Το τραίνο της καταστροφής

Ίδιας αδιέξοδης πολιτικής συνέχεια. Αύξηση φόρων, μείωση αγοραστικής δύναμης, εξαθλίωση της αγοράς, αδυναμία είσπραξης εσόδων, ανυπαρξία αναπτυξιακών μέτρων, φαύλος κύκλος, αδιέξοδο.

Ίδιας κενής περιεχομένου και οράματος κυβερνητικής πορείας συνέχεια. Αλήθεια οι «υπεύθυνοι» δεν το βλέπουν; δεν το καταλαβαίνουν;

Ακούστε λοιπόν. Κάποιοι από αυτούς και το βλέπουν και το καταλαβαίνουν. Οι περισσότεροι βέβαια ούτε το βλέπουν ούτε το καταλαβαίνουν. Είναι απλά χαρούμενοι που έχουν τίτλο έστω, χωρίς καρέκλα και αρμοδιότητες.

Φανταστείτε λοιπόν την παρακάτω εικόνα. Όλοι τους μοιάζουν σαν να έχουν ανέβει σε ένα roller coaster. Ένα τραινάκι, που έχει πάρει την κατηφορική του διαδρομή, χαμογελούν αμήχανα, ενώ στην πραγματικότητα είναι πανικόβλητοι χωρίς να έχουν καμία δυνατότητα αντίδρασης.

Και ξέρετε γιατί δείχνουν ανήμποροι και έρμαια της κατάστασης που οι ίδιοι δημιούργησαν; Γιατί εκεί, στην εκκίνηση, πριν επιβιβαστούν, δεν κατάλαβαν ή δεν ήθελαν να καταλάβουν τίποτα για την διαδρομή, και έτσι δεν αναρωτήθηκαν και ως εκ τούτου δεν διαπραγματεύθηκαν. Τώρα όμως αυτοί ακολουθούν την κατρακύλα χωρίς να είναι σε θέση ούτε να κάνουν κάτι, αλλά ούτε και να μιλήσουν. Την πορεία, την ελέγχουν άλλοι.

Το θέμα όμως είναι ότι αυτοί οι άλλοι, βρίσκονται απέξω. Στην εξέδρα. Δεν βιώνουν τις συνέπειες της ταχύτατης πτώσης. Τη ζαλάδα. Το φόβο. Την αγωνία. Τον αποκλεισμό. Το χειρότερο όμως είναι ότι οι «υπεύθυνοι» που επιβιβάστηκαν σε αυτό μνημονιακό τραινάκι της καταστροφής δεν ήταν μόνοι τους. Παρέσυραν και τη χώρα μαζί. Γιατί αν ήταν μόνοι τους θα γελούσαμε και θα τους κουνούσαμε μαντήλια.

Όμως να ξέρετε μία αλήθεια. Το τραινάκι αυτό όπως και όλα τα τραίνα κυλάει πάνω σε ράγες. Όσο αντέχουν αυτές ακολουθεί την πορεία του. Όπου το πηγαίνουν αυτές πηγαίνει. Και μόνο αν οι ράγες αλλάξουν πορεία, αλλάζει και αυτό. Και σε αυτό το τραινάκι και σε αυτή τη διαδρομή οι ράγες είναι ο κόσμος. Ο Ελληνικός λαός. Όλοι εμείς.

Και να ξέρετε και κάτι άλλο. Ότι και αυτοί που το ελέγχουν και αυτοί που είναι μέσα, από τις ράγες εξαρτώνται. Αν οι ράγες αλλάξουν πορεία θα αναγκαστούν να ακολουθήσουν η αν δεν το θέλουν, στη καλύτερη περίπτωση για όλους μας και για τη χώρα μας, να πηδήξουν και να φύγουν.

Κάτι τέτοιο έχει ήδη αρχίσει να διαφαίνεται. Γιατί τα αδιέξοδα είναι πια εμφανή. Από την πενία των αποτελεσμάτων της πολιτικής του μνημονίου αλλά και από την έλλειψη οράματος και έμπνευσης της κυβέρνησης και των πολιτικών εξαπτέρυγων της, που την υπηρετούν.

Και επειδή πρέπει να το γράψω έτσι για να φαίνεται με μαύρο μελάνι σε λευκό χαρτί θα θεωρήσω ότι δεν καταλάβατε τι εννοώ. Αναφέρομαι λοιπόν στην κυρία Ντόρα, στον κύριο Καρατζαφέρη, στον κύριο Κουβέλη και τα υπόλοιπα πολιτικά και άλλα, μέλη της σύγχρονης μεταφοράς της κινηματογραφικής οικογένειας Ανταμς, στην πολιτική.

Όλοι αυτοί, παραδομένοι στη στείρα και καταστροφική πορεία του μνημονίου, ενδιαφέρονται μόνο να αγοράσουν πολιτικό χρόνο για να ικανοποιήσουν προσωπικές φιλοδοξίες και να αποκομίσουν μικροπολιτικά οφέλη. Ο χρόνος όμως, όπως αποδεικνύεται καθημερινά, τρέχει αντίστροφα για τη χώρα και το λαό που βιώνει τη σκληρή καθημερινότητα της διαρκούς εντονότερης ύφεσης, που φέρνει το σημείο από το οποίο δεν υπάρχει δυνατότητα επιστροφής όλο και πιο κοντά.

Στην ορολογία των σιδηροδρόμων το σύστημα που σε κομβικά σημεία αλλάζει πορεία στις ράγες, ονομάζεται κλειδί. Αυτό το κλειδί για την χώρα μας είναι ο πολιτικός λόγος του Αντώνη Σαμαρά και το μελετημένο σε βάθος οικονομικό σχέδιο που προτείνει για την νέα πορεία που θα μας απαλλάξει από το μνημόνιο και τις επόμενες εκδόσεις του, και θα μας οδηγήσει σε μια σταθερή αναπτυξιακή προοπτική χωρίς δεσμεύσεις και εξαρτήσεις.

Γιατί μη γελιέστε. Η μνημονιακή λογική, οι δεσμεύσεις της, οι εξαρτήσεις της και τα αδιέξοδα της, κρύβουν μεγάλους και υπαρκτούς κινδύνους που ξεπερνούν την οικονομική κατάσταση της χώρας και απειλούν τα εθνικά μας θέματα και την εθνική κυριαρχία. Και επειδή εμείς σε αυτή την χώρα θέλουμε να ζήσουμε, θέλουμε να την παραδώσουμε στα παιδιά μας καλύτερη και δυνατότερη.

Αυτός είναι και ο λόγος που τα ενορχηστρωμένα σενάρια διαστρέβλωσης των προτάσεων του Αντώνη Σαμαρά, αλλά και οι όποιες προσπάθειες δρομολογηθούν για συνενοχή, είτε δια μέσου εθνικών εκλογών είτε δια άλλων εκβιαστικών διλημμάτων, όχι μόνο δεν έχουν αντίκρισμα, αλλά αποτυγχάνουν οικτρά.

Γιατί ο απλός κόσμος της καθημερινής προσπάθειας για επιβίωση και γνωρίζει και καταλαβαίνει και το κυριότερο έχει ήδη αρχίσει να κουνάει μαντήλια.

Στέφανος Αγιάσογλου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση