Όσες φορές και να ανακατέψεις την τράπουλα, τα φύλλα θα είναι ίδια

• Του Γιώργου Καισάριου

Κάθε λίγο και λιγάκι ακούμε για ανασχηματισμό. Όταν η όποια ελληνική κυβέρνηση δείχνει να σκοντάφτει κάπου, ακούμε περί ανασχηματισμού. Οι κακές γλώσσες τελευταία αναφέρουν ότι θα ανασχηματιστεί ο κύριος υπουργός των οικονομικών.

Ανασχηματισμός (cabinet reshuffling) στην ελληνική διάλεκτο σημαίνει το εξής:

Παίρνεις τον έναν από εδώ και τον βάζεις εκεί. Παίρνεις τον υπουργό οικονομίας και τον κάνεις υπουργό γεωργίας. Αλλάζεις τον έναν αποτυχημένο, με έναν άλλο αποτυχημένο.

Με λίγα λόγια, ανασχηματισμός στην Ελλάδα σημαίνει ότι ανακατεύεις την τράπουλα. Όσες φορές όμως και να ανακατέψεις την τράπουλα, τα φύλλα θα είναι ίδια.

Το ερώτημα όμως είναι, γιατί να απολύσεις έναν υπουργό και να τον βάλεις κάπου αλλού, από τη στιγμή που θεωρείς ότι είναι αποτυχημένος;

Για ποιο λόγο να ανακυκλώνονται οι ίδιοι και οι ίδιοι, από τη στιγμή που δεν έχουν κατορθώσει τίποτα; Οι περισσότεροι δε, δεν έχουν τίποτα να δείξουν στον ιδιωτικό τους βίο.

Η απάντηση είναι ότι το σύστημα είναι κλειστού κυκλώματος. Το πολίτικο μας σύστημα είναι τέτοιο που, δυστυχώς την εκτελεστική εξουσία την έχει στα χέρια της η νομοθετική εξουσία.

Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες του τι σημαίνει διαχωρισμός των εξουσιών (θα το κάνω μελλοντικά), αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι αυτοί που υποτίθεται νομοθετούν είναι και αυτοί που εκτελούν.

Αποτέλεσμα είναι ότι στην Ελλάδα, Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει.

Έχετε ακούσει ποτέ για ανασχηματισμό στην Αμερική; Σίγουρα είναι κάτι που δεν είχατε σκεφτεί. Για να μην μακρολογούμε, θα σας πω ότι ποτέ δεν έχει γίνει.

Δεν υφίσταται ο όρος ανασχηματισμός στις ΗΠΑ για τον εξής λόγο. Υπουργοί στις ΗΠΑ δεν αλλάζουν πόστα, δεν αλλάζουν υπουργεία και δεν παίρνουν μετάθεση.

Οι υπουργοί στις ΗΠΑ είτε:

- Απολύονται από τον πρόεδρο (συνήθως αλλά όχι πάντα διότι έχουν προβλήματα με την δικαιοσύνη)
- Παραιτούνται για οικογενειακούς λογούς ή για λόγους υγείας.

Σε καμία περίπτωση δεν αλλάζουν υπουργεία και δεν γίνεται ανασχηματισμός.

Η μεγάλη διαφορά μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής είναι ότι στην Αμερική οι υπουργοί (στις περισσότερες περιπτώσεις) δεν έχουν σχέση με την πολιτική ενώ στην Ευρώπη είναι πολιτικά πρόσωπα.

Στην Αμερική οι υπουργοί συνήθως είναι πρόσωπα που επιλέγονται με βάση τι έχουν κατορθώσει στον ιδιωτικό τους βίο και στην πλειονότητα των περιπτώσεων, δεν γνωρίζονται καν με τον πρόεδρο.

Σε κάθε περίπτωση, αν γίνει πρόταση σε εκλεγμένο αντιπρόσωπο να συμμετάσχει στην κυβέρνηση, τότε παραιτείται από το κοινοβούλιο.

Ενδεικτικό του πόσο η υπουργική επιλογή δεν είναι αντικείμενο πολιτικής επιλογής, είναι ότι ο Obama κράτησε στο υπουργικό πόστο τον πρώην ρεπουμπλικάνο υπουργό άμυνας και έβαλε σε υπουργικές θέσεις τους μέχρι πρότινος πολιτικούς του αντιπάλους.

Αδυνατώ να κατανοήσω για ποιο λόγο κανένας Έλληνας πρωθυπουργός δεν μπορεί να υπουργοποιήσει εξωκοινοβουλευτικά πρόσωπα.

Αδυνατώ να καταλάβω για ποιο λογο πρέπει οπωσδήποτε αυτοί που είναι στην εκτελεστική εξουσία να είναι οι ίδιοι που εκλέγονται στο κοινοβούλιο.

Αδυνατώ να πιστέψω ότι δεν υπάρχουν ικανοί άνθρωποι σε αυτή τη χώρα παρά μόνο βλάκες.

Δεν είναι δυνατόν να έχουμε τόσους πολλούς πετυχημένους Έλληνες στο εξωτερικό και να μην υπαρχει ούτε ένας για δείγμα στην Ελλάδα (πολιτικά μιλώντας).

Είναι δεδομένο ότι υπάρχουν ικανοί άνθρωποι στην Ελλάδα, αλλά αυτοί δεν μπορούν να εισχωρήσουν στην κλίκα. Στην Ελλάδα κάνει κουμάντο η κλίκα. Αυτή η κλίκα έχει φτιάξει το σύστημα έτσι ώστε να μην μπορούν να εισχωρήσουν στα πολιτικά δρώμενα νέα πρόσωπα, να μην συζητιούνται νέες ιδέες και να μην υλοποιούνται νέες τακτικές.

Μουσικές καρέκλες της κλίκας παίζουμε αγαπητέ αναγνώστη στην Ελλάδα και τίποτα άλλο.

Οι πολιτικές ηγεσίες σε αυτή τη χώρα θα πρέπει να πάρουν το θάρρος να αναγνωρίσουν ότι οι πολιτικοί θεσμοί είναι ανεπαρκείς, που έχει σαν αποτέλεσμα να ανεβαίνουν στο βάθρο της εξουσίας ανεπαρκείς άνθρωποι.

Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει κάποτε επιτέλους οι υπουργοί και γενικά η εκτελεστική εξουσία να αποτελείται από ανθρώπους που έχουν κατορθώσει κάτι στη ζωή τους και μην εξαντλείται η καριέρα τους στο πολιτικό γραφείο του θείου τους.

Πως θα γίνει αυτό; Δυστυχώς μόνο με συνταγματικές αλλαγές. Και πολύ φοβάμαι ότι αυτές οι αλλαγές θα γίνουν μεν, αλλά θα προηγηθεί πολύ φασαρία και ταλαιπωρία και δυστυχώς δεν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου.

Όσο καλός και αν είναι ο μαέστρος, αν δεν έχει καλούς μουσικούς, όσες πρόβες και να κάνει, το αποτέλεσμα δεν θα είναι ευχάριστο στα αυτιά μας.

Χρειαζόμαστε να υιοθετήσουμε συστήματα άλλων χωρών, που, έχουν αποδείξει ότι είναι αξιοκρατικά. Χρειαζόμαστε θεσμικές αλλαγές σήμερα και όχι αύριο.

Πάνω από όλα χρειαζόμαστε μια καινούργια τράπουλα. Η τωρινή τράπουλα έχει φθαρεί και πολλοί παίζουν με σημαδεμένη τράπουλα και πάντα κερδίζουν.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση