Κανόνια ή… συντάξεις;

Παραμένουμε και θα παραμένουμε «Αιχμάλωτοι της γεωγραφίας». Οι ένοπλες δυνάμεις μας βρίσκονται ξανά σε συναγερμό μετά την τουρκική NAVTEX για έρευνες του Oruc Reis σε θαλάσσια περιοχή που βρίσκονται κοντά στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Ο Ερντογάν δήλωσε ότι δεν χρειάζονται την άδεια κανενός για το που θα επιχειρήσουν τα σεισμογραφικά τους σκάφη και τα γεωτρύπανά τους.

Η επιφυλακή των ενόπλων δυνάμεων και φυσικά του στόλου μας έχει ανέβει, ενώ πλοία κατευθύνονται προς την περιοχή προκειμένου να αντιδράσουν.

Η κυβέρνηση έχει την συμφωνία της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μετά από έκτακτη σύσκεψη που συγκάλεσε με επιτελείς και ειδικούς του κόμματος, πέραν των αναμενόμενων τετριμμένων περί αποτυχίας της Ελλάδας στην Σύνοδο Κορυφής, δήλωσε ότι «Σε περίπτωση απόπειρας έρευνας στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, να μην κάνει τίποτα λιγότερο από όσα κάναμε εμείς τον Οκτώβρη του 2018».

Αναφερόταν στην περίπτωση κατά την οποία απειλήθηκε θερμό επεισόδιο, όταν το ερευνητικό σκάφος «Μπαρμπαρός», προσπάθησε να διεξαγάγει σεισμικές έρευνες στο άκρο της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Ήταν πλαισιωμένο από τρεις φρεγάτες του τουρκικού ναυτικού. Η Ελλάδα απέστειλε αρχικά την φρεγάτα «Νικηφόρος Φωκάς» και εν συνεχεία τη φρεγάτα «Σαλαμίς», οι οποίες επέδειξαν σημαία και εμπόδισαν το τουρκικό πλοίο να κινηθεί δυτικότερα στην περιοχή του Καστελόριζου.


Η Τουρκία μπορεί να είναι ως ένα σημείο διπλωματικά απομονωμένη όπως λέγεται, αλλά οι χώρες ισχύος όπως η ίδια, δεν αναγκαιούνται την συναίνεση. Παρεμβαίνουν, απαιτούν και αναδιπλώνονται μόνο όταν βρίσκουν απέναντι κάποιον αποφασισμένο, ο οποίος θα καταστήσει το κόστος που θα καταβάλουν, μεγαλύτερο από το κέρδος που ευελπιστούν.

Η Τουρκία αναδύθηκε ως περιφερειακή δύναμη μετά την κατάρρευση του διπολισμού και αυτή την στιγμή έχει εξαπλώσει τις ζώνες επιρροής της στην Συρία, το Ιράκ, το Σουδάν, την Σομαλία και τη Λιβύη. Το τελευταίο είναι το ποιοτικό στοιχείο που τη διαφοροποιεί σε σχέση με τα πολλά απειληθέντα θερμά επεισόδια του παρελθόντος. Έχοντας κάνει συμφωνία με την αναγνωρισμένη κυβέρνηση Σάρατζ, προβάλει τον ισχυρισμό ότι είναι νομιμοποιημένο το δικαίωμα ερευνών της.

Ίσως κάνουμε ένα λάθος. Δεν είναι θέμα Ερντογάν. Ο Ερντογάν εν τη μεγαλομανία του είναι απλώς ο επιταχυντής των διαχρονικών τουρκικών επιδιώξεων. Είναι η γεωστρατηγική ανάγκη της γείτονος, η αιτία. Το είχε διαπιστώσει σε ανύποπτο χρόνο, από το 1997 ήδη, ο πρόωρα χαμένος φιλόσοφος Παναγιώτη Κονδύλης, όταν η Τουρκία ήταν κοσμική ακόμη.

Έγραφε τότε: «και ενώ οι ελληνικοί εθνικοί στόχοι έχουν de facto περιοριστεί σε μια παθητική αυτοσυντήρηση, όπου διάφορες ρητορικές εξάρσεις εκπληρώνουν την ψυχολογική λειτουργία της υπεραναπλήρωσης, η Τουρκία - ανισομερής, αντιφατική, εν πολλοίς άμορφη ακόμα, αλλά με ακμαίες πηγές στοιχειακής γεωπολιτικής ενέργειας - κοιτάζει αδιάκοπα πέρα από τα σύνορά της μέσα σε ευρύτατους χώρους, προς τους οποίους την ωθούν πολύ νωπές και ενεργές ηγεμονικές μνήμες, καθώς και οι ζωντανές ακόμα φυλετικές, γλωσσικές και ιστορικές συγγένειες».

Και είχε προβλέψει ότι «όποια τροπή να πάρουν τα πράγματα, σε καμιά περίπτωση η Τουρκία δεν συμπορεύεται στην παρούσα φάση με τις ΗΠΑ ούτε θα συμπορευτεί στο μέλλον ως άβουλος εντολοδόχος τους» (σ.σ. για να το προσομοιώσουμε, δεν θα ήταν πάντα εντολοδόχος ενός Κλίντον να παρεμβαίνει την κρίση των Ιμίων, ούτε ο όποιος Ερντογάν θα υπακούει τον όποιον Κλίντον – πολύ περισσότερο που μας έτυχε Τραμπ).

Την τρέχουσα διπλωματική δραστηριότητα θα την διαβάσει ο αναγνώστης σε αρμοδιότερες στήλες του liberal. Εκείνο που εστιάζουμε είναι ότι η Τουρκία θα συνεχίσει να αναζητά και να διευρύνει τον ζωτικό χώρο επιρροής της όσο της επιτρέψει η Ελλάδα. Και η Ελλάδα θα είναι μόνη της στην αποτροπή.

Είναι θετικές οι διπλωματικές συμμαχίες, είναι επιθυμητές οι κυρώσεις της Ε.Ε. στην Τουρκία, εάν θα ληφθούν και σε ποια έκταση θα ληφθούν, καθότι τα ευρωπαϊκά κράτη, με πρώτιστη τη Γερμανία, έχουν τεράστια οικονομικά – επενδυτικά συμφέροντα στη χώρα. Αλλά των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας θα αμυνθούμε μόνοι – ή θα πρέπει να έχουμε πάρει την απόφαση να αμυνθούμε μόνοι. Μια τέτοια απόφαση ίσως μας προσπορίσει και συμμάχους.

Και εδώ επανέρχεται εκείνο το παλιό δίλημμα «Βούτυρο ή κανόνια». Ως λαός έχουμε από παλιά επιλέξει. Η παραγγελία των δύο υπερσύγχρονων γαλλικών φρεγατών Belh@rra στη Γαλλία, τον βασικότερο σύμμαχό μας, ακυρώθηκε γιατί κόστιζαν 3,5 δις μαζί με τον εξοπλισμό τους. Δεν υπήρχαν τα λεφτά. έπρεπε να συγκεντρωθούν τα 4 δις για τα αναδρομικά στις συντάξεις, αφού έτσι αποφάσισε το Συμβούλιο της Επικρατείας.

Φυσικά τις φρεγάτες δεν θα τις είχαμε τώρα να αναχαιτίσουν τους Τούρκους, θα τις είχαμε από το 2024, αλλά ποιος διαβεβαιώνει ότι και τότε τα ίδια προβλήματα δεν θα έχουμε;

Γιάννης Σιδέρης
Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση