Ώρα μηδέν για αποφάσεις

H Τουρκία πλέον βρίσκεται σε κρίσιμη μάζα (κατά τις περιγραφές του Κονδύλη στο έργο του ”Θεωρία Πολέμου”) και είναι θέμα χρόνου η εκδήλωση επιθετικότητας της δια πράξεων, αν θέλει να διατηρήσει το momentum της

Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας - IISCA Sec Group

Στις 21.7.2020 γίναμε όλοι μάρτυρες ενός προγραμματισμένου επεισοδίου πρόκλησης από πλευράς της Τουρκίας πάνω στο θέμα των γεωτρήσεων. Σ΄αυτό το επεισόδιο, η χώρα μας αντέδρασε τόσο με ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού όσο και με το συντριπτικό σύνολο των πολιτών της (σ.σ. όπως και στο επεισόδιο στον Έβρο). Έχει ενδιαφέρον όμως να εστιάσω και στη φύση αυτών των αντιδράσεων. Σύμφωνα με όσα είδαμε, διαβάσαμε και ακούσαμε, θεωρώ ότι υπάρχουν δύο σχολές αντίδρασης τη δεδομένη χρονική στιγμή στην Ελλάδα, όπως τουλάχιστον φαίνεται με βάση όσα διαδραματίζονται. Μία είναι αυτή του πανικού και άλλη μία, αυτή του εφησυχασμού.

Πριν παραθέσω την σκέψη μου ας μου επιτραπεί να αναφέρω κάτι σημαντικό. Το πώς προκαλούνται οι αντιδράσεις έχει να κάνει με το πώς λειτουργεί η γειτονική χώρα. Η Τουρκία ακολουθεί μια συγκεκριμένη στρατηγική στο ζήτημα της επιβολή ισχύος στο Αιγαίο. Δοκιμάζει, υπολογίζει και πράττει, αν μπορεί, με λελογισμένο ρίσκο. Αν αυτό δεν είναι δυνατό, τότε προχωρά σε πράξεις επίδειξης ισχύος ώστε να διατηρήσει την στρατηγική πρωτοβουλία.

Αυτό όμως δεν είναι κανόνας σε όλες τις περιπτώσεις. Η κατάρριψη του SU-24 στη Συρία πριν από μερικά χρόνια ήταν ρίσκο και μάλιστα μεγάλο έναντι μιας πολύ ισχυρότερης Ρωσίας. Όμως, στην προκειμένη περίπτωση η κίνηση ήταν αποτέλεσμα της προσπάθειας επιβίωσης της δυναμικής της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή, οπότε και προχώρησε. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, απόψεις που κινούνται στο μήκος κύματος εφησυχασμού χάνουν μερίδιο οπτικής, αν λάβουμε υπόψη μας στην συνταγή την ανάγκη της Τουρκίας να επιβιώνει με κάθε κόστος.


Δυστυχώς μ΄αυτά τα δεδομένα, το ζητούμενο πάντα για εμάς δεν είναι τι κάνουν (ή δεν κάνουν) οι Τούρκοι. Όμως αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, το ζητούμενο πρέπει να είναι μια εθνική στρατηγική που θα δίνει μεν χώρο για να εκδηλωθεί δήθεν η τουρκική ενέργεια, αλλά θα έχει προβλεφθεί εκ των προτέρων ταυτόχρονα με τη δυναμική μας απάντηση. Ουσιαστικά δηλαδή ένα ιδιότυπο παιχνίδι σκάκι ή έστω μια ερμηνεία του Σουν Τζου περί πρόκλησης ψευδαίσθησης αδυναμίας.

Θα ήθελα εδώ να θυμίσω ξανά πως η Τουρκία πλέον βρίσκεται σε κρίσιμη μάζα (κατά τις περιγραφές του Κονδύλη στο έργο του ”Θεωρία Πολέμου” ) και είναι θέμα χρόνου η εκδήλωση επιθετικότηταςτης δια πράξεων, αν θέλει να διατηρήσει το momentum της.

Παράλληλα, δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε τη πιθανότητα πως η γενικότερη ναυτική κινητικότητα από πλευράς Τουρκίας έχει να κάνει περισσότερο με το ζήτημα της Λιβύης παρά με την Ελλάδα, σε αυτό το αρχικό στάδιο τουλάχιστον. Η Σύρτη είναι ένα σημείο αναφοράς για την τουρκική στρατηγική που έχει ως στόχο να μετατρέψει τη Τουρκία σε μια ισχυρή περιφερειακή δύναμη στη περιοχή της Μεσογείου. Μια ένδειξη για μια τέτοια ερμηνεία είναι και οι κινήσεις του γαλλικού ναυτικού καθώς το Charles De Gaulle ήταν στο λιμάνι της Τουλόν και είχε ως πρώτη επιχειρησιακή αναφορά την πλεύση προς την περιοχή της Λιβύης.

Πρόσθετα μπορεί κάποιος να δει μια γενικότερη εικόνα απόπειρας περιορισμού πρόσβασης της Τουρκίας σε ενεργειακά κοιτάσματα, αφού ενδεικτικά και μόνο για τον μήνα Ιούλιο τα δεδομένα είναι τα ακόλουθα:

- Επίσημη αποδοχή δημιουργίας EastMed με υπογραφή Ισραήλ

- Μπλοκάρισμα Σύρτης και πετρελαίων με ρωσική και γαλλική παρέμβαση καθώς και απειλή της Αιγύπτου

- Την δεδομένη αλλαγή μορφής των στρατιωτικών περιπόλων και προστασίας σε ενεργειακά κοιτάσματα σε Συρία, όπου εκεί Ρωσία και ΗΠΑ έχουν τον κύριο λόγο

- Την διαμάχη στα ανατολικά σύνορα της Τουρκίας, όπου οι Αζέροι στράφηκαν προς ΗΠΑ και οι Αρμένιοι προς Ρωσία, αγνοώντας επιδεικτικά την Τουρκία

- Την χρηματοδότηση της Ελλάδος που ναι μεν δεν είναι ενεργειακό αποτέλεσμα όμως δεν παύει να είναι μια οικονομική ένεση από την ΕΕ , ύψους 72 δις ευρώ με τον ΥΠΕΞ Γερμανίας να έρχεται στη χώρα μας

Τα παραπάνω αφορούν μόνο το μήνα Ιούλιο του 2020 και αποτελούν σφοδρή ενόχληση για την Τουρκία η οποία αντιδρά με το μόνο τρόπο που γνωρίζει καλά: Ωμή ισχύ και εκβιασμό, θέτοντας 1000 ζητήματα στο τραπέζι για να λάβει κάποια ή έστω και ένα ως επιβράβευση προσπαθειών (ΑΟΖ, Θράκη, μεταναστευτικό κτλ.). Ας θυμίσω εδώ πώς με υπογραφές της σημερινής κυβέρνησης ως έγκριση στο πλαίσιο βοήθειας της ΕΕ, ο εκβιαστής Ερντογάν έλαβε 485.000.000€ για να συντηρήσει πρόσφυγες και μετανάστες, που ο ίδιος ο στρατός της χώρας του δημιούργησε.

Σε όλα αυτά λοιπόν, καλείται η Ελλάδα να διαμορφώσει τακτικές για το σήμερα (όπως πάντα της τελευταίας στιγμής) και στρατηγική για το αύριο καθώς η Τουρκία είναι πλέον σίγουρο πώς σε μια δεδομένη χρονική στιγμή, όταν θα νιώσει σιγουριά για την επιτυχία της, θα προχωρήσει σε επεισόδιο ή και σε ακόμα μεγαλύτερης κλίμακας επίθεση. Σε αυτό ακριβώς το σημείο του σήμερα και αφού πλέον και ο τελευταίος δύσπιστος κατανοεί πώς η Τουρκία αποζητάει με βία να πάρει ό,τι θέλει, πρέπει η χώρα μας να κινηθεί προς κτήση στρατηγικής πρωτοβουλίας. Ειδάλλως...

Geopolitics & Daily News


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση