που συνέβαλαν στον τριπλασιασμό του κατά κεφαλήν εισοδήματος στην Τουρκία, είναι και τα «κλειδιά» που μεταφράζουν την ευκολία με την οποία ο Ερντογάν κέρδισε και συνεχίζει να κερδίζει τις καρδιές των ψηφοφόρων.

Αναθεώρηση συντάγματος
Ο φιλόδοξος πολιτικός - που όταν, ως παιδί, πουλούσε ψωμάκια στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης οι στρατηγοί είχαν τον απόλυτο έλεγχο της πολιτικής και της κοινωνικής ζωής στη χώρα, δεν θα σταματήσει εδώ.

Εχει ήδη δηλώσει ότι αν οι εκλογές τον επαναφέρουν στην εξουσία θα προχωρήσει στην αναθεώρηση του Συντάγματος των συνταγματαρχών του 1980, δίνοντας τη χαριστική βολή στο βαθύ κράτος και προσδίδοντας νέα σημασία στον όρο «σύγχρονη Τουρκία». Πολλοί αναλυτές εκτιμούν ότι στόχος του Ερντογάν είναι να δημιουργήσει μία προεδρική δημοκρατία, ενδεχομένως στα πρότυπα της Γαλλίας και να αναλάβει ο ίδιος προσωπικά το ανώτατο πολιτικό αξίωμα της χώρας.

Ως πρόεδρος, πλέον -και ως μοναδικός παίκτης στο πολιτικό παιχνίδι στην Αγκυρα- θα μπορέσει να προωθήσει την ατζέντα του: «Στόχος 2023»: το σλόγκαν στην αφίσα του Ερντογάν παραπέμπει στην 100ή επέτειο της σύγχρονης Τουρκίας και στο νέο πρόσωπο που έως τότε θα έχει αποκτήσει η χώρα: Το πρόσωπο του εκσυγχρονισμού στην πολιτική, την οικονομία και την κοινωνία. Τόσο καλά; Περίπου.

«Η Τουρκία σήμερα έχει περισσότερη αυτοπεποίθηση με υψηλή ανάπτυξη, με πληθυσμό σε νεαρή ηλικία, με άνθηση της κατανάλωσης και της αγοράς κατοικίας, αλλά υπάρχει πάντα η ανησυχία της συγκέντρωσης εξουσίας», δηλώνει ο Τίμοθι Ας, αναλυτής στη Royal Bank of Scotland. Και φέρνει στο φως το μύχιο φόβο των παρατηρητών ότι ο -γνωστός για τον αυταρχισμό του- Ερντογάν έχει επιδοθεί σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι εξομοίωσης: Η φωτογραφία στην αφίσα του θυμίζει έντονα το ύφος του Κεμάλ Ατατούρκ, ο «στόχος 2023» παραπέμπει στην? επανίδρυση του κράτους, η συνταγματική μεταρρύθμιση μοιάζει με εργαλείο ενίσχυσης του ήδη πανίσχυρου πολιτικού άνδρα στη χώρα.

Προκλήσεις
Η τρίτη θητεία του Ερντογάν ενέχει, πράγματι, προκλήσεις, με πρώτη τη μανία της εξουσίας. Και δεύτερη τη διευθέτηση των βασικών εκκρεμοτήτων: Την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας και τη διευθέτηση του Κουρδικού.

Ερντογάν και «βαθύ κράτος»
Τα «κλειδιά» της νίκης

Η άνετη επικράτηση του ΑΚΡ στις βουλευτικές εκλογές την Κυριακή στην Τουρκία «κλείδωσε» πέρυσι το Σεπτέμβριο, όταν ο Ταγίπ Ερντογάν κέρδιζε, με 58%, στο δημοψήφισμα για την τροποποίηση 26 άρθρων του Συντάγματος. Ηταν η αρχή του τέλους για το «βαθύ κράτος», του τέλους που θα ολοκληρωθεί όταν -και αν- ο πρωθυπουργός πετύχει και τη συνταγματική αναθεώρηση. Η αντιπαράθεση με το βαθύ κράτος, ωστόσο, δεν είναι ο μόνος λόγος που ο Ερντογάν βαδίζει προς τη νίκη με ευκολία. Τα «κλειδιά» για τον «περίπατο της Κυριακής» εδράζονται και αλλού:

Εξωτερική πολιτική. Η «ταυτόχρονη ροπή» της Αγκυρας προς την Ανατολή και προς τη Δύση απέφερε καρπούς: Ανέδειξε τη (ξεχασμένη μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ) γεωπολιτική σημασία της Τουρκίας στο εξωτερικό, επαναφέροντας ταυτόχρονα στο εσωτερικό τον «ήπιο εθνικισμό» της υπερηφάνειας για την πατρίδα.

Οικονομική πολιτική. Η ραγδαία οικονομική ανάπτυξη και η αλλαγή στον τρόπο ζωής του μέσου Τούρκου -και όχι μόνον κατοίκου της ευρωπαϊκής Τουρκίας- κομίζει υποσχέσεις για «ακόμη καλύτερες μέρες».

• Ο Ερντογάν πάει για "Σουλτάνος"
• Οι επιπτώσεις για την Ελλάδα

Γράφει ο Μανώλης Κωστίδης

Όταν στις 14 Αυγούστου του 2001, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μαζί με τους στενούς του φίλους και συνεργάτες ανάμεσα τους και ο σημερινός πρόεδρος Αμντουλάχ Γκιούλ, ανακοίνωνε την ίδρυση του νέου φιλο-ισλαμικού Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ούτε να προβλέψει πως 10 χρόνια, μετά θα έφτανε στο σημείο της παντοδυναμίας.

Ο τούρκος πρωθυπουργός κέρδισε με ποσοστό 34.2% τις εκλογές του Νοεμβρίου του 2002 αποκτώντας 362 έδρες στο Κοινοβούλιο , το 2007 αντί να μειωθεί το ποσοστό του κόμματος του, αυξήθηκε κατακόρυφα και έλαβε το 46.4% των ψήφων και κέρδισες 341 έδρες. Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις στις σημερινές εκλογές, θα πάρει την τρίτη διαδοχική του εκλογική νίκη με ένα ποσοστό που θα ξεπεράσει το 45% και μπορεί να φτάσει ακόμη και το 50%.

Ο Ερντογάν, από τη στιγμή που έχει έρθει στην εξουσία δεν έχει χάσει καμία εκλογική μάχη. Εκτός των βουλευτικών εκλογών το AKP, έχει δυο νίκες σε τοπικές εκλογές αλλά και το 2010 στο δημοψήφισμα για τη μεταρρύθμιση του Συντάγματος όπου παρόλο που ήταν το μοναδικό κόμμα που στήριζε αυτή την αλλαγή, κατάφερε να πάρει τη στήριξη του 55% των τούρκων ψηφοφόρων.

AΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ 2001 ΣΤΗΝ ΡΑΓΔΑΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Η ημερομηνία της ίδρυσης του ΑΚP δεν ήταν τυχαία. Το 2001 η Τουρκία διένυε μια από τις χειρότερες οικονομικές κρίσεις από την ίδρυση της. Από το Νοέμβριο του 2000 μέχρι και τον Φεβρουάριο του 2001 κατέρρευσαν τα πάντα. Η κυβέρνηση του Μπουλέντ Ετζεβίτ, ήταν ανήμπορη να κυβερνήσει. Χρεοκόπησαν τράπεζες, εξαντλήθηκαν τα συναλλαγματικά αποθέματα, υποτιμήθηκε η τουρκική λίρα κατά 40%, τα διατραπεζικά επιτόκια αυξήθηκαν στο 4000%. Η ανεργία έφτασε στο 20%. Γι’ αυτό και το ΔΝΤ έφερε στη χώρα τον οικονομολόγο Κεμάλ Ντερβίς για να σταθεροποιήσει την οικονομία. Ο τούρκος οικονομολόγος με εντυπωσιακούς ρυθμούς έφερε τις μεταρρυθμίσεις για την απελευθέρωση της αγοράς, των ιδιωτικοποιήσεων και της ανεξαρτοποίησης της κεντρικής τράπεζας.

Τα μέτρα είχαν ληφθεί, αλλά δεν υπήρχε σταθερή κυβέρνηση. Ο κυβερνητικός συνασπισμός του Ετζεβίτ με τους Εθνικιστές αλλά και το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα δεν είχαν τη στήριξη του λαού. Καθώς είχαν οδηγήσει τη χώρα στην χειρότερη κρίση. Χρειάζονταν λαϊκή στήριξη.

Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΔΙΝΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟ AKP
Στο σημείο αυτό ήρθε να δώσει ελπίδες το νεό κόμμα Ερντογάν. Που 14 μήνες από την ίδρυση του ήρθε στην εξουσία. Με μεγάλη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο το AKP έμεινε πιστό στις μεταρρυθμίσεις και μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να αλλάξει την όψη της τουρκικής οικονομίας. Ιδιωτικοποιήθηκαν οι τηλεπικοινωνίες, η αγορά ενέργειας, δόθηκαν κίνητρα στις ξένες επενδύσεις αλλά και μεγάλες επιδοτήσεις στις εξαγωγές. Το αποτέλεσμα αυτών των ενεργειών , παρά τις εσωτερικές συγκρούσεις με τον στρατό, η Τουρκία να έχει φτάσει στο σημείο να αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς χωρίς να επηρεάζεται από τη διεθνή οικονομική συγκυρία.

Τα δεδομένα μιλούν από μόνα τους.
Οι εξαγωγές της Τουρκίας το 2002 ήταν στο επίπεδο των 36 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Το 2010 το ποσό αυτό έφτασε στα 113.9 δισεκατομμύρια δολάρια! Αυτοκίνητα, φορτηγά, ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές, είναι τα βασικά εξαγώγιμα προϊόντα της Τουρκίας που δείχνουν ότι οι γείτονες μα επενδύουν στις νέες τεχνολογίες.

Στον τουρισμό η τουρκική κυβέρνηση έδωσε μεγάλα κίνητρα για την ανάπτυξη των ξενοδοχειακών μονάδων αλλά και την προβολή της χώρας. Το 2002 την Τουρκία την επισκέφθηκαν 13.2 εκατομμύρια τουρίστες και είχε έσοδα 11.9 δισεκατομμύρια δολάρια. Το 2010 ο αριθμός αυτός έφτασε στους 28.6 εκατομμύρια τουρίστες με τουριστικό συνάλλαγμα να φτάνει στα 20.8 δισεκατομμύρια δολάρια.

Ο ρυθμός ανάπτυξης της τουρκικής οικονομίας το 2010 έφτασε στο 8.9%. Το 2011 ο ρυθμός ανάπτυξης της τουρκικής οικονομίας αναμένεται να φτάσει τουλάχιστον στο 7%.

Αυτό είναι ο βασικό εκλογικό όπλο του Ερντογάν. Προτάσσει την οικονομία θυμίζοντας στους τούρκους το «μαύρο παρελθόν».


«ΤΑ ΦΑΡΑΩΝΙΚΑ» ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Ο τούρκος πρωθυπουργός προσπαθεί να δώσει ένα όραμα στους κατοίκους της γειτονικής χώρας . «Στόχος μας είναι το 2023, θα γίνουμε η δέκατη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου» δηλώνει συχνά ο τούρκος πρωθυπουργός καθώς τότε θα είναι η 100η επέτειος της ίδρυσης της Τουρκικής Δημοκρατίας.

Ο Ερντογάν με μεγαλεπήβολα σχέδια , τα οποία από κάποιους χαρακτηρίζονται και «φαραωνικά» , προσπαθεί να δείξει ότι η Τουρκία είναι μεγάλη χώρα. Η κατασκευή «δεύτερου Βοσπόρου» δηλαδή μιας νέας διώρυγας που θα ενώνει τον Εύξεινο Πόντο με τη θάλασσα του Μαρμαρά, , η κατασκευή τριών πυρηνικών εργοστασίων , η κατασκευή νέου αεροδρομίου στην Κων/πολη το οποίο θα είναι μεγαλύτερο και από το Heathrow με δυνατότητα εξυπηρέτησης 60 εκατομμυρίων επιβατών και άλλες πολλές παρόμοιες εξαγγελίες έχουν «μαγέψει» πολλούς τούρκους.


ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Ο βασικός πονοκέφαλος του Ερντογάν μελλοντικά θα είναι το Κουρδικό. Είχε υποσχεθεί πως θα λύσει το «Κουρδικό» ζήτημα, όμως δεν έχει δώσει καμία λύση. Αντιθέτως του τελευταίους μήνες η Νοτιοανατολική Τουρκία «βράζει» κυρίως μετά την προσπάθεια της απαγόρευσης της εκλογής ανεξάρτητων Κούρδων βουλευτών , η οποία δεν πέτυχε και κανείς δεν γνωρίζει τι θα συμβεί μετά τις εκλογές. Το PKK και οι υποστηρικτές του περιμένουν στην άκρη για δράση.

Οικονομολόγοι διαπιστώνουν πως οι εξαγγελίες του Ερντογάν κοστίζουν τουλάχιστον 100 δισεκατομμύρια Ευρώ τα οποία η τουρκική οικονομία δεν είναι σε θέση να αντεπεξέλθει.

Επίσης το εμπορικό έλλειμμα της Τουρκίας γιγαντώνεται επικίνδυνα. Το 2010 το εμπορικό έλλειμμα της Τουρκίας αυξήθηκε κατά 84.5%!
Οι εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 11.5% και έφτασαν στα 113.9 δισεκατομμύρια δολάρια όμως οι εισαγωγές παρουσίασαν μεγαλύτερη αύξηση κατά 31.5 % και έφτασαν στα 185.4 δισεκατομμύρια δολάρια. Ένα εμπορικό έλλειμμα ύψους 71.6 δισεκατομμυρίων δολαρίων που και το 2011 εξακολουθεί να μεγαλώνει θα χρειαστεί την άμεση λήψη οικονομικών μέτρων για να «σβήσει η φωτιά» όπως αναφέρουν διακεκριμένοι τούρκοι οικονομολόγοι. Τέτοια μέτρα μπορούν να είναι η υποτίμηση της τουρκικής λίρας, η αύξηση της φορολογίας σε καύσιμα, τσιγάρα κτλ.

Στην εξωτερική πολιτική, το μεγαλύτερο πρόβλημα της Τουρκίας είναι οι σχέσεις με το Ισραήλ. Τα τελευταία δυο χρόνια έχουν φτάσει σε οριακό σημείο με αποκορύφωμα την αποστολή τουρκικού πλοίου ανοιχτά της Γάζας με τη δικαιολογία αποστολής ανθρωπιστικής βοήθειας, που ολοκληρώθηκε με την εισβολή ισραηλινών κομάντος και το θάνατο εννέα επιβατών του πλοίου. Ο Ερντογάν αλλά και ο υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογολου, εξακολουθούν να τραβάνε το σχοινί με το Τελ Αβίβ, και προσπαθούν να παίξουν το ρόλο της ηγετικής χώρας της Μέσης Ανατολής, ζητώντας τη στήριξη όλου του Αραβικού κόσμου.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΗΓΕ «ΠΕΡΙΠΑΤΟ»

Η μεγαλύτερη αμφιβολία για την επόμενη μέρα των εκλογών πάντως είναι η κατάσταση των δημοκρατικών θεσμών. Τα τελευταία χρόνια με την αποκάλυψη του σχεδίου συνωμοσίας «Βαριοπούλα» και της παρακρατικής οργάνωσης Εργκενεκόν , άρχισαν να συλλαμβάνονται πολλά άτομα. Πρώην αξιωματικοί του στρατού, δημόσιοι υπάλληλοι και κάποιοι δημοσιογράφοι.

Όμως τους τελευταίους μήνες με μια απλή κατηγορία, χωρίς ακόμη να υπάρχουν αποδείξεις συλλαμβάνονται δεκάδες δημοσιογράφοι ακόμη και για βιβλία που ετοιμάζονταν να εκδώσουν !

Όπως αναφέρει το περιοδικό Economist «στην Τουρκία σήμερα βρίσκονται στις φυλακές περισσότεροι δημοσιογράφοι , απ’ ότι στην Κίνα» κι’αυτό δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά με τις διαδικασίες των συλλήψεων.

Ένα καλό παράδειγμα είναι ο αρθρογράφος της εφημερίδας Cumhuriyet Μουσταφά Μπαλμπάϊ που παραμένει φυλακισμένος για 600 ημέρες, χωρίς να έχει ακόμη δικαστεί και κανείς δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να αθωωθεί και να έχει παραμείνει στη φυλακή χωρίς κανέναν λόγο. Υπάρχουν φόβοι πως αυτές οι συλλήψεις είναι μέρος της προσπάθειας αποσιώπησης του τουρκικού Τύπου.

Όσο για τις συλλήψεις δεκάδων αξιωματικών, στρατηγών , πρώην αρχηγών Δυνάμεων, μπορεί σε κάποιες από αυτές να υπάρχει δικαιολογία αλλά οι διαδοχικές συλλήψεις έχουν γεμίσει τις φυλακές με στρατηγούς. Πολιτικοί αντίπαλοι του Ερντογάν τον κατηγορούν για ρεβανσισμό και για τις συλλήψεις τονίζουν ότι είναι μια προσπάθεια αποδυνάμωσης του κύρους του Στρατού.
Μόνο την προηγούμενη εβδομάδα συνελήφθη ο αρχηγός της «Σχολής Πολέμου» και ο αρχηγός «της Σχολής της Πολεμικής Αεροπορίας»
Στη γειτονική χώρα κάποιοι αστειευόμενοι δηλώνουν χαρακητριστικά « έτσι όπως πάμε σε λίγο καιρό οι στρατιωτικές ασκήσεις θα γίνονται στις φυλακές, παρά στα στρατόπεδα»
O EΡNTOΓΑΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ;

Το μεγάλο ερώτημα είναι ένα , αν ο Ερντογάν κερδίσει τις εκλογές με άνετη πλειοψηφία και καταφέρει να αλλάξει το Σύνταγμα όπως το ονειρεύεται για να γίνει «πρόεδρος» της χώρας με αυξημένες αρμοδιότητες, τι θα απογίνει η Δημοκρατία.
Στη γειτονική χώρα η αντιπολίτευση φοβάται μη γίνει ο Ερντογάν ο «Σουλτάνος» της Τουρκίας, χωρίς να έχει καμία αντίπαλη πολιτική η δικαστική εξουσία που θα τον ελέγχει.
Πάντως ο Ερντογάν επίμονα ζητά από τον τουρκικό λαό να τον ψηφίσει και να του δώσει τέτοια πολιτική δύναμη « για να αλλάξουμε το Σύνταγμα» όπως δηλώνει.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση