Το Βερολίνο ενισχύεται και πανηγυρίζει

• Το Βερολίνο επιβάλλει τις θέσεις του, ενώ μειδιάματα προκαλούν οι πρωθυπουργικές δηλώσεις!

Ο Γέρμανο-Γαλλικός άξονας θριαμβολογεί στις Βρυξέλλες γιατί θεωρεί ότι επέβαλλε μια νέα προοπτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ιδιαίτερα στην ευρωζώνη, που θα περάσει μέσα από την μερική αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισσαβόνας. Παρά το γεγονός ότι η σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, δίδει στον πρόεδρο της ΕΕ κ. Βαν Ρομπάϊ την εντολή να σχεδιάσει την ολοκληρωμένη πρόταση και να τη φέρει για έγκριση στο Συμβούλιο τον ερχόμενο Δεκέμβριο (πριν σταλεί για επικύρωση στα κράτη μέλη που θα πρέπει να την ολοκληρώσουν ως τα τέλη τους 2013), οι απόψεις Βερολίνου και Παρισιού παραμένουν ισχυρές. Την ίδια ώρα η Αγκελα Μέρκελ με μια επίσκεψη αστραπή στο Λονδίνο επιχείρησε να προσεταιριστεί και το Λονδίνο, υποσχόμενη ορισμένα ανταλλάγματα, στα όσα ζητά η Βρετανία να γίνουν δεκτά, δηλαδή μείωση του Προϋπολογισμού 2013-2020 της ΕΕ και επιστροφή των χρημάτων που παρέμειναν ανενεργά από τις βρετανικές εισφορές.
Η ολοκληρωτική διαφωνία των περισσοτέρων μελών ου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις προτάσεις Γερμανίας – Γαλλίας, σχετικά με τη λειτουργία του μηχανισμού στήριξης που προτίθενται να δημιουργήσουν, οδήγησαν στην αναστολή διαμόρφωσης της τελικής πρότασης και την μετάθεσή της στο Συμβούλιο του Δεκεμβρίου. Μέγας πολέμιος της σχετικής πρότασης αναδείχθηκε και ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής τράπεζας, Ζαν Κλώντ Τρισέ που θεωρεί πως η σχετική πρόταση είναι ελάχιστα ικανοποιητική μιας και δημιουργεί ερωτηματικά στις αγορές για το τι θα προκαλέσει.
Ως φαίνεται οι αντιδράσεις, τόσο της Επιτροπής όσο και χωρών – μελών (ανάμεσα τους και η Ελλάδα) οδηγούν στην απόρριψη της πρότασης για αναστολή ψήφου σε περίπτωση που μια χώρα περάσει υπό την κηδεμονία του μηχανισμού στήριξης. Εντούτοις για λόγους διάσωσης γοήτρου οι Μέρκελ – Σαρκοζί επιμένουν πως το ζήτημα αυτό δεν έχει οριστικά εγκαταλειφθεί.
Το μείζον ζήτημα όμως για Βερολίνο και Παρίσι ήταν να επιδιωχθεί μια μεταβολή της ισχύουσας Συνθήκης της Λισαβόνας που να επιτρέψει κυρώσεις σε βάρος χωρών – μελών της ΕΕ – ειδικότερα της ευρωζώνης- στην περίπτωση δημοσιονομικής απειθαρχίας. Αυτό, παρά το θόρυβο που γέννησε αρχικά έγινε αποδεκτό και πολλοί είναι εκείνοι που στηρίζουν τις ελπίδες τους στην ειδική ομάδα του κ. Βαν Ρομπάϊ, ώστε οι απαιτήσεις για τη μεταβολή της Συνθήκης να είναι ελάχιστες.
Η Βρετανία ο τρίτος ισχυρός πόλος της ΕΕ, παρά το γεγονός ότι δεν συμμετέχει στις αποφάσεις της Ευρωζώνης, αντάλλαξε τη σύμφωνη γνώμη της με το Γάλλο – Γερμανικό σχέδιο κάνοντας αποδεκτή την συζήτηση επί του Προϋπολογισμού της ΕΕ (2013-2020), κάτι που την απασχολεί καθώς το Λονδίνο πέρασε σε σοβαρές μειώσεις του Κρατικού Προϋπολογισμού. Αλλά και η Πολωνία από την πλευρά της ζήτησε την επανεξέταση του θέματος των συντάξεων (χρόνου εργασίας) που επίσης πέτυχε.

Η Ελλάδα
Σε απόλυτη ήττα οδηγήθηκε η Ελλάδα για την οποία ο νέος μηχανισμός στήριξης σημαίνει σκληρότερα μέτρα και περαιτέρω μείωση του δημόσιου τομέα, όπως ακριβώς πρότεινε ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γ. Προβόπουλος. Η ήττα αντανακλά στον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου καθώς ήταν ο ίδιος που είχε δηλώσει ήδη στην προηγούμενη Συνάντηση Κορυφής, ότι είναι αντίθετος στην μεταβολή της Συνθήκης που τώρα δέχθηκε και προσπάθησε να καλύψει επιχειρώντας να πείσει ότι ο ίδιος υπήρξε ο “βράχος” πάνω στον οποίο σταμάτησε η ‘Αγκελα Μέρκελ και ο Νικολά Σαρκοζί, σχετικά με την αναστολή του δικαιώματος ψήφου στις χώρες που κρίνονται ότι παραβιάζουν το Σύμφωνο Σταθερότητας.

Κύκλοι των Βρυξελλών που τους μεταφέρθηκε η πρωθυπουργική δήλωση απάντησαν, αμέσως μετά τη λήξη της Συνάντησης Κορυφής ότι:

“αν και η Ελλάδα ανήκε στις χώρες που αρνήθηκαν την εν λόγω πρόταση πολύ απέχει η στάση της από την δήλωση του κ. Παπανδρέου που μάλλον προεκλογικό χαρακτήρα έχει”!

Στην δική μας εξήγηση πως δεν θα έχουμε εκλογές πριν μια τριετία στην Ελλάδα η απάντηση υπήρξε σαφέστατη:

“μα ο κ. πρωθυπουργός έκανε σαφές πως αν δεν μπορεί υπό τις παρούσες συνθήκες να έχει το αποτέλεσμα που επιθυμεί από τα μέτρα που έχει λάβει, τότε θα ζητήσει λαϊκή συναίνεση προκειμένου να λάβει επιπλέον νέα μέτρα ακόμη κι αν αυτά απαιτούν συνταγματική μεταρρύθμιση, που η παρούσα βουλή δεν μπορεί να πραγματοποιήσει“.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση