Χωρισμένη στα τρία η παγκόσμια οικονομία

• "...οι Ευρωπαίοι μπορούν να συμφωνήσουν να θέσουν το ευρώ και το τραπεζικό σύστημα σε πιο στέρεες βάσεις. Και οι μεγάλες αναδυόμενες οικονομίες μπορούν να αφήσουν τα νομίσματά τους να ανατιμηθούν. Αλλά αν ο κόσμος είναι βαθύτερα χωρισμένος στα τρία, το 2011 θα είναι μια χρονιά μεγάλων σοκ..."

Άναδημοσιεύεται από το "The Economist":
"Η φετινή χρονιά εξελίχθηκε καλά για την παγκόσμια οικονομία.
Η ανάπτυξη έφθασε σχεδόν στο 5%, η Κίνα δεν είχε ανώμαλη προσγείωση.
Η επιβράδυνση της αμερικανικής οικονομίας δεν εξελίχθηκε σε...διπλή ύφεση. Μόνον τα προβλήματα των περιφερειακών οικονομιών της Ευρωζώνης αποδείχθηκαν σοβαρά. Ωστόσο, στο σύνολό της η Ευρωζώνη σημείωσε μια ανάπτυξη αξιοπρεπή για μια ήπειρο που γερνάει, και αυτό χάρη στη Γερμανία.

Τώρα το ερώτημα είναι αν θα είναι παρόμοιο το 2011. Η απόδοση της παγκόσμιας οικονομίας το 2011 θα εξαρτηθεί από τις μεγάλες αναδυόμενες αγορές, την Ευρωζώνη και την Αμερική. Αυτοί οι τρεις ζώνες κινούνται σε διαφορετικές κατευθύνσεις.

Οι αναδυόμενες αγορές έχουν εξαντλήσει την πλεονασματική παραγωγή, τα ξένα κεφάλαια τις κατακλύουν, ενώ ο φόβος για τη δημιουργία φούσκας αντικαταστάθηκε από τον φόβο της υπερθέρμανσής τους. Οι χώρες αυτές διατηρούν υπερβολικά χαλαρή νομισματική πολιτική, καθώς προσπαθούν να υποτιμήσουν τα νομίσματά τους. Ο συνδυασμός αυτός δεν είναι βιώσιμος. Αν θέλουν να αναχαιτίσουν τον πληθωρισμό, οι περισσότερες αναδυόμενες οικονομίες πρέπει να επιβάλουν αυστηρότερη νομισματική πολιτική το 2011. Πρέπει όμως να προσέξουν πόσο περιοριστική θα είναι η νομισματική τους πολιτική ώστε να μην πλήξουν την ανάπτυξη και να μην αυξήσουν τον πληθωρισμό. Σε κάθε περίπτωση, είναι πολύ πιο πιθανό ένα μακροοικονομικό σοκ προερχόμενο από τον αναδυόμενο κόσμο.

Η Ευρωζώνη αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στο μακροοικονομικό και στο χρηματοπιστωτικό επίπεδο. Βραχυπρόθεσμα η ανάπτυξη θα επιβραδυνθεί σίγουρα εξ αιτίας της πολιτικής της λιτότητας. Δυστυχώς, μόλις έχουν αρχίσει να διαφαίνονται οι επιπτώσεις που θα έχει για την παγκόσμια οικονομία μια κατάρρευση της Ευρωζώνης. Η αμερικανική οικονομία, επίσης, πραγματοποιεί στροφή σε διαφορετική κατεύθυνση, έχοντας απομακρυνθεί από τη λιτότητα.

Η συμφωνία για την παράταση των φοροαπαλλαγών ανάμεσα στον πρόεδρο Ομπάμα και τους Ρεπουμπλικανούς προσθέτει και νέες φοροαπαλλαγές για το 2011, που αντιστοιχούν στο 2% του αμερικανικού ΑΕΠ. Και όλα αυτά συνδυάζονται με τις συνεχείς αγορές ομολόγων από τη Federal Reserve.

Το αποτέλεσμα ενδέχεται να είναι μια αύξηση του αμερικανικού ΑΕΠ κατά 4%, αρκετή για να μειωθεί η ανεργία - έστω και όχι άμεσα. Ωστόσο, και οι πολιτικοί της Αμερικής αναλαμβάνουν ένα ρίσκο. Ο κ. Ομπάμα και οι Ρεπουμπλικανοί δεν συνήψαν συμφωνία που να διασφαλίζει μεσοπρόθεσμα τη δημοσιονομική εξυγίανση. Οι αποκλίσεις ανάμεσα στις τρεις μεγάλες οικονομικές ζώνες του κόσμου πολλαπλασιάζουν τους κινδύνους για κάθε μία. Η χαλαρή νομισματική πολιτική της Αμερικής και η ανησυχία για ενδεχόμενες πτωχεύσεις στην Ευρωζώνη θα εξακολουθήσουν να στέλνουν κεφάλαια στις αναδυόμενες οικονομίες, που θα αρνούνται να αυξήσουν τα επιτόκια. Αντί να γεφυρώνει τα χάσματα, η παγκόσμια οικονομία οδεύει προς ένα μεγαλύτερο διχασμό.

Θα μπορούσε, βέβαια, ο κ. Ομπάμα να συμφωνήσει με το Κογκρέσο σε ένα μεσοπρόθεσμο σχέδιο για τη μείωση του ελλείμματος. Οι Ευρωπαίοι μπορούν να συμφωνήσουν να θέσουν το ευρώ και το τραπεζικό σύστημα σε πιο στέρεες βάσεις. Και οι μεγάλες αναδυόμενες οικονομίες μπορούν να αφήσουν τα νομίσματά τους να ανατιμηθούν. Αλλά αν ο κόσμος είναι βαθύτερα χωρισμένος στα τρία, το 2011 θα είναι μια χρονιά μεγάλων σοκ..

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση