Οι δύο δρόμοι

• Γράφει ο Μακεδών

Από μικρό παιδί που πρωτοπήγα σχολείο η αρχαία ιστορία των Ελλήνων ήταν τότε στα μαθητικά μου μάτια κάτι το υπερφυσικό. Βέβαια μετά όταν μαθαίνεις την Ιουδαϊκή θρησκεία λίγο τα μπερδεύεις, αλλά σαν έχεις άξιους δασκάλους, όχι και όλοι, πολύ σύντομα γίνονται ξεκάθαρα τα πράγματα και αντιλαμβάνεσαι ότι αποτελείς την συνέχεια ενός σπουδαίου πολιτισμού, και μιας απίστευτης φιλοσοφίας που επηρεάζει μέχρι σήμερα λαούς, πολιτισμούς, επιστήμες, πολιτική.

Η πιο διδακτική ιστορία που δεν είναι δυνατόν να ξεπερασθεί, είναι η ιστορία του μυθικού Ηρακλή. Στο δίλημμά του ποιος είναι ο σωστός δρόμος που πρέπει να ακολουθήσει, είναι γνωστό ότι ακολούθησε τον δύσκολο δρόμο που τον οδήγησε στην αθανασία στην μνήμη των ανθρώπων.

Βεβαίως υπάρχουν χιλιάδες ιστορίες από τον ανεξάντλητο θησαυρό των αρχαίων Ελλήνων που η διήγησή τους είναι παράδειγμα προς μίμηση ή προς αποφυγή.

Γιατί θα αναρωτηθείτε τα αναφέρω αυτά. Επιμένω πάντα ότι αν βρίσκεσαι σε εξαιρετικά δύσκολη θέση στην ζωή σου, ανατρέχεις στις ρίζες σου στο παρελθόν σου για να βρεις λύσεις και το κουράγιο.

Πως είναι η Ελλάδα στο κατώφλι του 2012; Μια χώρα χωρίς προοπτική, χωρίς μέλλον και έτοιμη να καταρρεύσει. Μπορούμε να το επιτρέψουμε αυτό; Είναι δυνατόν να παραδώσουμε την χώρα στο έλεος των αλητών τοκογλύφων που έχουν συμμάχους στην διακυβέρνηση της χώρας;

Η δική μου απάντηση είναι όχι.

Πάντα είχα καθαρές θέσεις για την πορεία της χώρας, ότι δηλαδή πρέπει να υπάρχει αλληλεγγύη και κοινωνική δικαιοσύνη. Η πρόοδός της εξαρτάται πάντα από τις αποφάσεις που παίρνουν οι πολίτες της.

Αν λοιπόν διαλέξουν τον δρόμο της υποταγής και της πλήρους εξαχρείωσης όπως προστάζουν οι έμποροι των ψυχών με συμμάχους τα άθλια ΜΜΕ τότε είναι βέβαιο ότι η πορεία αυτού του λαού θα είναι καταστροφική. Η έννοια της γενναιότητας έχει αντικατασταθεί με την υποταγή, και η αγάπη για την εργασία με την τεμπελιά την διαφθορά και την απάτη. Ότι δηλαδή μας δίδαξαν οι πρόγονοί μας για το καλό και αγαθό εμείς να το αντιστρέψουμε και να εξαθλιωνόμαστε συνεχώς. Αυτός είναι ο εύκολος δρόμος όσο και αν τον περιγράφω με μελανά χρώματα. Έτσι πορεύονταν οι Έλληνες αρκετά χρόνια μέχρι σήμερα. Φυσικά ήδη γεύονται τους καρπούς της παρακμής και ίσως της φυσικής τους εξαφάνισης.

Ο δύσκολος όμως δρόμος, αυτός που έχει μόχθο, πατριωτική αντίληψη για την προσπάθεια αναβάθμισης της χώρας, την διαφορετικότητα στις σχέσεις των ανθρώπων, την πιεστική παρουσία όλων με τα όποια μέσα έχει ο καθένας στην εξευτελιστική και ολέθρια πορεία των παράνομων πλέον κυβερνώντων, την οργάνωση αντίστασης σε κάθε χωριό, μικρή πόλη ή γειτονιές και συνοικίες στις μεγαλουπόλεις, την καθημερινή και συλλογική μάχη για τα χωράφια, την ζωική παραγωγή, την αλληλεγγύη στα εργοστάσια αυτός είναι ένας άλλος δρόμος, είναι ο δρόμος που οδηγεί στην δόξα και την καταξίωση των ανθρώπων. Η επιλογή είναι δική μας και το τέλος της προσπάθειας αμείβει ένα λαό ανάλογα με τις επιλογές του. Ένα φωτεινό σύγχρονο παράδειγμα είναι η Ισλανδία που μια χώρα μερικών χιλιάδων ανθρώπων ανέτρεψε τους επίορκους ηγέτες της και άλλαξε τελείως τα δεδομένα. Φυσικά για τους αλητοτραπεζίτες τοκογλύφους με τις διασυνδέσεις τους στα ΜΜΕ δεν υπάρχει σαν χώρα. Μήπως ήλθε η ώρα να ακολουθήσουμε και εμείς το παράδειγμα των Ισλανδών;

Άλλωστε και η ιστορία μας βοηθάει να επιβεβαιώσουμε την καταγωγή μας και ας έλθουμε δεύτεροι στην απελευθέρωση των δεσμών που εντελώς ελεεινά μας επιβλήθηκαν.

Οι δύο δρόμοι είναι μπροστά μας, σε μας ανήκει η απόφαση.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση