Η διχοτόμηση της Λιβύης στο τραπέζι των… σταυροφόρων

Εξεγερμένοι λεηλατούν κατεστραμμένα τανκς του Καντάφι στον δρόμο Benghazi and Ajdabiyah

Όσο πιό λεπτές είναι οι φέτες από το σαλάμι, τόσο πιό νόστιμο γίνεται το... αποτέλεσμα

Οι πλήρεις συνέπειες της απόφασης για στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη άρχισαν να διαφαίνονται, με αποτέλεσμα πολλοί να αναρωτιούνται αν η μόνη λύση είναι πλέον η διχοτόμηση της χώρας.

Με τον Καντάφι οχυρωμένο στη Τρίπολη, και την ανταρτοκρατούμενη Βεγγάζη υπό τη προστασία του ΟΗΕ, η χώρα μοιάζει ήδη διχοτομημένη μεταξύ Δύσης και Ανατολής.

Ο Καντάφι επιμένει σε μια «μακροχρόνια» σύρραξη άνευ ορίων, αλλά η Δύση δεν φαίνεται διατεθειμένη για κάτι τέτοιο. Ο συνδυασμός των πολεμικών επιχειρήσεων, με τα οικονομικά μέτρα λιτότητας, και την διστακτικότητα για έναν ακόμη αχρείαστο πόλεμο, θυμίζουν έντονα τη περίπτωση του Ιράκ.

Οι απόψεις διίστανται ακόμη και στο αν ο ίδιος ο Καντάφι αποτελεί νόμιμο στόχο. Όπως λένε αρκετοί, η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας δεν εξουσιοδοτεί την ανατροπή του λιβυκού καθεστώτος. Έτσι, η διχοτόμηση αρχίζει να συζητιέται ως η πιο πιθανή λύση.

Όπως δήλωσε ο υπουργός Ενόπλων Δυνάμεων της Βρετανίας Nick Harvey, «Αν είναι έτσι, ας είναι. Θα αποτελούσε μια σταθερή λύση αν εμποδίζονταν η μια πλευρά από το να σκοτώνει την άλλη. Θα πετυχαίναμε έτσι τους ανθρωπιστικούς μας στόχους».

Τυχόν διχοτόμηση όμως θα προκαλούσε πολλά προβλήματα. Όπως υποστηρίζει ο ειδικός αναλυτής Shashank Joshi: «Δεν διαθέτουμε τα απαραίτητα μέσα για να διχοτομήσουμε τη Λιβύη. Δεν μπορεί να γίνει νόμιμα και επίσημα όπως έγινε στο Κόσσοβο. Μια ντε φάκτο διχοτόμηση είναι πιθανή, αλλά θα πρέπει να μπορεί να ενισχυθεί και να παρακολουθείται».

Έφερε ως παράδειγμα τη κουρδική περιοχή του Ιράκ, που αποτέλεσε ασφαλές καταφύγιο για πολλά χρόνια χάρη στη παρουσία ειδικών δυνάμεων, και μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων που κράτησε 12 ολόκληρα χρόνια. «Η διχοτόμηση δεν είναι μια λύση που απλά αποφασίζεται και μετά εγκαταλείπεται», λέει.

Ένα άλλο πρόβλημα είναι ο λαός της Λιβύης τον οποίο στηρίζει η Δύση. Αποτελεί άγνωστο παράγοντα, και μάλλον τα συμφέροντα του δεν συμβαδίζουν με αυτά της Δύσης. «Δεν έχουν διάθεση για διχοτόμηση», λέει ο Joshi. Και συνεχίζει «θέλουν ένα ενωμένο κράτος. Μπορεί στην Ανατολή να είναι αντί-Κανταφικοί, αλλά δεν θα δεχτούν διαίρεση της χώρας τους. Δεν θα είναι ένα σταθερό καθεστώς».

Ο Joshi πιστεύει πως ο Καντάφι θα χρησιμοποιήσει το φόβο των απωλειών αμάχων, έναν φόβο που τρομάζει τις συμμαχικές δυνάμεις και τον Αραβικό Σύνδεσμο, έτσι ώστε να προκαλέσει διχόνοια ανάμεσα στις ξένες δυνάμεις, πιθανώς προβάλλοντας και δημοσιοποιώντας τέτοιους θανάτους. Κάτι τέτοιο, θα οδηγούσε τις ήδη διστακτικές χώρες, όπως τις ΗΠΑ, να αποστασιοποιηθούν από την επέμβαση, αφήνοντας μόνες τη Γαλλία και τη Βρετανία.

S.A.-The First Post

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση