Η Μέρκελ μετατρέπει σε Νταχάου την Ε.Ε.

• Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Δωρικός, σκληρός, αλαζονικός ο κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος της φιλοκυβερνητικής δεξιάς γερμανικής εφημερίδας «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» προχθές: «Η Συνθήκη της Λισαβόνας θα αλλάξει». Με στόχο, όπως μας πληροφορεί ο υπότιτλος, να επιτευχθούν «μια ομπρέλα σωτηρίας και σκληρότερες κυρώσεις εναντίον των αμαρτωλών του ελλείμματος».
Με δύσκολα συγκρατούμενη ικανοποίηση, η εφημερίδα πληροφορεί τους αναγνώστες της ότι «το σύμφωνο σταθερότητας της ΕΕ θα τύχει τέτοιας επεξεργασίας, ώστε τα κράτη-μέλη με υψηλά χρέη ή υψηλό έλλειμμα του προϋπολογισμού να τιμωρούνται νωρίτερα και σκληρότερα»!
Αυτή ήταν η ουσία των αποφάσεων της συνόδου κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες, στα τέλη της προηγούμενης εβδομάδας: να τιμωρούνται σκληρότερα και νωρίτερα όποιες χώρες - μέλη της ευρωζώνης και της ΕΕ γενικότερα αποκλίνουν από τη γραμμή δημοσιονομικής πειθαρχίας που επιβάλλει κάθε φορά το Βερολίνο.
Αν υπάρχει ακόμη κάποιος που αμφιβάλλει για το ποιος υπαγορεύει τη γραμμή στην ΕΕ, όπου μεταξύ των 27 ηγετών των χωρών - μελών της ένας -μία στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή- είναι πιο «ίσος» από τους 26 υπόλοιπους, θα μπορούσε να ρίξει μια ματιά στο κύριο άρθρο του προχθεσινού φύλλου των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου.
«Η Σιδηρά Κυρία έβαλε τη σφραγίδα της» ήταν ο εύγλωττος τίτλος. «Η έκβαση της συνόδου κορυφής της ΕΕ αυτής της εβδομάδας ήταν διδακτική ως απόδειξη του πού βρίσκεται η εξουσία στην Ευρώπη» άρχιζε το κύριο άρθρο και συνέχιζε:
«Οι ίδιοι ηγέτες της ΕΕ που επί μήνες πρόβαλλαν ενστάσεις στην αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισαβόνας, την Παρασκευή άλλαξαν πορεία και υιοθέτησαν πρόταση περιορισμένων τροποποιήσεων. Δεν ήταν δύσκολο να βρει κανείς τον λόγο αυτής της αλλαγής στάσης: ήταν πρόταση της Γερμανίας!Αυτό ήταν το τελευταίο μάθημα για το πώς τα προβλήματα της ευρωζώνης με το χρέος ώθησαν τη Γερμανία σε ηγετικό ρόλο ακόμη πιο εξέχοντα από όσο στις ημέρες πριν από την κρίση» υπογράμμιζε η βρετανική εφημερίδα και κατέληγε στο βαρυσήμαντο πολιτικό συμπέρασμα: «Το μέλλον της Ευρώπης θα διαμορφώνεται υποχρεωτικά όλο και περισσότερο από τους θεσμούς, τον κόσμο και τα γεγονότα στη Γερμανία».
Με άλλα λόγια, οι εσωτερικές εξελίξεις στη Γερμανία θα καθορίζουν όλο και περισσότερο το μέλλον της Ευρώπης!
Πρόκειται για μια εφιαλτική προοπτική - τόσο για την Ευρώπη όσο και για την Ελλάδα που μας ενδιαφέρει ειδικότερα. Ελάχιστοι είναι σίγουρα οι Ελληνες που θα ήθελαν να υπάγονται στην πολιτική δικαιοδοσία του εκάστοτε Γερμανού καγκελάριου και βεβαίως η Ενωμένη Ευρώπη ως ψευδώνυμο του Τέταρτου Γερμανικού Ράιχ σε ελάχιστους ευρωπαϊκούς λαούς φαντάζει ελκυστική και επιθυμητή.
Η ανατριχιαστική πρόταση της Γερμανίδας καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ να αφαιρείται το δικαίωμα ψήφου από όποια χώρα παραβιάζει τη δημοσιονομική σταθερότητα (έλλειμμα προϋπολογισμού μέχρι 3% του ΑΕΠ το ανώτατο και δημόσιο χρέος έως 60% του ΑΕΠ), αποκαλύπτει σε όλη της την αγριότητα τη γερμανική αντίληψη για τον χαρακτήρα της ΕΕ.Αφαίρεση δικαιώματος ψήφου μιας χώρας που συμμετέχει σε μια ολοκλήρωση κρατών που καθημερινά υιοθετούν αποφάσεις που την αφορούν άμεσα, σημαίνει χώρα υποτελής, χώρα προτεκτοράτο, χώρα υπόδουλη, που εκτελεί αποφάσεις που παίρνουν άλλοι για τη διοίκησή της!
Και μόνο το γεγονός ότι η Μέρκελ τόλμησε να κάνει τέτοια πρόταση που συνεπάγεται ότι θεωρεί πολύ σημαντικότερο το ύψος του ελλείμματος του προϋπολογισμού μιας χώρας από την υποτέλειά της, τη μετατροπή της σε προτεκτοράτο, υποδηλώνει τα σχέδια του Βερολίνου για το μέλλον της Ευρώπης. Αποκαλύπτει στην πραγματικότητα πώς θα εξελιχθεί η ΕΕ στο άμεσο μέλλον, αν οι λαοί της Ευρώπης δεν φράξουν τον δρόμο στους Γερμανούς του Τέταρτου Ράιχ.
Ο παραλογισμός της γερμανικής θέσης περί στέρησης του δικαιώματος ψήφου στις χώρες της ΕΕ που έχουν έλλειμμα πάνω από 3% του ΑΕΠ γίνεται αντιληπτός με πολύ πρακτικό τρόπο. Αν εφαρμοζόταν σήμερα, τότε από τις 27 χώρες - μέλη της ΕΕ θα έχαναν το δικαίωμα ψήφου οι... 22!!! Από τις 16 χώρες της ευρωζώνης θα είχαν δικαίωμα ψήφου μόνο... 2!!! Το διασκεδαστικό δε είναι ότι σ’ αυτές τις 2 δεν είναι ούτε η Γερμανία, ούτε η Γαλλία, οι οποίες ξεπερνούν και το 3% του ελλείμματος και το 60% του δημόσιου χρέους. Οι δύο χώρες, λοιπόν, που θα αποφάσιζαν για το μέλλον όλης της ευρωζώνης, αν γινόταν δεκτή η γερμανική πρόταση, θα ήταν το... Λουξεμβούργο και η Φινλανδία!

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση