Απάντηση στην τουρκική προπαγάνδα - Κύπρος 4

Στο παρόν άρθρο θα αναλύσουμε τους 2 από τους 4 συνολικά ισχυρισμούς του «καθηγητή» Süha Bölükbasi σχετικά με την 2η ενότητα περί διαφωνιών και διακοινοτικών συγκρούσεων.

1ος ισχυρισμός
«Την περίοδο 1960-1963, ο Μακάριος κατήγγειλε τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου ως άδικες και τις αποκάλεσε απομεινάρια του αποικιοκρατικού παρελθόντος του νησιού.Από το 1960 και μέχρι την 21η Δεκέμβρη του 1963,ημερομηνία που ξέσπασαν σφοδρές διακοινοτικές συγκρούσεις,οι σχέσεις ανάμεσα στις δύο κοινότητες επιδεινώνονταν συνεχώς.Οι δύο κοινότητες αρχικά δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν για το θέμα του φόρου εισοδήματος,γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα το νησί να στερηθεί της σχετικής νομοθεσίας.Το άρθρο του συντάγματος που όριζε ποσοστό συμμετοχής στο δημόσιο τομέα 70% για τους Ε/κύπριους και 30% για τους Τ/κύπριους δεν εφαρμόστηκε.Οι Τ/κύπριοι ζήτησαν άμεση εφαρμογή αυτού του όρου,ενώ οι Ε/κύπριοι το αρνήθηκαν υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχει αρκετό δυναμικό από την πλευρά τους για να καλύψει το 30% των θέσεων στον δημόσιο τομέα.Εν τέλει δεν κατέστη δυνατή ούτε και η δημιουργία ενός κυπρικακού στρατού σε ποσοστό 60 προς 40.Οι Ε/κύπριοι επέμεναν στην δημιουργία μεικτών μονάδων ενώ οι Τ/κύπριοι ήθελαν να δημιουργηθούν διαφορετικές μονάδες σε εθνική βάση.Άλλη μία διαφωνία προέκυψε αναφορικά με το ζήτημα της δημιουργίας χωριστών δήμων στις 5 μεγάλες πόλεις της Κύπρου,δικαίωμα που κατοχυρωνόταν με το άρθρο 173 του συντάγματος του 1960.Οι Τούρκοι επέμεναν στην εφαρμογή αυτού του όρου,ο Μακάριος απέρριψε την σχετική ρύθμιση υποστηρίζοντας ότι θα προκαλέσει διχοτόμηση.Συγχρόνως,ο Μακάριος συνέχισε να κάνει δηλώσεις που έδειχναν ότι συνέχιζε να είναι προσανατολισμένος στην ιδέα της Ένωσης.»
Απάντηση
Ο «καθηγητής» συνεχίζει να αναφέρει μισές αλήθειες και στο τέλος ένα μεγάλο ψέμα!
Η Κύπρος είχε την δική της σημαία,δική της αιρετή κυβέρνηση και δεν είχε πιά το στίγμα της αποικιοκρατίας.Αλλά η αυτονομία δεν έφερε τηνανεξαρτησία της οικονομίας,ούτε επέτρεψε τον σχηματισμό ενός κυρίαρχου κράτους απαλλαγμένου από ξένα στρατεύματα.Αυτό με την σειρά του έκανε το νεογέννητο κράτος να μην μπορεί να ακολουθήσει ανεξάρτητη πολιτική γραμμή.Οι Βρετανικές βάσεις αποτελούσαν έναν κρίκο στην ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ και κατά την αραβοϊσραηλινή σύρραξη του 1967 χρησιμοποιήθηκαν σαν βάσεις από τα αμερικανικά αεροπλάνα που προμήθευαν όπλα στους Ισραηλινούς.Χρησιμοποιήθηκαν επίσης από τους Βρετανούς σαν σταθμός ανεφοδιασμού για την επέμβαση στο Σουέζ και στην Ιορδανία το 1956 και το 1958.
Ένα άλλο μέρος του διακανονισμού ,που προκάλεσε ευρείες επικρίσεις ήταν η Συνθήκη Συμμαχίας.Αυτή επέτρεπε τη μόνιμη εγκατάσταση 650 Τούρκων και 950 Ελλήνων στρατιωτών στο νησί και μικτό κυπριακό σώμα 2.000 ανδρών σε ποσοστό 60/40.Έτσι η Αμερική μπορούσε να είναι σίγουρη ότι τα συμφέροντα της θα φροντίζονταν από την στρατιωτική παρουσία τριών μελών του ΝΑΤΟ.Αλλά οι μεγαλύτερες αντιρρήσεις που εξέφρασαν ο Μακάριος,η μεγάλη πλειοψηφία των Ε/κυπρίων και η ελληνική αντιπολίτευση ήταν ,ότι οι νέες Συμφωνίες έδιναν στην Τουρκία νομικά δικαιώματα στο νησί,από τα οποία είχε παραιτηθεί νωρίτερα με το άρθρο 16 της Συνθήκης της Λωζάννης και ότι οι Ε/κύπριοι θυσιάζονταν για τα γενικότερα συμφέροντα της ασφάλειας της Δύσης.
Οι Ε/κύπριοι αποδοκίμαζαν επίσης την Συνθήκη Εγγύησης,που έδινε στις τρεις προστάτιδες δυνάμεις το δικαίωμα να αναλάβουν κοινή ή μεμονωμένη δράση στην Κύπρο με μοναδικό στόχο την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας,της εδαφικής ακεραιότητας και της ασφάλειας της και το σεβασμό για το συνταγμά της.Το Σύνταγμα ήταν εντελώς ανεφάρμοστο και χρειαζόταν μόνο λίγες σπίθες για να καταστρέψει εντελώς την ενότητα του νησιού.
Οι συγκρούσεις ,που ήταν αναπόφευκτες εξαιτίας των ιδιομορφιών του Συντάγματος, εντάθηκαν καθώς οι Έλληνες προσπαθούσαν να δείξουν,ότι μόνο ένα ενιαίο σύστημα διακυβέρνησης μπορούσε να λειτουργήσει στην Κύπρο,ενώ οι Τούρκοι εκμεταλλεύονταν κάθε ευκαιρία για να παρεμποδίσουν το έργο της κυβέρνησης,όταν πίστευαν ότι καταπατούσε τα δικαιώματά τους ή δεν ικανοποιούσε τις ανάγκες τους.Στο τέλος έφτασαν σε αδιέξοδο πολλά θέματα,όπως αυτά που αναφέρονται στον ισχυρισμό του «καθηγητή».
Και αυτό ,διότι η Κύπρος αποκτούσε δύο κυβερνήσεις-μία κυβέρνηση πλειοψηφίας και μία μειοψηφίας- που λειτουργούσαν μαζί και αλληλοεπικαλύπτονταν.Ειδικοί συνταγματολόγοι και νομικοί τόνισαν ότι η Κύπρος ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο ,που το ίδιο της το σύνταγμα τής αρνιόταν τη διακυβέρνηση από την πλειοψηφία.Η διάταξη περί δημοτικών αρχών (Άρθρο 173) ήταν ίσως η μεγαλύτερη πηγή προβλημάτων στο σύνταγμα του 1960.Το βασικό σημείο σύγκρουσης σχετικά με τις δημοτικές αρχές ήταν ότι οι Ε/κύπριοι δεν μπορούσαν να θεσπίσουν κριτήρια για την διαίρεση των δημοτικών αρχών.Οι Τ/κύπριοι απάντησαν στην άρνηση των συμπατριωτών τους να δεχτούν την πρόταση τους για γεωγραφική διαίρεση των δημοτικών αρχών,καταψηφίζοντας τον τελωνειακό νόμο τον Μάρτιο του’61 και τον νόμο περί επιβολής φόρου εισοδήματος τον Δεκέμβριο.
Στις 19 Μαρτίου 1962 έγινε άλλη μία προσπάθεια για να δοθεί ένα τέλος στο αδιέξοδο σε μία συνάντηση μεταξύ Μακαρίου και Κιουτσούκ(τ/κύπριος αντιπρόεδρος).Ο αρχιεπίσκοπος εξέφρασε την άποψη ,ότι ο γεωγραφικός διαχωρισμός θα έθετε σε κίνδυνο τα συμφέροντα και των δύο κοινοτήτων και πρότεινε μία ενιαία δημοτική αρχή με εκπροσώπηση Ελλήνων και Τούρκων συμβούλων με βάση την αναλογία των κοινοτήτων σε κάθε πόλη.Ύστερα πρότεινε μία φόρμουλα 3 σημείων για την διαφύλαξη των συμφερόντων και των δικαιωμάτων των Τούρκων κατοίκων σε μία τέτοια αρχή.Την άλλη μέρα οι προτάσεις του Μακαρίου περιγράφτηκαν σαν «εξωπραγματικές» από τον Ντενκτάς,που ήταν τότε πρόεδρος της τουρκικής κοινοτικής βουλής.
Η τελευταία προσπάθεια για την εξεύρεση αμοιβαίας αποδεκτής λύσης για την λεγόμενη «μάχη των 5 πόλεων» έγινε τον Δεκέμβριο του 1962.Φαινόταν πως θα υπήρχε κάποιος συμβιβασμός.Ένα κοινό ανακοινωθέν που συντάχθηκε από τον Κληρίδη και τον Ντενκτάς εκδόθηκε αναγγέλοντας μία «κατ’αρχήν» συμφωνία αλλά μέσα σε 24 ώρες ο Κιουτσούκ το είχε διαψεύσει.
Οι Τούρκοι είχαν ξανασκεφτεί το ζήτημα ή είχαν πάρει διαταγές από την Άγκυρα;
Στις 2 Ιανουαρίου το υπουργικό συμβούλιο έθεσε τα δημοτικά συμβούλια υπό τον άμεσο έλεγχο της κεντρικής κυβέρνησης τοποθετώντας επιτροπές ανάπτυξης για να διευθύνουν τις κύριες πόλεις.Οι ελληνικές δημοτικές αρχές παρέδωσαν την εξουσία τους σ’αυτές τι επιτροπές,αλλά οι τουρκικές αρνήθηκαν να το κάνουν και η τουρκική κοινοτική βουλή δήλωσε ότι οι χωριστές δημοτικές αρχές εξακολουθούσαν να είναι νόμιμες.
Με απόφαση του Κυπριακού Συνταγματικού Δικαστηρίου με ουδέτερο Πρόεδρο τον Δυτικόγερμανό Δρ Έρνεστ Φόρστχοφ,αποφάσισε στις 25 Απριλίου 1963 ότι και οι δύο κινήσεις των Τούρκων-καταψήφιση τελωνειακού νόμου και νόμου περί επιβολής φόρου εισοδήματος όπως και ισχυρισμό νομιμότητας χωριστών δημοτικών αρχών- ήταν παράνομες.Εφόσον το ίδιο δικαστήριο είχε ήδη αποφασίσει στις 8 Φεβρουαρίου,ότι το τουρκικό βέτο σχετικά με τους φορολογικούς νόμους του 1961 σήμαινε ότι η κυβέρνηση δεν είχε εξουσία είσπραξης τελωνειακών δασμών και φόρου εισοδήματος,τόσο η κεντρική όσο και η τοπική κυβέρνηση απειλούνταν με παράλυση.
Οσον αφορά την δημιουργία κυπριακού στρατού και την ποσόστωση του ,όπως προαναφέραμε παραπάνω,ο Κιουτσούκ προέβαλε βέτο,απαιτώντας την συγκρότηση αυτόνομου τ/κυπριακού σώματος και ο Μακάριος σταματά όλη την διαδικασία.Έτσι ανοίγει ο δρόμος ,ώστε οι Τ/κύπριοι να προχωρήσουν στην σύσταση δικών τους ανεξέλεγκτων παραστρατιωτικών οργανώσεων,που θα δημιουργούν μεγάλα προβλήματα στην λειτουργία του νέου κράτους.
Ο διαχωρισμός που έγινε αυτοσκοπός τροφοδοτούσε την ένταση και έδινε την ευκαιρία στους Τούρκους εξτρεμιστές να βυθίσουν την χώρα στην διχόνοια.
Από την ΤΜΤ,στις 24/4/1962, δολοφονούνται ο 38χρονος δικηγόρος Αχμέτ Γκουρκάν και ο 33χρονος Αϊχάν Χικμέτ, ηγέτες του Τουρκοκυπριακού Λαϊκού Κόμματος που υποστήριζαν τις στενότερες σχέσεις ανάμεσα στις δύο κοινότητες.Η τρομοκρατία είχε ήδη ξεκινήσει εντατικά από το 1958!
Ο μόνος που στηλίτευσε το έγκλημα,ο Τούρκος πρέσβης Εμίν Ντιρβανά,ανακλήθηκε αμέσως στην Άγκυρα.
Το 1965 η ΤΜΤ θα δολοφονήσει τον δημοσιογράφο Αλή Καβαζόγλου,που ήταν ένας από τους κύριους επικριτές του Ντενκτάς και των μεθόδων του.
Τον Απρίλιο του 1963 ο Ντενκτάς μπροστά σε μία ομάδα προσκόπων αναφέρει ότι «η σημαία μας οφείλει το χρώμα της στο αίμα 80.000 μαρτύρων» και ορκίστηκε μπροστά τους ότι η «η τουρκική κοινότητα δεν θα γίνει ποτέ μειονότητα,ούτε το νησί θα γίνει ποτέ ελληνικό»!
Όσον αφορά τον τελευταίο ισχυρισμό του «καθηγητή» ότι «ο Μακάριος συνέχισε να κάνει δηλώσεις που έδειχναν ότι συνέχιζε να είναι προσανατολισμένος στην ιδέα της Ένωσης»,αυτό είναι τελείως ψευδες!
Ο Μακάριος οδηγούσε το νησί προς το χώρο των αδεσμεύτων και προσπαθούσε να ενισχύσει τους δεσμούς του με τις χώρες του ανατολικού μπλοκ,γεγόνος που κατακρίνεται μέχρι και σήμερα.
Ο Αμερικανός διπλωμάτης Ντιν Ρασκ τον Νοέμβρη του ’64 δήλωσε:
«Οι ελληνικές ελπίδες για ένωση φαίνεται να αδυνατίζουν,καθώς ο Μακάριος χρησιμοποιεί τη Σοβ.Ένωση εναντίον της Δύσης,δημιουργεί σχέσεις με την Αίγυπτο και εργάζεται να χτίσει την προσωπικότητα του ανάμεσα στους Αδεσμεύτους.»

2ος ισχυρισμός
«Στις 30 Νοεμβρίου του 1963 παρέδωσε(ο Μακάριος) στον αντιπρόεδρο Κιουτσούκ τις προτάσεις του για αναθεώρηση του συντάγματος και κατάργηση των όρων που η ε/κυπριακή πλευρά θεωρούσε «απαράδεκτους».Σύμφωνα μ’αυτές τις προτάσεις,έπρεπε να καταργηθούν:το δικαίωμα αρνησικυρίας των Τ/κυπρίων,η προϋπόθεση χωριστών πλειοψηφιών στο Κοινοβούλιο για την ψήφιση σοβαρών νομοσχεδίων και το καθεστώς ποσοστώσεων στις δημόσιες υπηρεσίες και το στράτευμα.Με άλλα λόγια, ο Μακάριος ζητούσε να τερματιστεί ο ομόσπονδος χαρακτήρας της Κυπριακής Δημοκρατίας.Σε περίπτωση εφαρμογής των προτεινόμενων αλλαγών, η τουρκική κοινότητα θα μετατρεπόταν σε μειονότητα.Στις 16 Δεκεμβρίου 1963 ο Κιουτσούκ απέρριψε το πακέτο προτάσεων του Μακαρίου.Η άρνηση αυτή ήταν η εφαρμογή για τις ε/κυπριακές επιχειρήσεις της 21ης Δεκεμβρίου στις τουρκικές περιοχές σ’όλη την έκταση του νησιού.»
Απάντηση
Το 1963 η Κύπρος δεν είχε νόμο περί φορολογίας εισοδήματος,νόμο περί τελωνείου και νόμο περί δημοτικών συμβουλίων και οι δύο κοινότητες φαίνονταν να βαδίζουν προς μία μεγάλη σύγκρουση.Πεπεισμένοι ότι οι Τούρκοι δεν θα συμφωνούσαν σε καμία μεταβολή του Συντάγματος και ότι ο τελικός τους στόχος ήταν να διχοτομήσουν το νησί,οι Ε/κύπριοι άρχισαν να συζητάνε την κατάργηση των διαιρετικών και αρνητικών στοιχείων του συντάγματος.Ταυτόχρονα οι Τ/κύπριοι απείλησαν ότι οποιαδήποτε ελληνική προσπάθεια για τροποποίηση του συντάγματος χωρίς την έγκριση τους θα βρισκόταν αντιμέτωπη με τις τουρκικές δυνάμεις και θα είχε σαν αποτέλεσμα την εφαρμογή του «διχοτόμηση ή θάνατος».
Ο Μακάριος ,θέλοντας να διευκολύνει την ομαλή λειτουργία του νεογέννητου κράτους και να εξαλείψει τα αίτια των διακοινοτικών προστριβών,υπέβαλε στις 30 Νοεμβρίου συγκεκριμένες προτάσεις (που είχαν χτενιστεί από τον Βρετανό Ύπατο Αρμοστή για την Κύπρο κ.Κλαρκ) για την τροποποίηση του Συντάγματος.
Αυτές οι προτάσεις είχαν σκοπό να δημιουργήσουν ένα πιό ενωμένο κράτος και ήταν αναμφισβήτητα λογικές.
1) Θα εγκαταλειπόταν το βέτο του Προέδρου και του αντιπροέδρου
2) Ο αντιπρόεδρος θα αναπλήρωνε τον πρόεδρο σε περίπτωση προσωρινής απουσίας ή αδυναμίας να εκτελέσει τα καθήκοντα του
3) Ο Έλληνας Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων και ο Τούρκος αντιπρόεδρος θα εκλέγονταν από τη βουλή στο σύνολο της κι όχι ,όπως πριν,με χωριστή ελληνική και τουρκική πλειοψηφία στη βουλή.
4) Ο αντιπρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων θα αναπλήρωνε τον πρόεδρο της Βουλής σε περίπτωση προσωρινής απουσίας ή αδυναμίας στην εκτέλεση των καθηκόντων του.
5) Οι συνταγματικές διατάξεις σχετικά με χωριστές πλειοψηφίες για την ψήφιση ορισμένων νόμων από τη Βουλή των Αντιπροσώπων θα καταργούνταν
6) Θα ιδρύονταν κοινές δημοτικές αρχές
7) Η δικαστική εξουσία θα ήταν κοινή
8) Θα καταργείτο η διαίρεση των δυνάμεων ασφαλείας σε αστυνομία και χωροφυλακή
9) Η αριθμητική δύναμη των δυνάμεων ασφαλείας και των αμυντικών δυνάμεων θα καθοριζόταν με νόμο.
10) Η αναλογία συμμετοχής Ε/κυπρίων και Τ/κυπρίων στην σύνθεση των δημοσίων υπηρεσιών(70/30) και τις ένοπλες δυνάμεις (60/40) θα μεταβαλόταν ανάλογα με τον λόγο του πληθυσμού των Ε/κυπρίων προς τους Τ/κύπριους.
11) Ο αριθμός των μελών της επιτροπής δημοσίων υπηρεσιών θα μειωνόταν από δέκα σε πέντε.
12) Όλες οι αποφάσεις της επιτροπής δημοσίων υπηρεσιών θα λαμβάνονταν με απλή πλειοψηφία.
13) Οι κοινοτικές βουλές θα καταργούνταν και θα επινοείτο ένα καινούριο σύστημα.Αλλά αν η τουρκική κοινότητα επιθυμούσε να διατηρήσει τη βουλή της στο νέο σύστημα,θα μπορούσε να το κάνει.

-Οι υπ’αριθμόν 1 και 9 διατάξεις είχαν σκοπό να τροποποιήσουν τις διατάξεις του συντάγματος,που οδηγούσαν σε στρατιωτικό αδιέξοδο,
-η υπ’αριθμόν 5 είχε σκοπό να τροποποιήσει την συνταγματική διάταξη που προκαλούσε αδιέξοδο στη φορολογική νομοθεσία,
-οι προτάσεις υπ’αριθμόν 10,11 και 12 αποσκοπούσαν στην τροποποίηση των διατάξεων που οδηγούσαν σε προστριβές στις δημόσιες υπηρεσίες.
Έτσι ο Μακάριος σκόπευε να απομακρύνει τα εμπόδια ,που εμπόδιζαν την ομαλή λειτουργία του κράτους και να εγκαθιδρύσει ένα πιο ενοποιημένο κράτος ,καταργώντας τις λεγόμενες «διαχωριστικές συνταγματικές διατάξεις».
Στις 7/12/1963 ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Φ.Κ.Ερκίν ανήγγειλε ότι η Άγκυρα είχε απορρίψει τις προτάσεις και την ίδια μέρα ο Τούρκος πρέσβης Οκζόλ έδωσε στον Μακάριο τη γραπτή απόρριψη της Τουρκίας.Αλλά ο Μακάριος αρνήθηκε να δεχθεί την απόρριψη,τονίζοντας ότι οι προτάσεις είχαν σταλεί για απάντηση στον Τουρκοκύπριο αντιπρόεδρο(Κουτσούκ) και όχι σε οποιαδήποτε ξένη κυβέρνηση.Ο Κουτσούκ ,στον οποίον απευθύνθηκαν οι προτάσεις, δεν απάντησε, αν και σε συνεντεύξεις στον τύπο επανέλαβε ότι το σύνταγμα δεν μπορούσε να αλλάξει.
Ο «καθηγητής» αναφέρεται στην «εφαρμογή για τις ε/κυπριακές επιχειρήσεις της 21ης Δεκεμβρίου στις τουρκικές περιοχές σ’όλη την έκταση του νησιού»,το οποίο είναι μέγα ψεύδος!!Στις 20 Δεκεμβρίου άρχισε ανταλλαγή πυροβολισμών στην Λευκωσία.Η κυβέρνηση κατάφερε να ηρεμήσει τα πνεύματα μετά από έκρηξη μίας βόμβας στη βάση του αγάλματος του Μάρκου Δράκου,ενός Ε/κυρίου ήρωα της ΕΟΚΑ,που είχε στηθεί ήδη στις 3 Δεκεμβρίου.
Τις πρώτες ώρες της 21ης Δεκεμβρίου ένα περιπολικό με Ε/κύπριους αστυνομικούς,που κατέβαινε την οδό Ερμού στην παλιά πόλη της Λευκωσίας(την ίδια περιοχή που έγιναν το ’58 λεηλασίες και εμπρησμοί από Τούρκους εξτρεμιστές),σταμάτησε ένα αυτοκίνητο για έλεγχο ρουτίνας.Ρίχτηκαν πυροβολισμοί κι ένας από τους αστυνομικούς τραυματίστηκε.Οι αστυνομικοί ανταπόδωσαν τους πυροβολισμούς.Ένας νεαρός Τούρκος σκοτώθηκε και μία Τουρκάλα τραυματίστηκε και πέθανε καθώς μεταφερόταν στο νοσοκομείο.Σε λίγα λεπτά άρχισαν πυροβολισμοί σε διάφορες συνοικίες της πόλης.Στις 5 π.μ.ένα οργισμένο τουρκικό πλήθος άρχισε να μπαίνει στην ελληνική συνοικία και στις 6 π.μ.ένας Έλληνας και ένας Τούρκος είχαν μεταφερθεί στο νοσοκομείο με τραύματα από πυροβόλα όπλα.
Η βία συνεχίζεται και τις επόμενες ημέρες,αλλά δεν υπήρξαν Ε/κ επιχειρήσεις ως δράση,αλλά ως αντίδραση μετά από πληροφορίες για τουρκική εισβολή και μετά την κατάληψη θέσεων του τουρκικού στρατιωτικού αποσπάσματος στα βόρεια προάστεια της Λευκωσίας και όχι μόνο!
Θα ασχοληθούμε λεπτομερέστατα στους επόμενους ισχυρισμούς του καθηγητή για αυτές τις ταραχές.

1) Πηγή: «Μύθος και πραγματικότητα-Ανάλυση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής» Τόμος Α΄, 22 τούρκοι ακαδημαϊκοί αναλύουν την τουρκική εξωτερική πολιτική
2) «Ιστορία της Κύπρου», συγγραφέας: Στ.Παντελής
3) Πηγή:«Επίτομη Ιστορία της Κύπρου», συγγραφέας: Στ.Καρκαλέτσης

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση