Εχουμε ξεφύγει από την πολιτική και είμαστε πια στο κατ’ εξοχήν πεδίο αρμοδιότητας ενός ιερέα: στην ηθική

Προσπαθώ να αποφεύγω να θίξω θέματα που έχουν να κάνουν με την θρησκεία και την εκκλησία γιατί τόσα χρόνια στο διαδίκτυο έμαθα πως γρήγορα δημιουργούνται συρράξεις μεταξύ πιστών και μη-πιστών, όπου χάνει η μάνα το παιδί, και το παιδί τη μάνα, και χάνεται μαζί και η λογική. Και στο τέλος κερδίζει μόνο η εμπάθεια και η διχόνοια. Κι αντί να μονοιάζουμε, χωριζόμαστε. Αλλά επειδή το κείμενο του φυλλαδίου, από τις πληροφορίες που υπάρχουν, μοιάζει να παίρνει σοβαρές θέσεις υπέρ του λαού και να ασκεί σκληρή κριτική στους άρχοντες του τόπου, θα πω δυο πράγματα.

Πρώτα όμως να εξηγηθώ πως εμένα με ενδιαφέρουν τα πεπραγμένα των ανθρώπων στην ιστορία. Ετσι όταν αναφέρω εδώ τον όρο “Εκκλησία” δεν έχει το θεολογικό του περιεχόμενο, αλλά είναι μια λέξη που χρησιμοποιώ απλώς για να μην λέω συνέχεια οι επίσκοποι, οι ιεράρχες κλπ. Καμμία σχέση λοιπόν η χρήση που κάνει αυτό το ιστολόγιο της λέξης εκκλησία, με την εκκλησία όπως την εννοεί η δογματική και η θεολογία μας. Και όταν επίσης χρησιμοποιώ την λέξη θρησκεία πάλι την οργανωμένη θρησκεία εννοώ, τους ανθρώπους που απαρτίζουν μια ιεραρχία ιερέων, και όχι την πίστη που έχει ο κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος μέσα στην καρδιά του, συμπεριλαμβανομένων φυσικά και των ιερέων.

Εχω να πω λοιπόν πως άργησε πολύ η εκκλησία να πάρει θέση στα όσα γίνονται στην χώρα μας το τελευταίο δεκάμηνο. Και μια και όπως φαίνεται μοιάζει τώρα να παίρνει την θέση του λαού, και να επικρίνει τους άρχοντες (“χώρα υπό κατοχή η ελλάδα”, “Τα πρόσωπα στην πολιτική σκηνή του τόπου μας είναι, εδώ και δεκαετίες, τα ίδια”), έχω να παρατηρήσω πως η ιεραρχία της εκκλησίας γνώριζε πολύ καλά όλα αυτά τα 30-τόσα χρόνια τους άρχοντες και τους πολιτικούς μας. Και την διαφθορά του πολιτικού μας συστήματος γνώριζε. Ελπίζω να μην ισχυρίζεται η ιεραρχία, σε αυτό το φυλλάδιο, ότι τώρα μαθαίνει κάποια πράγματα για το πολιτικό μας σύστημα. Και για το ποιόν του. Εδώ μέχρι και οι ξένοι τα ξέρουν, και το ΔΝΤ. Διότι η εκκλησία, όχι δεν αρνήθηκε τον συγχρωτισμό με τους πολιτικούς, που τώρα περιλαμβάνει στον λόγο της, αλλά και τις χρηματοδοτήσεις τους δέχτηκε για τις οργανώσεις της, τις περίφημες ΜΚΟ, από το ΕΣΠΑ και άλλα προγράμματα και γενικά επωφελήθηκε από την σχέση της με το πολιτικό κατεστημένο για να ενισχύσει τα ιδρύματά της και τις οργανώσεις της.

Κι αφού γνώριζε θα έπρεπε να διαμαρτυρηθεί όταν την καλούσαν στην Βουλή να ορκίσει τους βουλευτές και τους υπουργούς, και να πει ότι έχει έστω την επιφύλαξη ή την υποψία, πως ανάμεσά τους βρίσκονται υποψήφιοι άρχοντες που μπορεί να είναι σοβαρά διεφθαρμένοι. Δεν λέω ότι έχει ευθύνη η εκκλησία για τους βρωμερούς αυτούς ανθρώπους, αλλά το ότι ο αρχιεπίσκοπος, χωρίς να το θέλει και χωρίς να το ξέρει, όρκισε αυτούς που τα πήραν για να αγοράσουμε υποβρύχια που γέρνουν και Απάτσι που πέφτουν, και φάρμακα της μισής δραχμής, δέκα χιλιάρικα, μου πέφτει βαρύ. Εμένα πατριώτες μου πέφτει βαρύ αυτό. Δεν το θέλω, κι ας είμαι αθεος. Διότι είμαι χριστιανός-άθεος, αν με πιάνεις.

Επίσης εκπρόσωποι της εκκλησίας έβλεπα να είναι συχνά παρόντες σε γιορτές, σε εγκαίνια, σε εκδηλώσεις πολιτικών προσώπων αυτού του εν γνώσει της διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος. Και το αντίθετο. Πολλοί εκπρόσωποι (μπορεί θα μου πεις να ήταν οι καλοί αυτοί) του διεφθαρμένου αυτού πολιτικού συστήματος, κλήθηκαν στις δικές της αντίστοιχες εκδηλώσεις.

Κι αυτό που με σκάει πιο πολύ απόλα είναι ότι ενώ ξέρουμε πως οι δήμοι ήταν (είναι ακόμη, ποιος ξέρει;) προπύργιο της ρεμούλας και της διαφθοράς, δεν βρέθηκε ένας μητροπολίτης να καταγγείλει κάποιον δημοτικό άρχοντα της περιοχής του, για την κατασπατάληση των χρημάτων του λαού, όλα αυτά τα χρόνια. Δεν βρέθηκε. Και λέω μέσα μου, δεν μπορεί, δεν μπορεί να μην ήξερε, να μην του είχαν μεταφέρει κάτι. Εδώ τα ξέρουν οι πάντες.

Δεν θέλω την εκκλησία να ανακατώνεται με την πολιτική. Και πιστός να ήμουνα πάλι, νομίζω, αυτό θα ήθελα. Αλλά εδώ δεν έχουμε “πολιτική”. Εδώ έχουμε ένα διαρκές έγκλημα καθοσιώσεως που έφερε την πατρίδα μας στο σημείο να πάρει δάνειο βάζοντας υποθήκη την εθνική μας κυριαρχία. Εχουμε δηλαδή ξεφύγει από την πολιτική και είμαστε πια αλλού. Εκεί που είναι το κατεξοχήν πεδίο αρμοδιότητας ενός θρησκευτικού λειτουργού. Η ηθική.

Αλλά η εκκλησία όλα αυτά τα χρόνια, σιώπησε.

Θραξ o Αναρμόδιος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση