Ο «Κανένας», δυστυχώς, είναι κανένας

• Γράφει ο Όθων Iακωβίδης

Για ακόμη μία φορά, οι δημοσκοπήσεις, δείχνουν την ίδια, αμετάβλητη (εδώ και δύο περίπου χρόνια), διάθεση του κοινωνικού σώματος: Στην ερώτηση ποιον προτιμούν για Πρωθυπουργό, ο «Κανένας» υπερτερεί σημαντικά των επώνυμων υποψηφίων.
Παρ’ όλ’ αυτά, στις εκλογές που έχουν διεξαχθεί ενδιάμεσα, την πρωθυπουργία, τη δημαρχία και την περιφερειαρχία, κερδίζουν πρόσωπα που έχουν φυσική υπόσταση, με όνομα και παρόνομα.
Αυτό, είναι και δικαιολογημένο, όταν όλοι αυτοί οι πολίτες που λένε «κανένας», δεν έχουν εναλλακτική πρόταση, δεν έχουν λύση στο αδιέξοδο της επιλογής τους. Αυτό είναι που τους αναγκάζει να ψηφίσουν τον «μη χειρότερο» , που πάντοτε είναι ο προηγούμενος χειρότερος διαχειριστής της τύχης των Ελλήνων πολιτών, τα τελευταία 20 χρόνια.
Αυτή η εναλλαγή από τη «Σκύλλα των ανικάνων στη Χάρυβδη των εξώνητων*», έφερε και το (λογικά, αναμενόμενο με βεβαιότητα) αποτέλεσμα της πολυεπίπεδης πτώχευσης της κοινωνίας και τη φτώχεια των πολιτών.

Αυτό το «κενό επιλογής» έρχεται να καλύψει η πρωτοβουλία του Μίκη Θεοδωράκη, μετά από τη λαϊκή επίκληση στην αγάπη του προς την παραπαίουσα πατρίδα.

Τώρα, λοιπόν, απέναντι στο τέρας της σύγχρονης Σκύλας και Χάρυβδης της καταστροφικής κομματοκρατίας**, ΥΠΑΡΧΕΙ το αντίπαλο δέος. Και έχει όνομα. Λέγεται «ΣΠΙΘΑ» και είναι αυτή που άναψε ο Μεγάλος μας Μίκης, καλώντας όλους τους ανεξάρτητους Έλληνες πολίτες να φυσήξουν με τη δύναμη της ψυχής τους για να την κάνουν φωτιά.
Είναι η σπίθα που μπορεί (θα εξαρτηθεί από εμάς, τους κομματικά ακαπίστρωτους πολίτες) να κάψει ότι σαθρό και βρώμικο ταλανίζει την Ελληνική κοινωνία και την κρατά στο τέλμα της γενικής φτωχοποίησής της, όπως :

• Την αναξιοκρατία
• Την οικογενειοκρατία
• Τον απερίσκεπτο και ψυχοφθόρο καταναλωτισμό
• Τον ανήθικο πλουτισμό
• Τη διδασκόμενη στα σχολεία απαιδευσία
• Την αχαλίνωτη (και καταστροφική για την κοινή λογική) κομματική προπαγάνδα
• Την αλλοτρίωση της Δημοκρατίας σε ασυδοσία
• Την έκπτωση της Δημοκρατίας σε πολιτική και οικονομική Ολιγαρχία

Και, για να γίνουν όλ’ αυτά πραγματικότητα, πρέπει, προηγουμένως, να γίνει κάτι άλλο: Πρέπει να φύγουν «άπαξ και δια παντός», από το προσκήνιο και το παρασκήνιο της Ελληνικής πολιτικής σκηνής, όλοι αυτοί (πρόσωπα και μηχανισμοί, κόμματα και πολιτικό προσωπικό τους) που μας έφεραν στο γκρεμό, που ήδη έχουμε αρχίζει να κατρακυλάμε.

Ο «Κανένας» , λοιπόν, πρέπει να γίνει «ΣΠΙΘΑ».
Ο κάθε πολίτης που έχει αντιληφθεί ποιος είναι ο ένοχος της κοινωνικής (και της δικής του) μιζέριας και άρα ξέρει από ποιον πρέπει να απαλλαγεί, ας τρέξει να φυσήξει τη ΣΠΙΘΑ για να γίνει φωτιά.
Αλλά, ακόμα κι αν δεν έρθει να υπογράψει τη Διακήρυξή μας, κι αν δεν θέλει να αφήσει τα μαξιλάρια του καναπέ του, κι αν δεν θέλει να μιλήσει στον φίλο του κι αν δεν θέλει ή δεν μπορεί να θυσιάσει το κατιτίς του, μπορεί να κάνει κάτι πιο εύκολο: Αν ερωτηθεί (από κάποια δημοσκόπηση), «ποιον προτιμά για πρωθυπουργό ή τι κόμμα ψηφίζει, αντί να πεί «κανένας» να απαντήσει «ΣΠΙΘΑ».
Να φανεί στις δημοσκοπήσεις η πολιτική θέση του (αν ταυτίζεται με τα παραπάνω).
Είναι κι αυτό μία προσφορά στον αγώνα της μεγάλης ανατροπής που κήρυξε ο Μεγάλος Μίκης.



* εξώνητος: (Λεξικο Δημητράκου) «ο αντί χρημάτων απαρνηθείς τας αρχάς του, ο
πουλημένος»

** κομματοκρατία: η πολιτική νοοτροπία και συμπεριφορά που προτάσσει το κομματικό συμφέρον από το κοινωνικό όφελος και έχει καταστεί «κρατούσα άποψη» στην καθημερινή πολιτική πρακτική.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση