Το δίλημμα του Τσίπρα ήταν: Γερμανική κατοχή ή χούντα Καμμένου;

Τρεις μέρες πριν το δημοψήφισμα, 2/7/2015, ο Τσίπρας επισκέπτεται τον Καμμένο στο Πεντάγωνο. Η επίσκεψη δεν ήταν εθιμοτυπική. Ο λόγος ήταν προφανής: Η διαχείριση της κοινωνικής αναταραχής σε περίπτωση που η χώρα χρεοκοπήσει.
Σε κοινή συνέντευξή τους, ο Καμμένος προβαίνει σε μια δήλωση που θα συζητηθεί:

"Οι Ένοπλες Δυνάμεις διασφαλίζουν τη σταθερότητα στο εσωτερικό της Χώρας".

Η αντιπολίτευση τον κατηγορεί για νοσταλγό της χούντας, το θέμα παίζει καμιά εβδομάδα στα ΜΜΕ και μετά… ξεχνιέται.

Εννέα χρόνια πριν, το 2006 ο Μπους πέρασε το νόμο ΗR5122-Εξουσιοδοτήσεις για την εφαρμογή πολιτικών Εθνικής Ασφάλειας οικονομικού έτους 2007. Στις 1400 σελίδες του νόμου, ενδιαφέρον είχε μια διάταξη που πέρασε απαρατήρητη.
Στη διάταξη 1076, ο Μπους έδινε το δικαίωμα στον... εαυτό του να διατάξει τις ένοπλες δυνάμεις και την Εθνοφρουρά να επιβάλλουν κ να αποκαταστήσουν τη δημόσια τάξη σε περιπτώσεις θεομηνιών, επιδημιών ή άλλων απειλών δημόσιας υγείας, τρομοκρατικών επιθέσεων κ ταραχών εν γένει...
Στην περίπτωση αυτή, ο στρατός θα καθίστατο ο μόνος υπεύθυνος για την προμήθεια και διανομή ειδών πρώτης ανάγκης, φαρμάκων και εμβολίων. Ουσιαστικά, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας θα υποκαθιστούσε το κράτος και όλοι θα εκτελούσαν εντολές του αρμόδιου Υπουργού.

Εννέα χρόνια μετά και κάποια χιλιάδες μίλια μακρύτερα, ο σοφός ελληνικός λαός τοποθετεί τον Τσίπρα στη θέση του πρωθυπουργού και αυτός με τη σειρά του τοποθετεί τον Καμμένο Υπουργό Εθνικής Άμυνας. Και οι δυο σχεδιάζουν την επανάστασή τους, ήτοι να μας βγάλουν απ' το ευρώ και να τυπώσουν δραχμή, αντιγράφοντας τον Μπους...


Και εδώ ακριβώς έρχεται και δένει η δήλωση Καμμένου. Το σχέδιο ήταν να χρεοκοπήσει η χώρα, να κηρυχθεί στάση πληρωμών, να δημιουργηθεί χάος, να ξεσπάσουν γενικευμένες ταραχές, ώστε να δοθεί η νομιμοποιητική βάση για την ενεργοποίηση του άρθρου 48 του Συντάγματος.
Το άρθρο 48 του Συντάγματος προβλέπει τη κήρυξη της χώρας σε γενική κατάσταση πολιορκίας (κατάσταση έκτακτης ανάγκης όπως συνηθίζεται να λέγεται), την αναστολή ορισμένων θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων και την εφαρμογή του νόμου για την κατάσταση πολιορκίας.

Ο ν. 566/1997 «για την κατάσταση πολιορκίας» προβλέπει πως όλες οι πολιτικές, αστυνομικές και δικαστικές εξουσίες μεταβιβάζονται στον Στρατό και ασκούνται δια του αρμόδιου Υπουργού "καθ' ω μέτρω κριθεί αναγκαίο" (δηλ. ανεξέλεγκτα). Ο Καμμένος θα γινόταν απόλυτος Άρχων.
Για να γίνει αντιληπτό, αυτό σημαίνει ότι ο Καμμένος θα μπορούσε να διατάξει όλους τους Υπουργούς, να ασκήσει αστυνομικά καθήκοντα σε όλη την Επικράτεια και να συγκροτήσει στρατοδικεία που θα δίκαζαν επιτόπου όλα ανεξαιρέτως τα εγκλήματα (πολιτικά και στρατιωτικά).

Το σχέδιο κήρυξης της χώρας σε κατάσταση πολιορκίας δεν είναι αποκύημα φαντασίας συνωμοσιολάγνων, αλλά αναφέρεται και από τον Γκάλμπρέιθ, κολλητό και σύμβουλο μετάβασης στο νέο νόμισμα τότε του υπουργού Βαρουφάκη, αλλά και από τον ίδιο τον Βαρουφάκη.
Οι γνωρίζοντες αναφέρουν ότι οι συζητήσεις ήταν σε τόσο προχωρημένο ευρωπαϊκό επίπεδο, που ο Σόιμπλε είχε προτείνει στον Βαρουφάκη να μας δώσουν 50 δισ. μέσω ενός επενδυτικού fund για να τους αδειάσουμε τη γωνιά.

Τι συνέβη λοιπόν;

Όπως αποκάλυψε ο Δραγασάκης την 29/11/2018 σε συνέντευξη του, ουδόλως τους απασχόλησε η οικονομική κατάρρευση της χώρας και η εξαθλίωση ενός λαού. Τους απασχόλησε το πολίτικο κόστος και η "απονομιμοποίηση της Αριστεράς" λόγω της βίαιης καταστολής που θα έπρεπε να επιβληθεί.

Είναι αληθής η ομολογία του Δραγασάκη; Κατηγορηματικά όχι. Δεν τους ενδιέφερε η Αριστερά... Τους ενδιέφερε ότι εφόσον επέλεγαν τη ρήξη και την κήρυξη της έκτακτης ανάγκης, ο Καμμένος θα γινόταν πανίσχυρος δικτάτωρ που ουδείς θα μπορούσε να ανακόψει με δημοκρατικά μέσα.
Η εξουσία του Καμμένου θα έφτανε έως του σημείου να συλλαμβάνει, να δικάζει κ να φυλακίζει μέχρι κ βουλευτές που θα αντιδρούσαν στα διατασσόμενά του. Σωστά προέβλεψαν πως ο Καμμένος θα επιχειρούσε να διατηρήσει αυτή την εξουσία όσο περισσότερο μπορούσε.

Η απονομιμοποίηση λοιπόν της Αριστεράς που ανάφερε ο κύριος Δραγασάκης ήταν αυτό ακριβώς. Ότι θα έδινε το δικαίωμα σε έναν ημίτρελο ακροδεξιό να εγκαταστήσει μια χούντα που ουδείς θα μπορούσε να ανατρέψει.

Αυτό εξηγεί και τη μανία του Καμμένου να αναλάβει το συγκεκριμένο Υπουργείο και όχι τη θέση του Αντιπροέδρου που του είχε προταθεί δεκάδες φορές όταν μοίραζαν Υπουργεία, το φθινόπωρο του 2014.

Το σχόλιο ήταν λίγο μακροσκελές, αλλά απολύτως αναγκαίο για να καταλάβει και ο τελευταίος βλάξ για ποιο λόγο τον Ιούλιο του 201515, όλοι εμείς φωνάζαμε για τον όλεθρο που έρχεται και κάποια γίδια χόρευαν με τα μπούτια έξω στο Σύνταγμα.

ΥΓ: Μια γεύση για τα καθήκοντα του Στρατού κατά τον ν. 566 παρέχεται στο παρακάτω λινκ (πατήστε επάνω του για να το διαβάσετε)
Νόμος 566/1977

Georghy Zhukov


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση