Αποσπάσματα από τα Πρωτόκολλα της Σιών

Απάνθρωπα σχέδια μίας ομάδας... σοφών!!!

Το κείμενο αυτό είναι αποσπάσματα από τα πρωτόκολλα των σοφών της Σιών. Δεν γνωρίζω αν τα πρωτόκολλα είναι αληθινά ή ψεύτικα. Επίσημα οι Εβραίοι λένε ότι είναι μια απάτη κι ότι είναι ψεύτικα.
Αυτό που αντιλαμβάνομαι όμως είναι, ότι όλα όσα αναφέρονται παρακάτω, έχουν συμβεί στην ζωή μας ή κοντεύουν στην... πραγματοποίησή τους. Το κείμενο είναι μεγάλο, παρόλο που πήρα κάποια αποσπάσματα από τα κεφάλαια, αλλά όλα τα παρακάτω είναι σημαντικά κι έτσι δεν μπόρεσα να αφαιρέσω κάτι περισσότερο.
Τα συνολικά κεφάλαια είναι 24. Αυτά τα κείμενα ανακαλύφθηκαν πριν από έναν αιώνα και δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά το 1905 στην Ρωσία από κάποιον καθηγητή Σέργιο Νείλο.
Από αντίγραφο της Ρωσικής έκδοσης που υπάρχει στον κατάλογο βιβλίων του Βρετανικού μουσείου, έγινε η παρακάτω έκδοση το 1920.
Τhe Jewish peril. Protocols of the Learned Elders of Zion (Λονδίνο 1920)
Ακολουθούν αποσπάσματα από τα πρώτα κεφάλαια που νομίζω είναι και τα σημαντικότερα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’
Στις μέρες μας η δύναμη των χρημάτων,αντικατέστησε την εξουσία των φιλελεύθερων κυβερνήσεων. Υπήρξε καιρός, κατά τον οποίο κυβερνούσε η πίστη και τα ιδανικά. Η ιδέα της ελευθερίας είναι απραγματοποίητη διότι κανείς δεν γνωρίζει να την χρησιμοποιήσει με το πρέπον μέτρο.Αρκεί ν’ αφήσει κάποιος για κάποιον χρόνο τον λαό να αυτοκυβερνηθεί, οπότε αυτή η αυτονομία θα μεταβληθεί σε αναρχία.Και τότε αναφύονται διχόνοιες, έριδες, οι οποίες μεταβάλλονται ταχύτατα σε κοινωνικές διαμάχες, οι οποίες υποσκάπτουν και αφανίζουν τα κράτη.
Εαν ένα κράτος εξαντλείται με διαμάχες και πολιτικές ταραχές, ή εμφύλιες έριδες, πέφτει στο έλεος των εξωτερικών εχθρών και δύναται να θεωρείται τελείως χαμένο.Είναι τότε στην εξουσία μας. Η κυριαρχία του κεφαλαίου το οποίο είναι εντελώς στα χέρια μας του εμφανίζεται σαν μια σανίδα σωτηρίας στην οποία εξαναγκάζεται να κρατηθεί για να μην καταποντιστεί.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β’
Οι επιλεγμένοι διοικούντες απο μας, που προέρχονται απο τον λαό με βάση την δουλικότητά του χαρακτήρα τους, δεν θα είναι πρόσωπα ικανά για την διακυβέρνηση της χώρας. Έτσι θα αποβούν εύκολα πιόνια στο παιχνίδι μας, στα χέρια των σοφών και πνευματικών συμβούλων μας, των ειδικών μας, που ανετράφησαν από την παιδική τους ηλικία με τον σκοπό να διοικήσουν τις υποθέσεις ολόκληρου του κόσμου.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ’
Μπορώ ήδη να σας αναγγείλω ότι είμαστε κοντά στο τέλος του σκοπού μας. Με λίγο ακόμη δρόμο, ο κύκλος του συμβολικού φιδιού ( ο οποίος παριστάνει τον λαό μας ) θα κλείσει. Κι όταν αυτός ο κύκλος κλείσει, όλα τα κράτη της Ευρώπης θα περισφιχτούν σ’ αυτόν.
Η συνταγματική πλάστιγγα θα ανατραπεί όχι σε πολύ χρόνο, διότι την έχουμε στρεβλώσει για να μην σταματάει να αποκλίνει απο το ένα ή το άλλο μέρος μέχρι ο ζυγός να φθαρεί. Οι κυβερνώντες αφού δεν έχουν πλέον επαφή με τον λαό, δεν μπορούν να συνεννοηθούν μαζί του και να ισχυροποιηθούν εναντίον των προσώπων τα οποία εποφθαλμιούν την εξουσία. Η οξυδερκής ισχύς των κυβερνώντων και η τυφλή ισχύς του λαού, διαιρεμένα απο εμάς, έχουν χάσει όλη την σπουδαιότητά τους. Και χωρισμένη όπως είναι αυτή η ισχύς είναι τόσο ανίσχυροι όσο ο τυφλός χωρίς το μπαστούνι του.
Οι αστείρευτα φλύαροι έχουν μεταβάλλει τις συνεδρίες των κοινοβουλίων και τις διοικητικές συγκεντρώσεις σε ρητορικές παλαίστρες.Θρασείς δημοσιογράφοι επιτίθενται καθημερινά κατά της κυβέρνησης. Οι καταχρήσεις της εξουσίας θα παρασκευάσουν τελικά την πτώση όλων των πολιτευμάτων, και όλα θα ανατραπούν απο τα χτυπήματα του μαινόμενου πλήθους.
Οι λαοί είναι δεσμευμένοι στην βαριά εργασία ισχυρότερα απ’ ότι δέσμευε αυτούς η αιχμαλωσία και η δουλεία. Ήταν δυνατόν κάποιος ν’ απελευθερωθεί από την αιχμαλωσία η την δουλεία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Ήταν δυνατόν κάποιος να συνθηκολόγηση μ’ αυτά, αλλά δεν ήταν δυνατόν ν’ απαλλαγεί από την αθλιότητά του. Τα δίκαια τα οποία έχουμε εισάγει στις νομοθεσίες είναι μεν κανονικά για τις μάζες αλλά όχι πραγματικά.
Όλα αυτά τα δήθεν ‘’δίκαια του λαού’’ δεν υφίστανται παρά μόνο στην φαντασία. Δεν είναι ποτέ πραγματοποιήσιμα. Διότι τι σημαίνει για τον φτωχό εργάτη τον καμπουριασμένο απο την επίπονη εργασία του, τον συντετριμμένο απο την τύχη του,το δικαίωμα να δίνουμε στους φλύαρους την δυνατότητα να φλυαρούν, στον τύπο το δικαίωμα να γράφει διάφορες ανοησίες, αφού οι εργαζόμενοι δεν προσπορίζονται άλλα οφέλη απο την νομοθεσία, παρά τα άθλια ψίχουλα που πετάμε απο τα τραπέζια μας, σε αντάλλαγμα ευνοϊκής ψήφου στα παραγγέλματά μας, στα όργανά μας, στους πράκτορές μας;; Τα δημοκρατικά δίκαια γι’ αυτούς του δύσμοιρους είναι πικρή ειρωνεία. Η ανάγκη σχεδόν καθημερινής εργασίας δεν τους επιτρέπει να τα απολαύσουν, απεναντίας τους αφαιρείται η εγγύηση του σταθερού και ασφαλούς κέρδους, και τους θέτει σε εξάρτηση των απεργιών, των πατρώνων ή των συντρόφων τους.
Θα εμφανιστούμε σαν απελευθερωτές του εργάτη απο αυτόν τον ζυγό, όταν θα του προτείνουμε να εισέλθει στις τάξεις της στρατιάς των σοσιαλιστών, των κομμουνιστών, των αναρχικών, τους οποίους πάντοτε υποστηρίζουμε με το πρόσχημα αλληλεγγύης μεταξύ των μελών του δικού μας κοινωνικού μασωνισμού.
Με την σημερινή βάση της επιστήμης αυτής ( των κοινωνικών τάξεων ), όπως εμείς την διαστρέψαμε, ο λαός, πιστεύοντας τυφλά στον έντυπο λόγο, τρέφει λόγω της πλάνης την οποίας εισάγαμε στην αμάθειά του,έχθρα απέναντι όλων των καταστάσεων τις οποίες νομίζει ανώτερες απο αυτόν, διότι δεν καταλαβαίνει και δεν αντιλαμβάνεται την σπουδαιότητα της κάθε κατάστασης.
Η έχθρα αυτή θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο συνέπεια της οικονομικής κρίσης η οποία σε λίγο διάστημα θα σταματήσει την κίνηση του χρηματιστηρίου και της βιομηχανίας.
Όταν δε, με όλα τα υπόγεια μέσα τα οποία διαθέτουμε, δυνάμει των χρημάτων, τα οποία είναι εξ ολοκλήρου στα χέρια μας, θα δημιουργήσουμε μια γενική οικονομική κρίση, θα εξαπολύσουμε στους δρόμους ολόκληρα πλήθη εργατών σε όλες ταυτόχρονα τις χώρες της Ευρώπης.
Τα πλήθη αυτά, θα αρχίσουν με ηδονή να χύνουν το αίμα εκείνων τους οποίους φθονούν απο την παιδική τους ηλικία, λόγω της απλοϊκότητας της μάθησής τους και θα λεηλατήσουν τα υπάρχοντά τους. Δεν θα θίξουν τις δικές μας περιουσίες, διότι η στιγμή της επίθεσης θα μας είναι γνωστή, και έτσι θα έχουμε λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να τις προφυλάξουμε (Ελβετικές τράπεζες).
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ’
Κάθε δημοκρατία διέρχεται από διάφορα στάδια. Το πρώτο στάδιο μοιάζει με τις πρώτες μέρες ενός τυφλού που παραπατάει και πέφτει κάθε λίγο. Το δεύτερο είναι το στάδιο της δημαγωγίας από την οποία γεννιέται η αναρχία. Κατόπιν έρχεται αναπόφευκτα ο δεσποτισμός, όχι βέβαια δεσποτισμός νόμιμος και δηλωμένος και επομένως υπεύθυνος, αλλά δεσποτισμός αόρατος και άγνωστος πλην όμως αισθητός. Δεσποτισμός ασκούμενος από μυστικές οργανώσεις που ενεργούν με πολύ λιγότερη ευσυνειδησία καθότι ενεργούν υπό την σκέπη διαφόρων πρακτόρων (κυβερνητών) των οποίων η αλλαγή όχι μόνον δεν την βλάπτει αλλά και την ενισχύει, αφού απαλλάσσει αυτόν (τον δεσποτισμό) από το να δαπανά τους πόρους του και να τους ανταμείβει για μακριές εκδουλεύσεις.
Είναι αναγκαίο να καταστρέψουμε την πίστη,να αποσπάσουμε από τον νου των ανθρώπων την αρχή της θεότητας, της αγάπης γενικότερα και να την υποκαταστήσουμε με τους υλικούς υπολογισμούς και τις υλικές ανάγκες.
Για να μην έχουν οι άνθρωποι τον καιρό να σκέπτονται και να εξετάζουν τα περί εαυτών πρέπει να τους αποσπούμε μέσω της βιομηχανίας και του εμπορίου.Μ’ αυτόν τον τρόπο όλα τα έθνη θα επιζητούν να κερδίζουν για ίδιο όφελος,και δεν θα αντιληφθούν τον κοινό εχθρό τους.
Αλλά για να είναι δυνατόν η ελευθερία να μπορέσει να διαλύσει και να καταστρέψει εντελώς την κοινωνία των ανθρώπων,είναι ανάγκη να καταστήσουμε την κερδοσκοπία βάση της βιομηχανίας. Έτσι, κανείς που ασχολείται και ζει από την βιομηχανία δεν θα έχει στην πραγματικότητα κέρδη, αλλά αυτά θα διοχετεύονται σε κερδοσκοπικές επιχειρήσεις, δηλαδή θα έρχονται - αυτά τα κέρδη - στα ταμεία μας.
Ο έντονος ανταγωνισμός για την υπεροχή, οι συγκρούσεις του οικονομικού βίου θα δημιουργήσουν, και έχουν ήδη δημιουργήσει, κοινωνίες απογοητευμένες, ψυχρές και χωρίς καρδιά.Οι κοινωνίες αυτές θα έχουν μια έντονη απέχθεια προς την ανώτερη πολιτική και την θρησκεία.Ο μόνος τους οδηγός θα είναι ο υπολογισμός –τα χρήματα– προς τα οποία θα έχουν αληθινή λατρεία, εφόσον μπορούν να έχουν υλικές απολαύσεις μέσω αυτών.
Τότε οι κατώτερες τάξεις των ανθρώπων θα μας ακολουθήσουν στην πάλη εναντίων των κυβερνώντων, όχι για να κάνουν καλό, ούτε για ν’ αποκτήσουν πλούτο, αλλά από μίσος και μόνο κατά των προνομιούχων.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε’
Ποιά μορφή διακυβέρνησης να δώσει κάποιος στις κοινωνίες τις γεμάτες διαφθορά, εκτός από τον δεσποτισμό; Θα κανονίσουμε μηχανικά όλες τις πράξεις του πολιτικού βίου των υπηκόων μας με νέους νόμους. Οι νόμοι αυτοί θα καταργήσουν μια προς μια όλες τις μεγάλες ελευθερίες, οι οποίες χορηγήθηκαν στους λαούς, και η βασιλεία μας θα εκδηλωθεί μέσω ενός δεσποτισμού τόσο επιβλητικού, ώστε να είναι σε θέση οποιαδήποτε στιγμή να κάνει τον καθένα που θα θελήσει να μας κάνει αντιπολίτευση ή θα είναι δυσαρεστημένος, να σωπάσει.
Μια παγκόσμια συμμαχία των λαών θα ήταν δυνατόν να μας υποτάξει σε κάποιο διάστημα, αλλά προστατευόμαστε απ’ αυτό, λόγω των βαθιών σπερμάτων της διχόνοιας την οποία δεν είναι πλέον δυνατόν να αποσπάσουν οι λαοί από την καρδιά τους. Αντιτάξαμε τον έναν απέναντι από τον άλλο με τα ατομικά και εθνικά συμφέροντα, τα θρησκευτικά και εθνικά μίση τους, τα οποία έχουμε καλλιεργήσει εδώ και είκοσι αιώνες. Και γι’ αυτό, καμιά κυβέρνηση δεν θα βρει πουθενά βοήθεια. Κάθε κυβέρνηση θα αντιληφθεί ότι μια συνεννόηση εναντίον μας θα είναι επιβλαβής για τα συμφέροντά της. Είμαστε πανίσχυροι. Πρέπει να μας λαμβάνουν υπ’ όψιν. Όλες οι κυβερνήσεις δεν θα μπορούν να συνάψουν ακόμη και την πιο ασήμαντη συμφωνία χωρίς εμείς να είμαστε παρόντες.
Το κεφάλαιο για να έχει τα χέρια του ελεύθερα, οφείλει να πετύχει το μονοπώλιο της βιομηχανίας και του εμπορίου. Αυτό ακριβώς πραγματοποιεί καθημερινά ένα αόρατο χέρι σε όλα τα μέρη του κόσμου. Η ελευθερία αυτή θα δώσει την πολιτική ισχύ στους βιομηχάνους, ο δε λαός θα υποταχθεί σ’ αυτούς. Μας ενδιαφέρει περισσότερο ν’ αφοπλίζουμε τους λαούς, η να τους ωθούμε σε πόλεμο. Μας ενδιαφέρει περισσότερο να εξυπηρετούμε προχωρημένα πάθη προς όφελός μας, η να τα καταπραΰνουμε. Μας ενδιαφέρει περισσότερο να γινόμαστε κύριοι των ιδεών των άλλων, παρά να σχολιάζουμε ή να αποκρούουμε αυτές τις ιδέες. Η μεγάλη πρόκληση της κυβέρνησής μας είναι να καταφέρουμε να εξασθενίζουμε το δημόσιο φρόνημα μέσω της κριτικής,να κάνουμε τους λαούς να χάσουν την συνήθεια να σκέπτονται, διότι η σκέψη δημιουργεί την αντιπολίτευση, όπως και να μετατρέπουμε τις δυνάμεις των σκεπτόμενων ανθρώπων σε ρητορικές αψιμαχίες.
Θα οικειοποιηθούμε την φυσιογνωμία όλων των κομμάτων, όλων των τάσεων και θα διδάξουμε τους ρήτορές μας, οι οποίοι θα μιλούν τόσο πολύ, ώστε ο κόσμος να απηυδήσει ακούγοντάς τους. Για να χειραγωγήσουμε την κοινή γνώμη πρέπει να την κάνουμε περίπλοκη, εκφράζοντας από διάφορες μεριές και για μεγάλο διάστημα, τόσες αντιφατικές γνώμες, ώστε οι άνθρωποι να χαθούν τελικά μέσα σ’ αυτόν το λαβύρινθο, έτσι ώστε εν τέλει θα θεωρήσουν οτι δεν αξίζει κανείς να έχει γνώμη για την πολιτική.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤ’
Σε λίγο διάστημα θα ιδρύσουμε γιγάντια μονοπώλια, δεξαμενές του κολοσσιαίου πλούτου, στα οποία ακόμη και αυτοί που θα έχουν μεγάλες περιουσίες, θα εξαρτώνται με τέτοιον τρόπο, ώστε να καταβροχθιστούν από αυτά.
Για να καταστρέψουμε τις βιομηχανίες των κρατών , θα αναπτύξουμε την κερδοσκοπία και την τάση για πολυτέλεια, η οποία καταβροχθίζει τα πάντα. Θα συντελέσουμε στην αύξηση των ημερομισθίων , η οποία όμως κανένα όφελος δεν θα φέρει στους εργαζόμενους, διότι θα προκαλούμε συγχρόνως υπερτίμηση των ειδών πρώτης ανάγκης, επικαλούμενοι, όπως θα ισχυριζόμαστε, την παρακμή της γεωργίας και κτηνοτροφίας, και επιπλέον, θα υποσκάπτουμε βαθιά τις παραγωγικές πηγές, συνηθίζοντας τους εργαζόμενους στην αναρχία και τις διασκεδάσεις, και λαμβάνοντας κάθε μέτρο για να απομακρύνουμε τους διανοούμενους.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ζ’
Η αύξηση των εξοπλισμών και του προσωπικού της αστυνομίας είναι αναγκαίο συμπλήρωμα στο σχέδιό μας. Πρέπει να μην υπάρχουν πλέον στα κράτη, εκτός από εμάς , μάζες απόρων, λίγοι εκατομμυριούχοι, αφοσιωμένοι σε μας , αστυνομικοί και στρατιώτες. Σε όλη την Ευρώπη όπως και σε άλλες ηπείρους οφείλουμε να προκαλούμε ταραχές, διχόνοια και μίσος. Το όφελος είναι διπλό. Αφ’ ενός θα κάνουμε όλες τις χώρες να μας σέβονται, εφόσον θα αντιλαμβάνονται ότι μπορούμε όποτε θελήσουμε, να προκαλέσουμε αταξία, ή ν’ αποκαταστήσουμε την τάξη. Όλες αυτές οι χώρες θα συνηθίσουν έτσι να μας θεωρούν αναγκαίο βάρος. Αφ’ ετέρου, οι μηχανορραφίες μας θα περιπλέξουν όλα τα νήματα τα οποία θα έχουμε στήσει στα υπουργεία των κρατών, τόσο μέσω της πολιτικής όσο και μέσω των οικονομικών συμβάσεων, και οικονομικών υποχρεώσεων.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Θ’
Εμείς είμαστε εκείνοι από τους οποίους προέρχεται ο τρόμος, που έχει καταλάβει τα πάντα. Έχουμε στην υπηρεσία μας ανθρώπους όλων των αρχών, όλων των δογμάτων, επανορθωτές της μοναρχίας, δημαγωγούς, κοινωνιστές, στασιαστές και κάθε είδους ουτοπιστές. Έχουμε ζέψει όλο τον κόσμο στην εργασία. Καθένας από αυτούς υποσκάπτει και τα τελευταία λείψανα της εξουσίας, και προσπαθεί ν’ ανατρέψει οτιδήποτε ακόμη μένει όρθιο. Όλα τα κράτη υποφέρουν απ’ αυτές τις ραδιουργίες, ζητάνε τη γαλήνη, είναι έτοιμα να θυσιάσουν τα πάντα για την ειρήνη. Αλλά δεν θα τους δώσουμε την ειρήνη, εφόσον δεν αναγνωρίσουν την υπέρτατη κυβέρνησή μας φανερά και με ταπείνωση.
Βάλαμε χέρι στην δικαιοσύνη, στις εκλογές, στον τύπο, στην ατομική ελευθερία και προπαντός στην εκπαίδευση και την ανατροφή, τα οποία είναι οι ακρογωνιαίοι λίθοι της ελεύθερης ύπαρξης. Έχουμε αποκτηνώσει την νεολαία με ανατροφή βασιζόμενη σε αρχές και θεωρίες ψεύτικες, όπως γνωρίζουμε, αλλά εμπνευσμένες από εμάς".

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση