Δεν χρειαζόμαστε κόμματα αλλά πολιτική εντιμότητα

• Δεν χρειαζόμαστε άλλα κόμματα, μηχανισμό ελέγχου και τήρησης των κομματικών υποσχέσεων χρειαζόμαστε

Εχουμε ήδη αρκετά κόμματα που καλύπτουν όλο το φάσμα των προτάσεων οικονομικής και κοινωνικής διαρρύθμισης. Από το ένα άκρο ως το άλλο. Λογικά δεν θα πρέπει να υπάρχει πολίτης, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, που να νιώθει ότι δεν υπάρχει κάποιο κόμμα που να τον καλύπτει και που να εκφράζει τις ιδέες του και την τοποθέτησή του. Το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας δεν είναι ότι υπάρχει κάποιο ιδεολογικό κενό που δεν καλύπτεται από κάποιο υπάρχον κόμμα και πρέπει να δημιουργηθεί ένα καινούριο κόμμα που θα καλύψει την ανάγκη.

Και μην ξεχνάμε ότι πολλοί συμπολίτες μας, διαμορφωμένοι από την χρόνια καθοδήγηση του συστήματος, δεν είναι προσδεμένοι σε κόμματα αλλά σε πρόσωπα. Η ότι προσδέθηκαν κάποια στιγμή σε ένα κόμμα, λόγω ενός προσώπου που δρούσε ως ηγέτης εκείνη την εποχή, και έκτοτε παρέμειναν οπαδοί στο συγκεκριμένο κόμμα ή τέλος πάντων στην πιο ευρεία έννοια της παράταξης, λόγω και εξαιτίας εκείνου του προσώπου. Δηλαδή το καθεστώς έχει επενδύσει τεράστιους πόρους στο να δημιουργήσει και να συντηρήσει την προσωπολατρεία σε έναν μεγάλο αριθμό συμπολιτών μας.

Επίσης το καθεστώς χειραγώγησε έντεχνα την πολιτική κατάσταση και όπως μετέτρεψε το πολίτευμα μας σε πρωθυπουργική απολυταρχία, έτσι μετέτρεψε και τα κόμματα σε αρχηγική δεσποτεία. Ουσιαστικά ζούμε σε πρωθυπουργική και αρχηγική δικτατορία.

Εχουμε λοιπόν έναν μεγάλο αριθμό κομμάτων, κυρίως φυσικά εκτός βουλής, και όμως τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να εμφανίζονται και νέα κόμματα ή έστω οργανώσεις με τα χαρακτηριστικά όμως κόμματος. Στον μεγαλύτερό τους βαθμό και τα κόμματα και οι οργανώσεις αυτές είναι δομημένα γύρω από μια συμπαγή ηγετική ομάδα και έναν αρχηγό (θεός φυλάξοι). Οι νέες αυτές οργανώσεις υπόσχονται και καταρτίζουν “προγράμματα”, σύμφωνα με την κομματική συνήθεια, που υπόσχονται από περισσότερη δημοκρατία μέχρι περήφανη εξωτερική πολιτική αλλά και πολλές “επαναστατικές” προτάσεις στον οικονομικό τομέα.

Ωραία όλα αυτά. Αλλά ακόμη και στην απίθανη περίπτωση που κάποιο από τα κόμματα αυτά ανέβαινε στην εξουσία, τι θα το εμπόδιζε να ξεχάσει τις υποσχέσεις, το πρόγραμμα και τις διακηρύξεις του; Εχουμε μήπως έλλειμμα από επαναστατικές και προοδευτικές κομματικές διακηρύξεις, προγράμματα και καταστατικά; Εχετε δει τι επαναστατικές προτάσεις περιλαμβάνουν οι διακηρύξεις των δύο μεγάλων κομμάτων που εναλλάσσονται τα τελευταία 30 χρόνια στην εξουσία; Μήπως εφαρμόστηκαν οι διακηρύξεις εκείνες; Γιατί λοιπόν να πιστέψουμε τα νέα κόμματα ότι θα εφαρμόσουν αυτά τις δικές τους; Οταν μάλιστα γνωρίζουμε με μαθηματική βεβαιότητα ότι και τα νέα αυτά κόμματα θα χουν αποκτήσει όλες τις κακές ιδιοτροποίες των τωρινών κομμάτων, μέχρι να φτάσουν στην εξουσία;

Γιατί να κάνουμε νέα κόμματα και να περιμένουμε να κατακτήσουν την εξουσία, και να μην προσπαθήσουμε να αναγκάσουμε τα ήδη υπάρχοντα κόμματα, που έχουν μάλιστα και πρόσβαση στην εξουσία, να εφαρμόσουν τις ήδη επαναστατικές διακηρύξεις τους και μάλιστα να τις διευρύνουν;

Τα νέα κόμματα, όπως και τα νέα πρόσωπα στην πολιτική, θα διαφθαρούν τάχιστα από την επαφή τους με την εξουσία και το καθεστώς. Είναι κάτι που συμβαίνει συνέχεια σχεδόν χωρίς καμμιά εξαίρεση. Και θα καταλήξουν και εκείνων οι υποσχέσεις και οι διακηρύξεις ωραία λόγια στα χαρτιά. Μόνο στα χαρτιά. Αυτό μας λέει η παγκόσμια εμπειρία η κοινοβουλευτική.

Δεν χρειαζόμαστε νέα κόμματα. Εχουμε κόμματα. Αλλαγή στον μηχανισμό χρειαζόμαστε. Στους κανόνες και τους θεσμούς. Και το να φτιάξουμε ένα νέο κόμμα, να περιμένουμε να πάρει την εξουσία (που θα διαφθαρεί και θα αρχηγοποιηθεί στον δρόμο νάστε σίγουροι), για να εφαρμόσει τις αλλαγές στον μηχανισμό για να δούμε δημοκρατία επιτέλους, είναι ο πιο λάθος δρόμος. Εξυπηρετεί μόνο τις φιλοδοξίες ορισμένων που θέλουν να πάρουν μέρος από την πίττα της εξουσίας, βασισμένοι στα όνειρα και τις καλές προθέσεις εκείνων που θα τους πιστέψουν. Στο ίδιο έργο θεατές και πάλι.

Δυο δρόμους έχουμε που μπορούν να δουλέψουν και παράλληλα:

1) Φτιάχνουμε ανεξάρτητες τοπικές οργανώσεις πολιτών, χωρίς κόμμα, χωρίς ενιαίο αρχηγό, χωρίς ενιαίο καταστατικό κλπ, οι οποίες όμως διατηρούν ένα δίχτυ επικοινωνίας και συντονισμού μεταξύ τους, δεν πολιτεύονται για να ζητήσουν την ψήφο μας, αλλά επιμορφώνουν την κοινωνία και την καθοδηγούν σε συγκεντρώσεις και πορείες και γενικά ασκούν πίεση μαζί και με άλλα κινήματα αυτο-οργάνωσης, για την παλινόρθωση της δημοκρατίας

2) Οσοι είναι ήδη κομματικά μέλη σε κόμματα (θα ξέρετε φαντάζομαι όλοι πως οι κομματικές οργανώσεις βάσης ΟΛΩΝ των κομμάτων είναι άδειες, ακόμη και τώρα μέσα σε αυτή την καταστροφή, διότι οι κομματικές ηγεσίες δεν θέλουν ο κομματικός λαός να μπερδεύεται στα ποδάρια τους, αλλά θέλουν να ασκούν την κομματική τους εξουσία δεσποτικά και απολυταρχικά), ας αρχίσουν να ξαναπηγαίνουν στις οργανώσεις τους, να ξυπνάνε τους κοιμισμένους προέδρους, να απαιτούν να γίνονται οι τακτικές συνελεύσεις των οργανώσεων βάσης που ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΙ από τα περισσότερα κομματικά καταστατικά, και να βομβαρδίζουν με ψηφίσματα και αποφάσεις την ηγεσία τους, για το καλό της κοινωνίας, των πολλών και την παλινόρθωση της δημοκρατίας. Ο καθένας στο δικό του κόμμα και να σταματήσουμε την μεταξύ μας φαγωμάρα. Οι ηγεσίες κάνουν ότι κάνουν. Οχι εμείς οι από κάτω. Ποτέ δεν είχαν οι πολλοί την εξουσία να κάνουν κάτι.

Αρκετό κακό έχουν κάνει τα ήδη υπάρχοντα κόμματα. Δεν χρειαζόμαστε άλλα.

Θραξ ο Αναρμόδιος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση