Στάχτη και μπούρμπερη

Εντάξει, ας τελειώνουμε. Ας φέρει ο Ερντογάν τα καράβια του στην υφαλοκρηπίδα μας, ας βάλουμε κι εμείς τα δικά μας απέναντι του και γαία πυρί μειχθήτω. Αφού έτσι κι αλλιώς θα το κάνει κάποια στιγμή, το χει αναγγείλει. Θα μου πείτε ότι θα πάθει κι άλλο στραπάτσο η οικονομία μας, θα βουλιάξει πάλι το χρηματιστήριο, θα λακίσουν κι οι λίγοι τουρίστες απ’ το Αιγαίο, θα ξοδέψουμε τα λίγα που μας απόμειναν σε καύσιμα πλοίων και αεροπλάνων. Τα ξέρω, αλλά αφού δεν θα το γλυτώσουμε στο τέλος, ας γίνει μια ώρα αρχύτερα να τελειώνουμε.

Βεβαίως ενδέχεται να καταλήξουμε σε κατάσταση επικίνδυνη και αιματηρή. Το απευχόμαστε όλοι μας, αλλά αυτό δεν θα γίνει με ευθύνη μας. Η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση, οι ένοπλες δυνάμεις και ο ελληνικός λαός, όλοι μας δηλαδή, δεν έχουμε καμιά άλλη επιλογή από το να αντιδράσουμε. Συνεπώς όλα τα άλλα είναι εκ των πραγμάτων δευτερεύοντα. Ακόμα κι αν αποδειχτούν δραματικά, είναι αντικειμενικά δευτερεύοντα.

Ως Ελλάδα, κάναμε μέχρι τώρα αυτό που έπρεπε. Τα είπαμε στους αμερικάνους, τα είπαμε στους ευρωπαίους, προειδοποιήσαμε διεθνείς οργανισμούς, εξηγήσαμε στον ίδιον τον Ερντογάν, βάλαμε φίλους και συμμάχους προ των ευθυνών τους, πράξαμε τέλος πάντων ό,τι χρειαζόταν προς πάσα κατεύθυνση. Τώρα κανένας διεθνώς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι θα αιφνιδιαστεί αν αναγκαστούμε να πατήσουμε την σκανδάλη. Διότι όπως πήγε η κατάσταση, θα το κάνουμε.


Καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να υποχωρήσει, καμιά ηγεσία στρατεύματος δεν θα τολμούσε να δειλιάσει. Θα καταδικαζόταν εσαεί από τον ελληνικό λαό. Οπότε η εθνική μας αντίδραση είναι μονόδρομος. Στο τέλος-τέλος, γιατί δίναμε το αίμα μας τόσα χρόνια για ν’ αγοράζουμε όπλα; Για να μην τα χρησιμοποιήσουμε ποτέ; Ας τα τρώγαμε τότε τα λεφτά στα μπουζούκια κι ας γίνονταν οι εκπαιδευμένοι στρατιωτικοί μας σεκιουριτάδες και πιτσαδόροι. Κανείς δεν το επιδίωξε, αλλά αν έρθει η ώρα να πάρουν φωτιά, ας πάρουν.

Δεν κάνω τον μάγκα, ούτε τον ήρωα στέλνοντας άλλους να σκοτωθούν. Αλλά κι αυτό το τούρκικο μαρτύριο της σταγόνας ως πότε θα κρατήσει; Μια η Κύπρος, μετά οι γκρίζες ζώνες, και πάμε στις ανοησίες για τουρκικά νησιά που έχουμε υπό κατοχή, φτάνουμε στο τουρκολυβικό μνημόνιο, καταλήγουμε στην Αγιά Σοφιά. Ε, νισάφι πια. Έρχονται κατ’ ευθείαν να μας χαϊδέψουν τα οπίσθια. Πόσο θα αντέξουμε; Οπότε στάχτη και μπούρμπερη κι ας πάνε στον διάολο και τα χρηματιστήρια και οι δείκτες ανάπτυξης και οι τουρισμοί.

Πως στην πανδημία είπαμε «πρώτα η υγεία»; Έτσι και τώρα θα πούμε «πρώτα η αξιοπρέπεια». Έχουμε χρέος την πατρίδα που πήραμε απ’ τους γονείς μας, να την παραδώσουμε ολόκληρη στα παιδιά μας.

Δημήτρης Καμπουράκης
Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση