Η ατολμία της αντιπολίτευσης τροφοδοτεί τους εκτελεστές της χώρας

Εργασιακό μεσαίωνα, η Ελλάδα ζει σε πλέον σε συνθήκες Ντίκενς.
Το προδοτικό ΠΑΣΟΚ έχει ξεπεράσει εδώ και καιρό την ανοχή της κοινωνίας
και οδεύει ακάθεκτο προς την καταστροφή της χώρας.
Πόσο ακόμα θα το επιτρέψουμε αυτό, για πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε αυτή την κυβέρνηση να καταστρέφει την ζωή μας, πότε θα ξεσηκωθούμε να τους στείλουμε στον αγύριστο.
Τι άλλες αποδείξεις χρειαζόμαστε για την εκκωφαντική ανεπάρκεια αυτής της κυβέρνησης και τον ολέθριο δρόμο στον οποίο κινούνται;
Θα ξεσηκωθούμε ρε παιδιά, θα βγούμε όλοι στους δρόμους μια γροθιά να κάνουμε εμείς την επανάσταση του αυτονόητου, την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης.
Είμαι σε απόγνωση, θέλω να βγω έξω στους δρόμους να φωνάξω, να τους τσακίσω, να τραβήξω στη βουλή να τους ξεφτιλίσω, να τους πετάξω ό,τι κρατάω στα χέρια μου, να φάνε γιαούρτια, ντομάτες, τα πάντα…
Να στρατοπεδεύσω έξω από τα κανάλια των νταβατζήβων, να γιουχάρω όλα τα παπαγαλάκια, τις εξωνημένες θεραπαινίδες της δημοσιογραφίας, να τους λούσω με μπογιά, να κάνω δολιοφθορές στις εγκαταστάσεις τους, να να…
Με έχουν φτάσει στα όρια μου, δεν θα τους περάσει .
Είμαστε Έλληνες ρε π…στη μου, πώς τους το επιτρέπουμε αυτό;
Δεν μας έχει μείνει καθόλου αξιοπρέπεια;
Φτάνει πια!
Ας βγούμε στους δρόμους με αυτό το σύνθημα!
Φτάνει πια ρε!

Μήπως αυτό δεν σκεφτόμαστε όλοι μας; Μήπως όμως δεν ακολουθεί η σκέψη «και που θα πάω έξω στους δρόμους μόνος μου;» Και αυτό είναι το κομβικό σημείο του σήμερα. Και ακριβώς σε αυτό το σημείο είναι η επιτυχία του πολιτικού συστήματος. Ίσως η μεγαλύτερή του επιτυχία…! Και αυτή την επιτυχία την έκαναν όλοι μαζί, πριν υπογράψουν το μνημόνιο, πριν υποτάξουν την χώρα στους διεθνείς τοκογλύφους… Πρώτα εξασφάλισαν την… πλήρη ακινητοποίησή μας και έπειτα έφεραν τους υπαλλήλους των διεθνών νταβάδων για να μας γα…λουχήσουν στο πνεύμα και στα ιδεώδη της Νέας Εποχής και της Παγκόσμιας Κυβέρνησης με τα εκατομμύρια αλυσιδωμένων δούλων…
Το έναν, τον κύριο Ντομινίκ, μας τον φέρανε εδώ για να μας πει να καθόμαστε ήσυχα, όταν μας δίνει το «φάρμακο»…
Τον άλλον, τον Ολι Ρεν, μας τον φέρανε για να μας πει ότι τα Σάββατα χάνει την προπόνησή του, επειδή ασχολείται με την Ελλάδα…
Στο άκουσμα αυτής της εξ Εσπερίας γραβατωμένης αυθάδειας, τα εγχώρια τσιράκια του ΣΕΒ το μόνο που βρήκαν να κάνουν ήταν να χασκογελάνε…
Μην πάει, όμως, το μυαλό σας ότι το χάλι τους οφείλεται στο ότι είναι χάχες. Κάθε άλλο. «Χαλασμένοι» είναι. Εντελώς «χαλασμένοι». Γεγονός που θα προσμετρηθεί όταν θα τους στέλνει ο λαός να χαριεντίζονται με τους φίλους τους, «απαλλαγμένοι» από δημόσια βάρη. Θα ‘ρθει η ώρα…
Κι εμείς θέλουμε, αλλά… δεν μπορούμε να βγούμε στους δρόμους για να διεκδικήσουμε τις ζωές μας!!! Ναι, δυστυχώς, δεν μπορούμε. Τα φρόντισαν με τους τέσσερις νεκρούς της Marfin, το φρόντισαν με τους κομματικούς διορισμένους στρατούς, το φρόντισαν όμως (περισσότερο από όλα) με την μη δραστηριοποίηση και τοποθέτηση των σημερινών κομμάτων απέναντι στην κατοχή της χώρας και στις «δάνειες δυνάμεις» (όπως και αν προσπαθεί να το πει ο αμερικανοτραφής πρωθυπουργός δεν αλλάζει η έννοια… είμαστε υπό κατοχή και μάλιστα χωρίς αντίσταση).
Τα κόμματα, που υπαινίσσονται πως εκφράζουν λαϊκές κοινωνικές ομάδες (βλ. λαός), φέρουν την ευθύνη για το σημερινό χάλι της χώρας. Και δεν αναφέρομαι στο χθες, αλλά στο σήμερα. Στο σήμερα, που οι κομματικοί ηγέτες (βλ. αρχηγοί κομμάτων με τον συνεπακόλουθο συρφετό) δεν αναλαμβάνουν την εκπροσώπηση των πολιτών. Δεν αναλαμβάνουν την υποστήριξη των συμφερόντων και των δικαιωμάτων της χώρας και των πολιτών της. Άλλος διοργανώνει παρεΐστικες πορείες, άλλος πουλάει τη λέξη «ελπίδα», άλλος άγεται και φέρεται αλλάζοντας συνεχώς θέσεις (σαν μεθυσμένος)… Κανείς τους δεν αναλαμβάνει να πάρει την ευθύνη ενός μαζικού καλέσματος προς τα υπόλοιπα κόμματα και προς τον λαό… Κανείς τους δεν αναλαμβάνει την ευθύνη του θεσμικού του ρόλου μέσα από ένα κάλεσμα ανατροπής της υφιστάμενης κατοχής της χώρας. Κανείς τους δεν έχει σχέδιο (άραγε φταίνε τα ενοχικά σύνδρομα του παρελθόντος ή η ανικανότητα και το ψευδεπίγραφο των πολιτικών οραμάτων τους;) για να βγάλει τη χώρα από τον βούρκο της εξαθλίωσης, της ταπείνωσης και της (κατά πολλούς) επίφοβης σμίκρυνσής της.
Αρχηγοί κομμάτων που δεν μπορούν να αντιληφθούν το μέγεθος της κρίσης (αφού δεν ακουμπά τους ίδιους), που δεν έχουν το σθένος να σταθούν όρθιοι απέναντι σε αχυρανθρώπους… που δεν προτάσσουν την κοινή λογική (πολιτική και οικονομική) για να οδηγήσουν την χώρα μακριά από τους διεθνείς εγκληματίες (έτσι αποκαλούνται όσοι καταστρέφουν λαούς στο όνομα των λίγων, όσοι αντιμετωπίζουν ανθρώπους σαν αριθμούς…) επαναφέροντάς την σε εύρυθμη λειτουργία…
Χωρίς σχέδιο, χωρίς όραμα, χωρίς σθένος, υποταγμένοι σε ένα κατοχικό καθεστώς, άβουλα ανθρωπάκια, που τολμούν να σιωπούν την στιγμή που η χώρα κατασπαράσσεται, διαμελίζεται και πωλείται… Αυτοί είναι οι πολιτικοί «ηγέτες» του σήμερα, που δεν αντιπροσωπεύουν κανέναν πέρα από τον εαυτό τους.
Εάν ένας από αυτούς καλέσει τον λαό στους δρόμους, μέσα σε μερικές ώρες η χώρα θα ελευθερωθεί… Κανείς δεν θα τολμήσει να σταθεί μπροστά στην οργή ενός λαού… Όποιος, οποτεδήποτε το τόλμησε, ένιωσε τι σημαίνει λαϊκή οργή, βία και ξαφνικός θάνατος (κυριολεκτώ)…
Εμπρός, λοιπόν, αγαπητοί μου πολιτικοί ηγέτες. Επιτέλους, βρείτε το κουράγιο που η ιστορία σας καλεί να αποκτήσετε και γυρίστε σελίδα, πριν η ιστορία σας κατατάξει ως συνεργούς των Νενέκων…

Κωνσταντίνος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση