Η νέα εποχή αναζητά τους δικούς της ηγέτες

• Οι επαγγελματίες πολιτικοί, όπως τους ξέραμε στην Ελλάδα, σύντομα τελειώνουν. Εκτός των εγκληματικών λαθών του παρελθόντος που τους βαρύνουν, η νέα εποχή που ανέτειλε στην Ελλάδα με την κηδεμονία του ΔΝΤ, θα είναι αφορμή για να φανεί ξεκάθαρα «τι ψάρια πιάνουν»

Οι αλλαγές είναι καταλυτικές και επιβάλλονται με δραματικό τρόπο την ύστατη ώρα. Η κοινωνία έχει δίκιο να αισθάνεται εκβιαζόμενη. Η μεταπολιτευτική δημοκρατία οδηγούσε τη χώρα επί 36 χρόνια, μέχρι που της ανάγγειλε ότι πτωχεύει… Το δίλημμα, με την προοπτική να αποφευχθεί η πτώχευση, τέθηκε ακαριαία στην αποσβολωμένη κοινωνία: «Είτε θα πάτε το επίπεδο ζωής σας 15 ή 20 χρόνια πίσω, είτε θα χαθείτε όλοι μαζί…».
Δεν μπορεί κάποιος να μην παρατηρήσει την τεράστια απόσταση που χωρίζει την πολιτική τάξη από το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας. Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι του είναι άγνωστη η εικόνα πολιτικών που, από τη μία πλευρά, ψηφίζουν υπέρ του μνημονίου και, από την άλλη, εμφανίζονται στις τηλεοράσεις με δακρύβρεχτες δηλώσεις να πάσχουν για τα δεινά που αυτό προκαλεί; Παραδείγματα τέτοιας αμφίσημης συμπεριφοράς είχαμε και πρόσφατα με αφορμή το Προεδρικό Διάταγμα για τα εργασιακά… Όχι μόνο από το ΠΑΣΟΚ, αλλά και από τον ΛΑΟΣ και από ανεξάρτητους βουλευτές.
Το κλίμα τύρβης το είδαμε στη Βουλή, με την αξιωματική αντιπολίτευση να απορρίπτει το μνημόνιο, δεσμευόμενη ταυτόχρονα ότι θα το εφαρμόσει… Οι πολιτικοί ολοφάνερα είναι αποκομμένοι από τα προβλήματα των πολιτών και της οικονομίας. Η πυροσβεστική τους διάθεση την ύστατη ώρα για να αποσοβηθεί το μοιραίο, και ο ξαφνικά μεγεθυνόμενος πατριωτισμός τους δεν προσφέρουν σωσίβιο σωτηρίας.
Η φορομανία που εκδηλώνεται στα μόνιμα υποζύγια (ειλικρινείς επιχειρηματίες, μισθωτούς και συνταξιούχους) αποτελεί μια καλή λύση για να αποσοβηθεί προσώρας το αδιέξοδο. Την ίδια στιγμή βέβαια τίποτε δεν αλλάζει στο βαθύτατα διεφθαρμένο κράτος, που επί χρόνια είχε πρωταρχικό νόμο τη συναλλαγή.
Επί σειρά ετών στελέχη του κρατικού και του ιδιωτικού τομέα ανδρώνονταν, με πρότυπα την αδιαφάνεια και το κομματικό σύρσιμο. Αλλά στη δύσκολη ώρα όλα εξαφανίστηκαν, ενώ πολλά εξ αυτών δεν δίσταζαν στις επαφές τους να λένε, δήθεν με νόημα, ότι η χώρα οδεύει προς τη χρεοκοπία και καλό θα είναι να μεταφέρουμε τις καταθέσεις μας στο εξωτερικό… Και οι προαναφερόμενοι με την ευρεία έννοια συμπεριλαμβάνονται στο προς συνταξιοδότηση πολιτικό προσωπικό, που σύσσωμο ταπείνωσε τη χώρα.

ΥΓ: Και επειδή η φύση απεχθάνεται το κενό, είναι βέβαιο ότι από την κρίση θα εξέλθει ένα νέο δυναμικό για τη χώρα, η εντιμότητα του οποίου δεν θα αμφισβητείται.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση