Κύριε Τσίπρα, στους νεκρούς δεν χωράει… ταξική μεροληψία

Του Γιάννη Σιδέρη

Η Δεξιά κατασκεύαζε Ήρωες. Το ευνοϊκό ιστορικό υπόβαθρό της ήταν το τοπίο των εθνικών αγώνων. Οταν αυτοί σταμάτησαν με την εθνική ολοκλήρωση, σταμάτησε και η κατασκευή τους. Τα ηρωικά πρόσωπα της Δεξιάς ανήκουν στο ένδοξο παρελθόν.

Η Αριστερά κατασκεύαζε Μάρτυρες. Το ευνοϊκό της ιστορικό υπόβαθρο ήταν το τοπίο της ήττας. Εάν είχε νικήσει στον εμφύλιο, θα είχε και αυτή τους δικούς της ήρωες. Στις δύσκολες εποχές που ακολούθησαν ως ηττημένη και διωκόμενη, η μαρτυρολογία έγινε ηθολογικό βίωμα, κάπως σαν κυτταρική μνήμη.

Με την χθεσινή επέτειο τη δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου, υπήρξαν οι συνήθεις εμφύλιες διαμάχες στα σόσιαλ μήντια, όπου φυσικά πρυτάνευσε η τοξική ρητορική του μίσους: Από τη μία αυτοί που είναι πεπεισμένοι ότι τον Αλέξη τον δολοφόνησε ένα αστυνομικό κράτος και όχι ένας δολοφόνος μπάτσος που αυτοβούλως - και όχι κατόπιν διαταγών - πυροβόλησε έναν έφηβο (ένα κράτος τόσο αστυνομικό που τους άφησε να κάψουν την Αθήνα…).

Από την άλλη είναι εκείνοι που θυμούνται τις φωτιές του 2008 και επιτιμούν τους πρώτους γιατί μνημονεύουν μονομερώς τους νεκρούς: Γρηγορόπουλο, Κουμή, Κανελλοπούλου, Καλτεζά και πρόσφατα τον Ζακ Κωστόπουλο (παρότι τυπολογία της δολοφονίας του τελευταίου δεν τον εντάσσει στα θύματα της οργανωμένης κρατικής ή πολιτικής βίας).

Φυσικά έχουν άδικο οι αντιαριστεροί επικριτές!


Η αριστερά είναι αυτή που είναι. Η υπόμνηση των μαρτύρων της επιδιώκει να πιστοποιήσει την διαρκή δίωξη που - θέλει να λέει ότι - ότι υφίσταται από τις καθεστωτικές δυνάμεις. Οι αντίπαλοί της όμως που είναι; Ποιος τους εμπόδισε να καθιερώσουν ημέρα μνήμης και αντίστοιχες μαζικές πορείες π.χ. για τα θύματα της Μαρφίν ή τα θύματα της 17 Ν, τα οποία επικαλούνται κατά κόρον στα social media;

Η στήλη δεν θα ασχολείτο, γιατί πλέον η μνήμη Γρηγορόπουλου διατηρεί μεν την συγκινησιακή της φόρτιση, αλλά η έμπρακτη απόδοση τιμής έχει αφεθεί στα χέρια ακτιβιστών της καταστροφής. Το καταδεικνύει και η όλο και λιγότερη συμμετοχή του πλήθους κάθε χρόνο.

Όμως ασχολούμαστε γιατί η δολοφονία του για μια ακόμη φορά εργαλειοποιήθηκε από τον Πρωθυπουργό… όλων των Ελλήνων. Σε μια δήλωση… «ελεγεία», ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρει με ποιητικό οίστρο «Δεν ξεχνάμε τον Αλέξανδρο. Πάνω στο χώμα το δικό του χτίζουμε τους κήπους και τις πολιτείες μας»!

Με ποιο δικαίωμα προβαίνει σε τέτοια οικειοποίηση; Πάλευε ο δεκαεξάχρονος Αλέξης για την υπογραφή τρίτου μνημονίου, για εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και στρατηγική συμμαχία με τις ΗΠΑ; (αναφέρουμε τα πιο εμβληματικά των… κήπων και των πολιτειών που χτίζει ο Πρωθυπουργός πάνω στο χώμα του Αλέξη – και που είναι ακραίο δείγμα ιεροσυλίας επί της μνήμης νεκρού).

Λέει κι άλλα ο Πρωθυπουργός: « Η νέα γενιά αποτελεί το πιο ευαίσθητο τμήμα της κοινωνίας μας, αυτό που εξεγείρεται πρώτο και γι αυτό δεν θα τους πούμε να σωπάσει»! Μπα; από πότε; Εκτός αν νέα γενιά είναι μόνο η Συριζαϊκή. Η νέα γενιά που αγαπάει την πατρίδα της και ξεσηκώθηκε τις τελευταίες μέρες για την Μακεδονία, είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού και θύμα των επαγγελματιών του εθνικισμού, όπως ελεεινολογήθηκαν από την κυβερνητική παράταξη και τις παραφυάδες της (με πρώτο τον ανεκδιήγητο υπουργό Παιδείας Γαβρόγλου, που ήταν ο μόνος που δεν θα έπρεπε να επιτεθεί και να διαχωρίσει τους μαθητές).

Η ιερόσυλη δήλωση του Πρωθυπουργού έγινε την ίδια μέρα που δημοσιεύτηκε η δεύτερη επιστολή που του απηύθυνε η μητέρα του δολοφονημένου Νικόλα Μουστάκα στου Φιλοππάπου, από δυο παράνομους μετανάστες. Η κ. Μουστάκα αναφέρεται μεταξύ άλλων στον βίο και πολιτεία των δυο, που ήταν γνωστά στις Αρχές. Καταπέλτης η καταγγελία της, ότι ο ένας εκ των δολοφόνων, ο Πακιστανός, έχοντας συλληφθεί στις αρχές του χρόνου στο κέντρο της Αθήνας για ληστεία και παράνομη οπλοφορία… τιμωρήθηκε με «βαρύτατες ποινές»: Να εμφανίζεται στο Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας μια φορά την εβδομάδα, αν και ήταν αγνώστου διαμονής!! Ο άλλος, ο Ιρακινός, όπως ομολόγησε, μένει σε σπίτι «που μας νοικιάζουν» και δεν δουλεύει γιατί αν δουλεύει δεν θα μπορεί να παίρνει το επίδομα του πρόσφυγα!

Στη μητέρα του Ζακ ο κ. Τσίπρας απάντησε – και φυσικά καλά έκανε. Στην επιστολή της μητέρας του 25χρονου Νικόλα Μουστάκα ο κ. Τσίπρας δεν καταδέχτηκε να απαντήσει. Αυτός ο νεκρός δεν ήταν δικός του και του χαλούσε τη μόστρα της ρόδινης άποψης που πλασάρει για την ανθρώπινη αλληλεγγύη, η οποία εκφράζεται μόνο στους μετανάστες και σε όσους σηματοδοτούν «αριστερή» στάση ζωής. Γενικώς η αλληλεγγύη του Μαξίμου επιδεικνύεται μόνο σε αυτούς που θεωρεί δικούς του νεκρούς. Οι άλλοι είναι ερήμην.

Βέβαια του διαφεύγει κάτι ζωτικό: Ο ίδιος είναι πρωθυπουργός όλης της χώρας και υπεύθυνος για τις ζωές μας. Και δεν κατανοεί ότι στους νεκρούς δεν χωράει «ταξική μεροληψία». Αν ξαναγίνει μόνο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ας κάνει όσα θυμιατά θέλει παρέα με τον Ιερώνυμο, τώρα που τα βρήκε και με την Εκκλησία.

Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση