Απάντηση στην τουρκική προπαγάνδα - Κύπρος 3

Στο παρόν άρθρο αναλύουμε τους υπόλοιπους 4 ισχυρισμούς από τους 7 συνολικά ισχυρισμούς του «καθηγητή» Süha Bölükbasi που αφορούν την πρώτη ενότητα σχετικά με την πρώτη φορά που το Κυπριακό τέθηκε στον ΟΗΕ.

4ος ισχυρισμός
«Η Ελλάδα ,όσο και αν δεν ήθελε να έρθει σε σύγκρουση με τις συμμάχους της στο ΝΑΤΟ,υποχρεώθηκε εξαιτίας της συνεχιζόμενης ε/κ εξέγερσης να προσφύγει εκ νέου το 1957 και το 1958 στον ΟΗΕ.Και στις δύο περιπτώσεις απορρίφθηκε η ελληνική αίτηση και η Γ.Συνέλευση του ΟΗΕ εξέδωσε αποφάσεις ,οι οποίες καλούσαν τα εμπλεκόμενα μέρη σε διαπραγματεύσεις.Όπως συνέβη και στις προηγούμενες συζητήσεις του ΟΗΕ ,η Βρετανική Κοινοπολιτεία,το ΝΑΤΟ και το Σύμφωνο της Βαγδάτης τοποθετήθηκαν υπέρ της Βρετανίας και της Τουρκίας ενώ οι χώρες του Συμφώνου Βαρσοβίας και του Κινήματος των Αδεσμεύτων υποστήριξαν το ελληνικό αίτημα.»
Απάντηση
Η Ελλάδα δεν υποχρεώθηκε μόνο λόγω της εξέγερσης των Ε/κυπρίων να φέρει το θέμα στον ΟΗΕ.
Στην Ελλάδα δεν ήταν δυνατόν να ακολουθηθεί σταθερή εξωτερική πολιτική,επειδή καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έμενε αρκετά στην εξουσία ώστε να τηρείται μία σταθερή εξωτερική πολιτική.
Ήδη από τις 15 Φεβρουαρίου 1951,ο Σοφοκλής Βενιζέλος δήλωνε στην Ελληνική βουλή ότι «η Ένωση της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα αποτελεί φλογερή επιθυμία του λαού της Κύπρου και του λαού της Ελλάδας».
Καμία ελληνική κυβέρνηση δεν μπορούσε να αγνοήσει το αίτημα των Κυπρίων για ένωση.Αλλά αυτό το αίτημα δεν υποβαλλόταν πιεστικά,επειδή η ελληνική στάση εκείνη την εποχή ήταν να διευθετηθεί το ζήτημα μέσα στα πλαίσια της Αγγλοελληνικής φιλίας.
Επιπλέον τον Μάρτιο του 1953 όπως και τον Απρίλιο του 1954,πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις στην Αθήνα υπέρ της Ένωσης και αυτές ανάγκασαν τον Παπάγο να ακολουθήσει σταθερότερη γραμμή στο Κυπριακό.Πέρα από τον Μακάριο και τους Ε/κυπρίους ήταν και οι Έλληνες που απαιτούσαν την Ένωση,όπως παρότρυναν την κυβέρνηση να φέρει το θέμα στον ΟΗΕ.Τα επεισόδια της 14ης και 16ης Δεκεμβρίου 1954 σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αντίστοιχα δεν έγιναν από Ε/κυπρίους ,αλλά από Έλληνες.
5.000 διαδηλωτές επιχείρησαν να οργανώσουν πορεία προς την Αμερικανική Πρεσβεία και τουλάχιστον 59 άτομα τραυματίστηκαν.
Ο «καθηγητής» όμως δεν αναφέρει ότι η μεγάλη πλειοψηφία του τ/κυπριακού πληθυσμού δεχόταν το γεγονός ότι ήταν μειονότητα και δεν αντιδρούσε πολύ στις κινήσεις του ελληνικού τμήματος του πληθυσμού.
Ακόμη ,στις 5/12/1955 ,το Μέλος του Κοινοβουλίου Ίαν Μικάντο πληροφόρησε την Βουλή των αντιπροσώπων,ότι κατά την επίσκεψη του στην Κύπρο «οι Τούρκοι πρόβαλαν τις ίδιες απόψεις και επιχειρήματα με τις κοινότητες μειονοτήτων που ζουν μαζί μ’ έναν αριθμητικά μεγαλύτερο λαό».
Δέκα μέρες μετά τις τουρκικές εθνικές εκλογές της 2ας Μαϊου 1954 μία αντιπροσωπεία 7 Τ/κυπρίων πήγε αεροπορικώς στην Άγκυρα για να συζητήσει τα προβλήματα της τουρκικής μειονότητας στην Κύπρο με την νέα τουρκική κυβέρνηση,πριν επισκεφθεί για τον ίδιο σκοπό το Λονδίνο.Όμως,πριν την εγκαθίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας το 1923 κανένας Τ/κύπριος υπό βρεταννική κυριαρχία δεν θα ονειρευόταν να στείλει αντιπροσωπεία στην Τουρκία για να συζητήσει τις υποθέσεις της κοινότητας τους με την Πύλη.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι οι Άγγλοι προσπαθούσαν συνεχώς να υπονομεύσουν τις προσφυγές της Ελλάδας στον ΟΗΕ.
Με την Τριμερή Διάσκεψη στο Λονδίνο(29/8/1955),η Αγγλία ,χρησιμοποιώντας το Κυπριακό σαν δόλωμα,φιλοδοξούσε να συνδυάσει τα στρατηγικά της σχέδια μ’εκείνα της Ελλάδας και της Τουρκίας και να ενισχύσει το διεθνές γόητρο της λόγω της ψυχρολουσίας στο Σουέζ.Οι απόψεις του Μακαρίου ήταν σαφείς:
«Είναι παγίδα(η Διάσκεψη) που έχει σαν στόχο να τορπιλλίσει την προσφυγή στον ΟΗΕ.Ο λαός της Κύπρου δεν θα δεχτεί ποτέ τις αποφάσεις της Διάσκεψης,που δεν συμφωνούν με τα δικαιώματα και τις βλέψεις του,ακόμη κι αν αυτές οι αποφάσεις γίνουν αποδεκτές από την ελληνική κυβέρνηση».
Μάλιστα ο υπ.Εξωτερικών της Βρεταννίας στα απομνημονεύματα του (Η παλίρροια των καιρών) αναφέρει ότι, προς μεγάλη του έκπληξη,ο Στεφανόπουλος( ο τότε υπ.Εξωτερικών) δέχτηκε την πρόσκληση χωρίς όρους ή επιφυλάξεις,λέγοντας πως οι Έλληνες θα χαίρονταν να συναντήσουν τους Τούρκους φίλους τους.Η πίεση που άσκησε ο Βασιλιάς Παύλος ο Α’ στον άρρωστο πρωθυπουργό Παπάγο εξασφάλισε την αποδοχή!!
Και κάτι άλλο εξίσου σημαντικό που δεν το αναφέρει ο «καθηγητής».
Η ΕΟΚΑ δεν είχε λόγο να επιτεθεί στους Μουσουλμάνους κατοίκους ή να τους δυσαρεστήσει.Τον Ιούλιο του 1955 εξέδωσε ένα φυλλάδιο στα τουρκικά,που διαβεβαίωνε τους Τούρκουςτου νησιού ότι δεν αγωνιζόταν εναντίον τους,αλλά ενάντια στην βρεταννική αποικιοκρατία,ότι τα αισθήματα της ΕΟΚΑ απέναντι τους ήταν φιλικά και ότι περίμενε να είναι συμμαχοί της.Οι αγωνιστές της είχαν γραπτές οδηγίες να μην τους κάνουν εχθρούς.Αλλά ήταν έλλειψη διορατικότητας να αγνοήσουν το ενδεχόμενο να ενθαρρύνει η Βρετανία μία τέτοια αντίδραση από μέρους της Τουρκίας.

5ος ισχυρισμός
«Κατά την διάρκεια αυτών των γεγονότων, η βρετανική κυβέρνηση πρότεινε σε Ελλάδα και Τουρκία ορισμένα σχέδια για περιορισμένη αυτονομία στο νησί,όπως το σχέδιο Radcliffe (Δεκέμβριος 1956),το σχέδιο Foot(Δεκέμβριος του 1957) και το σχέδιο Mcmillan (Ιούνιος 1958).Η Ελλάδα απέρριψε όλες αυτές τις προτάσεις ενώ η Τουρκία αποδέχθηκε το σχέδιο Mcmillan,το οποίο πρότεινε την τριχοτόμηση της Κύπρου και τον διαμερισμό της ανάμεσα σε Ελλάδα,Τουρκία και Βρετανία, μετά την πάροδο μίας μεταβατικής περιόδου 7 ετών».
Απάντηση
Ο «καθηγητής» ως «γεγονότα» ορίζει τα γεγονότα των ισχυρισμών του.Δεν αναφέρεται στην εξορία του Μακαρίου την 9/5/1956 στις Σεϋχέλλες,στον απαγχονισμό των αγωνιστών της ΕΟΚΑ Μιχαήλ Καραόλη και Ανδρέα Δημητρίου την 10/5/1956,στα βίαια επεισόδια στην Αθήνα και στις εκτελέσεις του κυβερνήτη της Κύπρου Τζον Χάρντιγκ των Στέλιου Μαυρομμάτη,Μιχαήλ Κουτσόφτα και Ανδρέα Παναγίδη.
Ο Χάρντιγκ μάλιστα με το που έφθασε στην Κύπρο (αρχές Οκωβρίου 1955) ζήτησε να συναντήσει τον Μακάριο και του υποσχέθηκε αυτοδιάθεση,όταν όμως οι στρατηγικές ανάγκες της Μ.Βρεταννίας το επιτρέψουν!!!
Δεν υπάρχει καμία αναφορά στα «Σεπτεμβριανά» της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης του 1956!!
Όπως και στην προβοκάτσια των Τούρκων στις 7/6/1958 όπου εκρήγνυται βόμβα στο προξενείο της Τουρκίας στην Λευκωσία!Το περιστατικό της έκρηξης στο προξενείο Θεσσαλονίκης 2 χρόνια πριν δεν αφήνει ερωτηματικά για το ποιοί έβαλαν την βόμβα και στην Λευκωσία.Ο τ/κυπριακός όχλος ξεχύθηκε στην πόλη της Λευκωσίας και λεηλατούνται τα καταστήματα των τρομοκρατημένων Ελλήνων και δολοφονούνται δύο από αυτους.Οι Βρετανοί ,που στην καταστολή των εφήβων της ΕΟΚΑ αποδεικνύονταν εξαιρετικά βίαιοι,εδώ παρακολουθούσαν απαθείς!!
Επιπλέον,τον Νοέμβριο του 1956,οι Τούρκοι συλλαμβάνουν 12 επιφανείς Κωνσταντινουπολίτες (και λίγο μετά άλλους 18) ,μέλη της «Ένωσης Ελλήνων Κωνσταντινούπολης» με την κατηγορία ότι χρηματοδοτούσαν την ΕΟΚΑ.Ακολουθούν απελάσεις.Ο Χάρντιγκ πρότεινε εναλλακτικά σενάρια,που οδηγούσαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σε διχοτόμηση.Στους αντίστοιχους χάρτες προβλεπόταν η δημιουργία εκτεταμένης τ/κυπριακής ζώνης,με πληθυσμιακή πλειοψηφία.
Το σχέδιο Radcliffe όπως και το σχέδιο Foot απορρίφθηκαν αφού κρίθηκαν ότι ούτε εν μέρει δεν δικαίωναν τις θυσίες και τις προσδοκίες του επαναστατημένου λαού.Όσον αφορά το σχέδιο Mcmillan υπήρξαν συνολικά 6 προτάσεις.
1) Το σύνταγμα θα προέβλεπε μία συνέλευση με εκλεγμένη πλειοψηφία και ανάλογο αριθμό εδρών για την τουρκική κοινότητα
2) Όλα τα Κυπριακά υπουργεία θα μεταφέρονταν προοδευτικά στα χέρια τοπικών υπουργών,που θα λογοδοτούσαν στη συνέλευση, με εξαίρεση τα υπουργεία εξωτερικών ,άμυνας και δημόσιας τάξεως,που θα τα κρατούσε ο κυβερνήτης.Θα προβλέπονταν κατάλληλες εγγυήσεις για την ακεραιότητα και την ανεξαρτησία των δημοσίων υπηρεσιών.
3) Σαν μέρος των εγγυήσεων που θα προβλέπονταν για τους Τ/κ, ένα μέρος από τα υπουργικά χαρτοφυλάκια θα δινόταν στους εκπροσώπους της κοινότητάς τους.
4) Θα εκλεγόταν από τη συνέλευση, με την έγκριση του κυβερνήτη,ένας Κύπριος επικεφαλής υπουργός για να ηγηθεί της νέας διοίκησης.
5) Η διάσκεψη θα δημιουργούσε μία ειδική τριμερή επιτροπή στο Λονδίνο,που θα ήταν υπεύθυνη για την εξέταση των λεπτομερών προτάσεων της βρεταννικής κυβέρνησης και θα μελετούσε ένα κατάλληλο σύστημα εγγυήσεων για την διαφύλαξη των συμφερόντων όλων των κοινοτήτων και την κατάλληλη μέθοδο εφαρμογής τους.
6) Όταν το καινούριο σύνταγμα θα ήταν έτοιμο για εφαρμογή,θα γινόταν μία παρόμοια ειδική διάσκεψη και ,αν είχαν γίνει αρκετές πρόοδοι στο μεταξύ,θα καλούσαν τους εκλεγμένους αντιπροσώπους του Κυπριακού λαού να παραστούν.
Επρόκειτο για μία λύση καθόλα διχοτομική,αφού ελάμβανε πρόνοια για ξεχωριστούς αρμοστές (Ε/κύπριο και Τ/κύπριο),ξεχωριστές βουλές,ακόμη και ξεχωριστή υπηκοότητα.Επιπλεόν προνοούσε βρεταννική κηδεμονία.
Στα ημερολόγια του ο Mcmillan εξήγησε ότι το πρόβλημα της Κύπρου ήταν «λεπτό και οδυνηρό».Οι Τούρκοι ήταν «γεμάτοι αυτοπεποίθηση,διεκδικητικοί και σκληροί ».Αντίθετα οι Έλληνες ήταν «διχασμένοι» από εσωτερικές δυσκολίες και αντιζηλίες μέσα στην κυβέρνηση» κι ο Παπάγος ήταν βαριά άρρωστος.
Μιλώντας στην Βουλή των Αντιπροσώπων στις 5/12/1955, διέγνωσε ένα ακόμη πρόβλημα:
«Οι κάτοικοι της Κύπρου ήταν πολιτισμένοι,όταν οι κάτοικοι της Βρετανίας ήταν πρωτόγονοι...Εδώ λοιπόν έχουμε ένα πρόβλημα πολύ διαφορετικό από το συνηθισμένο πρόβλημα της ανάπτυξης των αποικιών».

6ος ισχυρισμός
«Οι συμφωνίες που είναι γνωστές ως Συμφωνίες Εγγυήσεων και Συμμαχίας υιοθετήθηκαν στην Σύνοδο του Λονδίνου και προστέθηκαν στο Σύνταγμα.Με βάση την πρώτη συμφωνία,Ελλάδα ,Τουρκία και Βρετανία ονομάστηκαν «εγγυήτριες δυνάμεις» και κατοχυρώθηκε το δικαίωμα της μονόπλευρης ή από κοινού επέμβασης σε περίπτωση διασάλευσης της συνταγματικής τάξης στο νησί.»
Απάντηση
Ο «καθηγητής» αναφέρεται ορθώς προηγουμένως στα γνωστά συμπεράσματα των Συνθηκών Ζυρίχης-Λονδίνου.
Δεν αναφέρεται όμως σε τρεις μυστικές συμφωνίες που θα γνωστοποιηθούν στην απάντηση μας στον τελευταίο ισχυρισμό του «καθηγητή».
Αναφέρεται όμως στον ισχυρισμό του, εντέχνως, στο δικαίωμα εισβολής της Τουρκίας αν «διασαλευθεί η συνταγματική τάξη».Αυτό -δήθεν -προκύπτει από το άρθρο 4 της Συνθήκης Εγγυήσεως του 1960:
Τι αναφέρει το Άρθρο 4:
«Σε περίπτωση παραβιάσεως των διατάξεων της παρούσης Συνθήκης, η Ελλάδα,το Ηνωμένο Βασίλειο και η Τουρκία αναλαμβάνουν την υποχρέωση να συνεννοηθούν επί των διαβημάτων ή των απαραιτήτων μέτρων προς εξασφάλιση του σεβασμού των εν λόγω διατάξεων. Αν δεν είναι δυνατή η κοινή ή συνδυασμένη δράση,καθεμία από τις τρείς εγγυήτριες δυνάμεις επιφυλάσσεται να προβεί σε ενέργειες με μοναδικό στόχο την αποκατάσταση της κατάστασης που δημιουργείται από την παρούσα Συνθήκη».
Εμείς -προς το παρόν- θα αναφερθούμε σε δύο απλώς επιχειρήματα για να καταδείξουμε το άτοπο της τουρκικής εισβολής.
Πρώτον, το άρθρο 3 της ιδίας Συνθήκης που η Τουρκία δυστυχώς ξεχνάει:
Άρθρο 3
«Η Ελλάδα,το Ηνωμένο Βασίλειο και η Τουρκία.....αναγνωρίζουν και εγγυώνται την ανεξαρτησία,την εδαφική ακεραιότητα και την ασφάλεια της Δημοκρατίας της Κύπρου ως και την κατάσταση πραγμάτων την καθιερωθείσα υπό των θεμελιωδών άρθρων του Συντάγματός της.
Αναλαμβάνουν επίσης την υποχρέωση όπως απαγορεύσουν καθόσον εξαρτάται εξ’αυτών,κάθε δραστηριότητα που έχει ως σκοπό να ευνοήσει άμεσα ή έμμεσα τόσο την Ένωση της Δημοκρατίας της Κύπρου με οποιοδήποτε άλλο κράτος όσο και την διχοτόμηση της Κύπρου».
Από το άρθρο αυτό καταλαβαίνει κανείς την «νομιμότητα» της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο με στόχο την διχοτόμηση.
Το δεύτερο επιχείρημα προκύπτει από το Άρθρο 4.
Η Τουρκία δεν μπορούσε να επέμβει μονόπλευρα,εκτός αν αποδεικνυόταν,ότι ήταν αδύνατη η κοινή ή συνεννοημένη δράση μετά από συζητήσεις μεταξύ των τριών χωρών. Όμως στην Διάσκεψη της Γενεύης στις 13 Αυγούστου του 1974,όπως τόνισε ο υπ.Εξωτερικών της Βρετανίας Τζέιμς Κάλλαχαν,οι απαιτούμενες συνεννοήσεις μεταξύ των τριών εγγυητριών δυνάμεων θα ολοκληρώνονταν στις 23 Ιουλίου,δηλαδή τρεις ημέρες μετά την εισβολή.Ακόμα η επέμβαση έπρεπε να περιοριστεί στο «σκοπό της αποκατάστασης της κατάστασης πραγμάτων που δημιουργήθηκε από την Συνθήκη»,που είναι η συνταγματική τάξη του 1960 και τίποτα περισσότερο.Όχι μόνο η Τουρκία,κατά την επιδίωξη των στόχων της,δεν συμβουλεύτηκε άλλες χώρες,αλλά έκανε κάθε προσπάθεια για να εξαρθρώσει την Κύπρο και να καταστρέψει ό,τι είχε εγγυηθεί η ίδια.

7ος ισχυρισμός
«Ο Μακάριος δεν συμμετείχε στις συνομιλίες και στις διαπραγματεύσεις Ζυρίχης και Λονδίνου του 1959 και κατά συνέπεια δεν είχε την δυνατότητα να παρέμβει στο κείμενο πάνω στο οποίο είχαν αποφασίσει Ελλάδα,Τουρκία και Βρετανία.Στην πραγματικότητα ο Μακάριος διαφωνούσε με την εγκατάσταση Τούρκων στρατιωτών στο νησί,το δικαίωμα αρνησικυρίας του αντιπροέδρου και τα ποσοστά συμμετοχής που χορηγήθηκαν στους Τ/κύπριους στο κοινοβούλιο και στις δημόσιες υπηρεσίες.Επειδή ωστόσο η πρόταση για επαναδιαπραγμάτευση και ακύρωση των συμφωνιών απορρίφθηκε από τον Έλληνα πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή ,και επειδή θεωρούσε ότι μακροπρόθεσμα θα μειωνόταν η επιρροή των Τούρκων, υπέγραψε τις συμφωνίες.»
Απάντηση
Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όπως τα αναφέρει ο «καθηγητής».Υπάρχουν και τρεις μυστικές συμφωνίες που υπεγράφησαν από τις κυβερνήσεις της Αγγλίας,Ελλάδας και Τουρκίας εν αγνοία του Μακαρίου και των Ε/κυπρίων γενικά.
1) Η «Συμφωνία Κυρίων» που μονογράφτηκε από τους πρωθυπουργούς της Ελλάδας(Κ.Καραμανλή) και της Τουρκίας(Μεντερές) στο τέλος της Διασκέψεως της Ζυρίχης .Προέβλεπε συζήτηση,μετά την ανακήρυξη του νέου κράτους της Κύπρου,για πιθανή είσοδο της Δημοκρατίας της Κύπρου στο ΝΑΤΟ.Περιελάμβανε επίσης με υπόδειξη της Αγγλίας την διασφάλιση «διευκολύνσεων και εγκαταστάσεων για την κυβέρνηση των ΗΠΑ στην Κύπρο».Έχουμε λοιπόν εδώ μία συμφωνία μεταξύ Ελλάδας –Τουρκίας ,η οποία βάζει μέσα στο Κυπριακό και τους Αμερικανούς πλέον,χωρίς να έχει πληροφορηθεί ο Μακάριος.Οι Βρεταννοί όχι μόνο γνώριζαν το περιεχόμενο της «Συμφωνίας Κυρίων»,αλλά άφησαν να εννοηθεί ότι ο Μακάριος δεν το γνώριζε.
2) Το «Συμφωνημένο Έγγραφο»,που υπεγράφη από τους 3 υπουργούς Εξωτερικών(Αβέρωφ,Σέλγουιν Λόιντ και Φατίν Ζορλού).Είναι η πρώτη φορά που αποκαλύπτεται η ύπαρξη μίας τέτοιας μυστικής συμφωνίας και δυστυχώς μπορεί να μην μάθουμε ποτέ τι περιείχε,διότι το έγγραφο αυτό αφαιρέθηκε από τους Βρεταννούς και καταστράφηκε.
3) «Διμερές Ελληνοτουρκικό έγγραφο» που συμφωνήθηκε και αυτό στην Διάσκεψη της Ζυρίχης. Το έγγραφο αυτό δεν υπάρχει.Στον σχετικό φάκελλο υπάρχει η ένδειξη ότι το περιεχόμενο έχει καταστραφεί.Η Βρεταννία παραδέχεται ότι μετά την υπογραφή του «το γνωστοποίησε μυστικά στην κυβέρνηση των ΗΠΑ,εφόσον η 3η παράγραφος του αναφέρεται σε δικά τους συμφέροντα».
Με την αποδέσμευση των αρχείων του Υπ.Εξωτερικών της Βρεταννίας,μετέδωσαν σύγχυση και αναταραχή ,τόσο μεταξύ του πολιτικού κόσμου της Ελλάδας όσο και μεταξύ των σχέσων Ελλάδας- Κύπρου.

Επίσης οι ΗΠΑ μελετούσαν δύο λύσεις για το θέμα της Κύπρου:
Πρώτη λύση ήταν η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα με αντάλλαγμα την παραχώρηση του Καστελλόριζου και της Ρόδου.Η δεύτερη λύση ήταν το ενδεχόμενο να δημιουργηθεί τουρκική στρατιωτική βάση στο ΒΔ άκρο του νησιού (χερσόνησος Άκαμας).
Οσον αφορά τον Μακάριο σε διάγγελμα του στον Κυπριακό λαό στις 20/2/1959,χαρακτηρίζει τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου ως «συνθήκες που θέτουν τα θεμέλια της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας».
Σε επιστολή του προς τον στρατηγό Γρίβα για την Συνθήκη αυτή γράφει:
«..Θεώρησα ότι είχα υποχρέωση να υπογράψω την Συμφωνία,δια της οποίας τίθεται άμεσο τέρμα στην Βρετανική κυριαρχία της νήσου και δημιουργείται μία μικρή Ελλάδα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.Δια της επιτευχθείσης Συμφωνίας,η Κύπρος καθίσταται ανεξάρτητη,τα δικαιώματα που παραχωρούνται στηη τουρκική μειονότητα αποβλέπουν αποκλειστικώς στην εξασφάλιση των τουρκικών συμφερόντων της τουρκικής μειονότητας ,πράγμα το οποίο είμαστε έτοιμοι να εγγυηθούμε και διεθνώς.Η αποφασιστική αρμοδιότητα για την διακυβέρνηση της χώρας και την θέσπιση των νόμων ανήκει αναμφισβήτητα στην Ελληνική πλειοψηφία.Νομίζω ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για την οργάνωση (ΕΟΚΑ) να πάρει σαφή θέση υπέρ της Συμφωνίας.»
Υπάρχει όμως και μία αναφορά του Πρέσβη Δ.Μπίτσιου σχετικά με την στάση του Μακαρίου:
«Ο Μακάριος είχε ξαναδιαβάσει τα κείμενα και κατεχόταν τώρα από αμφιβολίες.Είχε μάλιστα προσθέσει ότι θα δίσταζε να υπογράψει τις συμφωνίες αν του το ζητούσαν στην Διάσκεψη.Συγκεκριμένα όμως σημεία πάνω στα οποία αμφέβαλλε,δεν θέλησε να καθορίσει.Κατέληξε ότι πάντως δεν θα του ήταν δυνατόν να υπογράψει τις συμφωνίες χωρίς να συμβουλευτεί αντιπροσωπευτικούς παράγοντες του Κυπριακού λαού.»
Ο Μακάριος διαφωνώντας προς την Ελληνική κυβέρνηση,θεωρεί την Συμφωνία Ζυρίχης ως «βάση για οικοδόμηση λύσεως» και ζητά να γίνουν δεκτές οι προτάσεις προς τροπολογία.Τότε ο Μακάριος υπογράφει εξαιτίας πιέσεως.
Ο Μακάριος στις 30/11/ 1963 πρότεινε την αναθεώρηση 13 σημείων του Κυπριακού Συντάγματος,διότι η λύση που δόθηκε από τις Συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου αποδείχτηκε εφήμερη.
Για τις συγκεκριμένες Συνθήκες και για τα «13 σημεία» θα ασχοληθούμε και σε άλλο άρθρο.

1) Πηγή : «Μύθος και πραγματικότητα-Ανάλυση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής», 22 τούρκοι ακαδημαϊκοί αναλύουν την τουρκική εξωτερική πολιτική- Τόμος Α΄
2) Πηγή: «Ιστορία της Κύπρου», Συγγραφέας: Στ. Παντελής
3) Πηγή :«Επίτομη Ιστορία της Κύπρου», Συγγραφέας: Στ.Καρκαλέτσης
4) Πηγή: «Διεθνείς πολιτικές και στρατιωτικές συνθήκες και συμβάσεις», Συγγραφέας: Χαραλ. Νικολάου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση