Αυτοί παίρνανε, εμείς πληρώνουμε... Τι να κάνουμε...

• Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Η διαπλοκή είναι αλανιάρα, κοινώς ελευθερίων ηθών, που λέμε κι εμείς του κλασσικού. Τουτέστιν δεν έχει μπέσα, ήθος, αναστολές. Τα κάνει όλα και δεν σιχαίνεται. Με τρεις στόχους φυσικά: χρήμα, χρήμα, χρήμα. Και για να το πούμε πιο σωστά, το δικό σου χρήμα Έλληνα μου, μνημονιακέ δανειολήπτη. Αυτό που χρωστάς και θα πληρώνεις για την επόμενη τριακονταετία. Μονίμως δε βρίσκεται σε αναζήτηση ευκαιριακών πολιτικών συντρόφων. Διότι η διαπλοκή, αδέρφια, για να κάνει τις δουλειές της, θέλει και τις άκρες της. Ως εξωθεσμική, χρειάζεται θεσμικούς νταραβεριτζήδες. Τους οποίους, φυσικά, τους αλλάζει σαν τα πουκάμισα.

Δείτε τα εξώφυλλα και τα δελτία πως αλλάζουν αγάπες και προτιμήσεις. Φύγε εσύ, ελά εσύ. Πολλοί πρόθυμοι.

Τα δε «σπίτια» είναι πολλά. Άλλα λειτουργούν ως κανάλια, άλλα ως τράπεζες, τεχνικές εταιρείες και πάει λέγοντας.

Και στις άλλες χώρες υπάρχουν αυτά. Η Μαφία στην Αμερική ξεκίνησε ληστεύοντας βενζινάδικα, πουλώντας προστασία σε μπαρ, μανάβικα και πόρνες. Ο Τζόνυ Τόριο ή Τζόνυ η «Αλεπού», ο Μέγιερ Λάνσκυ και τα άλλα νεοφιλελεύθερα παιδιά του «αμερικανικού ονείρου», ξεκινήσανε με το κουμπούρι, το στιλέτο και το ρόπαλο. Σήμερα οι απόγονοι τους ασχολούνται με δημόσια έργα, την αποκομιδή και διαχείριση απορριμμάτων. Κι αυτοί είχαν στο pay roll πολιτικούς, δικαστές και δημοσιογράφους. Σήμερα την προστασία στα μαγαζιά την πουλάνε νέα φυντάνια, Κοσοβάροι και άλλοι. Η αριστοκρατία του εγκλήματος όμως είναι πλέον καθεστώς με, σχετικά, καθαρά χέρια. Όμως εκεί, δεν είναι αυτοί οι κανόνας. Πως το λέγανε οι θεωρητικοί του μαρξισμού; Η πρωτογενής συσσώρευση γίνεται με εγκληματική πράξη. Δεν είμαι μαρξιστής, δεν συμφωνώ με τη γενίκευση, αλλά εν προκειμένω είχε δίκιο ο Κάρολος.

Εδώ, στο Gau του Νότου δεν ληστέψανε βενζινάδικα, ούτε το ρίξανε στην πορνοβοσκεία. Απλώς τρυπώσανε στα κενά των μπαταρισμένων θεσμών μας, βρήκανε και μια πρόθυμη στρατιά από ξελιγωμένους «προοδευτικούς» κι ενοχικούς «αστούς», δημοσιογραφούντες και κομματαρχαίους και στήσανε κατευθείαν τη μπίζνα, παραλείποντας τον κύκλο του αίματος. Δεν την στήνανε στις σκοτεινές αλέες να περάσει ο ανυποψίαστος Λαός για να του την δώσουν κατακέφαλα και να φύγουν τρέχοντας με το πορτοφόλι και το ρολόϊ. Ήταν αλλιώτικο κόλπο. Οι δουλειές επί χρόνια στηνόντουσαν σε γεύματα, κότερα και σε υπουργικά γραφεία. Προκαθορισμένο τίμημα, δέκα εκατομμύρια νοματαίοι για πελάτες, σικέ διαδικασίες και ναυαρχίδες των ΜΜΕ έτοιμες για όλα. Έτσι τα καλόπαιδα μας κουρεύανε με την ψιλή. Εμείς δανειζόμασταν, αυτοί τα παίρνανε και τα παίρνανε και ξαναπαίρνανε. Και τώρα πληρώνουμε.

Λοιπόν, θα μου πουν πάλι μερικοί, καλές οι διαπιστώσεις, αγαπητέ, πες μας όμως για την ταμπακιέρα. Η ταμπακιέρα λοιπόν, το δια ταύτα, εξ ου και ο λενινιστικός τίτλος, λέει πως πρέπει να ξανααποκτήσουμε επιτέλους κράτος. Πορευτήκαμε, όπως πορευτήκαμε με το κατσαπλιάδικο που στήθηκε από το 1981. Σε μερικούς δεν αρέσει, εξεγείρονται τα βαρέα προοδευτικά ανακλαστικά τους, οι ποταμοί αίματος που δεν έχυσαν στο Πολυτεχνείο κλπ, η ζοχάδα τους που έχασαν στο Γράμμο οι πατεράδες τους, σόρρυ παίδες, αλλά το κράτος της Δεξιάς και του Κέντρου ως το 1980, είχε λίγη τσίπα και σοβαρότητα. Χωροφυλακίστικη αυστηρότητα, φτώχεια αλλά πάντως δεν ήμασταν περίγελως της γης και ζήτουλες. Μας λογαριάζανε.

Τώρα τέλειωσε το παραμύθι. Είναι προφανές πως δεν πρόκειται να βρέξει πεντακοσάρικα, η ΑΟΖ κι η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας θα πάρουν κάποιο χρόνο ν΄ αποδώσουν, όταν επιτέλους ο Αντώνης Σαμαράς θα κάνει αυτά που δεν έκανε ο ανεκδιήγητος και οι υπουργοί του. Άρα χρήμα, που δεν θα είναι δάνειο δεμένο σαν άλλη μια πέτρα στο λαιμό μας, δεν προβλέπεται να βγάλουμε άμεσα κι εύκολα.

Αυτό όμως που μπορούμε να κάνουμε, είναι να δημιουργήσουμε, με τα μέσα που έχουμε, τις υγιείς συνθήκες για να βγάλουμε χρήμα. Χρειάζεται καταρχή μια βάση. Κι η βάση αυτή είναι ένα σοβαρό, υγιές κράτος. Ένα κράτος, όπου ο καθένας θα κάνει τη δουλειά του.

Ο Στρατός θα φυλάει τα σύνορα κι η Αστυνομία θα σβερκώνει τους παράνομους αδιακρίτως κι η Δικαιοσύνη θα τους δικάζει, χωρίς να μισανοίγει το δεξί ή αριστερό της μάτι.

Χρειάζεται να μαζέψουμε από τους δρόμους σε μεγάλους χώρους κράτησης, στρατόπεδα, νησιά, ό,τι έχουμε, και να απελάσουμε τους λαθρομετανάστες, που δεν δικαιούνται πολιτικό άσυλο και δεν έχουν άλλους σοβαρούς ανθρωπιστικούς λόγους παραμονής στη χώρα, πχ βαριά αρρώστια, κι έχουν μετατρέψει ολόκληρες συνοικίες σε αφρικανοασιατικό γκέτο. Χρειάζεται να έφαρμόσουμε μια πολιτική μηδενικής ανοχής απέναντι στο έγκλημα κάθε είδους, ώστε να απαλλάξουμε τους πολίτες από ένα φαινόμενο που κάνει την ήδη δύσκολη ζωή τους αφόρητη. Γιατί το έχουμε ξαναπεί: η λαθρομετανάστευση και η εν γένει εγκληματικότητα ευτελίζει κυρίως την ζωή των φτωχών κι αδύναμων.

Χρειάζεται να δημιουργήσουμε ένα απλό, μακρόχρονα σταθερό και με χαμηλούς συντελεστές φορολογικό σύστημα, με παράλληλο σπάσιμο των γραφειοκρατικών μηχανισμών εκβιασμών, το οποίο θα αποτελέσει κράχτη για επενδύσεις κι υγιές περιβάλλον για την ανάπτυξη.

Με λίγα λόγια πρέπει να δημιουργήσουμε τις συνθήκες εκείνες που στο εξωτερικό δίνουν την ευκαιρία στους Έλληνες να γίνονται πρώτοι και καλύτεροι: ευνομία, αξιοκρατία.

Αν τις έχουν εδώ, γιατί να φύγουν; Θα δημιουργήσουν το θαύμα τους στην Πατρίδα.

Γιατί, αδέρφια, στο μεταπολιτευτικό μπορντέλο της διαπλοκής όλο τον προϋπολογισμό του πλανήτη να ρίξεις με δανεικά, σε δέκα χρόνια πάλι οι εκατό σεσημασμένοι αλήτες θα τα έχουν φάει μέχρι φόδρα και θα είμαστε πάλι ταπί και ψύχραιμοι ή όπως λέει ο μέγας Τσάντλερ, πιο φτωχοί κι από ποντικό (αγγλικανικής) εκκλησίας. Ξέρετε γιατί; Ούτε αντίδωρο δεν έχει.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση